Μόλις δέκα μέρες πριν την (πρώτη) Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών και από την μια εδώ και αρκετό καιρό απορώ για το πού ακριβώς βρίσκεται και πώς αξιοποιεί την ιδιότητα του βουλευτή ο κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας (αφού οι ερωτήσεις για τα φασόλια και τα μήλα δεν μου αρκούν). Από την άλλη θέλω να τιμωρήσω (και) την λαϊκιστική επιμονή του (νέου) προέδρου της (νέας) Ν.Δ που επιμένει να πείσει τον λαό ότι μπορεί να λύσει το ακραίο πρόβλημα επιβίωσης της χώρας (στο οποίο μας έριξε το πρώην παλιό ΠαΣοΚ και η παλιά ΝΔ) με παραβολή το θαύμα των Γάμων της Κανά.
Αλλά δεν μ’ αφήνουν να αγιάσω οι ειδήσεις. Δεν είμαι -βλέπεις- υποχρεωτικά ικανοποιημένος, πόσο μάλλον μαγεμένος από την πολυπραγμοσύνη που δείχνει την τελευταία περίοδο ο πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου. Ούτε από τα επιφανειακά διλήμματα που έθεσε στην «διακαναλική» του συνέντευξη. Στα οποία ενδεχομένως να παγιδευτεί και ο ίδιος την επαύριο των εκλογών.
Ως πολίτης παραμερίζω τα προβλήματα της Καστοριάς και εστιάζω στα γενικότερα για τα οποία έχει πολιτική ευθύνη ο κ. πρωθυπουργός των διλημμάτων: Παραμερίζω και την κακή γνώμη μου για τον ημέτερο βουλευτή Καστοριάς κ. Φίλιππο Πετσάλνικο, που θα ήθελα να γνωρίζω πόσα χρήματα μάζεψε ο υπέρ Ελλάδος φιλόπτωχος λογαριασμός που άνοιξε ως πρόεδρος της Βουλής σε τράπεζα ύστερα και από την περσινή μεγάλη επιτυχία του κατά της Γερμανίας.
Όμως δεν παραμερίζω την έκπληξή μου στην διαπίστωση ότι ο πρωθυπουργός όρισε επικεφαλής του αγώνα κατά της ανεργίας την κυρία Άννα Νταλάρα – σύζυγο του γνωστού αοιδού Κροίσου, που ζει το άδικο από την κούνια του, γι’ αυτό παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια του, και την οποία προφανέστατα κανείς δεν θα γνώριζε αν δεν ήταν η συγκεκριμένη σύζυγος. Η φιλόπονος και καταδεκτική υφυπουργός με τα δάκτυλα των χεριών της πλημμυρισμένα στα κοσμήματα, εξηγούσε τις προάλλες στην tv ότι εκτός από την φτώχεια είναι πανέτοιμη να λύσει και το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης. Μέχρι έτοιμη να λύσει και τα προβλήματα της Καστοριάς μου φάνηκε.
Αν είναι έτσι σκέφτηκα, ας υπουργοποιηθούν πάραυτα και άλλοι/άλλες σύζυγοι αοιδών για να διευρυνθεί ακόμη περισσότερο «κάθετα και οριζόντια» όπως θα έλεγαν στο παλιό ΠαΣοΚ, η δημοκρατία μας και ο οικογενειακός Σοσιαλισμός τους.
Ύστερα, αφού και ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς έκανε για μια ακόμη φορά πράξη το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», πέταξε (μόνο) στους χαμηλοσυνταξιούχους το ξεροκόμματο των 100 έως 300 το πολύ ευρώ, ανάλογα με τον βαθμό φτώχειας, παραμερίζοντας τις κακόβουλες κριτικές που είδαν ως κίνητρο την άθλια εξαγορά ψήφων από τους ασθενέστερους κοινωνικά συμπολίτες μας.
Κρίμα που ο κ. πρωθυπουργός δεν όρισε καν υποψήφιο δήμαρχο στην Καστοριά για να εισπράξει σε ψήφους την ευγνωμοσύνη της ελεημοσύνης, την οποία συνιστούν όλες οι ιδεολογικές καρικατούρες που κυβερνούν την Ελλάδααπό τότε που τις τύχες της διαχειρίζονται οι παίδες και οι έγγονοι.
Και να τέλος που μερικές ημέρες πριν, υποδεχόμενος στην Αθήνα τον τούρκο ομολόγο του, τον Ταγίπ τον Ερντογάν (ο οποίος αρχίζει να δείχνει περίεργες ομοιότητες με τους σουλτάνους πορθητές) ο κ. Παπανδρέου δήλωσε περήφανα στην σκιά του Παρθενώνα ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η Ελλάδα ευχαρίστως έστω και προσωρινά πρέπει να παραμερίσει ως δευτερεύοντα τα προβλήματα που την χωρίζουν με την αδηφάγο παραζαλισμένη Τουρκία, σε Αιγαίο, Κύπρο, Θράκη κ.ο.κ. Για να αντιμετωπίσει η χώρα χέρι-χέρι με την αντιαισθητική τροφό του Έθνους, το πρόβλημα της κλιματικής Αλλαγής. Και μάλιστα από κοινού με άλλες μεγάλες φιλοπρόοδες δυνάμεις της περιοχής, όπως η Αλγερία, η Τυνησία, η Συρία και τα συναφή υπολείμματα της οθωμανικής περιόδου.
Η αλήθεια είναι ότι αφ’ ότου αισθάνθηκα περήφανος που ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας, μας έβριζε (εμάς τους απλούς πολίτες) ως διεφθαρμένους σε όλα τα ξένα fora και βήματα, ήταν η πρώτη φορά που για ένα ακόμη λόγο βεβαιώθηκα ότι είχε δίκιο η μητέρα του κυρία Margaret που τον προόριζε για πρωθυπουργό της χώρας και ήταν πεπεισμένη για την πολιτική του οξύνοια, που δεν χρειάζεται ούτε την ιστορική γνώση ούτε την εθνική κατανόηση.
Μήπως και ο ποταμός Αξιός (Βαρδάρης) που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ως υδάτινος πόρος λόγω της κλιματικής αλλαγής, μας δίνει την διέξοδο να παραμερίσουμε τις .. «μικροπρεπείς» έριδες για το όνομα του γειτονικού κράτους. Μήπως να εκμεταλλευθούμε από κοινού με τους καλούς και φιλήσυχους βόρειους γείτονες τις πέστροφες και τα χέλια του αιώνιου ποταμού που κινδυνεύουν από την κλιματική αλλαγή; Μήπως την λύση την δίνει η πράσινη ανάπτυξη;
Ένας αναγνώστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.