4.4.12

ΟΔΟΣ: Τυφλή εμπιστοσύνη


ΟΔΟΣ 623 | 26.1.2012

Δεν χωρεί αμφιβολία, πως μαζί με την -συνηθισμένη σε τέτοιες περιπτώσεις- επίθεση κατά της μερίδας του τύπου (που παρουσιάζει ή ακόμη χειρότερα σχολιάζει την επικαιρότητα) και την πεποίθησή του ότι σύντομα θα λυθεί η σε βάρος του παρεξήγηση, η πίστη του προς την Δικαιοσύνη, την οποία διακήρυξε και δημόσια με ανακοίνωσή του ο αντιδήμαρχος Καστοριάς κ. Αλέξανδρος Τσαϊρίδης -το όνομα του οποίου συνδέθηκε με την παρουσία του δημοτικού εκσκαφέα κοντά στην περιοχή της λαθρανασκαφής στον αρχαιολογικό χώρο του Λιμναίου Οικισμού- εκτός από περίπου αυτονόητη, είναι ταυτοχρόνως και υποχρέωσή του.

Όχι μόνο ως πολίτης αλλά και διότι πολύ απλά όταν τον Ιανουάριο του 2011 προσήλθε στα καθήκοντά του ως δημοτικός σύμβουλος Καστοριάς, ορκίσθηκε πίστη στο Σύνταγμα και υπακοή στους νόμους του Κράτους. Για δε το συμφέρον του Δήμου Καστοριάς, ούτε λόγος. Καθ’ όσον η ευθύνη του έχει τον χαρακτήρα της υπαλληλίας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, το οποίο όχι απλώς δικαιούται, αλλά υποχρεούται να ενημερώνεται και να ελέγχει.

Και αυτά βέβαια, ανεξάρτητα από την κοινωνική ευχή να αποκαλυφθούν τα πρόσωπα των υπαιτίων της απίστευτα ασυγχώρητης πράξης, που εκτός από απαγορευμένη, έχει και στοιχεία ακόμη πιο ταπεινά σε σύγκριση με άλλα αδικήματα. Διότι η αρχαιοκαπηλία – στην οποία αποσκοπεί κάθε τέτοια λαθρανασκαφή – προϋποθέτει δράση κατά της ίδιας της Ελλάδας. Οπότε κάθε υπόνοια τέλεσης μιας τόσο ηθικά πρωτίστως αποδοκιμαστέας πράξης είναι από μόνη της πολύ βαριά. Έτσι πράγματι, δεν μπορεί κανείς, παρά να εύχεται σύντομα να διαλυθούν οι σκιές σε σχέση με εμπλοκή πολιτικών παραγόντων του Δήμου Καστοριάς και να αποκαλυφθούν οι υπεύθυνοι.

Σημειολογικά βέβαια, συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια από μερίδα δημόσιων προσώπων ή απλών αξιωματούχων που νομίζουν ότι είναι stars, τα ονόματα των οποίων εμπλέκονται με υποθέσεις που εκκρεμούν στην δικαιοσύνη, (όπως αντίστοιχα έπραξαν οι κ.κ Άκης Τσοχατζόπουλος και ηγούμενος Εφραίμ) να τονίζεται με έμφαση η πίστη τους στα αυτονόητα, και ιδιαίτερα στην Δικαιοσύνη.

Με την έννοια αυτή, η συμπτωματικά ολόϊδια αντίδραση του αντιδημάρχου Καστοριάς, έχει το δικό της ενδιαφέρον. Ιδίως από την στιγμή που και οι δυο του παραδείγματος (Άκης και Εφραίμ) έχασαν την εμπιστοσύνη τους και μίλησαν για σκευωρίες και άλλα τέτοια, όταν από την Δικαιοσύνη που προηγουμένως εμπιστεύονταν, αποφασίστηκε η παραπομπή τους και η επιβολή σε βάρος τους περιοριστικών όρων.

 Γύρω από την Καστοριά και πάντως πολύ κοντά της, και συγκεκριμένα στην Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα κοινωνικού εκφυλισμού που προκαλούν σύγχυση και αποπροσανατολισμό, δηλαδή εκτροπή.  Εκτός από τους ήδη προαναφερθέντες (Εφραίμ και Άκη Τσοχατζόπουλο που όχι μόνο χρημάτισε για πολλά χρόνια υπουργός αλλά διεκδίκησε και την προεδρία του ΠαΣοΚ), που αποτέλεσαν προσωπικότητες με ευρεία λαϊκή αναγνώριση και απήχηση -στα ορια του λαϊκισμού- ακόμη και εκτός Θεσσαλονίκης και φυσικά στην Καστοριά, υπάρχουν και τα παραδείγματα άλλων δυσάρεστων περιπτώσεων.

Σε αυτές ανήκει η περίπτωση του τ. νομάρχη Θεσσαλονίκης, τέως περιφερειάρχη και τέως περιφερειακά παντοδύναμου, περιζήτητου και προπαντός αδέκαστου, αυθεντικού και άψογου όπως ήθελε να προβάλλεται, κ. Παναγιώτη Ψωμιάδη που ήταν μάλιστα υποψήφιος για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Ο οποίος αφού καταδικάσθηκε για σοβαρό υπηρεσιακό ποινικό αδίκημα, εξέπεσε των αξιωμάτων του και ήδη περήλθε στο πολιτικό περιθώριο. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί αν τελικά αποφασισθεί η προσωρινή κράτηση -και μόνο με αυτή- του άλλοτε δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Βασίλη Παπαγεωργόπουλου ο οποίος αποτελούσε την άλλη όψη -κομψευόμενη βεβαίως- της ίδιας λαϊκής εκδοχής του προηγούμενου. Αξιοσημείωτη είναι βέβαια η σύμπτωση ότι, όλοι τους λίγο ή πολύ εκπροσωπούσαν τον ίδιο περίπου κοινωνικό νεοελληνικό τύπο – στοιχεία του οποίου παρατηρούνται και στον Δήμο Καστοριάς.

Kοντά σ’ όλα αυτά, έσκασε σαν βόμβα και η αποκάλυψη των συμμοριών τοκογλυφίας και εκβιαστών που δρούσε επί πολλά χρόνια στην Νύμφη του Θερμαϊκού, μέλη των οποίων ήταν κοινωνικώς «εξέχοντα» πρόσωπα, όπως δικηγόροι, υπάλληλοι της ΣΔΟΕ, πολιτευτής του ΛΑΟΣ, αστυνομικοί...

Αλλά και δημοσιογράφος της ούτως ή άλλως αινιγματικής σαν παγκάρι ΕΤ3, ο οποίος μάλιστα συνδεόταν πνευματικά, και μόνο προφανώς, με τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης (όπως και όλοι οι λοιποί) κ. Άνθιμο, ο οποίος ως γνωστό εξαπολύει από άμβωνος διαρκώς μύδρους κατά παντός άλλου πλην των ανωτέρω και των ομοίων τους και κυρίως περί ηθικής και εντιμότητας.

Όλα, αυτά είναι γεγονότα – πτυχές της κατάρρευσης των αξιών που διασάλευσε την Ελλάδα και εξηγούν την κρίση. Όμως όπως δείχνουν κάποιες αχνές ενδείξεις, τα πράγματα ίσως και να άρχισαν να αλλάζουν. Η σιωπή, ως αξίωμα της εγκληματικής δράσης, ή απλά της ασυλίας, μεταξύ των κατεργαραίων που υπηρετούσαν θεσμούς και θέσεις κλειδιά, άρχισε να υποχωρεί.

Mε την έννοια αυτή το πρόβλημα – αν υποτεθεί κιόλας ότι είναι κάτι τέτοιο- του εν λόγω παράγοντα του Δήμου και κάθε άλλου που έχει εμπλακεί στην υπόθεση της λαθρανασκαφής του Δισπηλιού (και έχουν ακουστεί πολλά ονόματα), δεν μπορεί να γίνει και πρόβλημα της Καστοριάς. Πολύ απλά, θα έπρεπε από καιρό τώρα και μάλιστα αστραπιαία να απαλλαγεί πολιτικά και συμβολικά ο Δήμος Καστοριάς -και συγκεκριμένα η δημοτική πλειοψηφία- από το βαρίδιο υπονοιών σε πρόσωπα που έχουν τιμηθεί με συγκεκριμένα αξιώματα. Πρώτος και καλύτερος θα έπρεπε ο δήμαρχος Καστοριάς ακαριαία να αντικαταστήσει κάθε επλακέντα τουλάχιστον προσωρινά, και εφ’ όσον η εξιχνίαση της υπόθεσης απαλλάξει από κάθε υπόνοια τα συγκεκριμένα ένα ή περισσότερα στελέχη του.

Aντ’ αυτών ο δήμαρχος Καστοριάς έκανε το πολιτικό λάθος αρκεσθείς στις διαβεβαιώσεις -, να παράσχει πλήρη πολιτική κάλυψη. Στον ίδιο λάθος πολιτικό χορό, εισήλθε και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς κ. Χρήστος Τσακλίδης που χωρίς πολιτική περίσκεψη προσπάθησε να εμπλέξει στην υπόθεση την Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς. Προκάλεσε έτσι αρχικά την προφορική και στην συνέχεια ακόμη και την γραπτή διάψευση του αντιπεριφερειάρχη κ. Δημ. Σαββόπουλου με ανακοινωση στην οποία εκτός των άλλων σαφώς και γίνεται λόγος για λαθρανασκαφή. Τέτοιο «άδειασμα» με τόσα υπονοούμενα, δεν έχει προηγούμενό του στην Καστοριά.

Oι σκηνές του τελευταίου δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς, που ούτως ή άλλως έχει ένα πρόβλημα συνύπαρξης -όπως πιο ανώδυνα μπορεί να περιγραφεί η κατάσταση του- σκηνές που διαδραματίζονται στην γνωστή αίθουσα του δημαρχείου με την εκλεπτυσμένη νεοκλασσικομπαρόκ αισθητική, αλλά παραπέμπουν ενίοτε σε υπαίθρια σύνοδο και όχι σε δημοτικό συμβούλιο μιας οποιαδήποτε πόλης σαν την Καστοριά, ακόμη και με την όση της πολιτική της παράδοση, πιστοποιούν ότι το λάθος αυτό, - μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο.

Επιπλέον αργότερα υπό το βάρος των όποιων εξελίξεων, αν υποχρεωθούν να αναδιπλωθούν, είναι πολύ πιθανό να αποδειχθεί ότι η κατάσταση γι’ αυτούς πολιτικά τουλάχιστον δεν θα είναι πια αναστρέψιμη. Και το χειρότερο -αν υπάρχει τίποτε χειρότερο απ’ όσα ζει την τελευταία χρονική περίοδο ο τόπος, είναι ότι η Καστοριά θα είναι αυτή που θα πληρώσει το τίμημα όλης αυτής της κατάστασης. Όπως το πλήρωνε τόσα χρόνια η Θεσσαλονίκη, σε εποχές που κυριαρχούσαν οι ανωτέρω καλοί πατριώτες και super χριστιανοί ασφαλώς. Που πρωτίστως ήταν όλοι τους νομοταγείς, και πέραν κάθε υποψίας και υπόνοιας. Παρεμπιπτόντως είχαν τυφλή εμπιστοσύνη σε όλους τους θεσμούς, και ιδιαιτέρως στην Δικαιοσύνη.


Δημοσιεύθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2012, αρ. φύλλου 626



Σχετικά κείμενα:
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ