Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Το ΚΕΓ και άλλα τοπικά θέματα

Το ΚΕΓ ή αλλιώς ινστιτούτο γούνας όπως προτιμούσαν να το χαρακτηρίζουν κάποιοι, ιδρύθηκε με κρατική επιχορήγηση μεν, αλλά με το σκεπτικό μετά από κάποια χρόνια να στεκόταν μόνο του στα πόδια, όπως έστω και μετά βίας κατορθώνoυν να επιβιώσουν κάποιοι άλλοι φορείς στην τόπο μας. Θα μου πείτε πώς μπορούσε να γίνει αυτό το πράγμα; Είτε με την συμπαράσταση των φορέων του νομού είτε με διαχείριση των γνώσεων, τις οποίες θα πουλούσε όπως έκανε και το Μαντείο των Δελφών.

Ίσως οι αναγνώστες ξαφνιαστούν για την παραπάνω διατύπωση που κάνουμε, αλλά θα πρέπει να πούμε ότι το πρώτο “ινστιτούτο” διαχείρισης πληροφοριών ή ακόμη και γεωπολιτικής λειτούργησε στη αρχαία Ελλάδα. Η λειτουργία του δε κράτησε ως τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Αυτό ήταν το μαντείο των Δελφών που είχε συγκεντρώσει ένα θησαυρό πληροφοριών για όλα τα γνωστά τότε μέρη της γης, έτσι που να κατευθύνει επιτυχώς όλη την αποικιακή πολιτική των ελληνικών πόλεων. Όταν μια πόλη αποφάσιζε να ιδρύσει αποικία, οι άρχοντες απευθύνονταν στους ιερείς του Μαντείου, για να τους υποδείξουν την σωστή τοποθεσία. Πάντα δε οι υποδείξεις τους ήταν σωστές, διότι οι ιερείς και λοιποί μη κρατικοί “υπάλληλοι” τους, στην διάρκεια της παραμονής των προσκυνητών και των αιτούντων χρησμό, εκμαίευαν επιτηδείως πλήθος πληροφοριών, που ήταν για τα δεδομένα της εποχής εκείνης ένα είδος “think tank”, δηλαδή δεξαμενή σκέψης. Ήξεραν καλά όλα τα γεωγραφικά και οικονομικά δεδομένα της Μεσογείου και υποδείκνυαν τοποθεσίες που δεν ήταν υπό αμφισβήτηση από άλλες ελληνικές πόλεις, αλλά ούτε ότι θα υπήρχε ενδεχόμενο σοβαρών αντιδράσεων από τον εντόπιο πληθυσμό. Ουσιαστικά το Μαντείο ήταν αυτό που συντόνιζε τον πρώτο και τον δεύτερο ελληνικό αποικισμό.

Φαντασθείτε λοιπόν ότι το Μαντείο αυτό λειτουργούσε χωρίς καμία εθνική ή ευρωπαϊκή επιχορήγηση, αλλά με τις εισφορές των πελατών τους, όπως λειτουργούν πολλές επιχειρήσεις ή ινστιτούτα ανά τον κόσμο. Φυσικά ένα τέτοιο ινστιτούτο θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτελεσματικά, όταν η περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας αριθμούσε πάνω από 5.000 επιχειρήσεις και μία συνδρομή κατά μέσον όρο 100 ευρώ τον χρόνο κάλλιστα θα μπορούσε να συγκεντρώσει 500.000 ευρώ τον χρόνο, που θα ήταν υπεραρκετά για μια διεθνή πολιτική γούνας. Επειδή όμως ποτέ δεν είναι αργά, ακόμη και σήμερα θα μπορούσε με την συμπαράσταση όλων των φορέων, αλλά και των μεγάλων επιχειρήσεων της γούνας και όχι μόνο να λειτουργήσει ένα τέτοιο ινστιτούτο.

Φυσικά δεν χρειάζεται να πούμε για τα οφέλη της λειτουργίας ενός τέτοιου φορέα τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για την περιοχή και την εθνική οικονομία. Το δε κόστος λειτουργίας θα μπορούσε να καλυφθεί εύκολα από τα ανταποδοτικά οφέλη ή άλλους πόρους που σήμερα διαφεύγουν με παράνομο τρόπο. Εκτός αυτού θα μπορούσε ο κλάδος μέσω ενός τέτοιου φορέα ή ινστιτούτου να προωθήσει δράσεις Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, και έτσι όχι μόνο να μειώσει τις αντιδράσεις των “antifur”, αλλά και να ενημερώσει τους κοινωνικά και οικολογικά ευαίσθητους ότι η βιοτεχνία της γούνας δεν είναι αυτό που προπαγανδίζουν οι δήθεν οικολόγοι.

Μεγάλη αναστάτωση και συζήτηση προκάλεσε ένα προηγούμενο άρθρο μας σχετικά με ένα πρόσωπο θρύλο που τον χαρακτηρίσαμε ως Καζανόβα της Καστοριάς. Δεν υπήρχε καμία σκοπιμότητα απλώς θεωρήσαμε να αναφερθούμε σε κάποια παλιά γεγονότα που προκαλούν νοσταλγία και χαρακτηρίζουν το κλίμα και τα γεγονότα μιας παλιάς ίσως πιο αθώας και αυθεντικής εποχής.

Σε προεκλογικό κλίμα κινείται ο τόπος μας μολονότι δεν εξαγγέλθηκαν επισήμως οι εκλογές. Μια εκλογική διαδικασία που θα έχει εκπλήξεις, διαφορετικότητα, που δεν θα θυμίζει την σπατάλη και την χλιδή προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων. Ας ελπίσουμε ότι οι εκλογές της άνοιξης αυτής θα φέρουν και την πολιτική άνοιξη στον τόπο μας.

Συνεχίζονται πυρετωδώς οι εργασίες στη αυλή του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα με την εγκατάσταση των προτομών ώστε να είναι έτοιμες για τις εορταστικές εκδηλώσεις των 100 χρόνων από τα ελευθέρια της Καστοριάς και την συμπλήρωση δύο χρόνων από την λειτουργία του Μουσείου στην οικία του μακεδονομάχου Αναστασίου Πηχιών στην πλατεία Ντουλτσό ή Ντολτσό.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 5 Απριλίου 2012, αρ. φύλλου 636