Κάποτε στην Καστοριά

 [στήλη]

Μνημονικοί και Αντιμνημονικοί

Όπως βασιλικοί και αντιβασιλικοί , βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί και πάει λέγοντας;

Τον Λεωνίδα τον γνώρισα στο γυμνάσιο. Κουβαλούσε λέγαμε τότε πολύ τρέλα. Δεν ήταν όμως ούτε τρελός, ούτε βλάξ, ούτε κουτός. Ήταν πανέξυπνος, ατίθασος, ‘’κοινωνικός επαναστάτης’’ σε πολλά πράγματα, απρόβλεπτος και με θράσος, κυρίως στο λεγόμενο ασθενές φύλλο. Καλύτερα τον γνώρισα στο εξωτερικό όταν συγκατοικούσαμε και πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο για να μάθουμε τα γερμανικά, προκειμένου να γραφτούμε μετά στο πανεπιστήμιο.
Ο φίλος μας ο Λεωνίδας εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Γερμανία από τις αρχές της δεκαετίας του ‘70. Παρά του ότι είναι παντρεμένος με γερμανίδα, απέκτησε μαζί της δύο παιδιά και έκανε καριέρα επαγγελματική στη Γερμανία, δεν θα έδινε σε κανέναν γερμανό το δικαίωμα να κατηγορήσει την πατρίδα του. Ο πατριωτισμός του είναι πολύ ποιο ένθερμος από πολλούς συμπατριώτες μας που ζουν στην Ελλάδα και της ροφούν το αίμα σαν βδέλλες. Μπορεί να παραδέχεται τα λάθη μας και τα ελαττώματα της φυλής μας και ό,τι κακό κάναμε στη πατρίδα μας και τον εαυτόν μας, δεν θα έδινε όμως σε κανένα ξένο και κυρίως Γερμανό το δικαίωμα να πει την παραμικρή κουβέντα για την πατρίδα του και τους συμπατριώτες του.
Αν κάποιος Γερμανός τολμούσε να πει κακιά κουβέντα για την Ελλάδα ή τους Έλληνες, η απάντησή του είναι: «Δεν μπορείτε να μιλάτε εσείς που αιματοκυλήσατε δύο φορές τον κόσμο». Εννοώντας φυσικά τον πρώτο παγκόσμιο και μετά τον δεύτερο και πιο αιματηρό πόλεμο που γνώρισε η ανθρωπότητα.

Μπορεί κάποιοι Ευρωπαίοι να έχουν κατά ένα μέρος δίκαιο,
-καθότι εμείς τους ζητήσαμε βοήθεια και δανεικά,
-εμείς δεν ήμασταν συνεπής στις δεσμεύσεις που αναλάβαμε.
-δεν ψηφίζαμε τους σωστούς και κατάλληλους πολιτικούς.
-λίγο πολύ σχεδόν όλοι βάλαμε το δάχτυλο στο μέλι.
-και ένα σωρό άλλες παρανομίες και παραλήψεις που μας βαραίνουν, κλπ. κλπ.
αλλά υπάρχουν και πολλά αλλά.
-Έπρεπε όλη αυτή η αναπροσαρμογή να γίνει τόσο βίαια;
-Γιατί δεν βάζανε πλαφόν στον δανεισμό πριν φθάσει στο απροχώρητο;
-Γιατί δεν πληρώσανε οι Γερμανοί τις αποζημιώσεις που οφείλανε;
-Γιατί ενδώσανε στον πειρασμό της μίζας αφού είναι τόσο απόλυτοι σε κάποια πράγματα;
-Γιατί τιμωρείται ο λαός και όχι οι πολιτικοί;
-Γιατί δεν ξεκινήσανε από τις περικοπές των πολιτικών και ξεκινάνε από περικοπές των μισθωτών;
-Και ένα σωρό άλλες αστοχίες και λάθη ων ουκ έστιν αριθμός.

Και δεν φτάνουν αυτά βλέπουμε τώρα κάποιοι να το παίζουν αντιμνημονικοί, που τις εποχές των παχιών αγελάδων εκτός από το μισθό τους ως άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έπαιρναν και δύο τρείς και τέσσερις μισθούς και αποζημιώσεις. Άλλοι δε όχι μόνο να μη συμπαραστέκονταν σε προτάσεις ή ενέργειες αναπτυξιακές, αλλά και να τις εμπόδιζαν ή να τις σαμπόταραν ο καθένας για τους δικούς του λόγους.

Η διαδήλωση που έγινε στις 15 Φλεβάρη στην Καστοριά ήταν τόσο μαζική, που θα την ζήλευαν και τα ποιο μεγάλα κόμματα, αλλά χωρίς παλμό και όχι τόσο καλή οργάνωση. Δεν πειράζει όμως, η αρχή έγινε έστω και μετά από 35 περίπου χρόνια, αφού οι τελευταίες μαζικές δυναμικές κινητοποιήσεις έγιναν το 1975 για λόγους επαγγελματικούς που αποδείχθηκαν εκ των υστέρων όχι και τόσο αποτελεσματικές.
Υπάρχει ένα αρχαίο ρητό που λέει ότι ‘’ανάγκας και οι θεοί πείθονται‘’ , πόσο δε μάλλον οι άνθρωποι. Καλό θα ήταν η εμπειρία αυτή της κρίσης να μας κάνει ποιο δραστήριους ποιο κινητικούς και ποιο αλληλέγγυους. Γι’ αυτό ας φροντίσουν οι οργανωτές να οργανωθούν και να συντονιστούν καλύτερα ώστε οι κινητοποιήσεις αυτές να έχουν συνέχεια, να είναι ποιο αποτελεσματικές και πιο επικοινωνιακές, να έχουν δε πάντα στο νου τους την ρήση που λέει ότι, ‘’των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν’’.

Τα κόμματα της Αριστεράς λένε ότι για την κρίση φταίει ο καπιταλισμός. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός μετά από 70 χρόνια άσκοπων θυσιών κατέρρευσε, το σύστημα αυτοδιαχείρισης (όπου οι εργαζόμενοι ήταν ταυτόχρονα και αφεντικά) της πρώην Γιουγκοσλαβίας απέτυχε, μήπως υπάρχει κάποιο άλλο σύστημα που δεν ξέρουμε να το εφαρμόσουμε; Πάντως αν για όλα φταίει ο καπιταλισμός, γιατί οι χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, ή κομμουνισμού αν θέλουν κάποιοι, δεν ψηφίζουν τα κόμματα που είναι υπέρ του κομμουνιστικού συστήματος; Είναι μερικά από τα ερωτήματα που γεννιούνται στον καθένα μας.

Τελικά αυτοί οι εφοριακοί που διαμαρτύρονταν για τον διαγωνισμό, δεν κατάλαβε ο κόσμος γιατί διαμαρτύρονταν; Μήπως φοβούνται ότι θα χάσουν τα προνόμια ή τις μίζες, θα σκέφτονταν ο καχύποπτος πολίτης. Όσο για τις απεργίες που γίνονται μόνο στο κέντρο της Αθήνας, δεν σκέφτονται όλοι αυτοί οι υπέρμαχοι των δημοκρατικών δικαιωμάτων, ότι είναι άδικο και αντιδημοκρατικό να ταλαιπωρούνται οι εργαζόμενοι, που πάνε για να βγάλουν το μεροκάματό τους και οι ελεύθεροι επαγγελματίες του κέντρου που κάθε τόσο καταστρέφονται οι περιουσίες τους;
Μήπως αυτά τα παράλογα και παράδοξα βλέπουν οι Ευρωπαίοι και μας λοιδορούν;

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 1 Μαρτίου 2012, αρ. φύλλου 631