ΟΔΟΣ: «Επανεκκίνηση»;

ΟΔΟΣ 633 | 15.3.2012

Η διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού στο ΠαΣοΚ την προσεχή Κυριακή θα μπορεί υπό ορισμένες προϋποθέσεις να αποδειχθεί μεγάλης, ίσως και ιστορικής σημασίας για την ελληνική πολιτική σκηνή.
Όχι τόσο βέβαια λόγω (ή μόνο λόγω) του ειδικού πολιτικού βάρους του υποψηφίου προέδρου κ. Ευαγ. Βενιζέλου όσο διότι το ΠαΣοΚ βρίσκεται για δεύτερη φορά στην ιστορία του σε μια πρόκληση μετάβασης σε πραγματική μεταπαπανδρεϊκή περίοδο.

Κανείς δεν θα μάθει ποτέ φυσικά, αν σε περίπτωση που εκλεγόταν από το 2007 ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην θέση του προέδρου του ΠαΣοΚ -όταν διεκδίκησε για πρώτη φορά την θέση- οι πολιτικές και κυρίως οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα θα είχαν τελικά διαφορετική εξέλιξη. Αν υπό την αρχηγία του ήταν πιο υπεύθυνη η στάση του ΠαΣοΚ, όχι μόνο ως αντιπολίτευση αλλά κυρίως αν αμέσως μετά την εκλογική νίκη του Οκτωβρίου του 2009 λάμβανε όλα εκείνα τα μέτρα που δεν έλαβε η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, στην οποίο πάντως συμμετείχε και ο ίδιος.

Ωστόσο το γεγονός ότι τελικά ο κ. Βενιζέλος ανακηρύχθηκε ο μοναδικός υποψήφιος για την βέβαιη πλέον εκλογή του την προσεχή Κυριακή, θεωρείται για την νέα αυτή περίοδο της πολιτικής του διαδρομής ως μια πρώτη πράξη αμφισβήτησής του από το ίδιο το ΠαΣοΚ.

Διότι κανείς δεν πιστεύει ότι ο κ. Χρ. Παπουτσής ή ο κ. Στ. Τζουμάκας δεν γνώριζαν ότι ως υποψήφιοι έπρεπε να υποβάλλουν αιτήσεις συνοδευόμενες με υπογραφές. Επομένως η έκπληξη τους να θεωρούν «διαδικαστικές μεθοδεύσεις» τις επιταγές του καταστατικού του ΠαΣοΚ, είναι ένδειξη ότι τόσο η εκδήλωση του ενδιαφέροντός τους για υποψηφιότητα, όσο και ο αποκλεισμός τους επειδή δεν εκπλήρωσαν τις καταστατικές υποχρεώσεις, μπορούν να θεωρηθούν από τώρα σαν ένα είδος πλεκτάνης σε βάρος του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου. Στημένης απ’ όσους τον πολέμησαν τον Νοέμβριο του 2007 επειδή… βιάστηκε να δηλώσει «παρών».

Τώρα οι ίδιοι κύκλοι -το πατριωτικό (εκ του πατρός)- ΠαΣοΚ, ήδη ετοιμάζεται να τον αμφισβητήσει, όχι μόνο εξ αιτίας της περίπου βέβαιης ήττας του ΠαΣοΚ (ίσως και συντριβής) στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, όσο και εν όψει της δύσκολης περιόδου που θα ακολουθήσει. Το γεγονός ότι μέχρι και ο βουλευτής Καστοριάς κ. Φίλιππος Πετσάλνικος, πρόεδρος της Βουλής και πολιτικό alter ego του Γεωργίου Παπανδρέου, έσπευσε με δήλωσή του να καλέσει τα στελέχη του ΠαΣοΚ σε… συσπείρωση γύρω από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, λογικά όχι μόνο δεν πρέπει να καθησυχάζει αλλά να ανάβει φωτιές. Ο χρόνος απομένει να αποδειχθεί, αν ο νέος πρόεδρος του ΠαΣοΚ είναι πολιτικά αφελής και δεν έχει αντιληφθεί ότι, οι εξελίξεις γύρω από την εκλογή του, είναι πολύ όμορφες για να είναι αληθινές. Και αν έχει ετοιμάσει σχέδια ενεργειών που θα ματαιώσουν όσους είναι ήδη έτοιμοι για την μεθεπόμενη ημέρα.


Εν πάση περιπτώσει, η εκτιμώμενη εκλογική ήττα του ΠαΣοΚ στις βουλευτικές εκλογές και η μεγάλη πιθανότητα να μην επιτύχει αυτοδυναμία το πρώτο κόμμα, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα είναι η Νέα Δημοκρατία, δίνει στα δύο κόμματα και τον ελληνικό λαό την μοναδική ευκαιρία να ξεπεράσουν οριστικά συμπλέγματα και προκαταλήψεις, που σε όλη την διάρκεια της μακράς μεταπολίτευσης λειτούργησαν ως νομιμοποιητικός λόγος του παλαιοκομματισμού, της οικογενειοκρατίας και εν τέλει της διαφθοράς. Να συνεχίσουν δηλαδή, εκόντες-άκοντες την συνεννόηση και συνεργασία, αν δεν μπορεί να επιτευχθεί η κατά κάποιο τρόπο συγκυβέρνηση.

Παρεμπιπτόντως η εκλογική περιφέρεια της Καστοριάς, αναμένεται να επηρεαστεί όσο λίγες σε παρόμοιο βαθμό στην χώρα. Διότι μοιάζει πιθανό να υπάρξει διαδοχή στα εσωκομματικά του. Ώστε να αναμένεται στις επικείμενες εκλογές η ανάδειξη νέου, άλλου βουλευτή του ΠαΣοΚ.    

Αν συμβεί αυτό -δεν αρκεί βεβαίως μόνο αυτό- δημιουργούνται προϋποθέσεις αναδιάταξης των πολιτικών συσχετισμών στην Καστοριά, όπου η μεν Νέα Δημοκρατία με την παντοδυναμία της στην εκλογική βάση δείχνει κουρασμένη και πάντοτε διαιρεμένη, το δε ΠαΣοΚ με την παντοδυναμία του έως τώρα βουλευτή της, αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα διεργασιών. Ο οποίος σε κάθε περίπτωση καθήλωνε το ΠαΣοΚ σε σταθερά ποσοστά που απηχούν τους πρώϊμους συσχετισμούς της μεταπολίτευσης, ενώ απέβαινε και κατά της Νέας Δημοκρατίας, διότι απλά το κόμμα αυτό εφησύχαζε.

Το προηγούμενο της εκλογής – περί διαδοχής του Ανδρέα Παπανδρέου επρόκειτο- του εκσυγχρονιστή Κ. Σημίτη που η 8ετής παραμονή του στην πρωθυπουργία κατά την διάρκεια της οποίας η Ελλάδα έγινε μέλος της ευρωζώνης και η Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως ισότιμο και πλήρες μέλος της, δυστυχώς δεν πέτυχε να οδηγήσει το ΠαΣοΚ στον απογαλακτισμό. Όχι μόνο διότι η εν συνεχεία παράδοση του δακτυλιδιού στον Γεώργιο Παπανδρέου είναι γεγονός που δηλώνει τις αφόρητες πιέσεις που ασκούνταν στον άλλοτε πρωθυπουργό κατά την διάρκεια των πρωθυπουργιών του, αλλά και επειδή ο Κ. Σημίτης έμεινε γνωστός στην (κακή) πολιτική ιστορία της χώρας ως ο τίμιος πρωθυπουργός σε κυβερνήσεις στις οποίες μετείχαν και άλλοι, όχι και τόσο τίμιοι. Δεν πέρασαν δα και τόσα πολλά χρόνια από τότε και διατηρούνται οι μνήμες για το ξέφραγο αμπέλι της διαφθοράς, της διαπλοκής και της κατάπτωσης, την οποία προσπαθούσε να τιθασεύσει ο τ. πρωθυπουργός. Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που απέβαλαν τον πρώην πρόεδρο του ΠαΣοΚ και πρωθυπουργό, πριν γίνει πρωθυπουργός ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου, και μάλιστα με ενέργειες βυζαντινής αυλής.

Και να που τώρα -έστω και αν θεωρητικά από την κομματική εκλογική κάλπη είναι πάντα αβέβαιο το αποτέλεσμα, δημιουργούνται προϋποθέσεις για μια συνολική «επανεκκίνηση», όχι μόνο ενός μεγάλου κόμματος σαν το ΠαΣοΚ, που κυβέρνησε την χώρα για πλείστες θητείες, αλλά της δημόσιας ζωής πιο γενικά, με πρώτο και καλύτερο παράδειγμα την Καστοριά.

Μια πιθανή πραγματική αλλαγή στην ηγεσία -αρκεί να μην βρει και πάλι τρόπους να περιέλθει απλώς σε εκεχειρία ο παλαιοκομματισμός όπως συνέβη επί Κ. Σημίτη- μπορεί να επιδράσει επαναστατικά σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στην Καστοριά. Όχι μονοδιάστατα ή έστω με τους τρόπους που ήδη αναφέρθηκαν, σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής δηλαδή, αλλά και στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Έστω και αν ο χρόνος που απομένει ως τις επόμενες εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν είναι επαρκής, κάτω από ευνοϊκές συγκυρίες οι εξελίξεις στο ΠαΣοΚ, και αμέσως μετά των εθνικών εκλογών και οι συνέπειές τους στα τοπικά πολιτικά και δημόσια πράγματα, θα μπορούσαν να καταγράψουν το αντίκρισμά τους ακόμη και στις επόμενες εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ιδιαίτερα δε στον Δήμο Καστοριάς, που οι μήνες που κυλούν αμείλικτα δείχνουν ότι τουλάχιστον για την πόλη της Καστοριάς, με ευθύνη ευρύτερου κύκλου, το «πράγμα» με τον Καλλικράτη δεν της ταιριάζει. Ή ότι τέλος πάντων, η πόλη έχει περάσει σε δεύτερη -ή ακόμη πιο πίσω- προτεραιότητα και ότι κάποιοι -όχι όλοι ασφαλώς- δεν θέλουν, ή απλούστερα δεν μπορούν.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 15 Μαρτίου 2012, αρ. φύλλου 633