ΗΛΙΑ ΤΖΩΡΤΖΟΠΟΥΛΟΥ: «Ήμουν κι εγώ εκεί…»

Στην «Αστυνομική ανασκόπηση», Φεβρουαρίου(σελ. 84-85), κατατίθεται προς την Προϊσταμένη Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, περιστατικό σύμφωνα με το οποίο αστυνομικοί της Ομάδας «ΔΙΑΣ», στη προσπάθεια -διαδικασία ελέγχου πρώην Υπουργού του ΠΑΣΟΚ , για τροχαία παράβαση(παραβίαση σειράς ερυθρών σηματοδοτών), ο ένας από τους άνδρες της Ομάδας, διακομίζεται στο 401 ΓΣΝ, λόγω τραυματισμού του, από ελιγμό του πρώην Υπουργού, στην προσπάθεια του τελευταίου να αποφύγει τον έλεγχο.
Συνειρμικά «έρχεται» στη σκέψη το περιστατικό, μακαρίτη πλέον, Υπουργού, που χαστούκισε όργανο Τάξεως.
Η παντοδυναμία τότε του πολιτικού συστήματος ήταν «μεσαιωνικού τύπου» και από την «άλλη», με επιτελική διαδικασία, μα και χειρουργική επιμέλεια, είχε φροντιστεί, ώστε «μέχρι μυελού οστέων», η ελληνική κοινωνία, επί τριάντα (30) και πλέον έτη, συστηματικά να διαβρώνεται, να αλλοιώνεται και να παραλύει.
«Νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη», «Τσοβόλα δώστα όλα», «μήπως θα ζω τότε», «είπαμε να κάνει ένα δωράκι στο εαυτό του», «στον εισαγγελέα», και στο τέλος από το «σεμνά και ταπεινά»,στο «νόμιμο και ηθικό», είναι μόνον μερικές από πρωθυπουργικές και υψηλά ισταμένων ρύσεις, που απετέλεσαν τον στροφέα στροβιλισμού, εξανεμισμού και
διασπάθισης, όλων των σπουδαίων αξιών και αγαθών στον Τόπο μας.
Στοίχειωσαν τα θεμέλια ηθικής της μικρής μας Πατρίδας.
Η ταπείνωση, η συνενοχή και ο πρόσκαιρος, αλλά αμφίβολος ωφελιμισμός, είναι που κάνουν την ισχυρότερη δύναμη στη Φύση, τη δύναμη της «αδράνειας», να είναι ανυπέρβλητη, μέχρι τώρα, « σταθερά» της ελληνικής κοινωνίας και να την κρατά, για πόσο ακόμη, δέσμια
και ουσιαστικά ανίκανη να αντιδράσει και απομακρύνει κάθε εμπόδιο,
δίνοντας διέξοδο στα δύσκολα και ασαφή, «πάντων αξιέναι κάλων».
Η απόφαση της Δικαιοσύνης και εδώ αναμένεται διαρκές ζητούμενο. Της Δικαιοσύνης, προς το μεγαλείο της οποίας, στρέφονται όλοι οι Έλληνες πολίτες αναζητώντας εναγώνια, ιδιαίτερα σήμερα, να βρει καταφυγή, το «περί δικαίου» αίσθημα, κοινή αντίληψη όλων.
Και εδώ είναι ακόμη, που προκαλεί τη σκέψη μας, ο Αντιεισαγγελέας
Εφετών κύριος Φλωρίδης Βασίλης, εν ενεργεία ανώτατος κρατικός λειτουργός, στο, πριν περίπου ένα χρόνο, μικρό, αλλά μεστό άρθρο του «Για ποια δικαιοσύνη μιλάμε», μα και πρόσφατα, με το δριμύ κατηγορώ του: πώς διαφθορά, αδιαφορία και παραβιάσεις οδηγούν ακόμη και στο θάνατο.
Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε (;) την επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας και η Πατρίδα μας «επι ματαίω», αναζητά τη χαμένη εθνική και κοινωνική της συνείδηση, αφού εξέλειπαν οι Ηγέτες και ούτε και οι ηγετικοί θεσμοί έχουν τη βούληση, πρωτοπόροι ήθους και παιδείας μα και θυσιαστικής προσπάθειας έτσι, να περιχαρακώσουν και κυρίως να συνθέσουν τον «ιδεολογικό καμβά» του Ελληνικού Κόσμου.
Έτσι έχουμε το ακατόρθωτο: το ίδιο το κράτος, κομματικό και αδηφάγο, έγινε δυνάστης της ελληνικής κοινωνίας, μα και δέσμιο συγχρόνως της
δικής του παθογένειας, δουλαγωγώντας έτσι την ίδια του τη σάρκα.
Η κομματοκρατία/βουλευτοκρατία, που καλά κρατούν ακόμη, επανακάμπτοντας στα «ΝΑΙ» και στα «ΟΧΙ», στο ίδιο τελικά «Περίκλειστο Σημείο», όπως και στο παρελθόν έχουμε πει, με μια πελατειακή εξατομίκευση του κοινωνικού ιστού, ωθούν σε «ξένο σώμα», την ίδια την κρατική υπόσταση και καθιστούν ανέφικτο το εγχείρημα της Εθνικής Ανασύνταξης.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, εκτιμάται, ότι δεν αρκεί πια η διατήρηση της ισχυρής μνήμης, ως περιπλάνηση και μόνο στα «γήινα».
Απαιτείται η ανάκτηση της Ιστορίας μας, που σε λίγες μέρες, την κορυφαία της στιγμή θα εορτάσουμε, τιμώντας την εκ της τέφρας Ανάσταση της Πατρίδας μας.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29 Μαρτίου 2012, αρ. φύλλου 635