9.6.12

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν


Δημήτρης Χατζής, Thermopylae

Αξιότιμε κύριε Μπαϊρακτάρη

Περνούσα τις προάλλες μπροστά από το Πάρκο Ολυμπιακής Φλόγας και ατένισα για λίγο τον γλυπτό Αρλεκίνο. Δεν θα ήθελα να σχολιάσω την αισθητική του γλυπτού, του βάθρου ή τον χώρο που έχει τοποθετηθεί, αλλά καθώς άκουσα και διάβασα πολλές απόψεις για το θέμα, αλλά και για το σύνολο των γλυπτών μνημείων της πόλης, θα ήθελα να γράψω μερικά λόγια για έναν άνθρωπο μάλλον άγνωστο στη Καστοριά.

Ο άνθρωπος αυτός με το όνομα Dimitri Hadzi πέθανε το 2006 σε ηλικία 85 ετών στις Η.Π.Α. Υπήρξε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Harvard από το 1975. Ως νέος γλύπτης είχε λάβει την τιμή να εκπροσωπήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Biennale της Βενετίας τα έτη 1956,1958 και 1962. Υπήρξε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών. Έργα του φιλοξενούνται μεταξύ άλλων, στο Μουσείο Guggenheim της Νέας Υόρκης και στο Αμερικανικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, αλλά και σε υπαίθριους χώρους των μεγαλύτερων πόλεων των Η.Π.Α. όπως το Ομοσπονδιακό κτίριο διοίκησης J.F.K. της Βοστόνης, όπου δεσπόζει το γλυπτό του "Thermopylae" καθώς και στη κεντρική πλατεία του Harvard το γλυπτό του "Omphalos".

Ο καλλιτέχνης αυτός και δάσκαλος, που οι New York Times χαρακτήρισαν ότι "κατάφερε να εκμοντερνίσει τους Μύθους" ήταν γεννημένος στη Νέα Υόρκη από οικογένεια που έφυγε από την πόλη της Καστοριάς τις αρχές του 20ου αιώνα.
Μάλιστα ο ίδιος ο Dimitri Hadzi σε συνέντευξη που είχε δώσει για το Ίδρυμα Smithsonian αναφέρει πως κατάγεται από την ίδια πόλη με τον Λουκά Σαμαρά, ενώ περιγράφει την τέχνη της γουναρικής που εξασκούσε ο πατέρας του, τα αδέλφια του και (χωρίς μεγάλη επιτυχία όπως λέει) ο ίδιος. Αναφέρει με θαυμασμό την μεγάλη επιδεξιότητα των γουναράδων που από μικροσκοπικά κομμάτια κατασκευάζουν καλοραμμένες γούνες, ενώ με υπερηφάνεια χαρακτηρίζει την πόλη της Καστοριάς ως "εύπορη" από παλιά.

Η γούνα έχασε έναν τεχνίτη που τον κέρδισαν οι καλές τέχνες, χάρη σε ένα θείο του μηχανικό και ερασιτέχνη ζωγράφο που τον πήγαινε παιδάκι ακόμα στο Metropolitan Museum της Νέας Υόρκης. (Αλήθεια αυτοί οι φιλότεχνοι Χατζήδες έχουν άραγε σχέση με τον γεννημένο στη Καστοριά ζωγράφο Βασίλειο Χατζή, που είναι ένας από τους τρείς μεγαλύτερους Έλληνες Θαλασσογράφους; )

Καθώς άρχισε να ζωγραφίζει αρκετά καλά, κατάφερε να γίνει δεκτός στο Γυμνάσιο Τεχνών του Brooklyn. Για να μπορέσει να πληρώσει υλικά και δίδακτρα και καθώς ο πατέρας του είχε καταστραφεί οικονομικά με το Κραχ του 1929, δούλευε σαν λούστρος και σαν παραγιός σε μανάβικο. Πελάτες του οι συμπατριώτες του πατέρα του που όπως λέει ο ίδιος ήταν πάρα πολύ απαιτητικοί. Κάτι όμως που τον βοήθησε στο να είναι και αυτός τελειομανής και επίμονος. Αφού υπηρετεί τη θητεία του στην Πολεμική Αεροπορία των Η.Π.Α. και συμμετείχε στον Β. Παγκόσμιο Πόλεμο στο μέτωπο του Ειρηνικού, κερδίζει μια υποτροφία για τη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου στρέφετε στη γλυπτική. Στην Αθήνα μαγεύεται από τα Αρχαία αγάλματα και αφού τελειώσει τις σπουδές του ζει και δουλεύει στη Ρώμη, μέχρι που θα δεχτεί τη θέση του καθηγητή στο Harvard. Μέχρι λίγο πριν το θάνατο του, δούλευε στο εργαστήριο του και πάντα υπέγραφε ως: "Δ. Hadzi" (το Δ, ελληνικό).


Δημήτρης Χατζής, Omphalos

Αναρωτιέμαι λοιπόν: Η Καστοριά έχει την τύχη και την μεγάλη τιμή, καλλιτέχνες του διαμετρήματος του Hadzi και του Σαμαρά, να σχετίζονται μαζί της λόγω καταγωγής και όμως να μην τους έχει τιμήσει στο ελάχιστο. Και δεν μιλάω μόνο να δώσουμε το όνομα τους σε κανένα δρομάκι στη Χλόη, αλλά να ζητήσουμε με ότι μέσο μπορούμε να φανταστούμε, έργα δικά τους να έρθουν στο τόπο μας. Ο Δήμος μας σε συνεργασία με Ιδρύματα και φορείς όπως το Υπουργείο Πολιτισμού, το Κρατικό ή το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης για παράδειγμα, θα μπορούσε να ζητήσει στα πλαίσια ενός μακροχρόνιου δανεισμού ίσως, (δεν αναφέρω αγορά) έργα αυτών των ανθρώπων που θα εκτεθούν σε χώρο ειδικό και εφάμιλλο των καλλιτεχνών. (Το ΕΣΠΑ ακόμα δίνει λεφτά.) Κάτι τέτοιο θεωρώ πως θα μας έκανε να έχουμε όχι μόνο ένα συγκριτικό πολιτιστικό, εκπαιδευτικό και τουριστικό πλεονέκτημα, αλλά και ένα νέο σημείο αναφοράς της πόλης, κέντρο εκπαίδευσης και δημιουργικής γνωριμίας με τη σύγχρονη τέχνη των νέων της πόλης, αλλά και φοιτητών από όλη τη χώρα.

Κι αν ακόμα δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε τον Λουκά Σαμαρά ή δεν έχουμε το μυαλό για μελέτες μέσω του ΕΣΠΑ, θα μπορούσαμε να ζητήσουμε έστω ένα, γλυπτό του Hadzi. Υπάρχουν χίλιοι τρόποι αν θέλουμε.

Βέβαια ακόμα και στην απειροελάχιστη πιθανότητα να λάβουμε ένα τέτοιο απρόσμενο δώρο μετά από συντονισμένες προσπάθειες, τρέμω, καθώς μπορεί να δει κανείς το πόσο απαστράπτοντα είναι τα γλυπτά που εκτίθενται σε υπαίθριους χώρους στις Η.Π.Α. και πως φερόμαστε τα γλυπτά στη Καστοριά (υπαίθρια ουρητήρια και χώροι αναγραφής ποδοσφαιρικών και άλλων προτιμήσεων).
Μήπως τελικά στη Καστοριά αρμόζει μόνο ο Αρλεκίνος και όχι ο omphalos;

Σας ευχαριστώ πολύ
Ρωμύλος Μαντζούρας
romilosm@hotmail.com

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12 Απριλίου 2012, αρ. φύλλου 637

Σχετικά κείμενα:

6 σχόλια:

  1. Η διάκριση μεταξύ καλλιτεχνών δεν οφελεί κανέναν κύριε Ρωμύλε, δεν είναι ηθικό και καλά θα κάνατε να μετρατε τα λόγια σας.

    Μη καταδικάζετε την όποια προσπάθεια του όποιου καλλιτέχνη. Εκτός και αν είστε καλλίτεχνης ή κριτικός τέχνης οπότε πάω πάσο.

    Δεν γνωρίζω την ηλικία σας ούτε και ποιό το επαγγελμά σας, αλλά καλό θα ήταν να μιλάγατε για ΚΑΛΕΣ ΤΕΧΝΕΣ τα χρόνια άνθησης τις γούνας και να καυτηριάζατε τότε τους "αρλέκινους" των Καστοριανών, αν φυσικά σας σύμφερε και σας συμφέρει...

    Ένας αρλεκίνος έστω και σαν άγαλμα, δεν πρέπει να έχει θέση σε αυτή την πόλη; Τί λέτε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος10/6/12

    Η «Σχολή Χατζησυμεωνίδη» φαίνεται σας επηρέασε και εσάς κ. Μαντζούρα.
    Vive La Mer Noire !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. NINA RAPI από το facebook10/6/12

    Εμπνευστικά ενημερωτικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ρωμύλος Μαντζούρας11/6/12

    Σκοπός της επιστολής μου στην "ΟΔΟ" ήταν να γνωρίσουμε εναν μεγάλο καλλιτέχνη και πως θα μπορούσαμε (ως τοπική κοινωνία) να ευεργετηθούμε απο αυτόν πολλαπλά. Η αναφορά στον "Αρλεκίνο" έγινε για να αναρωτηθούμε για το ποιά είναι η "οροφή" των καλλιτεχνικών μας προσδοκιών που αφορούν τον δημόσιο χώρο. Προφανώς δεν έγινε κατανοητό απο όλους.
    Ο "Αρλεκίνος" είναι-κατά τη γνώμη μου, που δεν έχει και καμιά σημασία- ένα εξαιρετικό έργο και ήμασταν τυχεροί που η Vassiliki μας το προσέφερε και ότι βρέθηκαν άνθρωποι να δουλέψουν προς αυτή τη κατεύθυνση. Δυστυχώς όμως, έχει στηθεί σε περιοχή που δεν το ενισχύουν αναφορές Καρναβαλικές, ούτε μπορεί να αναδειχθεί αυτόνομα. Σε αυτό πιστεύω να συμφωνήσουν "Αρλεκινοκλάστες" και "Αρλεκινολάτρες". Σε νουθεσίες που προσβάλουν την ελευθερία του λόγου επιτρέψτε μου να μην απαντήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σε νουθεσίες "Μήπως τελικά στη Καστοριά αρμόζει μόνο ο Αρλεκίνος και όχι ο omphalos;"
    που απαξιώνουν τα εργα καλλιτεχνων είστε άριστος!

    Με αυτη τη νοοτροπία κανένας καλλιτέχνης δε θα δωρίζει τα έργα του σε αυτη την πόλη "τάφο"
    (με τόσο θάψιμο, λογικό είναι)πάρα μόνον οι... αποθανόντες(πού και πάλι δεν το πολύ πιστεύω).

    Φιλικά
    Αικατερίνη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος14/7/12

    Μπήκε άνθρωπος στον κόπο να μάς ενημερώσει και θα πέσουμε να τον φάμε για απόψεις που μπορούμε και να μην υιοθετήσουμε; Άλλο οι έγκυρες πληροφορίες κι άλλο η γνώμη.
    Εσείς κυρία KostaKakis είστε κριτικός της Τέχνης;
    Όποιος έχει αντίθετη γνώμη δηλαδή θα πρέπει να φιμωθεί; Μια χαρά τα λέει ο κύριος Μαντζούρας (κι ας διαφωνώ μαζί του για τον Αρλεκίνο). Για τα γούστα δεν μαλώνουν οι άνθρωποι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ