ΟΔΟΣ: Εξελίξεις

Η αιφνίδια απόφαση (;) του κ. Φιλίππου Πετσάλνικου στο τέλος της π. εβδομάδας να παραιτηθεί από το ψηφοδέλτιο του ΠαΣοΚ για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, προκαλεί νέα δεδομένα, αφού ουσιαστικά οριστικοποιεί την έξοδό του από την ενεργό πολιτική. Εκτός κι’ αν τρέφει κανείς την ρομαντική πεποίθηση, ότι στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται, τόσο σε πανελλήνιο επίπεδο όσο και εντός του ΠαΣοΚ, θα προσφέρονται σε πολιτικούς με αντίστοιχα ανάστημα και συμμετοχή (στην κατάσταση που διαμορφώθηκε) αναγνωρίσεις και τρόπαια που αρμόζουν σε Νέστορες του τόπου, ή Συμβούλους της Δημο κρατίας.

Τα νέα δεδομένα αναμένεται να δρομολογήσουν (επιτέλους) εξελίξεις στα εσωκομματικά του ΠαΣοΚ, αφού τουλάχιστον στην Καστοριά είναι η πρώτη φορά μετά από 31 χρόνια που δημιουργούνται συνθήκες εσωκομματικής ελευθερίας και ανασύνταξης. Μετά την παραίτηση, οι δηλώσεις του κ. Φ. Πετσάλνικου σε πρωϊνή εκπομπή του Mega channel πολύ λίγο μπόρεσαν να κρύψουν το γεγονός ότι η εξέλιξη, επιταχύνθηκε, αν δεν επιβλήθηκε κιόλας από τις -αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου- εσωκομματικές αντιδράσεις σε τοπικό επίπεδο και την μη κάλυψη του ίδιου, από την νέα ηγεσία του ΠαΣοΚ. Προφανώς πολιτικά είχε απομονωθεί.

Το εάν οι εξελίξεις αυτές αρχίσουν να φαίνονται από το αποτέλεσμα της κάλπης σε δύο εβδομάδες περίπου, εάν δηλαδή η «απελευθέρωση» του ψηφοδελτίου από το πολιτικό κόστος που ενσαρκώνει ο τ. βουλευτής, ως κομμάτι του παλιού κατεστημένου, αποδώσει πολιτικά και εκλογικά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, παρ΄ ότι θεωρείται σχετικά αμφίβολο -για θεαματικά αποτελέσματα- είναι κάτι που δεν θα αργήσει να φανεί. Επιπλέον πρέπει να συνεκτιμηθεί ο τρόπος με τον οποίο, ασύντακτα ή «συντεταγμένα», θα αντιδράσει ο προσωπικός μηχανισμός του, που δεν αποκλείεται να θελήσει να αποστασιοποιηθεί από το ΠαΣοΚ. Αυτό είναι συμπέρασμα που εύκολα θα προκύψει από μόνα τα αποτελέσματα της κάλπης, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Μαυροχώρι.

Πάντως η αντικατάστασή του και η τοποθέτηση επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΠαΣοΚ του κ. Θωμά Αναστασίου, γραμματέα της Ν.Ε. ΠαΣοΚ Καστοριάς, ισοδυναμεί με ενέργεια έκτακτης ανάγκης για την εκλογική διάσωση του ΠαΣοΚ, την επιβίωση και την σταδιακή, αργή ασφαλώς, ανάκαμψή του. Ώστε να αποτελέσει στο μέλλον τον εναλλακτικό, κεντροαριστερό πόλο εξουσίας για τον αστικό κόσμο. Αν βεβαίως το επιτρέψουν οι συνθήκες που θα διαμορφωθούν σε χρονικό ορίζοντα 1 έως 2 ετών, για να μπορούν να δώσουν μια ικανοποιητική προοπτική.

Διότι, η κατά τα λοιπά απολύτως outosider και πρωτίστως σημειολογική συμμετοχή στην δεύτερη θέση του ίδιου ψηφοδελτίου του κ. Ιωάννη Παπουλίδη, γιου του τ. δημάρχου Καστοριάς κ. Δημ. Παπουλίδη, ασφαλώς και δεν αποτελεί την… «αποστομωτική» απάντηση του νέου ΠαΣοΚ στην οικογενειοκρατία. Σε μια εποχή που τρίζουν τα θεμέλια της χώρας, γίνονται κάτι τέτοια, που κάνουν το μέλλον (ακόμη πιο) αμφίβολο.

Εν πάση περιπτώσει, ίσως να ευθύνεται για όλη αυτή την κατάσταση, η σκληρή άρνηση του δημάρχου Νεστορίου, τον οποίο σύμφωνα με τις δικές του δηλώσεις… ικέτευε προσωπικά ο ίδιος ο νέος πρόεδρος του ΠαΣοΚ κ. Ευ. Βενιζέλος, αλλά αυτός αντιστάθηκε, και δεν δέχθηκε να γίνει -αν γινόταν- βουλευτής για χάρη του Δήμου.

Πάντως, η ανάκαμψη του ΠαΣοΚ προς το παρόν θεωρείται μάλλον απίθανη, αν δεν συνδυαστεί με άλλα γεγονότα και καταστάσεις, ιδιαίτερα δε, πιθανά σοβαρά λάθη του ΣυΡιζΑ που ενδεχομένως τρομάξουν το κεντρογενές ακροατήριο που αποσκιρτά. Διότι είναι ολοφάνερο ότι το κομματικό αυτό σχήμα, υπό την καθοριστική προεδρία του κ. Αλέξη Τσίπρα, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, επιχειρεί να γίνει το Θασοκ του 2012, ή κυριολεκτικά ΘαΣυΡιζΑ. Επιπλέον η ρητορική εναντίον του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι σχεδόν ολόϊδια με του πρώϊμου ΠαΣοΚ.

Ακόμη και οι ενδυματολογικοί κώδικες μοιάζουν, με έμφαση στον αντικομφορμισμό, αφού το ζιβάγκο του Ανδρέα Παπανδρέου αντικαθιστά πλέον το πουκάμισο χωρίς γραβάτα του Αλέξη Τσίπρα.
Με την (τραγική) διαφορά όμως ότι αυτά συμβαίνουν σε μια Ελλάδα που έχει περίπου καταρρεύσει, σε μια χώρα που δεν έχει καμμιά σχέση με αυτή που είχε προετοιμάσει ο Κων/νος Καραμανλής για να εισέλθει δυνατή και σε ανάπτυξη στο κλαμπ της Ευρώπης, μετά τις εκλογές του 1977 ως το 1981 που ανήλθε στην εξουσία το ΠαΣοΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.

Στο θέμα της παραίτησης του κ. Φ. Πετσάλνικου και πάλι, στον αντίποδα της ανάλυσης που προηγήθηκε και αφορά την πιο αισιόδοξη ερμηνεία (αποχώρησε εκούσια ή ακούσια για την ελπίδα), υπάρχει η απαισιόδοξη εξήγηση της παραίτησής του. Που σε αυτή την περίπτωση δεν είναι παραίτηση, αλλά άτακτη πολιτική απόδραση.

Υπ’ αυτή την εκδοχή μια ενδεχόμενη (ή μήπως αναμενόμενη;) δεύτερη συνεχόμενη εκλογική ήττα του ΠαΣοΚ, αυτή την φορά στις εκλογές της 17ης Ιουνίου– παρά το γεγονός ότι η κατανομή θα γίνει με την προηγούμενη απογραφή και η Καστοριά δεν θα είναι από τώρα μονοεδρική- με ορατό τον κίνδυνο να χαθεί και πάλι η δεύτερη έδρα και να τερματίσει το ΠαΣοΚ πίσω από το δεύτερο κόμμα, είτε αυτό είναι οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες», είτε ακόμη περισσότερο ο ΣυΡιζΑ, ή στην ακόμη «χειρότερη» περίπτωση που τερματίσει 4ο το ΠαΣοΚ, ίσως να αποτελεί μία εξήγηση της παραίτησής του.

Η οποία έγινε τελικά υπό τις χειρότερες για τον ίδιο συνθήκες, μιας και αν επέμενε να παραμένει δεσπότης και κύριος του χώρου, και εφ’ όσον επιβεβαιώνονταν αυτές οι δυσμενείς προβλέψεις, το πολιτικό τέλος θα ήταν στην καλύτερη περίπτωση, η αυτοκτονία. Γιατί υπάρχει και η ηθική εξόντωση και πολιτικός κανιβαλισμός των τ. συντρόφων.

Η ΟΔΟΣ, στην πολυετή συστηματική κριτική της, απέναντι στην ανάρμοστη μακροημέρευση του κ. Φιλ. Πετσάλνικου, επεσήμανε πάντοτε τον κίνδυνο που προκαλούνταν απ’ αυτή την παράταση για τον τόπο πρωτίστως, αλλά και για τον ίδιο προσωπικά. Ιστορικά είναι γεγονός ότι η φράση «ό,τι αρχίζει με γέλιο τελειώνει με πόνο», επιβεβαιώνεται σε κάθε σχεδόν αντίστοιχη περίσταση. Και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αξίζει πάντοτε μια τέτοια ταπείνωση, όπως δεν αρμόζει στους αλλοτινούς κόλακες και προσκυνητές να μεταβάλλονται σε μια νύκτα σε υβριστές και υλοτόμους της δρυός πεσούσης.

Πολλούς μήνες μάλιστα πριν η κατάσταση χάσει κάθε έλεγχο, και συγκεκριμένα από την περίοδο του 2010-2011, με αφορμή τις διαδηλώσεις κατά των δυναστών και δυναστειών σε Αίγυπτο, Λιβύη, Συρία, Τυνησία κ.ο.κ., η εφημερίδα στην κριτική της πρόβαλε τις -δυστυχώς- υπαρκτές ομοιότητες, ή έστω αντιστοιχήσεις ανόμοιων καταστάσεων και συγκεκριμένα κάποιων καθεστωτικών αντιλήψεων που συνέβαιναν –και εξακολουθούν να συμβαίνουν σε ένα βαθμό– στην Ελλάδα και ειδικά την Καστοριά, προειδοποιώντας ταυτόχρονα ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί αν χειροτερέψουν τα πράγματα. Για να δεχθεί μάλιστα για την κριτική της αυτή και μια εχθρική επιστολή απάντηση κάποιων συμπολιτών (δημοσιεύτηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2011, αρ. φύλλου 618) που υπέγραψαν δια της περιφοράς ένα κείμενο καταδίκης (!) της ΟΔΟΥ, και ταυτόχρονα ένα υμνολόγιο προς τους τέως βουλευτή Καστοριάς και πρόεδρο της Βουλής κ. Φιλ. Πετσάλνικο και τον πρωθυπουργό (κ. Γ. Παπανδρέου, αλλά και τον Ανδρέα Παπανδρέου).

Τώρα δυστυχώς απ’ όλα αυτά απομένουν μόνο αποκαΐδια και στάχτες. Για το ΠαΣοΚ, την Καστοριά και ακόμη χειρότερο για ολόκληρη την Ελλάδα. Αλλά και πολιτικά συντρίμμια που ίσως να μην άξιζαν αυτό το τέλος. Καθώς και τις ακροαριστερές, αριστερές στριγκλιές ηθοποιού σε γνωστή τηλεοπτική εκπομπή με τίτλο δηλωτικό της νεοελληνο-αραβικής «ποιότητας», εξακολουθεί να συρίζει το «Πετσάλνικος», για να βγάλει γέλιο στους θαμώνες της λούμπεν Ελλάδας που αφήνουν πίσω τους, αυτοί που φεύγουν. Που φεύγουν, επειδή όπως τόνισε ο κ. Φίλ. Πετσάλνικος στην συνέντευξή του, δεν είναι «γαντζωμένος» σε καμμιά θέση. Τριάντα ένα (31) χρόνια μετά. Χωρίς να είναι βέβαιο ότι τελείωσαν οι γάντζοι.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 31 Μαΐου 2012, αρ. φύλλου 644.