18.2.15

Λόγος & Αντίλογος

Αγαπητοί φίλοι γουναράδες,

Αυτήν την φορά η γραφή θ’ αναφερθεί στο γνωστό και πολύ ουσιαστικό, επικοινωνιακό πρόβλημα των λειτουργών του επαγγέλματος της γουναρικής.
Η αφορμή μάς δόθηκε από την τελευταία Έκθεση Γούνας για δεύτερη εν συνεχεία χρονιά στον ίδιο χώρο, τον «Νέο Παρθενώνα», ένα τεχνικό έργο υψηλών προδιαγραφών αφιερωμένο στην λεπτή ευαισθησία της γυναικείας ομορφιάς με το στολίδι της γούνας.

Η αλήθεια είναι πως πέρυσι η Έκθεση έγινε με προβλήματα, όπως ημιτελή δώματα, χώροι υποδοχής και περιβάλλοντες χώροι, ηλεκτρικές ελλείψεις και πολλά άλλα, γιατί τα χρήματα δεν έφταναν έγκαιρα και υπήρχε ο φόβος ακόμη και της ματαίωσής της. Εδώ, προς τιμήν του προέδρου του Συνδέσμου Γουνοποιών «Ο προφήτης Ηλίας» κ. Ηρ. Καλλισθένη και των λοιπών μελών του, ξεπεράστηκαν όλα τα εμπόδια και η Έκθεση αποτέλεσε γεγονός. Φυσικά η συμμετοχή ήταν περιορισμένη, γιατί υπήρχε η υποψία και κακεντρέχεια πως το κτήριο δεν θα είναι έτοιμο. Κι όμως λειτούργησε προς πείσμα των αντιρρησιών... Εφέτος που ολοκληρώθηκε το κτήριο και τοποθετήθηκαν τα προϊόντα της εσωτερικής παραγωγής, η συμμετοχή ήταν πολύ μεγαλύτερη, όπως αυξημένα ήταν και τα κέρδη, προερχόμενα από διάφορες χώρες.

Εκείνο όμως που επισκίασε την φετινή Έκθεση Γούνας είναι το μόνιμο πρόβλημα της διαφοροποίησης των συλλόγων μεταξύ των. Οι συνεντεύξεις των εκπροσώπων ήταν σε υπέρτατο βαθμό διιστάμενες και με αρκετά αγεφύρωτο πνεύμα για την συνέχιση και την συμφιλίωση. Η ηγεσία του Συνδέσμου «Ο προφήτης Ηλίας», μέσω του προέδρου του ανέπτυξε με σαφήνεια τα τοπικά και κοινωνικά προβλήματα γύρω από την γενικότερη και πιο οργανωμένη ανάπτυξη της γουναρικής και επισκεπτόμενος τα εκθεσιακά καταστήματα, άκουσε όλους τους εκθέτες αποκτώντας μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για την Έκθεση, δηλώνοντας ανοικτά για την ενοποίηση τους. Ένας πραγματικός «πατέρας» με στοργή και θέληση για την προκοπή του τόπου.

Σε αντίθεση με τον κ. Ηρ. Καλλισθένη, ο δεύτερος εκπρόσωπος της ομάδος που εδρεύει αλλού, φάνηκε καθαρά πως φρόντισε να εστιάσει τον λόγο του σ’ άλλο πεδίο, πλην αυτό της Καστοριάς, αν και χαίρει των προνομίων του επαγγέλματος που παρέχει η πολιτεία, από πολλά χρόνια στην ευρύτερη περιοχή, λόγω της πατροπαράδοτης ασκήσεως της γουναρικής. Απαντώντας στις ερωτήσεις τοπικού δημοσιογράφου, ανέφερε χωρίς κανέναν δισταγμό, πρώτα την φράση «..η Έκθεση της Καστοριάς...», σαν ένας ξένος συμμετέχων εκθέτης, λες και η Καστοριά δεν είναι η πατρίδα του, και εν συνεχεία απαντώντας στην ερώτηση που αφορούσε την διατήρηση του εκθεσιακού χώρου ανοικτό όλο τον χρόνο -γεγονός που αποτελεί και επιθυμία του κ. Ηρ. Καλλισθένη- απάντησε ξερά «Εγώ δεν μπορώ να ξέρω τι σκέπτεται ο κ. Καλλισθένης». Δηλαδή «πέρα βρέχει».

Λοιπόν εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα πως υπάρχει μεγάλη διάσταση στις ενωτικές σχέσεις. Ο ξένος σύνδεσμος φάνηκε καθαρά πως σκέπτεται αποκλειστικά με ατομιστικά κριτήρια, προσβλέποντας μόνο στην εξυπηρέτησή του, αδιαφορώντας παράλληλα για την μακρά και καταστροφική περίοδο από το 1985 έως σήμερα, κατά την οποία δημιουργήθηκαν γενικότερα προβλήματα στην πόλη και την περιοχή, όπως έλλειψη εργατικών χεριών και ανεργία λόγω μεταφοράς της δουλειάς σ’ άλλα κέντρα και κυρίως από έλλειψη συνεργασίας. Από τους τοπικούς γουναράδες δημιουργήθηκαν άλλες περιοχές τόσο εντός της χώρας (Κατερίνη, Ρόδο, Αθήνα, Κρήτη κλπ) όσο και στις χώρες του εξωτερικού, με άγνωστες οικονομικές σχέσεις, κινδύνους και τον ευτελισμό του παραγόμενου προϊόντος, με τα γνωστά πρωτόγνωρα χαρίσματα σε ξένους -εκτός επαγγέλματος παράγοντες- που είχαν σαν αποτέλεσμα, το επάγγελμα να μετατραπεί σε στυλ γυρολόγου, αφού η ανταγωνιστικότητα φθάνει σε επίπεδα χαμηλής στάθμης. Θα αποφύγω ν’ απαριθμήσω τις χρόνιες παθογένειες του αθέμιτου ανταγωνισμού, οι οποίες θυμίζουν επαγγελματίες πρωτάρηδες και πανικοβλημένους που τα «σφάζουν όλα ανάποδα και αστάθμητα». Δεν είναι καθόλου παράξενο πως θα τα χάσεις μόνος σου μπροστά σε μια αρκούδα. Ενώ αν η περιοχή ήταν το κέντρο αυτής της μονοπωλιακής εργασίας, η οργάνωση θα ήταν πιο επιτυχημένη, εξασφαλισμένη, σωστή και με την ελπίδα της συνεχίσεώς της.

Από τον άκρατο και υπερφίαλο εγωισμό χάθηκαν πολλές ευκαιρίες και υπήρξαν μεγάλες οικονομικές απώλειες. Γιατί αν γλιτώνατε τα έξοδα εγκαταστάσεως και μετακινήσεως καθώς και την προσωπική σας αλόγιστη ταλαιπωρία, θα είχατε πιο «σίγουρες» επιχειρήσεις στον τόπο.
Τώρα με την νέα κρίση φάνηκαν ολοκάθαρα οι συνέπειες αυτής της επεκτάσεως και πολλοί θα βρεθείτε σύντομα εκτός του χώρου της γούνας. Μάλιστα δε, με την προσχώρηση στον συνδικαλιστικό φορέα του δέρματος των Αθηνών, σύντομα θα μετατραπείτε από αφεντικά σε αντιπροσωπείες του είδους.

Τώρα τρώτε ακόμη μέλι από το βαρέλι, δεν θα αργήσει όμως να γευτείτε το πικρό γιαούρτι. Μόνο τούτο σας κάνω γνωστό. Η Αθήνα δεν αφήνει καμιά επιχειρηματική έδρα στην επαρχία. Ακόμη και στην Θεσσαλονίκη μόνο αντιπροσωπείες των Αθηνών λειτουργούν. Και ακόμη ένα άλλο στοιχείο πιο τρανταχτό. Ακούγεται πως είμαστε δεύτερη χώρα στον κόσμο στην ναυτιλία... Όποιο λάθος! Όλες οι έδρες των πλοιοκτητών/εφοπλιστών είναι στο Λονδίνο και ο Πειραιάς απλά κρατάει τα μπόσικα. Άρα χάσατε το μονοπωλιακό κέντρο (Καστοριά, Σιάτιστα, Άργος Ορεστικό, Γαλατινή) και δεν θα διστάσω να λυπηθώ για τα χειρότερα, αφού δεν ομονοείτε για τα πιο ζωτικά σας θέματα. Γίνεσθε θύματα των αρμοδίων, αφού προβάλλεται χωριστά τα κοινά εργασιακά προβλήματα και αιτήματα, όπως έγινε και στην πρόσφατη Έκθεση με τους υπηρεσιακούς παράγοντες. Απορούν και οι ίδιοι με το κατάντημά μας.

Χρόνια θα τρέχετε χωρίς νόημα για την επίλυση εξωγενών προβλημάτων και θα σας βαρύνει η ευθύνη για τον μαρασμό της περιοχής. Μια είναι η λύσις: ο επαναπατρισμός της δουλειάς στον τόπο. Ένα κέντρο, μια αντιμετώπιση. Όπως είσαστε άριστοι τεχνίτες θα γίνεται και άριστοι επαγγελματίες με συνέπεια και συνέχεια. Δεν ζητάμε να ενώσετε τις εργασίες σας, αλλά την σωστή και μόνιμη διαχείρισή τους. Αυτά σας τα λέμε, γιατί έχουν σχέση με την καθημερινότητα των κατοίκων της περιοχής και βλέποντας με πόνο αυτήν την καθίζηση της περιοχής έχουμε όλο το δικαίωμα να πούμε την γνώμη μας. Γιατί από το συγκεκριμένο προνόμιο της πόλης γίνατε.

Λοιπόν υπάρχει ακόμη καιρός να φτιάξουμε το παγκόσμιο κέντρο της προγονικής εργασίας με πολλαπλά οφέλη, τόσο για εσάς όσο και για τον τόπο. Δυστυχώς για ορισμένους ακούγονται φωνές απελπισίας για τα χειρότερα. Δεν το ευχόμεθα, αλλά θέλουμε την μόνιμη προκοπή σας.
Δημιουργείστε το γρηγορότερο ένα κοινό συμβούλιο από έναν εκπρόσωπο κάθε συνδέσμου και αντιμετωπίστε σε υψηλό επίπεδο όλα τα προβλήματα του κλάδου αδερφικά και δυναμικά. Και θα δείτε σε σύντομο χρόνο τα οφέλη αυτής της κινήσεως της σωτηρίας σας και του τόπου ευρύτερου. Δεν πάει άλλο.


Ένα παρόμοιο άρθρο είχα γράψει το 1972, θέτοντας το ίδιο θέμα στους παππούδες, πατεράδες και αδερφούς σας και στο τέλος δικαιώθηκα, γιατί ακολούθησε η συμφορά. Επικρατούσε και τότε το ίδιο πνεύμα της άκρας ανταγωνιστικότητας και ασυνεννοησίας. Δεν θέλω να επαναληφθώ και τώρα. Ας σας συνοδεύει η καλή μας ευχή.

Ν. Πρώιος


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 17 Ιουλίου 2014, αρ. φύλλου 749


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ