16.2.15

ΣΑΣΑΣ ΤΖΗΜΑΚΑ-ΝΑΤΣΙΝΑ: Σαν την μύτη του Τζων Γουέϊν


ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΠΑΓΓΟΥ: Σαν τη μύτη του Τζων Γουέιν κι άλλα πεζογραφήματα
Εκδόσεις Θράκα. Ιούνιος 2014.


ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ της ζωής μας, όσο πιο μακριά προχωράμε τόσο περισσότερο προσπαθούμε να επιστρέψουμε στο φως των χρόνων της αθωότητας. Ψάχνουμε φευγαλέες εικόνες, ιδέες, φαντασίες, ήχους και χρώματα, κομμάτια της μνήμης, και συνθέτουμε ένα μωσαϊκό αναμνήσεων που είναι η ίδια μας η ύπαρξη.

ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ και η Ουρανία Μπάγγου στο τελευταίο της βιβλίο «Σαν την μύτη του Τζων Γουέϊν». Ψάχνει. Ανοίγει το μαγικό κουτί των παιδικών της αναμνήσεων και ανασύρει μνήμες προσωπικές ή αγαπημένων φίλων. Φωτογραφίζει με την μηχανή της μνήμης όσα συμβαίνουν γύρω της, τα κρατάει πολύτιμα φυλαχτά, και όταν έρθει η στιγμή, αδράχνει την πένα της για να υφάνει πάνω στο λευκό χαρτί περίτεχνα χειροτεχνήματα: γεγονότα από το παρελθόν που προβάλλονται μπροστά μας λες και συμβαίνουν μόλις τώρα.

ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ όσα καθημερινά γίνονται –όσα κυλάνε γύρω μας με τέτοια συχνότητα που για τους περισσότερους είναι ρουτίνα- με την οξυδέρκεια του επιστήμονα που στα χρόνια της ενεργού δράσης συσσώρευσε γνώσεις και εμπειρία. Τα αφουγκράζεται με την ευαισθησία του ανθρώπου που κρατάει άπειρα αποθέματα αγάπης στην ψυχή του.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ, και τις ιστορίες της, βαθιά ανθρώπινες, είτε γλυκές είτε πικρές, η Ουρανία τις ξετυλίγει στα μάτια μας περιγράφοντάς τες με αισιοδοξία, με τρυφερότητα, με στοργή. Τις κανακεύει, τις ομορφαίνει και βρίσκει θετικά σημεία να τονίσει και να δικαιολογήσει συμπεριφορές, πάντα με λογικά τεκμηριωμένα επιχειρήματα.

ΜΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ που σε προβληματίζουν πως άφησες να σε προσπεράσουν απαρατήρητα αισθήματα και σκέψεις ανθρώπων που υποφέρουν, κραυγάζουν βουβά και εσύ δεν τους ακούς.

Η ΟΥΡΑΝΙΑ μαστιγώνει το νου με μειλίχιο, τρυφερό τρόπο και προσπαθεί να μας αφυπνίσει από την μέχρι πρόσφατα βολεμένη ζωή μας. Με ιδιαίτερο χιούμορ και απίστευτη ηρεμία χτυπάει το καμπανάκι για να ξυπνήσει συνειδήσεις, να τραβήξει το πέπλο της αδιαφορίας από τα μάτια μας και μέσα από τα δικά της μάτια να δούμε και να νοιαστούμε τον Άνθρωπο που ζει και αναπνέει δίπλα μας.



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 16 Οκτωβρίου 2014, αρ. φύλλου 760


Σχετικά:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ