17.5.17

Λόγος & Αντίλογος



Ο κοσμικός χαρακτήρας του κράτους



Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Ψάχνω – κάπου, κάπου, όχι όμως και συστηματικά– σε MME και blogs της περιοχής ευρύτερα, για κάποιο ψίχουλο παρηγοριάς και ελπίδας. Και δεν μπορώ να μην παραδεχθώ ότι παρά την υπομονή και την προσπάθειά μου, το αποτέλεσμα της έρευνάς μου είναι πενιχρό. Ψάχνω μια ένδειξη προόδου, να την κάνω σημαία, φλάμπουρο και λάβαρό μου, να ελπίσω ότι μέσα στην κρίση, βρήκα την λύση, κατά πώς λένε. Αλλά κατά κανόνα απογοητεύομαι.

Περιβάλλομαι από τείχη, ψηλά και διαρκώς υψηλότερα που όλα έχουν κοινούς παρανομαστές, θεμέλια θα έλεγα: την οπισθοδρόμηση, τον υπερυσυντηρητισμό, την καταπίεση, την παράδοση, την μιζέρια και την φτώχεια. Και οι απορίες μου λύθηκαν και απαντήθηκαν, εξηγήθηκαν κιόλας σε ένα βαθμό, όταν «έπεσα» πάνω σε μια φωτογραφία του γραφείου του δημάρχου της φίλης και γείτονος Φλώρινας. Δεν είναι η μοναδική φωτογραφία, ούτε ο μοναδικός δήμαρχος φυσικά ή ο μοναδικός αξιωματούχος, αλλά να. Έτυχε να κεντρίσει το ενδιαφέρον μου το εικαστικό σκηνικό του θεάματος:

Σε ένα στενό γραφείο όλα μαζί: ο κ. δήμαρχος Φλώρινας, οι επισκέπτες – συνεργάτες του, και όλα τα διακοσμητικά και μπιζού της νεοελληνικής κακογουστιάς μαζί: την ελληνική σημαία φυσικά, την ευρωπαϊκή να προσθαφαιρείται από το ντεκόρ ανάλογα ή και να κρύβεται ακόμη για να ξεχωρίζει (κι όμως δεν υπάρχει η σημαία του Πατριαρχείου), η ποντιακή λύρα επί τοίχου κρεμάμενη, η κλίτσα του τσομπάνου στην γωνία, φωτογραφίες και αναμνηστικά, εικόνες λατρευτικές και μεγαλόσταυροι, κομπολόγια και κομποσχοίνια σίγουρα κάπου κρυμμένα, λαπ-τοπ γιατί χωρίς τεχνολογία και chat δεν γίνεται, και φυσικά το ΜΑΤΙ για τις βασκανίες και τις κακοτυχίες να δεσπόζει για την εμβέλειά του. Σε φανερό σημείο και ψηλά στον τοίχο να γίνεται ένα είδος προληπτικού εξορκισμού. Τώρα αν υπάρχουν (ή όχι) τίποτε δοχεία με αγιασμό, ή αλλά εξαρτήματα για την καλοτυχία, ευδαιμονία και επιτυχία του λαού της Φλώρινας, δεν παίρνω όρκο.

Σημασία έχει να δίνονται απαντήσεις: Τι πρόοδο μπορεί να αξιώνει ένας τόπος, όταν πέρα από την κακογουστιά (που είναι σχετική – ανάλογα με τα γούστα του καθενός) διοικείται από άνδρες και γυναίκες, που συμπεριφέρονται στην δημόσια θέση τους, σαν να βρίσκονται στον ιδιωτικό τους χώρο, και όχι σε δημόσιο. Σαν να είναι το κελλί του αξιώματος τους κελλί μονής και λαϊκής παράδοσης. Και ύστερα απορούν που άλλοι λεηλατούν και καίνε δημόσια κτήρια και τα συμπεριφέρονται σαν δικά τους. Πώς να μην το κάνουν, όταν οι ταγοί σφετερίζονται με αυτό τον τρόπο την κρατική περιουσία;

Ο Αναγνώστης σου

ΥΓ Σχεδόν όλα τα γραφεία των αιρετών της Δυτικής Μακεδονίας, έχουν κοινά… γνωρίσματα. Ευρώπη. 


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 20 Νοεμβρίου 2016, αρ. φύλλου 859

Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

1 σχόλιο:

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ