 |
| Το προστατευόμενο περιβάλλον “Natura” στον γύρο της λίμνης |
Αγαπητή ΟΔΟΣ,
Λίγο πριν κάνει την εμφάνιση της η πανδημία στην Ελλάδα, ο δήμος Καστοριάς μέσω της αρμόδιας αντιδημαρχίας Περιβάλλοντος, Πρασίνου και Πολιτικής Προστασίας, είχε ξεκινήσει δειλά-δειλά το ακατάλληλο «κλάδεμα», από την είσοδο της πόλης (πρ. στρατόπεδο Μηχανικού), φτάνοντας ως και το παραλιακό τμήμα κοντά στο επονομαζόμενο «εμπορικό κέντρο» επί της λεωφόρου των Κύκνων. Προσπαθώντας να κρίνει κανείς μ’ όσο δύναται με θετική ματιά το συγκεκριμένο εγχείρημα, προσκρούει στην πολύ άσχημη εικόνα των κομμένων κλαδιών. Είναι βλέπεις κραυγαλέα η απουσία τους από το μορφολογικό κάδρο και μόνο απαρατήρητη δεν μπορεί να περνά η απουσία τους.
Μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που κόπηκαν κι ολόκληρα δέντρα χωρίς άλλο λόγο, παρά για να «απολαμβάνουν» κατά την γνώμη μου περπατητές, τουρίστες και κάθε λογής επισκέπτες το φυσικό κάλλος της «αρχόντισσας». Έτσι μου φαίνεται ότι αποφάσισαν τα λαμπρά στελέχη της δημαρχείας. Πως στον βωμό της θέας, δεν πειράζει να καρατομούνται δέντρα και κάθε είδους φωτογραφικό εμπόδιο. Κι ας μην γελιόμαστε αγαπητή ΟΔΟΣ. Το συγκεκριμένο κουτσούρεμα βοηθά στο να εντυπωσιαστούν οι νεοαφιχθέντες στην πόλη, αλλά σε τίποτε τους μόνιμους κατοίκους της. Αφού οι τελευταίοι έχουν την ευκαιρία να απολαμβάνουν το τοπίο από πολλές και διαφορετικές γωνίες.
Οι εποχούμενοι τουρίστες όμως; Δεν θα πρέπει να επιστρέψουν με τις καλύτερες των εντυπώσεων στις αποσκευές τους; Και πώς θα γίνει αυτό; Μα φυσικά με την αποτύπωση της πρώτης οπτικής τους συνάντησης με την λίμνη και αμφιθεατρική τοπογραφία της πόλης. Η πρώτη εικόνα είναι εκείνη που μένει αποτυπωμένη, και η υπεύθυνη αντιδημαρχία φρόντισε με κάθε οικολογικό κόστος, να τους την δώσει απλόχερα. Τα περισσότερα -αν όχι όλα- στην Καστοριά φαίνεται πως έχουν παραδοθεί άνευ όρων προς την κατεύθυνση άνθησης (στυλ δεκαετίας του ‘60 που κατέστρεψε την Ελλάδα) του τουριστικού τομέα. Περισσότερο μοιάζει με κάποιο είδος άτυπο στοίχημα, το οποίο πρέπει να κερδηθεί πάση θυσία. Κλαδεύοντας και κατατομώντας κάθε είδους «εμπόδιο» από τα γρανάζια της τουριστικής ανάπτυξης.
Και που δεν θα είχα καμία αντίρρηση σ’ αυτό το τουριστικό στοίχημα αν οι αρμόδιοι τηρούσαν με σχολαστικότητα διατάξεις που αφορούν το περιβάλλον. Και πόσο δε, όταν η παραλίμνια ζώνη της Καστοριάς είναι ενταγμένη στην περιβαλλοντολογική ζώνη προστασίας Natura 2000. Για ακόμη μια φορά όμως διαπιστώνεται ότι οι διωκτικές αρχές εθελοτυφλούν -αν όχι αδιαφορούν- μπροστά σε ακόμη μία περιβαλλοντολογική -ανεπίτρεπτη- παρέμβαση. Παρακάμφθηκαν για ακόμη μια φορά νόμοι που θα έπρεπε να τηρούνται στο ακέραιο.
Όμως εδώ στην Καστοριά, αγαπητή ΟΔΟΣ, όλοι θέλουν να τα έχουν καλά με όλους. Να μην χαλάσουν τις σχέσεις τους. Με αποτέλεσμα οι αρμόδιες αρχές (αστυνομικές ή και δικαστικές), όπως και οι δημοσιογραφικοί φορείς να μένουν απαθείς με μια ακόμη ανοχή, όπως κάθε φορά κάνουν σε ένα ακόμη σκάνδαλο.
Αυτή λοιπόν η άκρως νωχελική στάση των αρμοδίων αφήνει περίεργα υπονοούμενα πως το τοπικό «σύστημα» στο σύνολό του βολεύεται από τέτοιου είδους ενέργειες. Κι έτσι μοιάζουν όλοι ευχαριστημένοι από την καταστρατήγηση των διατάξεων προσπερνώντας την μέσω της εκκωφαντικής δημοσιογραφικής ησυχίας.
Αντί λοιπόν για την καλώς εννοούμενη δημοσιογραφική ανησυχία, αυτοί επιλέγουν την αποσιώπηση περιβαλλοντολογικών καταστροφών. Πόσο μάλιστα δε, όταν ένας εκ των καταπατητών μπορεί να είναι μέλος του ίδιου του «συστήματος», τότε με μαεστρικό τρόπο όλα αποσιωπούνται, ώστε να μοιάζουν με καλώς καμωμένα, χωρίς να ενεργοποιούνται οι ελεγκτικοί μηχανισμοί. «Την βγάζουν λάδι» όπως λένε πολλοί. Από τους οποίους διαχωρίζω φυσικά την θέση μου. Ή και όχι.
Όσο διήρκησαν τα περιοριστικά μέτρα λόγω του κορονοϊού, οι εργασίες κουτσουρέματος όπως ήταν φυσικό σταμάτησαν στο σημείο που αναφέρθηκε και παραπάνω. Όμως, με την λήξη των μέτρων, οι δημοτικοί υπάλληλοι ξαναπήραν τα αλυσοπρίονα στα χέρια για να συνεχίσουν το καταστροφικό έργο. Και δεν χαρακτηρίζεται ως τέτοιο επειδή το γράφω εγώ ή το λέει κάποιος άλλος. Οι νόμοι το αναφέρουν, κι αυτοί είναι πάνω απ’ όλους κι όλα. Ή όχι;
Έτσι λοιπόν, σειρά στο πετσόκομμα πήραν τα πλατάνια, στα οποία ανέδειξαν την πιο άσχημη εκδοχή τους, αφήνοντας ορφανά τα δέντρα από κλαδιά. Άφησαν κατ’ αποκλειστικότητα μονάχα τον «σκελετό» των πλατανιών, που κάπως μοιάζουν με τεράστιους κάκτους. Εκτός κι αν είχαν την τυχερή θέση…
Και τι εννοώ αγαπητή ΟΔΟΣ; Πως όσα από τα πλατάνια βρίσκονταν στην ευχάριστη θέση να δημιουργούν σκιά στα τραπεζοκαθίσματα εστιατορίων ή κάθε μαγαζιού υγειονομικού ενδιαφέροντος, απ’ αυτά κόπηκαν μόνο όσα άτυχα κλαδιά ήταν προς την μεριά του δρόμου. Τα κλαδιά που ευθύνονται για την σκιά, παρέμειναν στην θέση τους, ατάραχα και περήφανα. Τέτοιο πλατανικό ρατσισμό αγαπητή ΟΔΟΣ, ομολογώ δεν έχω ματαδεί.
Δύο διαφορετικές νοοτροπίες
Επάνω: Επισκέπτης του Νοσοκομείου Καστοριάς έριξε τα γάντια του στο οδόστρωμα. Κάτω: στην οδό Ιωάννου Σιώμου στην Καστοριά, οι περίοικοι τοποθέτησαν με δική τους πρωτοβουλία, δοχείο για την απόρριψη των χρησιμοποιημένων γαντιών.
* * *
Αυτά υπέστησαν τα δέντρα εντός του αστικού ιστού. Γιατί καρατομήθηκαν και τα δέντρα του εσωτερικού παραλίμνιου γύρου. Δεξιά κι αριστερά του δρόμου, ότι δεν άρεζε στον «ζωγράφο» δινόταν εντολή να αφαιρεθεί από το καρτ-ποστάλ. Και δεν ήταν λίγες οι αποφάσεις για την εξαφάνισή τους δια της κοπής αυτών. Αυτό το αισθητικό «έκτρωμα» δεν μπορεί παρά να το σκέφτηκε μόνο κάποιος αφηρημένος «ζωγράφος», κι όχι κάποιος ειδικός γεωπόνος.
Κι απ’ όσο αφήνεται να διαρρεύσει, πολύ σύντομα θα κινηθεί νομικά (επιτέλους!) η αρμόδια διεύθυνση της Αντιπεριφέρειας εναντίον όσων ενεπλάκησαν σε αυτήν περιβαλλοντολογική τραγωδία. Κι ενδεχομένως ν’ αποτελέσει και την πρώτη ουσιαστική ρήξη μεταξύ της Αντιπεριφέρειας και του Δήμου. Έτσι, μετά την σύμπνοια που υπέδειξαν ζητώντας καραντίνα για τον νομό, μάλλον ήρθε η ώρα οι μη οικολογικές πρωτοβουλίες των αρμοδίων να κριθούν από τους αντίστοιχους λειτουργούς της Δικαιοσύνης.
Πέρα από το νομικό του ζητήματος -άνετα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί κι ως περιβαλλοντολογική εκτροπή- το πρακτικό ζήτημα της ολικής αποψίλωσης δεξιά κι αριστερά του δρόμου θα έχει πολύ δυσχερή αποτελέσματα. Καθώς τα φερτά υλικά που θα κατηφορίζουν από το βουνό του Αγ. Αθανασίου, δεν θα έχουν πού να συγκρατηθούν. Με αποτέλεσμα να γεμίζει με λάσπες, χώματα, πέτρες κ.ο.κ. ο δρόμος, καθιστώντας ίσως σε ορισμένα σημεία του επικίνδυνο κατά την διέλευση του. Αναλογιζόμενος μάλιστα κανείς πως ο δρόμος συνορεύει με την λίμνη δεν θέλω καθόλου να σκέφτομαι την περίπτωση κάποιου ατυχήματος με πτώση αυτοκινήτου στην λίμνη. Άσε δε αγαπητή ΟΔΟΣ, που όποιος είχε την ατυχία να κάνει την βόλτα του μετά την Μαυριώτισσα, εισέπνεε σκόνη που προερχόταν από τις ακαθαρσίες που άφησαν πίσω τους οι ξυλοκόποι και το δημοτικό συνεργείο. Αυτό συνέβαινε τουλάχιστον για δέκα μέρες, έως ότου αποφασίστηκε η δημιουργία λάσπης, προσπαθώντας να απομακρύνουν με μάνικες στο συσσωρευμένο χώμα.
Απ’ όπου κι αν το δει κανείς, νομίζω πως αυτό που μένει τελικά είναι η φυσική καταπόνηση του τοπίου. Επαληθεύοντας την παροιμία «πήγανε γι’ αυγά και βγήκαν κουρεμένοι». Παρόλο που προσπαθούν με κάθε μέσο να πείσουν για το αντίθετο, ρίχνοντας στην μάχη της «ενημέρωσης» και ατομικής ανάδειξης δημοτικών προσώπων, τα γνωστά μεταβλητά polls. Τα οποία ο καθένας δαπανώντας ένα μικρό ποσό, μπορεί να τα μεταβάλει ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Πόσο δε, που η συγκεκριμένη δημοτική αρχή έχει αποκτήσει δεκάδες -αν όχι εκατοντάδες- ψεύτικα προφίλ αυθόρμητων και φυσικά άγνωστων στην ίδια, στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, κάνοντας επίδειξη δύναμης ως προς την διαμόρφωση της κοινής γνώμης.
Κι αν όλα αυτά τα τρολς επευφημούν την συγκεκριμένη δημοτική αρχή -άγνωστο αν υπάρχει και κύκλος payroll- για το κόψιμο δέντρων, θάμνων και κλαδιών, δεν υπήρξε ούτε ένας -μα ούτε ένας- που να έχει αναλάβει την πρωτοβουλία για μια δενδροφύτευση. Η εικόνα που ωθεί τους οπαδούς της δημοτικής αρχής να ζητωκραυγάζουν εμπνέεται από το κόψιμο των δέντρων κι όχι από την φύτευση τους. Κι αυτό από μόνο του λέει πολλά για τον πολιτισμό που κρύβουν οι άκριτοι φιλοδημοτικοί θαυμαστές.
Κλείνοντας αγαπητή ΟΔΟΣ, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και σ’ ένα επιπλέον ζήτημα που τίθεται προς επίλυση από τους αρμόδιους. Και δεν είναι άλλο πέρα από τον σκουπιδότοπο που συναντά κανείς στον δρόμο για τον γύρο της λίμνης. Σκουπίδια κάθε λογής, με ολίγη υγειονομική βόμβα τοποθετημένη στα πεσμένα πλατανόφυλλα. Πάρα πολλές μάσκες είναι πεταγμένες, δημιουργώντας κίνδυνο για την δημόσια υγεία αλλά και περιβαλλοντολογική μόλυνση. Ο δήμος με οποιοδήποτε τρόπο οφείλει να ενημερώσει τους αδιάφορους συνδημότες της για την τοποθέτηση της μάσκας τους σε κάδο απορριμμάτων και μόνο.
Διότι πρόκειται για τους ίδιους ανεύθυνους συμπολίτες που πετούν από το παράθυρό τους από γόπα τσιγάρου ως τενεκέδες αναψυκτικών κ.ο.κ. Αναδεικνύοντας αγαπητή ΟΔΟΣ, πως το ζήτημα δεν εστιάζεται στο είδος σκουπιδιού που θα πετάξει κανείς, αλλά η κίνηση «του πετώ κάτω». που αποκτά περιοδικότητα στις συνήθειες αυτών των πολιτών. Και που είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε μαζί τους.
Ιωάννης Σκόρδας
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 14 Μαΐου 2020, αρ. φύλλου 1030
Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:
Μηνύσεις δεν έγιναν, τους μισθούς τους συνεχίζουν να τους παίρνουν, οπότε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπανανία η Ελλάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι Μπανανοφλουδόνομος η Καστοριά.
Πολύ μπανάνα αλλά μαιμού καμμία...
ΑπάντησηΔιαγραφή