22.12.21

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα!


ΟΔΟΣ εφημερίδα της Καστοριάς

«Χριστός γεννάται, δοξάσατε∙ Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε∙ Χριστός επί γης, υψήθητε»

Από όλες τις χριστουγεννιάτικες ψαλμωδίες που ακούμε με κατάνυξη και με ιδιαίτερη συγκίνηση αυτή την ψαλμωδία αγαπώ περισσότερο. Αυτήν, γιατί έχει μέσα της μια άγια προστακτική: «υψώθητε!». Ο Χριστός γεννιέται, δοξάστε Τον! Δοξάστε Τον για το μεγάλο θαύμα της ενανθρώπισής Του, δοξάστε Τον που ξανακατεβαίνει σ’ αυτή την πολύπαθη, καταταλαιπωρημένη γη, που, ενώ θα ‘πρεπε σ’ ατόφιο φως να ‘ναι λουσμένη, συχνά καλύπτεται από σκοτάδι και μάλιστα πυκνό και ζοφερό. Δοξάστε Τον και για τον χρόνο που μας χάρισε κι αξιωνόμαστε να ξαναγιορτάσουμε την άγια γέννησή Του, ανθρώπινο είναι κι αυτό! Ο Χριστός κατεβαίνει από τους ουρανούς, γιατί δεν γίνεται εμείς ν’ ανεβούμε να Τον συναντήσουμε εκεί ψηλά πριν έρθει η ώρα μας. Και μπορεί ο Θεός να μας έπλασε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν Του, άρα έχουμε τη δυνατότητα να γίνουμε όμοιοί Του, αν όμως δεν είχαμε το απέραντο έλεός Του με το μέρος μας και την απέραντη ευσπλαχνία Του, δεν θα μπορούσαμε να καταφέρουμε σπουδαία πράγματα, λόγω της βαρύτητας που μας κρατάει σφιχτά δεμένους με τα γήινα (κάποιοι λίγοι τα έχουν καταφέρει πριν ακόμη ξεκολλήσουν από τη γη, είναι οι άγιοι που δε λείπουν από καμία εποχή, για να δείχνουν τον δρόμο σε όλους εμάς τους υπόλοιπους). Το έλεός Του, λοιπόν, να μην παύουμε να ζητάμε και την ευσπλαχνία Του κι ίσως κάτι να γίνει και με μας τους αδύναμους να ξεκολλήσουμε από τα γήινα και τα μικρά.

Ο Χριστός πάνω στη γη ήρθε και φέτος! Σήμερα, πριν ακόμη ξημερώσει κι ενώ έξω (και μέσα μας) βαθύ σκοτάδι είναι απλωμένο, σήμερα όσοι βρεθήκαμε μέσα στις εκκλησιές μας και τα καταφέραμε Τον προϋπαντήσαμε ήδη. Ας Τον κρατήσουμε μέσα μας έστω γι’ αυτή την μεγάλη μέρα, έστω και για σήμερα μόνο! Να το νιώσουμε ως τα βάθη της ύπαρξής μας πως είναι μαζί μας ο νεογέννητος Χριστός! Και να το νιώσουν κι όσοι ζουν γύρω μας: «Έλα στη φάτνη μας, Χριστέ να γεννηθείς/στο λίκνο της καρδιάς μας Συ γλυκά ν’ αναπαυθείς/Σε καρτερούν όλου του κόσμου τα παιδιά/θρόνο Σου να ‘χεις, Θεέ μας, την αγνή μας την καρδιά.Κι ως θα ‘σαι μέσα μας ας λάμπει φωτεινό/το άστρο στων ματιών μας τον γαλήνιο ουρανό/μες στις ψυχές μας το φως Σου σαν θα δει/ίσως κινήσει κάποιος να ‘ρθει, Θεέ μου, να Σε βρει» τραγουδούσαμε όταν ήμασταν παιδιά και το πιστεύαμε πως δεν ήταν κάτι που δεν μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Μεγαλώνοντας, χάναμε σιγά σιγά αυτή την πίστη από απλή και βαθιά αυτογνωσία∙ είχαμε πάψει εδώ και χρόνια να ‘μαστε στολισμένοι με την παιδική αθωότητα και την καθαρή καρδιά των πιο αγνών πλασμάτων επάνω στη γη, των παιδιών που ο ίδιος ο Χριστός ευλόγησε, υποδεικνύοντας σε όλους εμάς να τους μοιάσουμε, αν θέλουμε να σωθούμε. 

Φέτος τα Χριστούγεννα ας αγκαλιάσουμε με αγάπη και σαν σανίδα σωτηρίας αυτή την προσταγή της αγαπημένης ψαλμωδίας, αυτό το υπέροχο κι αναγκαίο «υψώθητε!». Κι ας υψωθούμε, αφήνοντας πίσω μας ή έστω παραμερίζοντας τις κακίες που δείχνουν πως έχουν πληθύνει γύρω και μέσα μας, όλες τις μικρότητες που μπαίνουν ανάμεσά μας, όλες τις διαφορές που με το παραμικρό δημιουργούμε και για τις οποίες πάμε γυρεύοντας, όλα αυτά που υψώνουν τείχη μεταξύ μας. Ας γκρεμίσουμε όλα τα υψωμένα από εμάς τους ίδιους διαχωριστικά τείχη κι ας υψωθούμε οι ίδιοι! Υπακούοντας στην προσταγή και τη θέληση του νεογέννητου Χριστού, που έτσι θέλει να τον υποδεχόμαστε κάθε φορά που γεννιέται! Γιατί ούτε τα στολισμένα κτίρια ούτε οι φωταγωγημένοι δρόμοι ούτε οι παραφορτωμένοι με στολίδια άνθρωποι σημαίνουν αληθινά Χριστούγεννα! Γιατί τ’ αληθινά Χριστούγεννα ένα κυρίως προϋποθέτουν, την ανύψωσή μας από τα εντελώς δευτερεύοντα, που ας υπάρχουν και αυτά, καλά κι όμορφα είναι, αλλά έχουν αξία μονάχα όταν έχουμε εξασφαλίσει το βασικό: να υψωθούμε πάνω απ’ όλα όσα μας καθηλώνουν, κάνοντάς μας να ξεχνάμε πως δέντρα είμαστε οι άνθρωποι, δέντρα που η ρίζα μας είναι πάνω στον ουρανό∙ σ’ αυτόν τον ουρανό που δε θα πάψει ποτέ να τον ποθεί κάθε αληθινός άνθρωπος που κατοικεί σ’ αυτή τη γη επάνω! 


Απαραίτητη σημείωση: Το κείμενο αυτό γράφτηκε πέρσι (2019), χωρίς να έχουμε βιώσει ακόμη την, λόγω της πανδημίας, απομάκρυνσή μας από τους ναούς και τη ζωντανή Θ.Λειτουργία. Το έστειλα για δημοσίευση, όχι για να κλάψουμε γι’ αυτά που χάσαμε, αλλά για να συνειδητοποιήσουμε πως Χριστούγεννα είναι και τα φετινά, αλλιώτικα, μα Χριστούγεννα, κι ο Χριστός και πάλι θα γεννηθεί φέρνοντάς μας τη Χάρη και την Ευλογία Του - ας ανοίξουμε τις καρδιές μας να δεχτούμε τα πολυτιμότατα δώρα Του, παραμερίζοντας για λίγο τις συνθήκες. Είμαστε ζωντανοί κι ο Χριστός γεννιέται για όλους μας, ας Τον υποδεχτούμε όπως Του αξίζει!...


Φωτογραφία: Δοξολογούντες άγγελοι από παράσταση Γέννησης.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 17 Δεκεμβρίου 2020, αρ. φύλλου 1059.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ