2.12.11

ΟΔΟΣ: Ψάχνοντας την συμφιλίωση


ΟΔΟΣ 612 | 20.10.2011

Αν γίνει ποτέ έρευνα στον μέσο Έλληνα, με θέμα την Καστοριά, το πιο πιθανό αποτέλεσμά της, θα έδινε μια μάλλον απογοητευτική εικόνα. Αφού στην συλλογική συνείδηση η Καστοριά δεν έχει απαλλαγεί από το στερεότυπο που την συνοδεύει από την δεκαετία του 1970, και αυτό το στοιχείο παρά την πάροδο ολόκληρων δεκαετιών δεν έχει αλλάξει σημαντικά. Σύμφωνα με αυτό είναι πόλη νεόπλουτων γουναράδων, με υπερσυντηρητικές πολιτικές καταβολές. Μια πόλη με μολυσμένη λίμνη, φοροφυγάδες και καταχραστές των ρυθμισμένων δανείων.

Αλλά δεν θα είναι μόνο αυτή η εξήγηση. Διότι δεν είναι λίγοι όσοι προσπαθώντας να την γνωρίσουν περισσότερο, έχουν αποτύχει ή απλά απογοητευθεί. Ας είμαστε ειλικρινείς: πολύ σπάνια η Καστοριά σαν σύνολο ικανοποιεί απαιτητικές προσδοκίες ανθρώπων με υψηλό επίπεδο. Ακόμη και ο μέσος Έλληνας έχει μπερδέψει την Καστοριά κάπου μεταξύ απολιθωμένων δασών, λιμναίων οικισμών, κλεμμένων βυζαντινών εικόνων, ρημαγμένων εκκλησιών, καμένων παραδοσιακών αρχοντικών, κατεδαφισμένων τειχών, δήθεν ενυδρείων και άλλων κατορθωμάτων, σκανδάλων ή απλών μύθων της εγχώριας πολιτικής παραγωγής. Όπως η δήθεν μοναδική παράδοση του τόπου και των διαφόρων πολιτισμικών ομάδων. Οι οποίες, αφού έχουν ξεμπερδέψει με το παρελθόν της Καστοριάς, μάχονται μεταξύ τους, διεκδικώντας την πλήρη κυριαρχία στο παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου. Από την μια, βρίσκονται όσοι προσδιορίζονται ως ιστορικά αυτόχθονες, από την άλλη παρατάσσονται όσοι υποστηρίζουν έμμεσα με τον τρόπο τους ότι προέρχονται από κάτι το συγκριτικά ανώτερο, έστω κι’ αν το στοιχείο τους δεν είναι γηγενές.

Όπως είναι φυσικό, η έλλειψη οράματος είναι η βασική εξήγηση αυτής της κατάστασης. Παράλληλα η έλλειψη κοινωνικού ελέγχου εξηγεί την τεράστια καταστροφή που υπέστη ο τόπος και οι άνθρωποί του.

Έκτός απ’ αυτά όμως, η Καστοριά τα τελευταία πέντε χρόνια έρχεται διαρκώς στο προσκήνιο και για τα κατορθώματα των πολιτικών της.
Όπως για τα δομημένα ομόλογα του γιου του τ. βουλευτή Καστοριάς και άλλοτε γενικού διευθυντή της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνου Σημαιοφορίδη, που από δήμαρχος της πόλης επί δικτατορίας, σταδιακά εξελίχθηκε σε πολιτικό πανελλήνιας εμβέλειας και αναγνώρισης. Κοντά στο περιβάλλον της οικογένειας Μητσοτάκη, έφθασε να θεωρείται Νέστωρ της παράταξης. Με αφορμή όμως το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων -που ωστόσο ακόμη δεν έχει εξιχνιαστεί δικαστικά κι’ ας κοντεύουν πέντε χρόνια από τότε- επισπεύσθηκαν οι εθνικές εκλογές του 2007, μετά τις οποίες άρχισε σταδιακά η κατάρρευση της Νέας Δημοκρατίας.

Ήταν τότε που ο απλός πολίτης της Καστοριάς, πληροφορήθηκε ότι και ο γιος του άλλοτε βουλευτή του -προφανέστατα όχι ελέω Θεού, αλλά με διαφανείς διαδικασίες, και χωρίς να επηρεάσει καθόλου το γεγονός ότι είχε πατέρα τον άλλοτε πανίσχυρο βουλευτή, τέως υπουργό και γενικό διευθυντή του κόμματος, είχε κατορθώσει να γίνει διευθυντής ενός από τα πιο προσοδοφόρα πρατήρια της κρατικής ΕΚΟ στην λεωφόρο Ποσειδώνος στην Αθήνα. Αλλά και πρόεδρος φορέα που διαχειρίζονταν τα αποθεματικά των δημοσίων υπαλλήλων, η κακή διαχείριση των οποίων τα έφερε στο χείλος της καταστροφής.

Τότε ήταν που ταυτόχρονα άρχισαν να ακούγονται, δεξιά και αριστερά, τα τρομερά και εφιαλτικά των ρυθμίσεων ορισμένων γουνεμπορικών επιχειρήσεων. Πλην όμως, η συζήτηση γρήγορα κουκουλώθηκε, αφού συνένοχες πρακτικές λειτουργούν και στα δυο κομματικά-κυβερνητικά στρατόπεδα. Επιπλέον, η τάση μέσων μαζικής ενημέρωσης να σχετίζονται με πολιτικά ή οικονομικά συμφέροντα, περιόρισε τον έλεγχο της κοινής γνώμης. Ώστε η αλληλοκάλυψη να είναι η φυσική κατάληξη της ιστορίας αυτής.

Στην συνέχεια, το 2009 ήλθε η κυβερνητική παλινόρθωση του βουλευτή του ΠαΣοΚ κ. Φιλίππου Πετσάλνικου. Η εκλογή του στο υψηλότατο πολιτειακό αξίωμα του προέδρου της Βουλής, στην διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, αποβαίνει αμφίβολη, αν όχι απλά αρνητική για τον τόπο.

Ένας λόγος είναι η συνέχιση της αρνητικής προβολής της Καστοριάς για πράξεις και λάθη του ιδίου (και όχι μόνο). Μεταξύ των άλλων, καταγράφτηκε η επιμονή του, πριν την ψήφιση του Καλλικράτη, να επιβάλλει στην Καστοριά, ως 4ο δήμο, τον τέως Δήμο Μακεδνών με πρωτεύουσα το Μαυροχώρι, απ’ όπου κατάγεται ο ίδιος και εκλεγόταν δήμαρχος ο αδελφός του. Ύστερα ήλθε η αποκάλυψη ότι υπήρχαν αυθαίρετες κατασκευές (και πισίνα μάλιστα) στην κατοικία του, στην περιοχή της ιδιαίτερης πατρίδας του. Αυτά ήταν γεγονότα που ανέδειξαν και πάλι με απόλυτα αρνητικό τρόπο την Καστοριά στην πανελλήνια ειδησεογραφία.

Και να που τώρα, ήλθε η εφημερίδα «Αυριανή». Βέβαια, όσοι δεν ξεχνούν εύκολα, θα θυμούνται ότι πρόκειται για την φανατικά πασοκική εφημερίδα της δεκαετίας του 1980 που είχε ως πρωτοσέλιδο υπέρτιτλο σύνθημα την φράση «η εφημερίδα που γκρέμισε τον Καραμανλισμό». Όμως τα πράγματα άλλαξαν, ώστε τώρα να είναι η «Αυριανή» που με πρωτοσέλιδα γνωστοποίησε σε πανελλήνια κλίμακα ένα ζήτημα-σκάνδαλο (για το οποίο η ΟΔΟΣ είχε αφιερώσει το πρωτοσέλιδό της στο φύλλο της 29 Σεπτεμβρίου με τίτλο «Το μοναδικό γνωστό πολιτικό όνειρο») ότι και πάλι στην Καστοριά (στην περιοχή του Γράμμου) ο βουλευτής Καστοριάς με την ιδιότητα του προέδρου του Ιδρύματος της Βουλής, επιτρέπει να ανεγείρονται τα σκανδαλώδη και πανάκριβα οικοδομικά μεγαθήρια, εξ αιτίας της επιμονής του στο «Πάρκο της Εθνικής Συμφιλίωσης». Μιας επιμονής για το θέμα που τον χαρακτηρίζει από την πρώϊμη πολιτική του νεότητα, αρκετές δεκαετίες πριν, και πάντως όταν ακόμη, τίποτε δεν προμήνυε την κατάρρευση του Κομμουνιστικού κόσμου.

Κάποιοι στην Καστοριά, αφελώς ή ως φερέφωνα, αντέδρασαν σπασμωδικά και βιαστικά. Θεώρησαν ότι η αποκάλυψη είναι (μια ακόμη) επίθεση του «αθηναϊκού κράτους» κατά της Καστοριάς. Αλλά αυτά είναι αστεία πράγματα. Διότι τα «έργα» στο Γράμμο υποτίθεται ότι εκτελούνται για να μείνουν και να λειτουργήσουν ως δήθεν συνεδριακά κέντρα και άλλα αόριστα.

Το βέβαιο είναι ότι, είτε θα εγκαταλειφθούν και θα στοιχειώσουν, είτε «μυστηριωδώς» θα λεηλατηθούν κατά πάσα πιθανότητα από… αγνώστους. Ή θα χρησιμοποιηθούν και θα υπολειτουργήσουν με τέτοιο τρόπο που καθιστά το έργο, για την προτεραιότητα και τις γενικές συνθήκες, σκάνδαλο από μόνο του. Εδώ ερήμωσαν και λεηλατήθηκαν οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις στην Αθήνα, μέσα στην ίδια την πρωτεύουσα, και υπάρχει κανείς που ακόμη πιστεύει ότι το σκανδαλώδες, άχρηστο και ψυχροπολεμικό έργο, γίνεται για τα συνέδρια του μέλλοντος;

Όλα τα άλλα είναι φθηνές δικαιολογίες. Σαν κι’ αυτές που ακούγονταν την εποχή του σκανδάλου με τα δομημένα, ότι σκοτεινοί κύκλοι και πολιτικοί αντίπαλοι κρύβονταν πίσω από εκείνες τις αποκαλύψεις. Που σηματοδότησαν την αρχή του λάκκου που σκάφτηκε κάτω από την Ελλάδα. Αρκεί να μην πέσει μέσα σ’ αυτό και πάλι με αφορμή την Εθνική Συμφιλίωση, που υποτίθεται ότι ακόμη ψάχνει ο βουλευτής Καστοριάς και πρόεδρος της Βουλής.
Όλα αυτά όμως είναι κατορθώματα των πολιτικών της περιοχής που στιγματίζουν την πόλη και την περιοχή της Καστοριάς. Που ξέρει να αποδεικνύεται γραφική, με πολλούς τρόπους.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 20.10.2011, αρ. φύλλου 612



Σχετικό κείμενο
Το μοναδικό γνωστό πολιτικό όνειρο:




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ