26.12.11

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΗ: Οι τραπεζίτες και οι "φρονιμίτες"

Ερωτήματα και προβληματισμοί για την οικονομία και το Σύνταγμα

ΟΔΟΣ 24.11.2011 / 617

Οι Έλληνες πολιτικοί παίζουν μουσικές καρέκλες μέσα σε αυτή την πρωτοφανή κρίση. Πολλοί από αυτούς παίρνουν σειρά για υπουργικές θέσεις στη μεταβατική κυβέρνηση... που αποτελείται από μέλη των δυο κομμάτων που συμμετείχαν στο βιασμό της χώρας…
Πρέσβης Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος
Η κρίση της Ευρωζώνης, «Απογευματινή» της Κωνσταντινούπολης

Εάν το «Μνημόνιο», το «Μεσοπρόθεσμο» και όσοι εφαρμοστικοί νόμοι τα συνόδευσαν ήταν σωστά σχεδιασμένα, τότε η οικονομία μας δε θα βρισκόταν στη σημερινή κατάσταση. Στην περίπτωση εκείνη που δεχόμαστε ότι ήταν όντως σωστά, τότε ευθύνεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τη λανθασμένη ή πλημμελή εφαρμογή μιας σωστής συνταγής.
Εάν το «Μνημόνιο» και τα συμπαρομαρτούντα αυτό ήταν λανθασμένα, τότε ευθύνεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία του πολιτικού σχηματισμού, διότι τα αποδέχτηκε και επιχείρησε να τα εφαρμόσει, έστω και λανθασμένα.
Εάν η σωτηρία της χώρας συνεπάγεται εκατομμύρια ανέργων και νεόπτωχων, εάν αυτή η σωτηρία προϋποθέτει ολική κατάλυση του κοινωνικού κράτους και μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, εάν προϋποθέτει επίσης η σωτηρία ολική απαλλοτρίωση της δημόσιας εθνικής γης, τότε η χώρα ως σύνολο ατόμων, ως λαός δηλαδή, θα έχει καταστραφεί – οπότε δε μιλούμε πια για σωτηρία…
Εάν σωτηρία της οικονομίας μιας χώρας λέγεται η επιστροφή της το 2021 στο σημείο που βρισκόταν το 2009, τότε θα πρέπει να αναθεωρήσουμε όλα τα λεξικά, βάζοντας τη λέξη σωτηρία στο γράμμα Έψιλον, κάτω από το λήμμα «εμπαιγμός».
 Εάν η ανασχηματισθείσα κυβέρνηση αποτελείται από 38 πρόσωπα που ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ και συμμετείχαν στην ως τώρα διακυβέρνηση, τότε και αυτή η νέα μεταβατική είναι μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή όπως εύσχημα ειπώθηκε κυβέρνηση 80% ΠΑΣΟΚ – και οπωσδήποτε πάντως κυβέρνηση 100% Μνημονίου. Εάν λοιπόν τα πρόσωπα αυτά απέτυχαν μέχρι τώρα στην προσπάθεια ανάτασης της χώρας, τότε τι είναι εκείνο που διασφαλίζει ότι θα πετύχουν τώρα στο έργο τους;

Εάν ένα πρόσωπο ιδιαίτερα προβεβλημένο διεθνώς και με σαφώς εξαιρετικό βιογραφικό, διατέλεσε άμισθος σύμβουλος του ως τώρα πρωθυπουργού -τουλάχιστον έτσι αναγράφεται στο βιογραφικό του - δεν έχει και αυτό το πρόσωπο μέρος ευθύνης στην αποτυχία του, εφόσον δεν είχε διαχωρίσει τη θέση του από την ως τώρα ακολουθούμενη πολιτική και την εφαρμογή της; Και βεβαίως η θέση αυτή δεν αλλάζει από το αναμφισβήτητο γεγονός του πράγματι άμεμπτου του προσώπου του νέου πρωθυπουργού…
Εάν η Ελλάδα εντάχθηκε στην Ευρωζώνη παρουσιάζοντας χαλκευμένα ή αναληθή στοιχεία, όπως διατείνονται στις Βρυξέλλες, τότε είναι προφανές πως η τότε διοίκηση της Τραπέζης της Ελλάδας έχει μέρος των ευθυνών γι’ αυτό. Εάν πάλι τα στοιχεία εκείνα ήταν γνήσια και ορθά, τότε ψεύδονται οι Ευρωπαίοι εταίροι και η νέα κυβέρνηση πρέπει να το δηλώσει δημόσια και βροντερά.
Εάν οικουμενική ή κυβέρνηση εθνικής ενότητας ορίζεται εκείνη η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν όλα ή σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα και δεν αποκλείεται ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού κόσμου, τότε αυτή η καινούρια κυβέρνηση δεν εκφράζει την εθνική ενότητα. Όταν ολόκληρη η ελληνική Αριστερά, ακόμη και τα μετριοπαθέστερα κομμάτια της, στέκεται απέναντι στη νέα κυβέρνηση και την καταψηφίζει, κι όταν μάλιστα δεν έγινε καμιά προσπάθεια συμμετοχής της –προσπάθεια που συνεπάγεται σύγκλιση και υποχωρήσεις, τότε η εθνική ενότητα αποτελεί σχήμα λόγου ή πρόσχημα. Διότι βεβαίως η τυπική πρόσκληση των κομμάτων της Αριστεράς δεν αποτελεί υποχώρηση, ούτε σύγκλιση, αλλά επιβάλλεται από το Σύνταγμα της Ελλάδας. Και πέραν αυτής της τυπικής πιστοποίησης, τίποτε άλλο δεν συνέβη.

Εάν η γαλλική εφημερίδα “Le Monde” θεωρείται σοβαρή και αξιόπιστη, τότε ασφαλώς τα όσα αναφέρει σε πρόσφατο δημοσίευμα της για την περιβόητη Goldman Sachs και την επαγγελματική σχέση μαζί της του Μάριο Ντράγκι και των νέων πρωθυπουργών της Ιταλίας και της Ελλάδας, δημιουργούν στον κάθε καλόπιστο προβληματισμούς και απορίες. Η ίδια εφημερίδα πάντως δημοσίευσε παράλληλα κι ένα κατάπτυστο ανθελληνικό δημοσίευμα που αμφισβητεί τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα της Ελλάδας, συντελώντας στο μεγαλύτερο διχασμό μιας κλονισμένης Ένωσης.
Εάν είναι σαφές ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι, εφόσον οι θέσεις αυτές υπάρχουν, είναι εξίσου σαφές και προφανές πως η μεθοδευμένη επιχείρηση κατάργησης οργανικών θέσεων στο Δημόσιο με αποκλειστικό στόχο όχι την καλύτερη οργάνωση του κράτους, αλλά τον περιορισμό των υπαλλήλων μέσω της απόλυσης τους, τότε αντίκειται στο Σύνταγμα και το παραβιάζει ευθέως. Η μεθόδευση αυτή λέγεται προγραφή.
Εάν μια δικαστική απόφαση δεν είναι αρεστή στους κυβερνώντες - όπως κα σε κάθε πολίτη, έχουν κάθε δικαίωμα να προβούν στις νόμιμες δικονομικές διαδικασίες κατ’ αυτής. Όταν όμως επιχειρούν να παρεμβουν και να χειραγωγήσουν την ανεξάρτητη δικαιοσύνη, ώστε να μην εκδίδει αποφάσεις δυσμενείς για τα νομοθετήματα και τις επιλογές τους, τότε το Σύνταγμα κουρελιάζεται. Η ελληνική Δικαιοσύνη δεν είναι απλώς μια Συνταγματικά θεσμοθετημένη εξουσία. Είναι το τελευταίο οχυρό της πονεμένης Ελληνικής Δημοκρατίας και των πονεμένων Ελλήνων πολιτών της.

Εάν υπάρχει ακόμη Σύνταγμα σε αυτή τη χώρα, κάτι για το οποίο πολλές φορές μου δημιουργήθηκαν αμφιβολίες ύστερα από νομοθετήματα, αποφάσεις και πρωτοβουλίες της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τότε δεν μπορώ ειλικρινά να καταλάβω πως προέκυψε η άρτι σχηματισθείσα κυβέρνηση. Δεδομένου ότι το ΠΑΣΟΚ διατηρεί την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και δεδομένου ότι λόγω αυτού δεν τηρήθηκε η διαδικασία των διερευνητικών εντολών, μόνη λογική εξήγηση είναι η εφαρμογή των όσων προβλέπονται στο άρθρο 38 παρ. 2 του Συντάγματος, ότι δηλαδή η νέα κυβέρνηση προέκυψε λόγω της παραίτησης του Γ.Α. Παπανδρέου, οπότε βεβαίως ο νέος πρωθυπουργός είναι αυτός που προτείνει η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος στο οποίο ανήκει ο απερχόμενος πρωθυπουργός. Προφανώς επειδή οι κοινοβουλευτικές ομάδες των αστικών κομμάτων της Ελλάδας αποτελούν ακόμη φερέφωνα του ενός ανδρός, η συγκεκριμένη κοινοβουλευτική ομάδα δεν μπήκε ποτέ στη διαδικασία τέτοιας απόφασης και οι διαδοχικές επιλογές μέχρι την οριστική κατάληξη ανήκαν στον αρχηγό της και το προσωπικό του επιτελείο.
Οπότε σύμφωνα με την παραπάνω ερμηνεία, τα υπόλοιπα δυο κόμματα προσχώρησαν στη νέα κυβέρνηση, στηρίζοντας την. Δεν ξέρω βεβαίως αν θα προσχωρήσουν και στο ΠΑΣΟΚ και στο «σοσιαλισμό» του, ή το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που προ πολλού προσχώρησε στην άκρα Δεξιά…

Σύμφωνα επίσης με τις παραπάνω ερμηνείες, αλλά και όσα ορίζονται στο άρθρο 38 του Συντάγματος, η νέα κυβέρνηση ψηφίστηκε για να εξαντλήσει τη θητεία της παρούσας Βουλής – μέχρι το Σεπτέμβριο του 2013 δηλαδή. Και δεδομένου ότι το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, θα μπορεί κάλλιστα να συνεχίσει τη θητεία της, ακόμη και αν πάψει να τη στηρίζει η Νέα Δημοκρατία. Οι πολιτικές εξελίξεις στο επόμενο διάστημα μπορεί να κρύβουν εκπλήξεις…
Υπάρχει επίσης το πολύ ενδιαφέρον άρθρο 53 παρ. 3 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο σε περίπτωση πολέμου η βουλευτική περίοδος παρατείνεται καθ’ όλη τη διάρκεια του. Δεδομένου ότι βρισκόμαστε όντως σε ένα ακήρυχτο οικονομικό πόλεμο, θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν βρίσκονταν συνταγματολόγοι – έσωθεν και έξωθεν του «μαντριού» - που θα υποστήριζαν μια τέτοια θέση. Ο λόγος που γράφω τα παραπάνω είναι βεβαίως πάλι η ιστορία και οι διδαχές της. Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1910, το αντίστοιχο άρθρο του τότε Συντάγματος ενεργοποιήθηκε και η τότε Βουλή παρέτεινε τη διάρκεια της μέχρι το Νοέμβριο του 1920. Εκείνη η Βουλή έμεινε στην ιστορία ως η «Βουλή των Λαζάρων», διότι σε μια πρωτόγνωρη και έκτακτη διαδικασία, στα 1917 αναβίωσε η προγενέστερη Βουλή του 1915 και ανασυστήθηκε. Τότε βεβαίως είχαμε πραγματικό πόλεμο χαρακωμάτων και δυστυχώς βαθύτατο εθνικό διχασμό και δε χρειάζεται να επαναλάβουμε εδώ το τι ακριβώς ακολούθησε στα 1922…

Εάν πάντως η νέα κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου σχηματίστηκε με τον ειδικό σκοπό να ανταπεξέλθει η χώρα στη συγκεκριμένη δύσκολη κατάσταση, τότε είναι φανερό πως θα πρέπει αυτή να έχει περιορισμένο χαρακτήρα και διάρκεια και να οδηγήσει τη χώρα σε τακτό και σύντομο χρόνο σε εκλογές. Εάν λοιπόν η θητεία της νέας κυβέρνησης παραταθεί πέραν του παραπάνω τακτού και εύλογου χρόνου, τότε είναι πλέον ή ξεκάθαρο ότι για μια ακόμη φορά παραβιάζεται αναφανδόν το Σύνταγμα και δη οι βασικές του διατάξεις όπως ορίζονται στο πρώτο του άρθρο: «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Ο συνταγματικός νομοθέτης μάλιστα προνόησε χαρακτηριστικά ώστε έχουν τεθεί οι όροι «Λαός», «Έθνος» και «Σύνταγμα» με κεφαλαίο γράμμα στον Καταστατικό Χάρτη της χώρας, τονίζοντας την ιδιαίτερη σημασία τους και αποδίδοντας τους την οφειλομένη τιμή.

Ο όρος «τραπεζίτες» όπως χρησιμοποιείται στη σύγχρονη ελληνική γλώσσα είναι προφανώς λανθασμένος και συχνά αποδίδεται καταχρηστικά, καθώς τραπεζίτες είναι οι ιδιοκτήτες τραπεζών ή οι κατέχοντες την πλειοψηφία των μετοχών τους. Οι υπόλοιποι είναι τραπεζικοί υπάλληλοι, έστω και ανώτεροι ή κορυφαίοι. Σ’ αυτούς συγκαταλέγεται και ο νέος πρωθυπουργός. Οι τράπεζες είναι προφανώς χρήσιμες σε όλους όταν λειτουργούν σωστά. Απλώς στην ύφεση είναι δυσάρεστες, διότι οφείλουν να προασπίζουν τα συμφέροντα των καταθετών και των μετόχων τους, ενώ στην ανάπτυξη κατά πλάνην ευχάριστες, τουλάχιστον σε εκείνους που έχουν την αυταπάτη ότι χαρίζουν χρήματα. Το κακό με πολλές από τις τράπεζες, στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, είναι ότι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, μετατρέποντας την παραπάνω αυταπάτη σε πραγματικότητα για κάποιους επιτήδειους και εφιάλτη για τους πολλούς. Και την ευθύνη εν προκειμένω την έχουν οι κυβερνήσεις των κρατών, αλλά και τα ανώτατα τραπεζικά στελέχη.

Οι «φρονιμίτες», οδοντιατρικός όρος που επιλέχθηκε αλληγορικά για τις ανάγκες του παρόντος κειμένου, είναι όλοι εκείνοι εντός και κυρίως εκτός της χώρας, οι οποίοι προσπαθούν να καθυποτάξουν το φρόνημα του ελληνικού λαού, πείθοντας τον ότι πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχτεί τη μοίρα του. Στην οδοντιατρική οι φρονιμίτες ή σωφρονιστήρες είναι κατά βάση άχρηστοι – γι’ αυτό και συχνά οι γιατροί προβαίνουν σε εξαγωγή τους. Εξίσου άχρηστες είναι οι συμβουλές των Ευρωπαίων «Εταίρων» και «εταίρων» σε ένα λαό που επί δυο και πλέον χρόνια αγωνίζεται και στενάζει…
Δεν είναι η Ελλάδα ειδική περίπτωση, όπως με θρασύτητα τη χαρακτήρισε η τεύτων Φύρερ. Απεναντίας. Η Γερμανία είναι η ειδική περίπτωση, το αιώνιο πρόβλημα της Γηραιάς Ηπείρου. Η Γερμανία είναι αυτή που προκάλεσε δυο Παγκόσμιους πολέμους. Η Γερμανία είναι αυτή που γέννησε το Ναζισμό – και δε πρέπει να το ξεχνούμε. Σήμερα, εγκλωβισμένη στον προτεσταντικό οικονομικό συντηρητισμό/άκρατο νεοφιλελευθερισμό και στο άγχος της επανάληψης της κατάρρευσης της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, επιχειρεί ένα οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό στραγγαλισμό των χωρών του Νότου και όχι μόνο, που θυμίζει τις μαύρες μέρες του παρελθόντος.

Προσωπικά δεν είμαι αισιόδοξος και οφείλω να το δηλώσω. Η πολιτική της νέας κυβέρνησης, επιβαλλόμενη από την Τρόικα, ελάχιστα θα διαφέρει από την προηγούμενη – κυρίως στο ότι θα προσπαθήσει να εφαρμόσει τα αποφασισθέντα. Στηρίζεται κατά το πλείστον στην υπόθεση της αύξησης των εσόδων μέσα από την πολλαπλή και απηνή φορολόγηση. Όταν σε τρεις μήνες θα έρθει η συγκομιδή, θα διαπιστώσουμε όλοι την αποτυχία του εγχειρήματος: οι οικονομικοί δείκτες θα φωνάζουν για τις λάθος επιλογές. Τα αυξημένα ποσοστά του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης δεν θα αποφέρουν περισσότερα έσοδα. Αντιθέτως θα αφήσουν πλήθος κατοικιών και πολυκατοικιών στο έλεος της παγωνιάς του χειμώνα. Αλλά φόροι δεν θα εισπράττονται. Ομοίως και η αύξηση των τελών κυκλοφορίας οχημάτων θα οδηγήσει μέγα πλήθος ιδιοκτητών στην παράδοση των πινακίδων και πολλά αυτοκίνητα σε γκαράζ και υπόγεια. Η ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου μπορεί βεβαίως να επιβάλλει τεκμαρτό τέλος θέρμανσης ανά διαμέρισμα, ή τέλος κατοχής οχημάτων – για όσα από αυτά μένουν σε ακινησία. Μπορεί ακόμη να βάλει φόρο πολυτελείας στις σόμπες, αυξημένα τέλη στα καυσόξυλα ή να υποχρεώσει τα ποδήλατα να έχουν πινακίδες. Φόρους όμως δεν θα εισπράξει. Κι αν ανεβάσει το ΦΠΑ στο 28% θα εισπράξει ακόμη λιγότερους. Απολύοντας δημοσίους υπαλλήλους, θα πληρώνει μεν λιγότερα χρήματα για τη μισθοδοσία τους, αλλά οι μισθοί τους που δε θα υπάρχουν πια, θα λείψουν από την αγορά, προκαλώντας μεγαλύτερη ύφεση. Και δεν αναφέρομαι καν στα κοινωνικά προβλήματα - διότι αυτά προφανώς δεν ενδιαφέρουν τους δανειστές.

Περιμένω χειρότερες μέρες. Οι δανειστές θα ζητούν κι οι υπήκοοι θα υποκύπτουν. Όταν δε θα βγαίνουν οι αριθμοί -σε μια οικονομία με τέτοια ύφεση, ασφαλώς δε θα βγαίνουν- κάποιοι ίσως θα μπορούσαν να σκεφτούν την επιβολή οριζόντιας φορολογίας κεφαλαίου. Τους κυβερνώντες, πρώην, νυν και αεί, δεν τους πτοεί τίποτε. Όσο αντισυνταγματική είναι η επιβολή του τέλους ακίνητης περιουσίας στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, άλλο τόσο βεβαίως θα είναι κι αυτό. Δε θέλω διόλου να τρομοκρατήσω τους αναγνώστες – δεν έχω καμιά τέτοια πρόθεση, συμπεραίνω απλώς από τα τεκταινόμενα: ποιος θα εμποδίσει λοιπόν μια κυβέρνηση αύριο να προβεί σε φορολόγηση των τραπεζικών λογαριασμών ιδιωτών, επί του κεφαλαίου; Το είχε προτείνει άλλωστε κατά τα λοίσθια του ο Ιταλός τέως πρωθυπουργός. Μπορεί να βγουν να επικαλεστούν κιόλας ότι έτσι εξασφαλίζονται καλύτερα και προστατεύονται οι λογαριασμοί αυτοί. Εξ όσων δείχνουν τα γεγονότα, οι όποιες αντιδράσεις – κραυγαλέες σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο – θα εκληφθούν από αυτούς ως η παροιμία «μουτζουρώθηκε η γύφτισσα»…

Φοβούμαι λοιπόν πως σε τρεις μήνες τα προβλήματα της οικονομίας θα είναι μεγαλύτερα και η ύφεση πολύ βαθύτερη. Θα έλεγα πως είμαι σίγουρος, αλλά για να μην προκαταλαμβάνω τους αναγνώστες θα αρκεστώ στη χρήση του ψυχικού πάθους σημαντικού ρήματος…
Το μόνο αισιόδοξο της νέας κατάστασης είναι οι αναμφισβήτητες ικανότητες και τα καθαρά χέρια του νέου πρωθυπουργού. Επιπλέον, ύστερα από πολλά χρόνια, επιτέλους η Ελλάδα απέκτησε πρωθυπουργό, που πριν αναλάβει το ύπατο αυτό αξίωμα, έκανε το αυτονόητο: έχει εργαστεί στη ζωή του… Ο λαός όμως αυτής της χώρας λέει πως ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη. Δυστυχώς δεν τη φέρνει ούτε κι ένα χελιδόνι. Φοβούμαι πως δεν αρκεί για να τη φέρει ούτε ένας Παπαδήμος. Ετούτη η ελληνική άνοιξη θα αργήσει πολύ…

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24 Νοεμβρίου 2011αρ. φύλλου 617

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ