ΟΔΟΣ: Μόνο αυτοί οι ίδιοι

Ο Δεκέμβριος μήνας (όπως κάθε χρόνο) στην τελική πορεία για τις χριστουγεννιάτικες γιορτές στην ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων ετών έχει διπλή διάσταση: Την ελαφρώς επίπεδη, εορταστική και καταναλωτική από την μια. Αλλά και την ταραχώδη των απεργιακών κινητοποιήσεων, για κάθε νόσο και αίτημα που μπορεί να διεκδικήσει έως την ψήφιση του προϋπολογισμού, κάθε συνδικαλιστικός φορέας ανεξαιρέτως που «σέβεται» τον εαυτό του και ιδιαίτερα τα κεκτημένα του (και καθόλου τους υπόλοιπους που αποτελούν και την πλειοψηφία συνήθως).

Στην φετινή χρονιά η συγκυρία οδήγησε τα πράγματα ώστε για την φιλήσυχη Καστοριά ο μήνας Δεκέμβριος, εκτός από Χριστούγεννα και απεργίες να έχει (όπως αντίστοιχα για κάθε Καλλικράτειο Δήμο την αναμενόμενη όρκιση του νέου δημοτικού συμβουλίου για τα 3,5 χρόνια της (πρώτης;) θητείας του.

Θεωρείται κάτι περισσότερο από βέβαιο -σχεδόν φυσικό- ότι η νέα δημοτική αρχή θα επιδιώξει την επανεκλογή της στις επόμενες εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης -που προγραμματίζονται σε λιγότερα από 3 χρόνια, ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές. Επομένως δεν αποκλείεται να επιδιωχθεί η πρώτη κρίσιμη περίοδος να θεωρηθεί ότι είναι μεταβατική. Ώστε να περιοριστούν οι απαιτήσεις των δημοτών, αλλά και οι ευθύνες της νέας διοίκησης του (νέου) Δήμου.

Αν και εκτός από τις δυσκολίες του Καλλικράτη, η δεινή πανελλαδική οικονομική κατάσταση πράγματι υποστηρίζει ως λογική και δικαιολογημένη μια κάποια χρονική καθυστέρηση, ωστόσο όλοι περιμένουν πώς το νέο δημοτικό συμβούλιο θα πιάσει αμέσως δουλειά. Και όχι απλώς το περιμένουν, αλλά κάτι περισσότερο: το απαιτούν.

Και απαιτούν να ξεκινήσει η δράση ακόμη και προκαταβολικά, δηλαδή από σήμερα αν είναι δυνατό. Έστω και εκτός θεσμικών χρονοδιαγραμμάτων, διότι η Καστοριά οδηγήθηκε σε οριακό σημείο υποβάθμισης και εγκατάλειψης. Σε μια από τις χειρότερες καταστάσεις που βρέθηκε ποτέ, και οπωσδήποτε στην χειρότερη από την Μεταπολίτευση έως σήμερα. Με λίγα λόγια δεν περισσεύει ίχνος υπομονής, ενώ η κατανόηση του κόσμου μετριέται σε ψίχουλα.

Η πραγματικότητα είναι ακόμη πιο οριακή, και η παράλυση δεν περιορίζεται απλά σε όσα φαίνονται και σ’ αυτά που συνήθισαν οι δημότες και κάτοικοι. Όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία σ’ αυτά που αφήνει πίσω της η απερχόμενη δημοτική αρχή, δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστό που θα μπορούσε να αποτελέσει την «μαγιά» της νέας δημοτικής περιόδου, από την αρχή της οποίας κιόλας, δηλαδή από την 1η Ιανουαρίου ο Δήμος θα μετασχηματισθεί σε κάτι νέο και πρωτόγνωρο.

Και βέβαια κανείς λόγος για σημαντικές υποδομές, αλλά για τα υποτυπώδη, που ούτε κι’ αυτά υπάρχουν. Υπάρχουν όμως στην θέση τους λακκούβες στους κεντρικούς δρόμους, «κρατήρες» στους άλλους. Σκουπίδια στις γειτονιές (ιδίως σ’ αυτές που βρίσκονται πίσω από την βιτρίνα), σαθρά και επικίνδυνα πεζοδρόμια με αποκολλημένες πλάκες, αποδεκατισμένα από την αδιαφορία με αποτέλεσμα να είναι παγίδες. Καφετέριες-ψησταριές, που εκτός από την απόγνωση που προκαλούν στους περιοίκους, τισκνίζουν το περιβάλλον στην περιβόητη νότια παραλία. Υπάρχει το όραμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής να δύει, η λίμνη να συνεχίζει να ζέχνει και να κινδυνεύει να μετατραπεί σε βούρκο. Κοντά σε όλα αυτά, οι υπηρεσίες του Δήμου Καστοριάς, που επί 4 χρόνια ίσως και περισσότερο να έμειναν χωρίς αντικείμενο, δείχνουν ανέτοιμες και απροετοίμαστες να προσαρμοστούν στις νέες προκλήσεις.

Όμως, όλα αυτά που πράγματι υπάρχουν και επιδεινώνουν την κατάσταση δεν μπορούν και δεν πρέπει να αποτελέσουν ούτε φθηνή παρηγορία, ούτε και άλλοθι για τους νέους αλλά και πρώτους ταυτόχρονα ενοίκους του νέου Δήμου Καστοριάς. Οι οποίοι από την εκλογή τους και μετά μάλλον αναπαύονται.

Οι δικαιολογίες που ήδη φημολογούνται και διαδίδονται για την «ανάγκη» χορήγησης περιόδου χάριτος έως και 6 μηνών στην νέα δημοτική αρχή (κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν τους φθάνει ούτε ένας χρόνος) δεν είναι καθόλου καλός οιωνός. Όχι διότι απλώς κανείς υποψήφιος δήμαρχος δεν ζήτησε προεκλογικά κάτι τέτοιο. Ούτε διότι δεν υπάρχει θεσμός... περιόδου χάριτος. Ούτε διότι αυτά που θα παραλάβουν μοιάζουν τόσο υποτυπώδη, ώστε δεν χρειάζεται καμμιά περίοδος χάριτος για ν’ αρχίσει η προσπάθεια ανάνηψης της Καστοριάς και «ένωσής» της με τα αυτοδιοικητικά δεσμά με τους υπόλοιπους δήμους και οικισμούς που συνενώνονται στο πλαίσιο του Καλλικράτη.

Κυρίως δεν νοείται περίοδος χάριτος διότι, τόσο ο νεοκλεγμένος δήμαρχος, όσο και πολλά από τα μέλη της πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου, ιδίως δε οι περισσότεροι από τους στενούς συνεργάτες (έως πρωτεργάτες) του κ. Εμ. Χατζησυμεωνίδη, έχουν ήδη ενεργό, ή πρόσφατη εμπειρία δημοτικού συμβούλου, και επομένως δεν τους χρειάζεται περίοδος μαθητείας. (Μαθητείας από ποιόν δάσκαλο άραγε;).

Ως μέλη του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς, αλλά και ως αξωματούχοι του σε παλιότερες δημοτικές περιόδους, έχουν ασκήσει καθήκοντα αντιδημάρχων, προέδρων επιτροπών καθώς και αξιωματούχοι γενικώς. Επομένως, έχουν εμπειρία, γνώση, και όπως υποσχέθηκαν, έχουν ικανότητες και διάθεση. Κοινώς μεράκι. Συστατικά επιτυχίας, αλλά και εγγύησης που οι ίδιοι επικαλέστηκαν προεκλογικά για να πετύχουν τον νικηφόρο τους στόχο.

Το «μαζί μπορούμε, και μαζί θα επιτύχουμε» τελείωσε το βράδυ της επαναληπτικής εκλογής. Από τώρα, μόνο αυτοί οι ίδιοι, και όχι οι αόριστοι «όλοι μαζί», θα είναι υπεύθυνοι. Και αυτή είναι μια αλήθεια που οφείλουν να αποδείξουν ότι γνωρίζουν και υπολογίζουν.