ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν [Κάποια όρια…]

 Αρχίζω να καταγράφω τις σκέψεις που κυριαρχούν αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου, προβληματισμένος, και θέλω να κάνω προηγουμένως κάποιες διευκρινίσεις.

1. Δεν είμαι φίλερις (καβγατζής). Αποφεύγω τις αντιπαραθέσεις με κάθε τρόπο (σαν ο διάβολος το λιβάνι).
Δεν είμαι ετοιμόλογος, δεν είναι πειστικός ο προφορικός μου λόγος, και το σπουδαιότερο δεν είμαι ψύχραιμος.
Χάνω γρήγορα την ψυχραιμία μου, και μπορεί να με κολλήσει στον… τοίχο και ο πιο απλοϊκός, αν τύχει, συνομιλητής.

2. Δεν μπορώ να διαβάσω γραπτό κείμενο όταν διακρίνω από τις πρώτες γραμμές φανατισμό ή έντονο κομματισμό. Αμέσως σταματώ, δεν θέλω να χάσω το χρόνο μου. Δεν έχει σημασία τι εκφράζει το κείμενο και ποιος ο συγγραφέας. Μπορεί να είναι και ομοϊδεάτης μου, που τότε ακόμη περισσότερο το αποστρέφομαι.

3. Είχα διαβάσει την ιστορία των Εβραίων της Καστοριάς, σε αρκετές συνέχειες στην «ΟΔΟ», και ειλικρινά εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι ο συγγραφέας δεν ήταν Καστοριανός, (ο Πάνος Τσολάκης έχει θίξει κάποια θέματα κυρίως τεχνικά της Κοινότητας) από τις λεπτομέρειες και σε σχέση με την Κωνσταντινούπολη (άγνωστο στοιχείο υποθέτω και στους Καστοριανούς, και σε μένα φυσικά) από τη γλώσσα και από την γλαφυρότητα της γραφής.

Και βέβαια η εκτίμησή μου, για τον συγγραφέα, είναι ο κ. Θρασύβουλος Παπαστρατής, ανέβηκε πολύ ψηλά στην συνείδησή μου!
Σκέφθηκα πως πρόκειται για διανοούμενο που τα ενδιαφέροντά του ξεπερνούν και τα όρια της πόλης που ζει και εργάζεται (Χαλκίδα).

Άρχισα να διαβάζω και τα άρθρα που ακολούθησαν της ιστορίας των Εβραίων, στην «ΟΔΟ». Όμως από την αρχή διέκρινα μια μονομέρεια, και θα έλεγα, με έντονο ύφος επίθεση κατά της Κυβέρνησης. Προσοχή δεν είναι κακό η κριτική και η επίκριση ακόμη, που πειράζει αλλά το ύφος της γραφής.
Όσο και αν ψάξει κανείς σε ολόκληρο τον Ελληνικό Τύπο δεν θα βρει ένα καλό λόγο για την Κυβέρνηση αυτό τον καιρό. Επομένως η κατάκριση του κ. Παπαστρατή, δεν θα ήταν κάτι νέο και παράτυπο! Θα ήταν μια όπως όλες οι άλλες.

Έτσι με μια ματιά από… μακριά στα γραφόμενα του κ. Παπαστρατή φτάσαμε στο υπ’ αρ. 596 φύλλο της «ΟΔΟΥ» όπου ο μεγαλόστομος τίτλος: «Από τη Βουλή των Ελλήνων στη Βαστίλη των Γραικύλων». Με τη χαρακτηριστική φωτογραφία από τις μούντζες των αγανακτισμένων προς το κτίριο της Βουλής. Με λυπεί πολύ αυτή η εικόνα, δεν συμφωνώ καθόλου, αλλά με το κλίμα που επικρατεί, τον καιρό αυτό, δικαιολογώ τους απλούς ανθρώπους που εκτονώνονται με αυτή την σημαδιακή χειρονομία στην δύσκολη οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε.
Όμως έρχομαι στο περιεχόμενο του άρθρου, του κυρίου Παπαστρατή κατ’ εξαίρεση των αρχών μου όπως ανέφερα στην αρχή.

Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ άρθρο με τόσο επιθετικό περιεχόμενο και προ πάντων με τόσες υπερβολές σε θέσεις και χαρακτηρισμούς, μάλιστα από άτομο που είχα τοποθετήσει στη συνείδησή μου στην κατηγορία των διανοούμενων. Ακριβώς για τον λόγο αυτό οδηγήθηκα στην καταγραφή των αισθημάτων που μου προκάλεσε η περίπτωση. Και εξηγούμαι.

Α.    Ο κ.Παπαστρατής αρχίζει το άρθρο του με μια ανακρίβεια, πέρα από το ότι υποστηρίζει η Κυβέρνηση δεν πέτυχε τίποτε και μάλιστα έκανε χειρότερη την κατάσταση! (που ζούσε τον Οκτώβρη του 2009;). Γράφει για «περίπου ενάμιση χρόνο μετά το «Μνημόνιο...», όμως το μνημόνιο ψηφίστηκε το Μάιο του 2010, επομένως μόλις έχει κλείσει χρόνο! Και το εξάμηνο που… εξαφάνισε ο κ. Παπαστρατής είναι το πιο καθοριστικό το πιο δραματικό θα έλεγα για την τύχη της χώρας μας ύστερα από αυτά που συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες (μεταξύ των άλλων και ανασχηματισμός της Κυβέρνησης) και αυτά τα πολύ σημαντικά που συζητούνται αυτές τις ώρες στις Βρυξέλλες από τους ηγέτες των χωρών της Ευρ. Ένωσης (245/6). Μέχρι τον Οκτώβριο-Νοέμβριο που συμπληρώνεται ενάμιση χρόνος από το μνημόνιο θα φανεί αν θα πάρουμε το δρόμο της εξόδου από την κρίση ή… θα πάμε κατά διαβόλου. Εύχομαι βέβαια να συμβεί το πρώτο!

Β. Μετά ο κ. Παπαστρατής αναφέρεται στον πρωθυπουργεύοντα! χωρίς καν όνομα, τόση απαξίωση. Ασύλληπτο από ένα μορφωμένο (όποιου επιπέδου) άτομο όπως ο συγγραφέας του άρθρου που γνωρίζει καλά την ευρύτερη έννοια της λέξης. δηλαδή ένας άναξ (Βασιλιάς) μεταξύ του Κηπουρού του και του Παπανδρέου προτίμησε σαν πιο βολικό τον Παπανδρέου να… προσποιείται τον Πρωθυπουργό και αυτός ο άναξ με τον… κηπουρό να κινούν τα νήματα για τις τύχες του ελληνικού λαού! Ή καλύτερα να πάμε στην λίγο πρόσφατη, ιστορία που ένας συνταγματάρχης έβαλε τον Μαρκεζίνη πρωθυπουργεύοντα, το 1973 και ένας άλλος συνταγματάρχης χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανένα, σε ένα μήνα τον απέλυσε! Δηλαδή σαν να μην πήρε νόμιμη εντολή ο σημερινός Πρωθυπουργός από τον ελληνικό λαό σε πρόσφατες σχετικά εκλογές, που προκήρυξε και διενήργησε κυβέρνηση άλλου κόμματος. Με λίγα λόγια ο αρθρογράφος δεν θεωρεί νομιμοποιημένο τον σημερινό Πρωθυπουργό που ξημεροβραδιάζει στους διαδρόμους της Ε.Ε. για να επιτύχει ό,τι μπορεί τέλος πάντων. Κατά κάποιο τρόπο αντιγράφει τον διασκεδαστή Λαζόπουλο, (φέρνει το ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή απαξίωση), που παρουσίασε στην εκπομπή του τον Πρωθυπουργό με τη μορφή του δικτάτορα Παπαδόπουλου.

Γ. Καταφέρεται ο αρθρογράφος κατά της… κληρονομικής δημοκρατίας των ολίγων. Αλλά όταν ο λόγος έρχεται στον Πατριάρχη της μιας εκ των δύο (γνωστών) μέλι στάζει η πέννα του κ. Παπαστρατή και η αναφορά του δεν αποφεύγει τις αναλήθειες!
«Εγώ ή τα τανκς» υποτίθεται ότι είπε ο Πατριάρχης κατά τον αρθρογράφο ενώ είναι πασίγνωστη και ιστορική η φράση «Καραμανλής ή τανκς» του μεγάλου μουσουργού, μεγάλου αγωνιστή, μεγάλου αριστερού Μίκη Θεοδωράκη με φήμη και αναγνώριση στα ουράνια εκείνη την εποχή, που τίναξε τον Καραμανλή στο 54%. Ενώ χωρίς αυτή την ατάκα, που θα μείνει στην ιστορία για τον ρόλο που έπαιξε, το ποσοστό θα ήταν εκεί που πήγε στις εκλογές το 1977, δηλαδή πολύ κάτω του 50%.
Επίσης γράφει ότι απάλλαξε την χώρα από το βασιλικό θεσμό. Το ότι έπαιξε ρόλο με την ουδετερότητά του είναι βέβαιο. Δεν συμφωνώ με τον κ. Πάγκαλο. Απλώς με την νίκη της Κεντροαριστεράς το 1981 ολοκληρώθηκε και παγιώθηκε η «Δυτικού Τύπου Δημοκρατία» μας. Αλλά είναι δεδομένο πως ο ελληνικός λαός εκείνη την εποχή με κανένα τρόπο δεν θα επέτρεπε επιστροφή του Γλύσμπουργκ.

Δ. Είναι ασύλληπτο ο «διανοούμενος» αρθρογράφος, που βέβαια σαν τέτοιος ας μη ήταν γεννημένος το 1965, θα διάβασε ή θα άκουσε για τα γεγονότα του 1965. Μ’ όλα ταύτα ρίχνει το βάρος εκείνης της ανωμαλίας, που με τόσο άθλιο τρόπο την κατάπτυστη, αποστασία έριξαν βρώμικοι κύκλοι (Ανάκτορα ξένος παράγοντας και λοιποί) την νόμιμη κυβέρνηση τότε του παππού του «Πρωθυπουργεύοντος» του Γέρου της Δημοκρατίας.

Ε. Διάβασε ο αρθρογράφος το βιβλίο του Τσίρκα «Χαμένη Άνοιξη» που αναφέρονταν στα Ιουλιανά και εντυπωσιάστηκε πολύ. Αποσιωπά όμως ποιος ήταν ο ηγέτης εκείνης της προσπάθειας που ξεκίνησε να φέρει την Άνοιξη. Ίσα-ίσα που αποδίδει όπως παραπάνω, (χωρίς κάποια αναστολή) στον αδικηθέντα τόσο άθλια και με καταστρεπτικές συνέπειες για τη χώρα (βλέπε Χούντα 1967) Πρωθυπουργό εκείνης της περιόδου Γεώργιο Παπανδρέου.

ΣΤ. Τέλος, για να σταματήσω (δεν τελειώνουν τα out του κ. Παπαστρατή) αναφέρεται στον εκ Κοζάνης Υπουργεύοντα (τέως πλέον από το Οικονομικών) και θα ήθελε να διαβάσει το Κλειδάριθμο με τον οποίο λειτουργεί ο εγκέφαλός του, αν βεβαίως υπάρχει έσωθεν της κεφαλής του εγκέφαλος». Ανεγκέφαλος λοιπόν ο Παπακωνσταντίνου με γνώση των οικονομικών, υπήρξε και άλλου Πρωθυπουργού σύμβουλος, με πολλές ξένες γλώσσες κ.λ.π. κ.λ.π. κατά τον αρθρογράφο. Άσχετα αν δεν έφερε τη λύση που περίμενε ο ελληνικός λαός. Δεν ήταν και εύκολο! Η μετριοπάθεια του κ. Παπαστρατή σπάει κόκκαλα.
Και τόσο νέος!!

Βασίλης Κ. Χριστόπουλος