ΒΑΣΙΛΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Οι Αγανακτισμένοι

Φαινόμενο της εποχής, της εποχής της οικονομικής κρίσης, του «μνημονίου», οι «αγανακτισμένοι», απασχολούν πολλούς. Βέβαια τους δημοσιογράφους αλλά και άλλους, κύρια διανοούμενους, καθηγητές Πανεπιστημίου, ιστορικούς, συγγραφείς, κοινωνιολόγους, καλλιτέχνες, εν πάση περιπτώσει προσωπικότητες που μπορούν να έχουν κάποια σοβαρή κρίση και άποψη. Το να μαζεύονται χιλιάδες άτομα, και για να υπογραμμίσω την διαφορετικότητα τους, να θυμίσω το «χιλίων καρυδιών καρύδια», βέβαια είναι ένα σπάνιο φαινόμενο και πρωτότυπο!
Συνηθισμένοι στις έντονες, θορυβώδεις, επεισοδιακές συγκεντρώσεις, που έχουμε στην χώρα μας μένουμε άναυδοι από την στωικότητα των σημερινών συγκεντρωνόμενων. Βέβαια οι μούντζες προς το κτίριο της Βουλής (το λίκνο της Δημοκρατίας) και η παρεμπόδιση εξόδου από αυτήν βουλευτών ήταν ένα κακό σημάδι που ευτυχώς δεν είχε συνέχεια. Οι προπηλακισμοί πολιτικών, πιστεύω, πως είναι φαινόμενο που ανήκει σε άλλα, κομματικά, δυστυχώς ταραχοποιά, κέντρα.

Την πατρότητα του φαινομένου των συγκεντρώσεων στις πλατείες έχουν ασφαλώς οι Ισπανοί που πρώτοι τις πραγματοποίησαν. Χθές (12/6) κυκλοφόρησε η είδηση πως, ύστερα και από κάποια επεισόδια με την αστυνομία δήλωσαν πως σταματούν τις συγκεντρώσεις και θα σκεφθούν άλλο τρόπο αντιδράσεων!
Βέβαια μου διέφυγε να σημειώσω πως πέρα από το μνημόνιο και την οικονομική κρίση, για τα φαινόμενα (η αιτία) κυρίαρχο ρόλο παίζουν και τα σύγχρονα μέσα επαφών internet, Facebook κ.λ.π. που δίδουν την ευκαιρία και δυνατότητα συνεννοήσεων και συναποφάσεων, γενικώς! Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα πράξουν οι δικοί μας «αγανακτισμένοι».
Βέβαια πρόκειται για τους συγκεντρωμένους στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα κύρια και δευτερευόντως τη συγκέντρωση στο Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη.
Από τους συγγραφείς που έχουν εκφραστεί, και θα αναφερθώ πιο κάτω σ’ αυτούς κανείς δεν τολμά να εκφραστεί επικριτικά για το φαινόμενο και τα πρόσωπα. κάποιοι μιλούν για «τους επάνω στην Πλατεία Συντάγματος, τους ζωηρούς» και «τους κάτω τους…. Συσκεπτόμενους», και τίποτε παραπάνω. Δεν θα το κάνω εγώ, δεν θα ειπώ πως έχουν άδικο γι’ αυτού του είδους τις ενέργειες, όταν μάλιστα είναι σαφώς ακομμάτιστες, και βέβαια οι λόγοι υπαρκτοί, για έντονο προβληματισμό.

Όμως θα κάνω κάποιες παρατηρήσεις από τις εικόνες που βλέπω στις τηλεοράσεις, τα πρόσωπα των ανθρώπων εκεί, και τις δηλώσεις τους. Αντικρίζεις πρόσωπα από χαρωπά μέχρι σοβαρά, δηλαδή άτομα που με τον άλφα ή βήτα τρόπο βολεύονται. Δύσκολα αλλά περνούν!
Φοβάμαι πως υπάρχει μια ακόμη πιο πλατειά κατηγορία συμπατριωτών μας που βρίσκονται σε πολύ άσχημη κατάσταση. Που δεν έχουν την… πολυτέλεια να ξενυχτούν υπό το βάρος της ανέχειας. Είναι η κατηγορία του κόσμου που τρέχει να βρει τον… επιούσιο! Είναι οι κατατρεγμένοι που πολιτεία και ιδρύματα, πρέπει να προσέξουν.
Εν πάση περιπτώσει οι συγκεντρώσεις επιβιώνουν και δυναμώνουν αντί να υποχωρήσουν.
Και το ερώτημα όλων των συγγραφέων που θα παραθέσω στην συνέχεια είναι που και πως θα καταλήξει αυτή η ήρεμη δύναμη που περιέχεται σ’ αυτές τις ζωηρές κατά τα άλλα συγκεντρώσεις.
Οι διανοούμενοι προβληματίζονται. Παραθέτω τις απόψεις μερικών απ’ αυτούς:

1. Δημοσθένης Κούρτοβικ (συγγραφέας): «Απλά μην ξεχνάμε ότι σε τέτοιου είδους κινήματα το πάνω χέρι το παίρνουν τελικά όχι αυτοί που έχουν τις πιο σωστές ιδέες, αλλά αυτοί , που εφαρμόζουν τις πιο αδίστακτες μεθόδους!».
 
2. Γ. Ρωμαίος (δημοσιογράφος τ. Υπουργός): «Εύκολα οι ειρηνικές κινητοποιήσεις μπορούν να εκτραπούν από ανεύθυνους ΄καθοδηγητές΄»!
 
3. Λουκάς Τσούκαλης (καθηγητής Πρόεδρ. ΕΛΙΑΜΕΠ): «Επειδή….επειδή…. επειδή…. κτλ. Διαμαρτυρόμαστε και αγανακτούμε. Και οι δημαγωγοί είναι πάντοτε έτοιμοι να αδράξουν την ευκαιρία να κολακέψουν αυτιά, να προτείνουν εύκολες λύσεις, να αναζητήσουν αποδιοπομπαίους τράγους. Αν δεν καταφέρουμε γρήγορα να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο θα μας παρασύρει όλους στη δίνη του».
 
4. Τηλέμαχος Χυτήρης (ποιητής, πολιτικός): «Πρέπει να διαβούμε το ποτάμι να περάσουμε στην απέναντι όχθη. Υπάρχουν πολλοί που δεν θέλουν, υπάρχουν, άλλοι που θέλουν να το διαβούμε χωρίς να βραχούμε. Δεν γίνεται. Θα βγούμε απέναντι, είναι ιστορική ανάγκη. Χρέος μας σαν κοινωνία είναι να δούμε ψύχραιμα τα πράγματα».
 
5. Ανδρέας Παπάς (επιμελητής εκδόσεων, μεταφραστής): «Ο γνήσιος αντιφασισμός είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να τον αφήσουμε στα χέρια τηλετσαντηροδιασκεδαστών ή αναιδών εξυπνάκηδων του αριστερού βερμπαλισμού. Μπορεί να έχω χίλιες διαφωνίες με τη σημερινή, τη χθεσινή ή την αυριανή κυβέρνηση, αλλά ποτέ δε θα εξομοιώσω ένα εκλεγμένο Πρωθυπουργό με τον Παπαδόπουλο, το Τσολάκογλου ή τον Πινοσέτ, ποτέ δεν θα μιλήσω για Χούντα ή για Κατοχή χώρας».
 
6. Α. Καλοκαιρινός (καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης): «Πριν φορέσουμε αρχαιοελληνικούς χιτώνες, καλό είναι να σκύψουμε λίγο πάνω στην πιο πρόσφατη ιστορία του Δυτικού Κόσμου, όπου η Δημοκρατία συνυφάνθηκε με την ελεύθερη οικονομία. Στον υπαρκτό μας κόσμο, η μόνη λειτουργική μορφή δημοκρατίας είναι η αντιπροσωπευτική. Ας αλλάξουμε αντιπροσώπους, ας βελτιώσουμε τον τρόπο ζωής της αντιπροσώπευσης. Αλλά να διαφυλάξουμε την ίδια την αρχή της αντιπροσώπευσης».
 
7. Ριχάρδος Σωμερίτης (δημοσιογράφος): «Υπάρχουν δέκα χιλιάδες σοβαροί λόγοι, για να είναι κάποιος αγανακτισμένος με τη βασιλεύουσα αδικία και τη παρατεταμένη ατυχία. Αλλά υπάρχουν και άλλοι τόσοι λόγοι για να μην ακούμε τον κάθε λαϊκιστή, ακόμη και τον καθιστικό ταρατατζούμ τέως Μίκη του ρωσοκινεζικού ανεκδότου (θα αναλάβουν λέει τα χρέη μας) και να μη λέμε «μπράβο» σε κάθε αυταπόδεικτη βλακεία. Είτε θεσμικών παραγόντων που διέπραξαν τα πάντα χωρίς να διδαχθούν τίποτε (περίπτωση Αντωνάκη Σαμαρά και Νέα Δημοκρατία) είτε πνευματικών ανθρώπων που τρέχουν λαχανιασμένοι πίσω από την χαμένη νιότη τους».
 
8. Δημήτρης Μητρόπουλος (δημοσιογράφος): «Οι ΞΕΝΟΙ- κακό του κεφαλιού τους- μπορεί να θέλουν να μας σώσουν. Εμείς όμως δεν θέλουμε να σωθούμε. Ο εθνικός μας παραλογισμός, αλλά και ο σπόρος των εμφυλίων –τούτη τη φορά για την οικονομία ή για το ποιος τάφαγε- συρράξεων παραμένει ζωντανός. Μένει, για να θυμηθούμε τον Γιώργο Σεφέρη, «να δούμε ποιο θα είναι το ύφος της σημερινής μέρας».

Κλείνοντας αυτό το κείμενο δεν θα κρύψω πως ανήκω στους οπαδούς του μνημονίου, ίσως να είναι οι λιγότεροι, αλλά δεν με πείθουν καθόλου οι άλλοι οι αντιμνημονιακοί. Δεν βρίσκω καμιά άλλη πρόταση που έστω κατ’ ελάχιστο να δίδει κάποια ελπίδα λύσης. Και με λυπεί ιδιαίτερα πως προσωπικότητες σαν αυτή του Μίκη Θεοδωράκη να ισχυρίζονται σε πλατείες απίθανες λύσεις (με Ρώσους και Κινέζους) και να ανοίγουν πληγές.
Βέβαια παράλληλα θα επισημάνω πως και οι της Κυβέρνησης θα πρέπει να κινηθούν πιο δραστικά και προ πάντων πιο αποτελεσματικά.

Ακόμη δεν πρέπει να μας διαφεύγει και η δήλωση του Ομπάμα (πλανητάρχη) σε συνέντευξη με την Μέρκελ, φυσικά σε… παγκόσμιο ακροατήριο πως πρέπει να βοηθηθεί η Ελλάδα ώστε να βγει από το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται. Αυτό είναι ένα πολύ θετικό στοιχείο για μας δηλαδή πως θα υποστηριχθούμε από τους Ευρωπαίους έστω ύστερα από πολλά παζάρια. Αλλά σκέφτομαι πως η δήλωση Ομπάμα καλή για μας, αλλά ενέχει και κάποια δόση μείωσης, μαθαίνοντας όλη η οικουμένη πως η Ελλάδα βρίσκεται σε κακό οικονομικό… χάλι! Εν πάση περιπτώσει η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, ακόμη δεν φάνηκε κάποιο ενθαρρυντικό φαινόμενο, ώστε να αναθαρρήσουμε. Ας είμαστε προσεκτικοί σοβαροί και ας κρατήσουμε την ψυχραιμία μας περιμένοντας την έξοδο από το αδιέξοδο σημείο που βρισκόμαστε με την τόσο σκληρή λιτότητα, που μας προέκυψε!
Σήμερα (15/6/2011) πανεθνική απεργία, με συγκεντρώσεις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (το ΠΑΜΕ χωριστά) και οι «αγανακτισμένοι» περικυκλώνουν την Βουλή!
Ο Θεός να μας φυλάξει!

20/6/2011
Τα γεγονότα τρέχουν… έξαλλα.
Μετά τα… διαμειφθέντα των δύο αρχηγών 15/6/2011 το Σάββατο μας προέκυψε νέα Κυβέρνηση με Τσάρο πλέον της οικονομίας τον Ευάγγελο Βενιζέλο (ποιος το περίμενε;). Ας ελπίσουμε σε κάτι καλύτερο. Εν τω μεταξύ ακλόνητη και με διεργασίες παραμένουν στην Πλατεία Συντάγματος οι «Αγανακτισμένοι».
Τι θα βγάλει αυτό το… καζάνι που βράζει;