ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Θαρσεῖν χρῆ

τάχ᾽αὔριον ἔσσετ᾽ ἄμεινον

 

ΟΔΟΣ 631 | 1.3.2012

Απ᾽ὅταν ξέσπασε ἡ οίκονομική κρίση στίς ΗΠΑ τό 2008, ἡ Ἑλληνική κοινωνία ὑποβλήθηκε σέ διάφορες πλύσεις έγκεφάλου ὅσον άφορᾶ τήν πρόληψη, κατ᾽άρχάς, τῆς κρίσης στήν χώρα μας καί κατόπιν, ὅταν ἔπληξε ἡ κρίση αύτή καί ἑμᾶς, τόν τρόπο ἤ τρόπους άντιμετώπισης αύτῆς καί τελευταῖα τόν τρόπο έξόδου άπ᾽αύτήν. Γιά νά άντεπεξέλθουμε στίς δανειακές μας ὑποχρεώσεις θά ἔπρεπε νά έλαττώσουμε στό ἔπακρο τίς δαπάνεςκυρίως τοῦ ὑπερτροφικοῦ δημόσιου τομέα- καί νά αύξήσουμε τά ἔσοδα τοῦ κράτους.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, άντί νά προβεῖ στήν άνωτέρω τακτική, ὄχι μόνον δέν περιόρισε τίς κρατικές δαπάνες, δέν τήρησε τά ὑποσχεθέντα στούς δανειστές μας, άλλά προέβηκε στήν λήψη μιᾶς σειρᾶς φορολογικῶν μέτρων δυσβάσταχτων γιά τόν λαό. Γιά νά άποφύγει τήν δίκαιη κατακραυγή τοῦ κόσμου καί νά περάσει αύτά τά μέτρα μέ τό μικρότερο γιαυτήν πολιτικό κόστος, έφάρμοσε τό ¨Δόγμα τοῦ Σόκ¨. Προτοῦ νά λάβει ἕνα έπαχθές φορολογικό μέτρο ἤ τήν περικοπή τῶν μισθῶν καί συντάξεων, προέβαινε στήν τρομοκράτηση τοῦ κόσμου ὅτι έπέρχεται ἡ χρεοκοπία τῆς χώρας, ἡ άδυναμία, δῆθεν, τοῦ κράτους νά έκπληρώσει τίς ὑποχρεώσεις του πρός τούς πολίτες –πληρωμή μισθῶν, συντάξεων κλπ.– καί ἄλλα πολλά, καί ὅτι αύτό εἶναι άπαίτηση τῶν δανειστῶν μας γιά νά μᾶς δώσουν τήν έπόμενη δόση τοῦ δανείου, πού θά μᾶς σώσει. ΄Επειδή ὅμως ἡ ἴδια ἡ κυβέρνηση δέν ἤταν συνεπής ὡς πρός τίς ὑποχρεώσεις πού ἀνελάμβανε πρός τούς δανειστές μας (μέ τήν νεοελληνική κουτοπονηριά ὅτι θά ξεγελάσουμε τούς κουτόφραγκους) καί έπειδή τό χρέος άντί νά μειωθεῖ έξογκώνετο συνεχῶς, άναγκάζονταν νά προβαίνει σέ νέους δανεισμούς μέ πλέον δυσμενεῖς ὅρους , διότι άπώλεσε, μέ τίς ένέργειές της τήν άξιοπιστία της διεθνῶς.

Γιά νά έφαρμοσθεῖ ὅμως τό δόγμα τοῦ σόκ ἔπρεπε ὁ λαός νά εἶναι ἄβουλος, ήττοπαθής, χωρίς κριτική σκέψη, νά χάσει τά ίδανικά του καί νά ένδιαφέρεται μόνον γιά τήν μέ κάθε θυσία έπιβίωσή καί καλοπέρασή του μέ κυρίαρχο γνώμονα τό ἔνστικτο τῆς αύτοσυντηρήσεως.
Αύτά καλλιεργήθηκαν στόν Ἑλληνικό λαό πολύ πιό μπροστά άπό τήν οίκονομική κρίση, γιαυτό καί ἡ κρίση στήν Ἑλλάδα δέν εἶναι μόνον οίκονομική άλλά εἶναι κυρίως κρίση άξιῶν καί τρόπου ζωῆς καί ἡ ἔξοδος άπ᾽αύτήν θά άπαιτήσει ὄχι μόνον νά ληφθοῦν σκληρά οίκονομικά μέτρα – τά ὁποία ἔτσι κι άλλιῶς μᾶς τά έπιβάλουν οἱ δανειστές μας καί εἶναι πράγματι άπαραίτητα γιά νά ἔχουμε πρωτογενές πλεόνασμα – άλλά καί έπιστροφή στίς άξίες τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Στήν χώρα μας, σήμερα, ὅλα σχεδόν πάσχουν· ἡ πολιτική - ἡ καί κυρία ὑπαίτιος τῆς κακοδαιμονίας καί τῆς κρίσης - ἡ παιδεία, ἡ ὑγεία, ἡ δημόσια διοίκηση, ἡ δικαιοσύνη, ὁ συνδικαλισμός καί κάθε φορέας τοῦ Δημοςίου, πού συναλλάσεται μέ τό κοινό. Έπικρατεῖ ἡ άναξιοκρατία, ὁ κομματισμός, ἡ πελατιακή σχέση πολιτικῶν καί πολιτῶν, ἡ διαφθορά καί διαπλοκή καί πολλά ἄλλα (ὅπως π.χ. ἡ γραφειοκρατία), μέ άποτέλεσμα ὁ πολίτης νά βλέπει τό Κράτος ὡς δυνάστη μέ άποτέλεσμα νά συμπεριφέρεται έχθρικά πρός αύτό – πολλές φορές μέ τό δίκιο του– καί νά άποφεύγει νά έκπληρώσει τίς ὑποχρεώσεις του πρός αύτό. Ἔτσι γίνεται φοροφυγάς, δέν άποδίδει τίς είσφορές του στόν συνταξιοδοτικό του όργανισμό, καί προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά ξεγελάσει καί νά ληστεύσει τό κράτος. Βέβαια αύτό όφείλεται, έν πολλοῖς, καί στήν άτιμωρησία τῶν παραβατῶν τοῦ Νόμου καί στήν αἴσθηση πού οἱ πολιτικοί μας ένέπνευσαν στόν λαό, ὅτι ὅλα έπιτρέπονται καί κανείς δέν τιμωρεῖται, μέ ἁπτό παράδειγμα τούς ἑαυτούς τους.

 Προέβαλαν ὡς ὕψιστο άγαθό καί μόνο σκοπό τῆς ζωῆς ἕναν ἄκρατο καταναλωτισμό - μέ δανεικά χρήματα – καί μιά άτομοκεντρική καί φιλοτομαρική ίδεολογία. Προέβαλαν ἕναν δυτικότροπο τρόπο ζωῆς -καί ὡς μίμηση αύτοῦ κακέκτυπον- καί τελευταῖα προσπάθησαν νά πείσουν τήν Ἑλληνική κοινωνία νά καταστεῖ πολυπολιτισμική ὑποβαθμίζοντας καί άπαξιώνοντας τόν ἔμφυτο γηγενῆ λαϊκό πολιτισμό. Ἔτσι τό χάλι τῆς παιδείας, ἡ καταστροφή τῆς γλώσσας, ὁ διωγμός τῆς όρθοδοξίας, ἡ άπαξίωση τοῦ πολιτιστικοῦ μας πλούτου, ἡ άπαξίωση τῆς φιλοπατρίας καί ὅ,τι ἄλλο χαρακτηρίζει τήν ίδιαιτερότητά μας ὡς Ἕλληνες, εἶναι ἕνα σαφές δεῖγμα ὅτι ὅλα τά άνωτέρω – τά περισσότερα τῶν ὁποίων έπεβλήθηκαν νομοθετικῶς -ἐάν δέν έπεβλήθηκαν σκοπίμως- , έπεβλήθηκαν άπό άβλεψία, άδιαφορία ἤ καθαρή άνοησία τῶν πολιτικῶν μας.

Τά αἴτια τῆς κρίσης, τόσον τῆς οίκονομικῆς ὅσον καί τῶν άξιῶν εἶναι σέ ὅλους γνωστά. Έγώ συνοπτικά ανέφερα μερικά.
Δυστυχῶς φθάσαμε στήν κατάσταση πού βρισκόμαστε. Ἔχουμε ἤδη χρεοκοπήσει εἴτε συντεταγμένα -ὅπως λέγουν οί οίκονομολόγοι- έντός τῆς Εύρωπαϊκῆς Ἔνωσης, εἴτε άσύντακτα έκτός (μέ τήν δραχμή). Οὕτως ἤ ἄλλως γιά νά βγοῦμε άπό τήν οίκονομική κρίση καί τήν γενικότερη κρίση άξιῶν τῆς κοινωνίας μας, πρέπει, ὅπως λέγει τό Εύαγγέλιο στήν παραβολή τοῦ Άσώτου -γιατί καί έμεῖς Ἄσωτοι ὑιοί εἴμαστε καί τά τελευταῖα χρόνια ὡς τέτοιοι συμπεριφερθήκαμε- νά ἔλθουμε είς ἑαυτούς, νά βροῦμε δηλαδή τόν Ἑλληνισμό μας, πού δυστυχῶς χάσαμε.

Οἱ Ἕλληνες, όπως ὅλοι οἱ λαοί, ἔχουμε προτερήματα καί έλαττώματα. Δυστυχῶς δέν άξιοποιοῦμε στό ἔπακρο τά προτερήματά μας ένώ τίς περισσότερες φορές κυριαρχοῦμαστε άπό τά έλαττώματά μας.
Ὁ Ἑληνισμός, στήν μακραίωνα ἱστορία του άντιμετώπισε πολλές κρίσεις, διαφόρων μορφῶν, καί κατόρθωσε νά τίς άντιμετωπίσει καί νά τίς ὑπερβεῖ. Πιστεύω άκράδαντα ὅτι θά κατορθώσει νά άντιμετωπίσει καί τήν παροῦσα κρίση, τόσο τήν οίκονομική ὅσο καί τῶν άξιῶν, έάν έπανέλθει στόν ἑαυτό του καί καταστεῖ πάλι γνήσιος Ἕλληνας καί άξιοποιήσει τά ἔμφυτα προτερήματα τῆς φυλῆς. Γιαυτό ἔβαλα ὡς τίτλο τοῦ ἄρθρου τό ¨Θαρσεῖν Χρῆ¨. Δέν πρέπει νά άποθαρρυνόμαστε.

Ὁ Ἕλληνας εἶναι εύφυής, εὕστροφος, πολύτροπος, εύκολομάθητος, δουλευταρᾶς (ὅταν πρόκειται γιά τόν ἑαυτό του), άγαπάει τήν πατρίδα του κ.λ.π. καί κατορθώνει πάντοτε νά άντεπεξέρχεται καί νά άντιμετωπίζει τίς δυσκολίες. Ἔχει μέσα του τό πολύτροπον τοῦ Ὁδυσσέως. Ἔτσι καί τώρα θά άντεπεξέλθει τῆς κρίσεως. ΄Αρκεῖ νά ἔχει μιά όρθή καθοδήγηση, ἕναν σκοπό καί μιά ἡγεσία πού νά δίνει τό καλό παράδειγμα καί νά εἶναι πρότυπο πρός μίμηση. Γιά νά γίνει αύτό θά πρέπει νά άπαλαγεῖ άπό τό νύν σαθρό καί διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, νά έκλέξει ἄξιους καί άδιάφθορους νέους πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι θά εἶναι διατεθιμένοι νά προσφέρουν καί ὄχι νά άπολαμβάνουν όφέλη, οἱ ὁποῖοι θά πλαισιώσουν τά νύν ὑπάρχοντα ἤ θά ἱδρύσουν νέα πολιτικά κόμματα μέ σαφή καί ξεκάθαρη έθνοκεντρική καί ὅντως πατριωτική ίδεολογία.

Μέ τήν έθνοκεντρική ίδεολογία, τήν στάση τους, τόν τρόπο τοῦ πολιτεύεσθαι καί τήν έφαρμογή τῶν προγραμμάτων τῶν κομμάτων τους, θά δώσουν τό παράδειγμα καί τό έρέθισμα στόν λαό νά ξαναποκτήσει αύτοπεποίθηση, τήν άξιοπρέπειά του, νά εἶναι ὑπερήφανος πού εἶναι Ἕλληνας, ὅτι δέν ὑπολείπεται σέ τίποτα τῶν ἄλλων, δήθεν, πολιτισμένων λαών (σέ πολλά δέ σημεῖα ὑπερέχει κατά πολύ αύτῶν), καί νά ένστερνισθεῖ τό ρητό ¨τά καλά κόποις κτῶνται¨ καί νά μήν παραμυθιάζεται ὅτι μπορεῖ νά ζεῖ συνεχῶς μέ δανεικά. Νά άποβάλει τό αἴσθημα τῆς μειονεκτικότητας, πού τοῦ ἔχουν ὑποβάλει οἰ ¨εύρωλιγούριδες¨. Ὁ πολιτισμός μας, πού ὑπάρχει άκόμη στόν ἁπλό λαό μας, ἔχει στοιχεῖα πού δέν τά βρίσκει κανείς εὔκολα ἤ καθόλου σέ πολλούς ἄλλους λαούς. ΄Εξάλλου καί ἡ λέξη ¨Πολιτισμός¨ ἑλληνική εἶναι καί δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν λατινογενῆ λέξη κουλτοῦρα καί τό περιεχόμενό της. Τήν άνθρωπιά π.χ. τοῦ Ἕλληνα δέν τήν βρίσκεις κανείς πουθενά οὔτε τήν άλληλεγγύη πρός τόν συνάνθρωπο, πού παρατηρεῖται τελευταῖα παρ᾽ὅλη τήν άνέχεια πού κατέχει τόν κόσμο, οὔτε τό φιλότιμο.

Ως πρῶτο μέτρο, καί τό κυριώτερο, θά πρέπει νά εἶναι ἡ έκ τῶν βάθρων άλλαγή τῆς έκπαίδευσης τῶν Ἑλλήνων. Ἡ πραγματική παιδεία, ὑπό τήν όρθήν ἔννοια τοῦ ὅρου, εὶναι αύτή πού παρέχει πραγματική μόρφωση, σφυρηλατεῖ χαρακτῆρες, καί καθιστᾶ τούς νέους πραγματικά καλούς κ᾽άγαθούς άνθρώπους καί καλούς πολίτες. Ἡ έκπαίδευση πού θά παρέχεται, σ᾽ὅλες τίς βαθμίδες, άπό τοῦ νηπιαγωγείου μέχρι τήν άνωτέρα, θά πρέπει νά άποσκοπεῖ ὄχι στήν συσσώρευση γνώσεων -τίς ὁποῖες βρίσκει κανείς σήμερα πολύ εὔκολα στό διαδίκτυο- καί τήν προετοιμασία γιά τήν εἴσοδο σ᾽ἕνα άπό τά άνώτερα έκπαιδευτικά ἱδρύματα άλλά στήν ανάπτυξη τῆς κριτικῆς σκέψης, τῆς φιλοπονίας, τοῦ τρόπου τῆς έπιστημονικῆς ἔρευνας καί γενικότερα τήν διαμόρφωση ὑγιῶν χαρακτήρων. Θά πρέπει νά έπανέλθουν ἡ διδασκαλία τῶν άρχαιοτέρων μορφῶν τῆς γλώσσας, ὥστε νά μήν άποκόπτετεται ἡ συνέχεια αύτῆς, νά διδάσκονται ἡ άγωγή τοῦ πολίτη καί ἡ διδασκαλία τῆς Ἱστορίας θά πρέπει νά περιλαμβάνει ὅλους τούς χρόνους τῆς μακραίωνας ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ μέ τονισμό τήν συνέχεια τοῦ Ἕθνους καί τήν καλλιέργεια – άπό τό νηπιαγωγεῖο άκόμη– τῆς ὑπερηφάνειας ὅτι εἶναι ἐλληνόπαιδες.

Η παρεχόμεη παιδεία θά πρέπει νά ἔχει ὡς σκοπό νὰ ἐμπεδώσει στὶς νεαρὲς ψυχὲς τῶν ἑληνόπαιδων τὸ φρόνημα τοῦ ἐλεύθερου πολίτη, ὁ ὁποῖος κρίνει τὰ πράγματα καὶ κρίνεται ταυτόχρονα, συμμετέχει ἐνεργὰ στὰ κοινά, καὶ ἐμφορεῖται ἀπὸ τὶς διαχρονικὲς ἀξίες τοῦ ἑλληνισμοῦ οἱ ὁποῖες ἔχουν υἱοθετηθεῖ καὶ ἀποτελοῦν τὶς βάσεις τοῦ Δυτικοῦ πολιτισμοῦ. Νά τοὺς διδάσκει ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶναι αὐτοὶ πού διετύπωσαν τὶς ἀνυπέρβλητες ἀξίες πού διέπουν σήμερα τὸν πολιτισμένο κόσμο, τὴν Ἐλευθερία, τὴν Δημοκρατία, τὴν Ἰσονομία καὶ Ἰσοπολιτεία, τὸ ἀνεφαίρετο δικαίωμα τῆς ἀξιοπρέπειας καὶ προσωπικότητος ἑνὸς ἑκάστου ἀνθρώπου καὶ ὅλων τῶν ἄλλων πού συνιστοῦν τὸν Δυτικὸ πολιτισμό, καὶ κυρίως, τὸ πιὸ συμαντικό, νὰ προετοιμάζει τοὺς νέους νὰ εἶναι ἕτοιμοι, ἀνὰ πάσα στιγμή, νὰ ὑπερασπισθοῦν τὶς ἀξίες αὐτὲς ἀπὸ κάθε ἐξωτερικὸ καὶ ἐσωτερικὸ ἐχθρὸ καὶ νὰ εἶναι προετοιμασμένοι νὰ ὑπερασπισθοῦν τὰ πάτρια ἐδάφη στὰ ὁποῖα γιὰ πρώτη φορὰ συνελήφθηκαν ὡς ἰδέες οἱ ἀξίες αὐτές, ἐφαρμόσθηκαν στὴν συνέχεια στὶς Ἑλληνικὲς πόλεις-κράτη καὶ διεσπάρθηκαν σ̓ ὅλον τὸν πολιτισμένο κόσμο, καί νά διδάσκεται έπίσης ἕνα ίδιαίτερο μάθημα στό ὁποῖο νά διδάσκεται ἡ άρχαιοελληνική πρόταση τρόπου ζωῆς ὅπως εἶχε διαμορφωθεῖ στήν πόλη–κράτος καί τί σήμαινε νά εἶναι κανείς πολίτης, καθῶς καί ὁ άνεπανάληπτος πλοῦτος τῆς όρθοδόξου πατερικῆς γραμματείας. Ὁ πλοῦτος τῆς Ὁρθοδοξίας θά πρέπει νά καλλιεργεῖται κατάλληλα καί νά διδάσκεται στήν μέση έκπαίδευση, νά τονίζεται ἡ ὑπεροχή του ἔναντι τῶν ἅλλων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν καί ὁ τρόπος πού διδάσκει νά άντιμετωπίζουμε τήν ζωή καί τόν κόσμο.

Μέ τήν παροχή μιᾶς τέτοιας έκπαίδευσης θά άναπτερωθεῖ τό αἴσθημα τῆς άξιοπρέπειας καί ὑπερηφάνειας τοῦ ὅτι εἴμαστε Ἕλληνες, τό ὁποῖο θά πρέπει νά έμφυτεθεῖ στό εἶναι τῶν νεοελλήνων άπό τήν βρεφική τους ήλικία ὥστε νά μήν μειονεκτοῦμε τῶν ξένων καί ίδία τῶν Εύρωπαίων, καί νά συνδιαλεγόμαστε μέ αύτούς ὄχι μόνον μέ ἴσους ὅρους άλλά καί μέ αἴσθημα άνωτερότητος διότι μποροῦμε νά φέρουμε στήν Εύρώπη μιά πρόταση ζωῆς μέ πραγματικό νόημα καί ὄχι μόνο χρησιμοθηρικό τῆς καταναλωτικῆς κοινωνίας. Θά παύσει ἔτσι τό αἴσθημα τῆς μεινεκτικότητας καί ὁ μιμητισμός τοῦ τρόπου ζωῆς τῶν ξένων πού ἔχει δυστυχῶς έπικρατήσει στήν κοινωνία μας.

Για νά έπιτευθοῦν τά άνωτέρω έξυπακούεται βέβαια ἡ καλλιέργεια τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, ἡ όρθή διδασκαλία καί χρήση αύτῆς. Διαθέτουμε ἕναν πλοῦτο τόν ὁποῖο ὄχι μόνον δέν τόν άξιοποιοῦμε άλλά προσπαθοῦμε νά τόν καταστρέψουμε. Τό τί εἶναι ἡ Ἑλληνική γλῶσσα καί τί άξία ἔχει τό ἔγραψα στό ἄρθρο μου ¨Ὁ Άφελληνισμός τῶν Ἑλλήνων¨ (δημοσιεύθηκε στήν ΟΔΟ φύλλο 620 της 15ης Δεκεμβρίου 2011).

Τά άνωτέρω άποτελοῦν τό ¨Συμβολικό Κεφάλαιο¨ τοῦ Ἑλληνισμοῦ πού μᾶς δίνουν τήν έλπίδα τῆς δυνατότητας νά ξεπεράσουμε τήν κρίση, τόσο τήν οίκονομική ὅσο καί τῶν άξιῶν, έάν έργαστοῦμε, βέβαια, ὅλοι μας γιά τό κοινό καλό καί ὄχι γιά τό άτομικό, μαζί μέ τόν φημολογούμενο όρυκτό καί ὑποθαλάσσειο πλοῦτο τῆς χώρας μας, τήν σκληρή δουλειά, ὅλων μας, γιά νά αύξήσουμε τήν παραγωγικότητα καί άνταγωνιστικότητα τῶν προϊόντων μας καί έπανέλθουμε είς ἑαυτούς καί γίνουμε πραγματικοί Ἕλληνες, ἐλεύθεροι τῶν ξένων έπιδράσεων καί άπιβουλῶν.
Άπό ἑμᾶς έξαρτᾶται ἡ ανόρθωση ἤ ἡ καταβαράρθρωση τῆς χώρας μας καί έάν θά ὑπάρξει συνέχεια ἤ ὄχι τῆς Ἑλλάδος.
Ἄς εύχηθοῦμε νά ἔχουμε βάλει ἤδη μυαλό λόγω τῆς κρίσεως.
Θαρσεῖν χρῆ…….

Θαρσεῖν χρῆ = Δέν πρέπει νά άποθαρρυνόμαστε.  Τό κείμενο αύτό τό ἔγραψα τήν παραμονή τῆς Κυριακής τοῦ ΄Ασώτου, τό τί θά μᾶς έπιφυλάξει ἡ αύριανή ψηφοφορία στή Βουλή ὡς πρός τήν νέα δανειακή σύμβαση εἶναι ἄγνωστο. Ὁ Θεός ἄς φωτίσει τούς πολιτικούς μας.
Α.Κ.Π., 11.2.2012

Σχετικό κείμενο: Ὁ Άφελληνισμός τῶν Ἑλλήνων¨

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 1η Μαρτίου 2012, αρ. φύλλου 631