Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Ανεύθυνοι και ευθυνόφοβοι

Κάποτε είχα ακούσει τον Μίμη Ανδρουλάκη να λέει ότι: «….αν ο ελληνικός λαός έδινε πλειοψηφία στο ΚΚΕ να κυβερνήσει, δεν θα δεχόταν, καταγγέλλοντας συνάμα ότι, η πλειοψηφία αυτή είναι προβοκάτσια του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος….». Σκέφθηκα ότι αυτό είναι υπερβολή. Αλλά πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις η αμφισβήτησή μου αυτή εξέλιπε, εξαιτίας της στάσης που κράτησε η ηγεσία του ΚΚΕ πριν και μετά τις εκλογές. Εκτός αυτού φυσικά ένα άλλος συγγενικός του χώρος, η ηγεσία του ΣυΡιζΑ που εκλιπαρούσε την ηγεσία του ΚΚΕ να σχηματίσουν κυβέρνηση της αριστεράς, αρνείται να αναλάβει ευθύνες παρά τις εκλύσεις της ΔημΑρ.
Πάντως αυτά που ακούγονται και διαδραματίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα από όλους σχεδόν τους πολιτικούς και κυρίως αυτούς του ΣυΡιζΑ είναι να λυπάται κανείς και να εξοργίζεται συνάμα. Οι άνθρωποι καβάλησαν το καλάμι με ένα ποσοστό της τάξης του 17 περίπου τοις εκατό. Δηλαδή πώς θα συμπεριφέρονταν αν έπαιρναν μεγαλύτερα ποσοστά και ήταν πρώτο κόμμα;
Κατηγορούν, o ΣυΡιζΑ και οι συνιστώσες και πολύ σωστά το ΠαΣοΚ, για την πολιτική που ακολούθησε μετά το 1981 αλλά κυρίως τα δυόμισι τελευταία χρόνια, αλλά από την άλλη δέχθηκαν τους αποσκιρτήσαντες βουλευτές και συνδικαλιστές του ΠαΣοΚ που εγκατέλειψαν το ναυάγιο με το πρόσχημα του μνημονίου. Μήπως αυτοί οι ίδιοι (οι αποσκιρτήσαντες) δεν ήταν που στήριζαν τον πρώην αρχηγό τους και πρωθυπουργό; Μόλις είδαν ότι το πλοίο του ΠαΣοΚ ναυαγεί πήραν τα σωσίβια και την κοπάνησαν;
Από την αριστερά και κυρίως από τους ακαδημαϊκούς και κάποιους διανοούμενους, που πλαισιώνουν την αριστερά των συνιστωσών, ως κόμμα του διαλεκτικού μαρξισμού, θα περίμενε κανείς πιο σοβαρά επιχειρήματα, καλύτερη αιτιολόγηση της στάσης τους, πιο πολιτισμένο και δημοκρατικό διάλογο, από αυτά που ακούμε και βλέπουμε τις τελευταίες μέρες από κάτι τύπους που δεν ταιριάζει η ιδεολογία τους με την συμπεριφορά τους. Μέχρι που δεν χτυπήθηκαν ένας εκπρόσωπος του ΣυΡιζΑ και ένας της ΔΡΑΣΗΣ μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.

Δεν καταλαβαίνουν κάποιοι πολιτικοί ότι με την συμπεριφορά τους ο κόσμος σιχαίνεται, γελάει, αγανακτεί, δημιουργώντας ένα έλλειμμα και καινό χώρου το οποίο θα καταλάβουν αυτοί που αποφεύγουν να βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και δουλεύουν ήρεμα και συστηματικά όπως έκανε η «Χρυσή Αυγή»;
Ακούσαμε τον Μανώλη Γλέζο, να λέει ότι ο Ι. Μεταξάς ζήτησε από τον ελληνικό να καταθέσει από το υστέρημά του προκειμένου να εξοπλίσει την αεροπορία. Ο λαός ανταποκρίθηκε παραδίδοντας ακόμη και τα χρυσαφικά του είπε ο κ. Γλέζος. Ο Μεταξάς μπορεί να κυβέρνησε δικτατορικά, αλλά δεν πήρε την εξουσία επειδή του άνοιξε ξαφνικά η όρεξη, αλλά επειδή οι συνάδελφοί του πολιτικοί δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν και κινδύνευε η χώρα να πέσει σε ακυβερνησία. Εμείς φυσικά δεν επικροτούμαι σε καμιά περίπτωση την διακυβέρνηση από μια δικτατορία, αλλά ας προσέξουν κάποιοι λαοπλάνοι πολιτικοί μήπως γίνουν αιτία να επαναληφθεί η ιστορία.

Πάντως όσοι υποστηρίζουν την έξοδο της χώρας από το ευρώ και την ΕΕ, να ξέρουν ότι σε μια τέτοια περίπτωση πιο εύκολα ανοίγει σε κάποιους η όρεξη για κήρυξη εκτάκτων καταστάσεων, παρά όταν είμαστε μέσα στη ΕΕ. Εκτός αν κάποιους τους βολεύουν τέτοιες καταστάσεις. Όσο δε αφορά το μήνυμα ή τα μηνύματα των εκλογών αυτό έχει πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις. Το κάθε κόμμα δε κάνει την δική του ανάγνωση, ξεχνώντας σχεδόν όλοι τους, πλην μερικών εξαιρέσεων ότι, η ανάγνωση των αποτελεσμάτων δεν μπορεί να γίνει με υποκειμενικά και συμφεροντολογικά κριτήρια. Για του λόγου του αληθές των παραπάνω, ας δει κανείς κάποιους πολιτικούς πώς μιλούν όταν είναι στο ένα κόμμα και πώς μιλούν μετά όταν μεταπηδήσουν στο άλλο κόμμα.

Είναι να απορεί κανείς τι προσδοκά ο ΣυΡιζΑ από τις επαναλαμβανόμενες μέσα σε ένα μήνα εκλογές. Πόσο θα αλλάξουν τα ποσοστά του; Θα γίνει πρώτο κόμμα θα πάρει και το μπόνους των 50 εδρών και πάλι θα βρίσκει προσχήματα για να μην κυβερνήσει. Το ΚΚΕ θα λέει πάλι ‘’στην γκορτσιά το σύνορο’’, οι σχέσεις του ΣυΡιζΑ με την ΔημΑρ δεν παν και τόσο καλά, αλλά και να συνεννοηθούν πάλι δεν φθάνουν τα κουκιά και η ανευθυνότητα θα συνεχίζεται. Το κομματικό όφελος και ο εγωισμός είναι σημαντικότερα και επικρατέστερα από τα οφέλη για την πατρίδα, που θα προέκυπταν από την ομόνοια και την σύμπνοια.

 Όλοι επικαλούνται το συμφέρον της πατρίδας του λαού της κοινωνίας του πολίτη αλλά τα αποτελέσματα θα είναι χειρότερα και τραγικότερα αν δεν υπάρξει ομόνοια σύμπνοια συνεννόηση και κοινό μέτωπο δράσης. Τα δεδομένα άλλαξαν, οι Ευρωπαίοι είναι έτοιμοι για σημαντικές αλλαγές, οι κοινωνία και οι συνδικαλιστές δεν είναι τόσο αδιάλλακτοι όσο στο παρελθόν, ας ρίξουν λίγο νερό στο κρασί τους κυρίως οι νεαροί πολιτικοί όπως ο Τσίπρας και ο Καμμένος, διότι διαφορετικά οι ζημιές που θα προκαλέσουν θα είναι ανεπανόρθωτες. Η μικρασιατική καταστροφή δεν θα γίνονταν αν υπήρχε ομόνοια και σύνεση ούτε και ο εμφύλιος αν δεν υπήρχε αδιαλλαξία και αποχή από τις εκλογές. Ας μην επαναλάβουμε λοιπόν τα ίδια λάθη και ας διδαχθούμε από την ιστορία για να μην γίνουμε αυτοκαταστροφικοί. Η Αθήνα μπορεί να μην κινδυνεύει από τους Τούρκους, κάποια νησιά όμως σίγουρα κινδυνεύουν.
 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 17 Μαΐου 2012, αρ. φύλλου 642