ΟΔΟΣ: Οι λάθος Έλληνες

ΟΔΟΣ 640 / 3.5.2012

Στις παραμονές των εκλογών του Οκτωβρίου του 2009 για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν ήταν ακόμη αντιληπτή η έκταση των κινδύνων που αντιμετώπιζε η χώρα. Αν δεν έπλεαν σε πελάγη ευδαιμονίας φυσικά. Είχαν φροντίσει γι’ αυτό, οι προηγούμενες -κατηγορηματικές- διαβεβαιώσεις της τότε κυβέρνησης του κ. Κ. Καραμανλή ότι η ελληνική οικονομία δεν κινδύνευε από την παγκόσμια οικονομική κρίση που είχε ξεκινήσει ήδη από το 2008 (τουλάχιστον), επειδή ήταν… «θωρακισμένη». Αλλά προπαντός (και) οι περίπου αχαλίνωτες προεκλογικές υποσχέσεις του τότε προέδρου του ΠαΣοΚ (και κατοπινού πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου), οι οποίες καταχωρήθηκαν πλέον στην πολιτική ιστορία με την περίφημη ρήση «λεφτά υπάρχουν».

Μέχρι και στην Καστοριά που έβλεπε την ευκαιρία της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να δύει με μια ακόμη χαμένη 5 ετία -στην διάρκεια της δεν έγινε τίποτε για την πόλη- παρακολουθούσαν με την στωϊκή αυτοπεποίθηση του κατ’ επάγγελμα looser την διαδικασία της θριαμβευτικής παλινόρθωσης της δυναστείας των Παπανδρέου (και στην συνέχεια διοργάνωναν επανωτές τιμητικές διακρίσεις για τον νέο Πρόεδρο της Βουλής). Με επακόλουθο η αδιαφορία ή και η ανικανότητα, να αποκτήσουν στο εξής ιδεολογικό περίβλημα: την οικονομική κρίση. Κυρίως (αν όχι αποκλειστικά) για την πόλη της Καστοριάς βεβαίως. Διότι γι’ αλλού όλο και κάπως ξετρυπώνουν «ψίχουλα» για έργα.

Είχαν φροντίσει πανελληνίως με τον τρόπο τους γι’ αυτή την επιφανειακή ασφάλεια και τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα τα… αυτοαποκαλούμενα «δημόσια». Δηλαδή η κρατική τηλεόραση που μέχρι 1-2 μήνες πριν, αντί να ενημερώσει υπεύθυνα την κοινή γνώμη, αρκούνταν να προπαγανδίζει με ειδήσεις της δήθεν επικείμενης οικονομικής πανωλεθρίας των Η.Π.Α και «συναρπαστικά» ρεπορτάζ για τον κάθε (λευκό) Τζων Σμίθ στο Αϊντάχο που κατά κανόνα ήταν σύμβουλος επιχειρήσεων με σκληρά λευκά κολλάρα, χιλιάδες δολλάρια μισθό και πανάκριβα αυτοκίνητα. Πλην όμως μετά έχανε την δουλειά του λόγω του οικονομικού Αρμαγεδώνα που κτυπούσε τις ΗΠΑ, και σαν να μην έφτανε αυτό, έχασε και το σπίτι του που είχε πάρει με στεγαστικό δάνειο. Όπως και την γυναίκα του που τον είχε πάρει για το σπίτι του και έτσι, ο Τζών Σμίθ ο Αμερικανός ήταν πια άστεγος, φτωχός, άνεργος και καταχρεωμένος.

Ενώ αντίθετα εδώ, ο κόσμος απολάμβανε τα πνευματικά εργαστήρια της νότιας παραλίας, τις καταπληκτικές δημώδεις μουσικοχορευτικές παραδοσιακές εκδηλώσεις στο μέγα πάρκο της Ολυμπιακής Φλογός, και όπως έδειχναν τα συναρπαστικά ρεπορτάζ από τις παραλίες της Αττικής, της Χαλκιδικής ή της Μυκόνου μέχρι μερικές βδομάδες πριν τις εκλογές, μαζί με τους λοιπούς πανέλληνες σπαταλούσαμε σε καθημερινή βάση τουλάχιστον 50,00 ευρώ για μια ομπρέλα και 2 ξαπλώστρες και 100,00 ευρώ αν σ’ αυτά προσθέσεις 2 κοκτέϊλς και τα παχυλά φιλοδωρήματα -όλα τσάμπα, όλα με τα περίφημα διακοποδάνεια.

Μόνο το ανυπόμονο ύφος του Κ. Καραμανλή και οι ολοφάνερες προσπάθειές του να… χάσει οπωσδήποτε τις εκλογές, αφού ο αντίπαλός του δεν έδειχνε να συμφωνεί σε λήψη εκτάκτων μέτρων που πρότεινε ως πολιτικός αυτόχειρ ο απερχόμενος, αλλά και κάποιες διάσπαρτες πληροφορίες, στα ψιλά των εφημερίδων, ότι ο τότε υπουργός Οικονομίας κ. Ι. Παπαθανασίου (που περισσότερο για θεολόγος σε επαρχιακό γυμνάσιο του 1970 έμοιαζε) διανυκτέρευε κυριολεκτικά στο υπουργείο για να παρακολουθεί την πορεία του κοίτους και την κάκιστη πορεία των δεικτών της οικονομίας, ίσως και να πονήρευαν τους καχύποπτους.

Σήμερα 2,5 χρόνια μετά, και 3 ημέρες πριν τις εκλογές της 6ης Μαϊου 2012, στους αφάντους έχει προστεθεί και ο κ. Γ. Παπανδρέου – ο οποίος καυχόταν ότι δεν θα λιποτακτούσε ποτέ. Ενώ το προεκλογικό σκηνικό, με τον κατακερματισμό των πολιτικών δυνάμεων δεν εμπνέει αισιοδοξία για την συμβολή του στην ανανέωση και την μεταπολίτευση της μεταπολίτευσης. Αντίθετα (θα έπρεπε να) προκαλεί εφίδρωση από την ραγδαία υποβάθμιση του δημόσιου λόγου, όπως καταγράφτηκε στην προεκλογική περίοδο. Αλλά και αγωνία για την έκβαση το βράδυ της Κυριακής και πιο πολύ για τις εξελίξεις την Δευτέρα, αφού τα ψέματα θα έχουν τελειώσει και η Ελλάδα θα πρέπει να ξανακοιταχτεί στον καθρέπτη και δει την κατάστασή της κατάματα. Προφανώς δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να αξιοποιήσει τις τελευταίες ευκαιρίες που της παρέχονται. Ελπίζοντας ότι οι (όποιες) λύσεις, δεν μπορούν παρά να δοθούν μέσα και μόνο στην Ευρώπη.

Δεν είναι απλώς το γεγονός ότι καρικατούρες των ακραίων άκρων διεκδικούσαν με δημοσκοπικές αξιώσεις μια θέση στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και το πολιτικό σύστημα το οποίο υποτίθεται ότι πολεμούν, αλλά ότι στην διάρκεια των λίγων προεκλογικών εβδομάδων αυτά που ακούστηκαν από τα περισσότερα κόμματα και αποκόμματα, ήταν μάλλον ανησυχητικά. Ιδιαίτερα τα κόμματα που αυτοαποκαλούνται ως αντιμνημονιακά, ενώ θέλουν απλά να κρύψουν ότι είναι (αριστεροδεξιά) εθνικιστικά, αντιδυτικά και αντιευρωπαϊκά, κατέπληξαν από την επιπολαιότητα των θέσεών τους και των... προγραμμάτων τους.

Θα μπορούσε να υποτεθεί ότι από τον φόβο τους μη τυχόν και τελικά εκλεγούν, φλόμωσαν τον τόπο με αηδίες και υπερβολές για να στείλουν τους αγανακτισμένους δυνητικούς ψηφοφόρους (ή «πιστούς»;), πίσω στα κλασσικά στερεότυπα (κοπάδια) στα οποία ως ποιμένες οι Αντώνιος (καλός Σαμαρείτης) και Ευάγγελος (ο Σούμο), ο Γεώργιος (ο με τον σταυρό στο χέρι - χέρι) και η Θεοδώρα (η Πορφυρογέννητη) αλλά και ο νουνεχής Φώτιος (ο Σεμνός), προσπαθούσαν επί εβδομάδες με μισόλογα να μαντρώσουν τους ασώτους και τους πλανημένους.

Οι οποίοι με την σειρά τους, τουλάχιστον ως τότε που επιτρέπονταν η δημοσιοποίηση των δημοσκοπήσεων, έδειχναν αποφασισμένοι να τιμωρήσουν και να εκδικηθούν, όπως ακριβώς πράττουν οι «μάρτυρες» του Ισλάμ: Να ζωστούν βόμβες και εκρηκτικά και να τα ενεργοποιήσουν μέσα στην κάλπη. Να σκοτώσουν τον εχθρό, αλλά και να διαμελιστούν οι ίδιοι όπως και τα πάντα γύρω τους. Θα φάνε τουλάχιστον πιλάφι δίπλα στους προφήτες και γκουρού της πολιτικής: Αλέξη Τσίπρα και Πάνο Καμμένο.

Η εικόνα αυτή σε ένα βαθμό επιβεβαιώνεται και στην Καστοριά, όπου η στελέχωση μερικών νέων αλλά και παλιότερων κομματικών ψηφοδελτίων έχει στοιχεία πολιτικού λούμπεν ή τέλος πάντων ανθρώπων που δεν έχουν να προβάλλουν τίποτε ουσιαστικό. Το φαινόμενο αυτό, δηλαδή της διεκδίκησης δημόσιων αξιωμάτων άκριτα και χωρίς αυτοκριτική, ενδημεί στην Καστοριά τα τελευταία αρκετά χρόνια, αλλά αυτή την φορά έχει γενικευμένα στοιχεία που προκαλούν ανατριχίλα και πανικό. Και εξηγούν (;) τις βαθύτερες αιτίες, για το ότι ο πιο θανάσιμος εχθρός της Ελλάδος τελικά ήταν πάντα οι λάθος Έλληνες, σε λάθος θέση, τόπο και χρόνο. Ακόμη και μέσα στο εκλογικό παραβάν.

Έτσι για τις εκλογές της Κυριακής, απομένει να αποδειχθεί αν η πλειοψηφία των εκλογέων θα συμπεριφερθούν λογικά, ή σαν καμικάζι.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Μαΐου 2012, αρ. φύλλου 640