Η φωτογραφία της κατοικίας Λεωνίδα Τσαμίση επί της Τσόντου Βάρδα, που περιήλθε από δεκαετίες στον Δήμο Καστοριάς, έδειχνε για πολλά χρόνια φανερά τα σημάδια της εγκατάλειψης και αδιαφορίας των υπευθύνων του Δήμου. Όπως ακριβώς τα δείχνουν άλλα δημοτικά κτήρια, με πιο χαρακτηριστικά και τραγικά παραδείγματα, τα Τερζάκεια Λουτρά, το Πνευματικό Κέντρο...
Ωστόσο – σαν μια ευχάριστη εξαίρεση στα όσα επισημαίνονται στο πρωτοσέλιδο άρθρο του σημερινού φύλλου- χάρη στις εργασίες συντήρησης του εξαιρετικού κτίσματος, που έγινε πρόσφατα με την φροντίδα του Δήμου Καστοριάς, έστω και με λιγότερα οικονομικά μέσα απ’ αυτά που ενδεχομένως να χρειαζόταν η χαρακτηριστική αστική κατοικία του μεσοπολέμου με τα εκλεκτικιστικά χαρακτηριστικά νεοκλασσικού τύπου με επιρροές της κεντρικής Ευρώπης, είναι φανερό ότι πήρε μια αναπνοή σωτηρίας. Που το αναδεικνύει ως αρχιτεκτονικό στυλ, ως δημοτικό ακίνητο και προπαντός ως πειστήριο κοινωνικού και πολιτιστικού χαρακτήρα για την ιστορία της πόλης.
Μπορεί, όπως τουλάχιστον φαίνεται στις πινακίδες, η μελέτη να χρονολογείται από το 2009, αλλά όπως στο σημερινό πρωτοσέλιδο σχολιάζεται, η δημόσια ζωή έχει συνέχεια και ενότητα. Επομένως οι έπαινοι ανήκουν και σε όσους αναγνωρίζουν και υλοποιούν τα καλά που αποφασίστηκαν από τους προκατόχους τους. Μακάρι τα ίδια να μπορούσαν να σχολιαστούν και για άλλα δημοτικά κτήρια. Πόσο μάλλον αν γινόταν ένα θαύμα με όσα ο κόσμος πίστεψε και δεν έγιναν.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 15 Νοεμβρίου 2012, αρ. φύλλου 666
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.