Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Καλό σου ταξίδι Ντινάρα μας 
Ντίνος Δημητριάδης = Αθάνατος στη μνήμη των συμμαθητών του

Ο θάνατος σίγουρα είναι ένα δυσάρεστο γεγονός, κυρίως όταν δεν φεύγει κανείς (από τον μάταιο τούτο κόσμο όπως συνηθίζεται να λέγεται) πλήρης ημερών ή όταν πρόκειται για συγγενικά, προσφιλή ή φιλικά πρόσωπα. Ο Ντίνος και οι συνομήλικοί του, ήταν κάποτε και αυτοί παιδιά, μιας εποχής που ευτυχώς δεν έζησε τις τραυματικές εμπειρίες του εμφυλίου, αλλά βίωσε τα αποτελέσματα του, που ήταν μια φοβισμένη κοινωνία, άκρα συντηρητική και αυταρχική, όπου το κλίμα ήταν βαρύ για κάθε είδους διαφορετικότητα, από την τότε κυριαρχούσα καθεστηκυία τάξη, όπου ζήσαμε γεγονότα και εμπειρίες που για τις σημερινές γενιές φαντάζουν σαν παραμύθια που λέμε.

Αρχαία Ολυμπία 1969 - εκδρομή τελειόφοιτων 

Ο Ντίνος όπως και όλοι οι συνομήλικοι μας την δεκαετία του ’60, ζήσαμε και βιώσαμε καταστάσεις και γεγονότα, που άλλα τα αναπολούμε με νοσταλγία άλλα με οργή άλλα με θυμό και άλλα με διάφορα συναισθήματα, που όλα μαζί μας άφησαν ανεξίτηλες αναμνήσεις τις οποίες φαντάζομαι ότι, όλοι μας αναπολούμε με ευχαρίστηση και ικανοποίηση.

Ο Ντινάρας όπως ήταν το προσωνύμιο που τον προσφωνούσαμε, ήταν ένα ζωηρό παιδί όπως πολλά παιδιά την εποχή των γυμνασιακών χρόνων, που προσπαθούσαν μέσα από την γεύση της εφηβείας να γίνουν ενήλικες, πολλές φορές με τρόπους κατακριτέους για εκείνη την εποχή, αλλά πολύ νοσταλγικούς και καθόλου κατακριτέους για την σημερινή εποχή.

Δελφοί 1969 - Εκδρομή τελειόφοιτων.

Αγαπητέ ‘Ντινάρα’ μας να είσαι σίγουρος, ότι θα μείνεις για πάντα στη μνήμη μας και είμαστε σίγουροι ότι στην επόμενη συνάντηση των συμμαθητών σου , θα μας παρακολουθείς και θα ευχαριστηθεί η ψυχή σου για το νοσταλγικό μνημόσυνο αναπόλησης που θα γίνει, τόσο για σένα όσο και για άλλους συμμαθητές και φίλους που μας αποχαιρέτησαν πρόωρα, όπως ο Χρήστος Νικολαΐδης, Γιάννης Ράπης, ο Νίκος Παπανικολάου ο Τάσος Αρβανιτάκης ο Τάκης Καρανάσιος Νίκος Μάρκου, Χρήστος Δόκας και άλλοι συμμαθητές και συμμαθήτριες εκείνης της περιόδου.

Αιωνία σου η μνήμη αγαπητέ Ντίνο μας… Να διαβιβάσεις την αγάπη μας, αλλά και να κάνεις τα παράπονά μας στους:
Άρη Γαλανό, Βασίλη Δόϊκο, Αντώνη Καλαφατίδη, Δημήτρη Καλτσιάδη, Μαλαματή Καραγιάννη, Αχιλλέα Πασχάλη, και κυρίως τον Δεσπότη Δωρόθεο, ότι δεν έπρεπε να αφήσουν να γκρεμισθούν οι αναμνήσεις μας μαζί με το παλιό γυμνάσιο Καστοριάς το οποίο δεν έπρεπε να επιτρέψουν να κατεδαφισθεί.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 15 Νοεμβρίου 2012, αρ. φύλλου 666