13.9.13

ΟΔΟΣ: «Όλοι μαζί» | η κοινωνικοποίηση της πολιτικής ευθύνης


ΟΔΟΣ 23.5.2013 | 693


«Όλοι μαζί ενωμένοι, ως Καστοριά» τονίζει με κάθε ευκαιρία, ή για την ακρίβεια όταν έρχεται αντιμέτωπη με τα δύσκολα. Και όχι απλώς το κάνει, αλλά και το επαναλαμβάνει μονότονα η βουλευτής Καστοριάς με την Νέα Δημοκρατία κ. Μαρία Αντωνίου.

Για πρώτη φορά η έμφασή της στην... «κοινή» «προσπάθεια» (δηλαδή στην συνευθύνη) καταγράφτηκε με τις χαρούμενες ιαχές, στις πρώτες ημέρες του 2013, στο καρναβάλι του Άργους Ορεστικού. Ήταν τότε που σε προφανή ευθυμία, ομού μετά του βουλευτή του ΣυΡιζΑ-ΕΚΜ κ Ευάγγελου Διαμαντόπουλου, διατύπωσε με τέτοιο παραστατικό τρόπο τις απόψεις της κατά την διάρκεια του ξεφαντώματος, ώστε με μια πρώτη ματιά να φαίνεται ότι από δύο νέους και άφθαρτους πολιτικούς σχηματιζόταν συμπαγές τοπικό μέτωπο: αραγές, ενωμένο, ρομαντικό, δυνατό, αποφασισμένο.

«Μόνο» η πανηγυρική ατμόσφαιρα, ο Διόνυσος που κυριαρχούσε και ο κορεσμός των πολιτών από τα μεγάλα και ατελείωτα «θα» των πολιτικών, είναι οι εξηγήσεις που κάποιος μπορούσε να είναι δύσπιστος ή και απαθής απέναντι στο μανιφέστο της Καστοριάς: Η κοινωνικοποίηση της πολιτικής ευθύνης.

Πρωτοφανές για τα τοπικά πολιτικά ήθη, και αναπόφευκτα παραπέμπει στην άλλη «σοφή» ρήση του τ. υπουργού Θ. Πάγκαλου «τα φάγαμε όλοι μαζί». Από τότε ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι δεν φέρει αποκλειστική ευθύνη για κανένα θέμα, εκτός ίσως από το κρασί που παράγει στην Άνδρο.

«Όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα» λοιπόν. Ή όπως εμφατικά σε απλή καθαρεύουσα τόνισε σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή της για το φάντασμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής «η ισχύς εν τη ενώσει». Βέβαια το αντίθετο δεν είναι τίποτε περισσότερο από το «μόνος μπορώ χειρότερα» ή «ανίσχυρος η μονήρης».

Και μέχρις στιγμής, αυτό φαίνεται να πετυχαίνει ως βουλευτής η κ. Μαρία Αντωνίου, που μοιάζει να επιδιώκει να διευρύνει τον κύκλο της πολιτικής ευθύνης, εντάσσοντας σ’ αυτόν οτιδήποτε κινείται κάτω από τον ουρανό της Καστοριάς.

Γεγονός είναι ότι η εφημερίδα αυτή, από την πρώτη στιγμή της έκδοσης και κυκλοφορίας της το 1998 και συνεχώς έκτοτε, δεν αρκείται στο να αναμεταδίδει δηλώσεις των τοπικών πολιτικών. Προτιμά ταυτόχρονα να ασκεί κριτική. Ιδιαίτερα όταν η ειδησεογραφία αφορά ζωτικής σοβαρότητας θέματα για την Καστοριά. Χωρίς διακρίσεις, και μάλιστα με βάση αντικειμενικά στοιχεία. Πρόκειται για τακτική που εκ των πραγμάτων την τοποθετεί στο στόχαστρο των εξαιρετικών πολιτικών που ανέδειξε ο τόπος. 

Έτσι με τον ίδιο τρόπο ασκεί κριτική και στον βουλευτή κ. Ε. Διαμαντόπουλο, έστω κι’ αν εκπροσωπεί την αξιωματική αντιπολίτευση. Ο οποίος είχε πάντως την λεπτότητα και την δημοκρατική ευαισθησία να απαντήσει δύο φορές στην εφημερίδα με αφορμή τα σχόλια. 

Γεγονός είναι ακόμη ότι και οι δυο τους οι σημερινοί βουλευτές, είναι πολύ νέοι στην ηλικία, αλλά και στο αξίωμά τους. Και ότι δεν έχουν προσωπική ευθύνη για το κατάντημα της χώρας και ειδικά της Καστοριάς. Αυτές είναι ωστόσο οι πραγματικές ομοιότητές τους. Διότι οι περιπτώσεις τους κατά βάση διαφέρουν σημαντικά: Ο κ. Διαμαντόπουλος, εκλέχτηκε στο αξίωμα κάπως συμπτωματικά.

Αν όχι κανείς, σίγουρα πάντως ήταν δύσκολο κάποιος, ένα χρόνο πριν, να προβλέψει ως ιδιαίτερα πιθανή την κατάκτηση της βουλευτικής έδρας της Καστοριάς από ένα αριστερό κόμμα. Έτσι είναι φυσικό, ο βουλευτής της Αριστεράς να μην έχει ακόμη συνηθίσει τα μεγαλεία του είδους. Αντισυστημικός όπως είναι (ή θέλει να δείχνει) σίγουρα λοιπόν, η περίπτωσή του, δεν μοιάζει με την περίπτωση της κ. Μαρίας Αντωνίου.

Η οποία μπορεί βεβαίως να εκλέχτηκε και αυτή για πρώτη φορά. Όμως εκλέχτηκε με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, στην οποία ανήκει μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για την διολίσθηση του πολιτικού κόσμου στην ανυποληψία και της χώρας στο χείλος της καταστροφής. 

Μπορεί δηλαδή να περιγραφεί ως εκπρόσωπος ενός συστήματος, τις ευθύνες του οποίου επιδίωξε να αναλάβει. Σύστημα το οποίο επί χρυσού αιώνος του ΠαΣοΚ, χαρακτηριζόταν μονολεκτικά ως «κατεστημένο». Συνεπώς, καλώς ή όχι, δικαίως ή όχι, στις πλάτες της ανέλαβε ευθύνες που μπορεί και να μην την βαρύνουν. 

Ώστε αυτά τα ρομαντικά που δηλώνει κατά καιρούς και παραπέμπουν σε κοινοβιακά συνθήματα του Woodstock και των επαναστατημένων Μάηδων του παρελθόντος, ή σε πρωτοχριστιανικές αρετές, τα «όλοι μαζί» και τα «η ισχύς εν τη ενώσει», να ακούγονται εν έτει 2013 μΧ φθηνές δικαιολογίες και προσχήματα. Εκθέσεις ιδεών κάτω από το θέμα «βάστα με να σε βαστώ» και «κράτα με μην πέσω». 

Διότι εκτός από την μη συμβατή στην θεσμική τάξη αδυναμία αυτών των δηλώσεων, που παραπέμπουν σε άμεσες δημοκρατίες και τα συναφή, μεταξύ πλείστων που θα μπορούσαν να σχολιαστούν για τα «όλοι μαζί ενωμένοι» και τ’ άλλα τα ενάρετα, είναι ότι η ίδια τα επικαλείται μόνο στα δύσκολα.


ΟΔΟΣ 23.5.2013 | 693 | σελ. 3

Στα δικά της τα δύσκολα εννοείται. Όχι των άλλων, όπως την ανεργία και την φτώχεια, νοσήματα από τα οποία δεν μοιάζει να συμπάσχει. Κατά τα λοιπά ούτε στα εύκολά της, ούτε στις τιμές, ούτε στις διακρίσεις, ούτε φυσικά και στο ταμείο της βουλευτικής αποζημίωσης, ψάχνει τους υπόλοιπους «όλοι μαζί». Προφανές είναι ότι υπάρχουν κρίσιμοι τομείς στους οποίους τα καταφέρνει καλύτερα. Μόνη της. Χωρίς την κοινωνία. 

Αυτά αλωνίζουν ή και στοιχειώνουν την σκέψη του μέσου πολίτη στην Καστοριά. Που κατά τα λοιπά, αδυνατεί να ανακαλύψει κάποια πρακτική σημασία στις επαναλαμβανόμενες θεωρητικές αναλύσεις της, και τις χωρίς περιεχόμενο παραινέσεις. Και όλα αυτά όταν ακούγεται να παρουσιάζει με άνεση και χωρίς δικαιολογίες τον απολογισμό των «πεπραγμένων» της. Ιδιαίτερα σε σχέση με την συρρίκνωση των σχολών των ΤΕΙ της Καστοριάς στο πλαίσιο του διαβόητου νόμου «Αθηνά». 

Αλλά και όταν υποστηρίζει ότι είναι αρκετή και προπαντός πειστική η προφορική, τηλεφωνική (!) διαβεβαίωση του σημερινού προσωρινού και ίσως υπ’ ατμόν υπουργού Παιδείας –την οποία μόνο η ίδια γνωρίζει και άκουσε.

Έτσι εκτός από τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τώρα υπάρχουν και τα τηλεφωνήματα με τα οποία διαγράφεται το μέλλον. 

Δεσμεύτηκε λοιπόν ο υπουργός, κατά πως ο θρύλος διαδίδει και η προφορική παράδοση διασώζει, ότι εξακολουθεί τάχα να ισχύει το προεδρικό διάταγμα για την λειτουργία του τμήματος της Αρχιτεκτονικής Σχολής στην Καστοριά. Όπερ λογικώς σημαίνει σε απλά Ελληνικά κατά την ίδια, ότι η Σχολή... υπάρχει και θα γίνει. Χωρίς να ξεκαθαρίζει το πότε. Νωρίς, αργά, πάλι με χρόνια με καιρούς, σημασία έχει ότι ο υπουργός, δεσμεύτηκε τηλεφωνικά! 

Μόνο που η φέρελπις βουλευτής δεν αναρωτήθηκε, ούτε διερωτήθηκε αν όλα αυτά τα πολιτικά φληναφήματα των κυβερνητικών αποφάσεων, ταιριάζουν με τα στοιχεία. Και αν η σκληρή πραγματικότητα συνδυάζεται με την υπεραισιοδοξία που περιφέρει, σε αυστηρά περιορισμένο αριθμό εκλεκτών συνομιλητών και αφοσιωμένων θαυμαστών. Σαν να μην επήλθε η ανατρεπτική κοσμογονία που κάνει την πολιτική ζωή και την Καστοριά να μοιάζει με περιοχή μετά από θεομηνία. 

Δυστυχώς για την Καστοριά, η βουλευτής του κυβερνητικού χώρου, εμφανίζεται να πανηγυρίζει πολύ συχνά, και χωρίς αποδεδειγμένο λόγο. Στην περίπτωση που σχολιάζεται η μη ανάκληση του προεδρικού διατάγματος, δεν είναι σοβαρός λόγος για χαρές και πανηγύρια. Μήπως τόσα χρόνια που υπήρχε το περίφημο πια προεδρικό διάταγμα, λειτούργησε η Σχολή; Και τι ακριβώς να καταργήσει ένα νέο διάταγμα; Το εξ αντικειμένου καταργημένο;

Όπως έγινε με τα τμήματα των ΤΕΙ, στον ίδιο παρονομαστή βρίσκεται και το αποτέλεσμα των απαράδεκτων και αναποτελεσματικών χειρισμών που έγιναν για την υπόθεση του τμήματος της Αρχιτεκτονικής Σχολής. Καραμέλες και ζαχαρωτά, για την Καστοριά και έμπρακτες αποδείξεις για άλλες περιπτώσεις. Ιδίως με την περίπτωση των Ιωαννίνων και της Κοζάνης που περνούν με ελάχιστες απώλειες.

Παρά ταύτα, στις πρόσφατες δημόσιες «εξομολογήσεις» της, έφθασε σε τέτοιο σημείο πολιτικής ανασφάλειας, ώστε ούτε λίγο ούτε πολύ, ισχυρίσθηκε ότι το όραμα της Σχολής, υπάρχει. Ζει και μας οδηγεί. Και ότι η Καστοριά μπορεί να συνεχίσει στην δική της Νιρβάνα. Γι’ αυτό και ισχυρίστηκε ότι το πρόβλημα της Καστοριάς, δεν είναι η Αρχιτεκτονική Σχολή, αλλά το γεγονός ότι δεν έχει (η Καστοριά – που πάλι αυτή συνεπώς ευθύνεται) φοιτητική λέσχη! Και πρότεινε να καταστραφεί επίσημα από την επιδρομή της νεανικής αδιαφορίας το κτήριο του Ξενία, αφού μετατραπεί σε φοιτητική λέσχη, αν και ήδη μοιάζει με τέτοια. Πλήρης αποπροσανατολισμός, αντί για λύσεις.

Σαν τον μαρμαρωμένο βασιλιά λοιπόν, για όλα τα θέματά της η Καστοριά. Περιμένει εκεί καρτερικά σαν την κόκκινη μηλιά, πότε το έφιππο πριγκηπόπουλο θα δώσει το φιλί της ζωής στην κοιμισμένη πριγκηποπούλα και μαζί, -με την σχολή και την φοιτητική εστία εννοείται- θα ζήσουν αυτοί καλά. Και εμείς καλύτερα.

Εν τω μεταξύ, για μια ακόμη φορά η Καστοριά στο τέλος θα πληροφορηθεί ότι, άλλο ζήτημα είναι τα παιδιά των λουλουδιών με τα κοινοβιακά και τα άλλα χαρούμενά τους. Και άλλο τα παιδιά του σωλήνα, ιδιαίτερα του πολιτικού σωλήνα. Θα κληθεί όπως δείχνουν τα πράγματα να πληρώσει για μια ακόμη φορά πανάκριβα, μέχρι και το μάρμαρο. Του μαρμαρωμένου βασιλιά εννοείται. Γιατί από σχολές και φοιτητικές εστίες, ούτε κεραμίδι δεν φαίνεται.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23 Μαΐου 2013, αρ. φύλλου 693

9 σχόλια:

  1. Ανώνυμος13/9/13

    Πολύ καλό! μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρόνης13/9/13

    Αγαπητή ΟΔΟΣ σκέπτομαι τώρα ότι εσείς παρουσιάζετε με τρόπο εναργέστατο ένα πολιτικό θέμα της περιοχής μας, αλλά ειλικρινά αμφιβάλλω πόσο γίνεται αντιληπτό, γιατί συνήθως εθελοτυφλούμε και αποφεύγουμε τις δυσκολίες.
    Τουλάχιστον μένει καταγεγραμμένη και εύστοχα σχολιασμένη η ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος13/9/13

    Η φωτογραφία με την ηλικιωμένη της 3ης σελίδας που κρατάει το χαρτί "ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ", θα πρέπει να αποσταλεί στην κ. Αντωνίου. Και όχι μόνο σ' αυτήν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κ.Χ.13/9/13

    Πάντως δεν είναι κακό το "ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ".
    Εξαρτάται πώς το εννοεί ο καθένας και κυρίως πώς το εφαρμόζει.
    Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πιστεύω καλά το πραγματεύεται η "Οδός".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΤΖΑ !13/9/13

    Ανώνυμε γιατί να αποσταλεί η φωτογραφία της ηλικιωμένης στην κυρία Αντωνίου;
    Εδώ υπάρχει ντοκουμέντο, η τηλεοπτική "δήλωση" του κ. Διαμαντόπουλου με την ιστορική φράση :
    "Είστε πολύ νέα για να έχετε ακράτεια"
    ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΔΕΝ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ !!!!!!!!!!!
    Στο όνομα του γυναικείου φύλου τουλάχιστον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος13/9/13

    Πώς να το κάνουμε; Η κυρία Αντωνίου είναι "λαϊκό κορίτσι" όπως... αυτοχαρακτηρίζεται. Και το δείχνει έντονα αυτό. Το πρώτο φυσικά. Και μόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος13/9/13

    Όλοι μαζί:
    "Η κυρία είναι πολύ νέα για να έχει ακράτεια"!!!

    Και πάλι όλοι μαζί:
    "Είσαι ένα λαϊκό κορίτσι"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τί εννοεί ο ποιητής ;;;13/9/13

    ΤΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

    http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=mZOnumeyTJE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος15/9/13

    Πολύ καλό κείμενο, μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ