Χιλιάδες στρέμματα δασωμένης γης, από πεύκα, θάμνους, διάφορα είδη δενδρυλλίων, που κοσμούσαν με το φυσικό τους κάλλος την επίζηλη περιοχή της Αττικής, αποτεφρώθηκαν! Για τέσσερα ημερόνυχτα καίγονταν το φυσικό αυτό κάλλος, μια ανεπανάληπτη φυσική ομορφιά πλάι σε εκατομμύρια συνανθρώπους μας και οι κάτοικοι με τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, αδυνατούσαν, παντελώς, βοηθούντος και των ισχυρών ανέμων, να περισώσουν τα δάση και τις περιουσίες τους από την καταστροφική αυτή λαίλαπα. Πρόπερσι στην Ηλεία, φέτος στην ανατολική Αττική και Εύβοια, καταντήσαμε πρωταθλητές στην Ευρώπη, στην αδυναμία μας να υπερασπίσουμε ό,τι καλό απόμεινε στο φυσικό μας περιβάλλον.
Τι συμβαίνει λοιπόν κι έχουμε τόσες πολλές εστίες πυρκαγιών στον τόπο μας; Γιατί δεν μπορούμε, ως έθνος, να προστατέψουμε -έστω αυτές που απόμειναν- δασικές εκτάσεις; Ποια είναι τα βασικά και κυρίαρχα αίτια των πρωτόγνωρων καταστρεπτικών πυρκαγιών;
Αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχουν τέτοια άτομα, που κάνουν τέτοιες δουλειές! Υπάρχει τόση αντιπάθεια και μίσος από ανθρώπους, ανάμεσα μας, που να γίνονται “εμπρηστές της ψυχής τους”. Κατεβαίνει τόσο χαμηλά η ψυχή και η σκέψη κάποιων συμπολιτών; Τρομάζω στη σκέψη, ότι υπάρχουν τέτοιοι συμπατριώτες, συνέλληνες!
Δεν διδάχτηκαν αυτοί και οι συνεργάτες τους στα σχολεία μας, από τα πρώτα τους παιδικά χρόνια, για τις ωφέλειες του πρασίνου στη χώρα μας, για το οξυγόνο, τα πόσιμα νερά, τις διαβρώσεις του εδάφους, την όμορφη πανίδα, την ξυλεία και την απροσμέτρητη ομορφιά και το ανεπανάληπτο κάλλος των δασικών μας εκτάσεων.
Υπάρχει τόση κακία και κακοδαιμονία ανάμεσα στους συνανθρώπους μας! Κι αν υπάρχει, πού οφείλεται και ποια είναι τα βασικά αίτια της πρωτόγνωρης αυτής κατάντιας μας;
Θεωρώ με την απλή μου ταπεινή σκέψη και γνώμη, ότι βασική αιτία πρέπει να είναι και να θεωρείται η προσφερόμενη παιδεία στη νεολαία μας. Δώσαμε στη νέα γενιά την αγάπη και την ευαισθησία για το πράσινο και τις ωφέλειές του; «Ό,τι σπέρνεις, εκείνο και θερίζεις» αποφαίνεται, θυμόσοφα, ο απλός λαός μας.
Αν δεν πάρουμε τα παιδιά μας, που θα μας διαδεχτούν αύριο, από το χέρι και να τα οδηγήσουμε όλοι εμείς οι μεγάλοι, ως άτομα και φορείς έξω στη φύση, για να μάθουν από μικρά ν’ αγαπήσουν και να περιποιηθούν τα δάση του τόπου μας, τότε το κακό θα συνεχίζεται.
Κάθε έλληνας μικρός ή μεγάλος μπορεί όταν θέλει να φυτέψει 5-10 δενδρύλλια σε μισή ώρα μόνο!
Δεν μπορούμε να διαθέσουμε από τον ελεύθερο χρόνο μας, έστω και μισή ώρα, για τη φύτευση τέτοιων δενδρυλλίων; Γιατί δεν το κάνουμε, αφού είναι τόσο απλό και καλό; Μόνο με την προσήλωσή μας και την αγάπη μας στο φυσικό περιβάλλον, μπορούμε ν’ ανατρέψουμε την καταστροφική μας πορεία. Δεν συμφέρει σ’ όλους μας να παραμείνουμε απλοί θεατές κι επικριτές σε μια τέτοια ολέθρια συμφορά.
Έχουμε όλοι μας χρέος και καθήκον να μην παραδώσουμε στη νέα γενιά που έρχεται, στα παιδιά μας «καμένη γη».
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 6 Ιουνίου 2013, αρ. φύλλου 695
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.