ΒΑΣΙΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Γιατί αποτυγχάνουμε;

Aφορμή για το άρθρο αυτό είναι το τελευταία γεγονότα σχετικά με το πανεπιστήμιο. Κι΄ άλλη καθυστέρηση. Άλλη μια χαμένη χρονιά. Είναι ένα θέμα που μας έχει πληγώσει και εξακολουθεί να μας πληγώνει αφάνταστα. Κάτι που έπρεπε να μας ενώσει, μας έκανε να ομφαλοσκοπούμε επί μακρόν χωρίς αποτέλεσμα, να αλληλοκατηγορούμαστε να διαφωνούμε. Γιατί άραγε;

Το ερώτημα αυτό είναι ερώτημα πολλών συμπολιτών μας. Ποιος φταίει; Φυσικά το μεγαλύτερο μερίδιο το έχουν οι επικεφαλής των αρμοδίων αρχών-οργανισμών, οι βουλευτές, οι αρμόδιοι υπάλληλοι; Είναι δεδομένη η αδυναμία τους να οργανώσουν να πείσουν και να συντονίσουν την όλη προσπάθεια. Το πανελλήνιο άγχος των πολιτικών του «ποιος θα το καρπωθεί, ποιος θα πάρει την δόξα, ποιος θα βγει φωτογραφία με τον υπουργό, ποιος θα το εγκαινιάσει, και το κυριότερο ποιος θα βάλλει το όνομά του στην μαρμάρινη πλάκα, με το εγκαινιάσθηκε από τον…» είναι ολοφάνερο και σ εμάς.
Μία διαρκής ανελέητη αλληλοϋπονόμευση με διαρκή εμπόδια σε κάθε βήμα προόδου του έργου, είναι το μόνιμο μοτίβο της πολιτικής ζωής. Η σκοπιμότητα πάνω απ΄ όλα. Το θάψιμο του αντιπάλου και του έργου του μας ψηλώνει εμάς!
Είναι μόνο αυτοί όμως; Μήπως φταίμε κι εμείς. Ποιο είναι το μερίδιο το δικό μας; Εννοώ των πολιτών αυτής της πόλης. Αγαπητοί μου αν συνεχίσουμε να βρίζουμε ασύστολα τους άλλους βγάζοντας τον εαυτό μας απέξω, δεν προσφέρουμε υπηρεσία στον τόπο μας και στον εαυτό μας. Πρέπει να αισθανόμαστε ότι είμαστε ομάδα, και σε μία ομάδα χάνουν όλοι και κερδίζουν όλοι. Όταν κυριαρχήσει αυτό το αίσθημα, ότι δηλαδή σαν πολίτες της πόλης είμαστε όλοι «Καστοριά», τότε μαζεύουμε θετική ενέργεια και την κατευθύνουμε αναλόγως την περίπτωση προς μία κατεύθυνση.
Είναι η θεωρία της δημιουργίας του μαγνήτη. Μέσα στον σίδηρο υπάρχουν πολλά δίπολα-μικροί μαγνήτες, αλλά επειδή το ένα εξουδετερώνει το άλλο γι΄ αυτό και δεν είναι κάθε σίδηρος μαγνήτης. Εάν όμως πολωθούν και πάρουν την ίδια φορά, δεξιά ο βόρειος πόλος, αριστερά ο νότιος πόλος, τότε δημιουργείται ο μαγνήτης. Έτσι κι εμείς, σε μείζονα και καθοριστικά ζητήματα πρέπει να είμαστε «πολωμένοι».

«Να γίνει το Πανεπιστήμιο φέτος. Φέτος!».
Κανένας να μην βρίσκει δικαιολογία και να ρίχνει την μπάλα στην εξέδρα για καθυστέρηση. Ούτε «Ξενίες», ούτε εγκαταλελειμμένα κτήρια… Να μην βρίσκει πουθενά, και σε κανέναν αποκούμπι. Να τον κράζουν όλοι.
Κανένας πολιτικός δεν θα τολμήσει να αντιπαρατεθεί με μια μπετοναρισμένη και πολωμένη γνώμη. Το μόνο που παραδέχονται όλοι στους πολιτικούς μας είναι ότι, αγαπούν τόσο πολύ την θέση τους, που όταν τα βρουν σκούρα, προσαρμόζονται γρήγορα. Γιατί βλέπουμε ότι στην Ελλάδα αυτό που φέτος είναι δεδομένο, του χρόνου δεν είναι σίγουρο.

Παραφράζοντας ένα σύνθημα: Αγαπάς την πόλη σου; Μην χαρίζεσαι σ’ αυτούς που βάζουν εμπόδια στα μεγάλα θέματα, ποτέ και με κανένα αντάλλαγμα.