Μου μπάλωσαν τα πόδια και μου δώσανε μία θέση, όπου μπορώ να κάθομαι: μετρώ τον κόσμο που περνάει από τη γέφυρα. Φαίνεται πως τους ευχαριστεί, να αποδεικνύουν με στοιχεία την ικανότητά τους, μεθάνε μ` αυτό το ανόητο τίποτα μερικών αριθμών, και όλη την ημέρα, όλη την ημέρα, το βουβό μου στόμα κινείται σαν ρολόι, με το να συσσωρεύω νούμερα πάνω σε νούμερα, για να τους χαρίσω το βράδυ το θρίαμβο ενός αριθμού. Τα πρόσωπά τους λάμπουν όταν τους ανακοινώνω το αποτέλεσμα της βάρδιας μου, όσο μεγαλύτερος ο αριθμός, τόσο περισσότερο λάμπουν και έχουν έναν λόγο να πάνε ευχαριστημένοι για ύπνο, γιατί πολλές χιλιάδες περνούν καθημερινά από την καινούργια γέφυρα...
Η στατιστική τους όμως δεν ευσταθεί. Λυπούμαι πολύ, αλλά δεν ευσταθεί. Είμαι αναξιόπιστος άνθρωπος, αν και καταλαβαίνω, ότι δίνω την εντύπωση του ειλικρινούς τύπου.
Γενικά χαίρομαι κάποιες φορές να παραλείπω κάποιον, και έπειτα πάλι αν αρχίσω να τους λυπάμαι, να τους χαρίζω κάνα δυο επιπλέον. Η ευτυχία τους είναι στο χέρι μου. Όταν είμαι θυμωμένος, όταν δεν έχω τίποτα να καπνίσω, τους δίνω μόνο το μέσο όρο, μερικές φορές και κάτω από αυτόν. Και όταν χτυπάει η καρδιά μου, όταν χαίρομαι, αφήνω τη γενναιοδωρία μου να εκδηλωθεί σε πενταψήφιο αριθμό. Είναι βλέπετε, τόσο ευτυχισμένοι! Μου αρπάζουν κάθε φορά το αποτέλεσμα απ` τα χέρια, και τα μάτια τους φωτίζονται, και με χτυπούν στην πλάτη. Δεν υποψιάζονται, βέβαια, τίποτα. Και μετά αρχίζουν να πολλαπλασιάζουν, να διαιρούν, να βγάζουν ποσοστά, ούτε κι εγώ ξέρω τι. Υπολογίζουν, πόσοι περνούν σήμερα κάθε λεπτό από τη γέφυρα και πόσοι θα έχουν περάσει από τη γέφυρα σε δέκα χρόνια. Τους αρέσει ο συντελεσμένος μέλλοντας, ο συντελεσμένος μέλλοντας είναι η ειδικότητά τους-και όμως, λυπούμαι πολύ, που δεν ευσταθούν όλα...
Όταν έρχεται η μικρή μου αγαπημένη- και έρχεται δύο φορές την ημέρα-,τότε η καρδιά μου σταματάει. Ο ακούραστος χτύπος της καρδιάς μου απλώς παύει, μέχρι να στρίψει στην αλέα και να εξαφανιστεί. Και όλους, όσους περνούν αυτό το διάστημα, τους αποσιωπώ. Αυτά τα δυο λεπτά μου ανήκουν, μου ανήκουν ολοκληρωτικά, και δεν αφήνω να μου τα πάρουν. Επίσης και το βράδυ, όταν επιστρέφει από το παγωτατζίδικο- ξέρω εντωμεταξύ, ότι δουλεύει σε ένα παγωτατζίδικο-, όταν περνάει στο απέναντι πεζοδρόμιο μπροστά από το βουβό μου στόμα,το οποίο πρέπει να μετράει και να μετράει, τότε η καρδιά μου σταματάει και πάλι, και ξαναρχίζω μόνο τότε να μετράω όταν δεν φαίνεται πια καθόλου. Και όλοι, όσοι έχουν την τύχη, να παρελαύνουν μπροστά απ` τα τυφλά μου μάτια αυτά τα λεπτά, δεν καταγράφονται στην αιωνιότητα της στατιστικής. Άντρες σκιές, γυναίκες σκιές, μηδενικά πλάσματα, τα οποία δεν πρόκειται να συμμετέχουν στην παρέλαση του συντελεσμένου μέλλοντα της στατιστικής...
Είναι ξεκάθαρο ότι την αγαπώ. Αλλά αυτή δεν έχει ιδέα και ούτε θέλω να το μάθει. Δεν πρέπει να ξέρει, με ποιον απίθανο τρόπο φέρνει τα πάνω κάτω σε όλους τους υπολογισμούς, και θα πρέπει να παραμείνει ανύποπτη και αγνή και να πηγαίνει με τα μακρυά καστανά μαλλιά της και τα λεπτά της πόδια στο παγωτατζίδικο, και θα πρέπει να κερδίζει πολλά φιλοδωρήματα. Την αγαπώ. Είναι ξεκάθαρο ότι την αγαπώ.
Πρόσφατα, ήρθαν να μου κάνουν έλεγχο. Ο συνάδελφος που κάθεται από την άλλη πλευρά και πρέπει να μετρά τα αυτοκίνητα, με προειδοποίησε έγκαιρα και ήμουν τρομερά προσεκτικός. Μετρούσα σαν τρελός, ένα χιλιομετρητής αποκλείεται να τα καταφέρει καλύτερα. Ο προϊστάμενος της στατιστικής πήγε και στάθηκε στην άλλη πλευρά, απέναντι, και συνέκρινε αργότερα το αποτέλεσμα μιας ώρας με το δικό μου. Είχα μόνο έναν λιγότερο απ` αυτόν. Η μικρή μου αγαπημένη είχε περάσει, και ποτέ στη ζωή μου δεν θα άφηνα αυτό το όμορφο παιδί να μεταφερθεί στο συντελεσμένο μέλλοντα, αυτή η μικρή μου αγαπημένη δεν πρέπει να πολλαπλασιαστεί και να διαιρεθεί και να μετατραπεί σε ένα ποσοστιαίο τίποτα. Η καρδιά μου μάτωσε που έπρεπε να μετρώ χωρίς να μπορώ να την κοιτάζω, και στο συνάδελφο απέναντι, που πρέπει να μετράει τα αυτοκίνητα, είμαι πολύ ευγνώμων. Επρόκειτο για την επιβίωσή μου.
Ο προϊστάμενος της στατιστικής με χτύπησε στην πλάτη και είπε ότι είμαι καλός, αξιόπιστος και ευσυνείδητος. “Ένας μόνο να σου ξεφύγει σε μία ώρα” είπε “δεν είναι τίποτα σοβαρό. Έτσι και αλλιώς προσθέτουμε ένα ποσοστό για τυχόν λογιστικά λάθη. Θα εισηγηθώ τη μετάθεσή σας στις άμαξες με άλογα”
Άμαξες με άλογα είναι φυσικά το λαχείο. Άμαξες με άλογα είναι τύχη, όχι αστεία. Άμαξες με άλογα περνούν το πολύ-πολύ είκοσι πέντε την ημέρα, και κάθε μισή ώρα να πρέπει να προσθέσεις και έναν αριθμό, αυτό κι αν είναι τύχη!
Άμαξες με άλογα θα ήταν θαυμάσια. Μεταξύ τέσσερις και οκτώ απαγορεύεται εντελώς να περνούν από τη γέφυρα, και θα μπορούσα να πηγαίνω έναν περίπατο ή και στο παγωτατζίδικο, θα μπορούσα να τη χαζεύω πολλή ώρα ή ίσως και να την συνοδεύω και για λίγο στο σπίτι, τη μικρή μου αγαπημένη που εξαιρείται...
- O Heinrich Böll, γερμανός συγγραφέας, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ.(1972).Γεννήθηκε στην Κολωνία το1917 και πέθανε το1985.Έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα, θεατρικά και τηλεοπτικά έργα, όλα γνωστά για το αντιπολεμικό και πολύ ανθρώπινο ύφος τους.
- Η κ. Χ. Πατρώνου, ζει και εργάζεται στην Καστοριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.