2.11.22

Θα πηγαίνατε;



ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑΤΕ;
Φανταστείτε να οργανωνόταν συναυλία στα προπύλαια το καλοκαίρι του 1974 μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο με σύνθημα: «"Συναυλία Ειρήνης" - Ειρήνη είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση». Θα πηγαίνατε;
Δημήτριος Κούρκουλας
πρ. υφυπουργός Εξωτερικών, πρ. πρέσβης της Ε.Ε. σε Λίβανο, Βουλγαρία, Βοσνία & Ερζεγοβίνη.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 7 Απριλίου 2022, αρ. φύλλου 1119.


* * *

ΣΤΑΘΗ ΚΑΛΥΒΑ


Ουκρανία: ηχορρύπανση


Tα φανταστικά ναζιστικά τάγματα, οι εφευρημένες εθνοκαθάρσεις των Ρωσόφωνων, το διεφθαρμένο ουκρανικό πολιτικό σύστημα που «δεν είναι δα και τόσο καλύτερο απ’ το ρωσικό, ούτε καμιά δημοκρατία άξια διάσωσης», τα «ναι αλλά και το ΝΑΤΟ την έχει περικυκλώσει την Ρωσία» (ευτυχώς δεν είδα να επιστρατεύεται η ύπαρξη της αμερικανικής Αλάσκας στην θεωρία της περικύκλωσης), τα «ναι αλλά κι οι ΗΠΑ τα ίδια κάνανε», τα «ποιος ωφελείται;», ο γεωγραφικός ντετερμινισμός του Μάρσαλ (σαν τα βουνά και τα ποτάμια να έχουν δική τους θέληση), ο κυνισμός των διεθνών σχέσεων και της εξουσίας που είναι τάχα ένα απλό, σχεδόν φυσικό, φαινόμενο και δεν αφήνει υποτίθεται χώρο στο δίκαιο και στο άδικο, στο σωστό και στο λάθος· έτσι θα το ‘βλεπαν βέβαια κι ο Σουν Τσου κι ο Κλαούζεβιτς και πια ο Μερσχάιμερ λένε σε μας τους αγαθιάρηδες οι σύγχρονοι πολέμαρχοι των παραθύρων. 

Και πλάι τους, στα καθ’ ημάς, οι αναφορές σε «ακροκεντρώους», η κωμική καταδίκη του πολέμου δίχως την καταδίκη του επιτιθέμενου, η ξανά κυνική ανάγκη του «να μην μπλέξουμε, τι δουλειά έχει η Ελλάδα να στέλνει ό πλα στην Ουκρανία - μόνο γάζες και σύριγγες» (όχι, όχι σύριγγες, θα συμπλήρωνα εγώ βέβαια, γιατί μπορεί να τις πατήσει κανένας Ρώσος φτωχοδιάβολος και να τσιμπηθεί), σαν να μην παλεύει ένας λαός για την ανεξαρτησία του μερικές εκαντοντάδες χιλιόμετρα πάνω απ’ την Αλεξανδρούπουλη, σαν μην παλεύει για την εδαφική της ακεραιότητα μια χώρα δύο αιώνες πάνω απ’ την δική μας ανεξαρτησία. Η ταύτιση της καταδίκης του Πούτιν με στήριξη στην κυβέρνηση Μητσοτάκη (wtf), η καταθλιπτική υπέροχη ικανότητά μας να μπερδεύουμε τα πιο αυτονόητα, να συμψηφίζουμε τα ανόμοια και να τα υποτάσσουμε όλα στην μίζερη εγχώρια πολιτική καθημερινότητα.

Όλα αυτά, ένα προς ένα, σαρώθηκαν από μια εικόνα. Μια εικόνα που έδειχνε ομαδικούς τάφους αμάχων σε ευρωπαϊκό έδαφος. Πολιτών που εκτελέστηκαν με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα και με μια σφαίρα πίσω απ’ το κεφάλι. Δολοφονημένων ανθρώπων που το έγκλημά τους ήταν ότι γεννήθηκαν σε λάθος τόπο, λάθος χρόνο και ήταν αρκετά γενναίοι ώστε να μην αφήσουν την πατρίδα τους την ώρα της εισβολής. Χρειάστηκε αυτή η εικόνα για να κάνει τον θόρυβο να σωπάσει για λίγο. Και για να δούμε την αλήθεια, που ήταν φανερή στο γυμνό μάτι εξαρχής: ότι στην Ουκρανία ο αυταρχισμός της εποχής μας εξολοθρεύει ανθρώπους και ρημάζει μια χώρα.

Δεν υπάρχει πιο μεγάλη αρετή στην πολιτική απ’ το να ξεχωρίζεις την μεγάλη εικόνα και τον ήχο απ’ τα μικρά και τον θόρυβο. Ειδικά δε να ξεχωρίζεις την δικαιοσύνη απ’ την ισχύ. 
Εδώ, δέσμιοι ενός δημόσιου διαλόγου που τον καθορίζουν εμμονικοί τυφλοί γέροντες πήξαμε, για άλλη μια φορά, στην ηχορρύπανση.

 [fb] stathis.kalyvas 


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 7 Απριλίου 2022, αρ. φύλλου 1119.



1 σχόλιο:

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ