ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΣΕΜΑΝΗ: Από την αρχή

ΟΔΟΣ 14.4.2022 | 1120

1η Απριλίου 2022, μία Παρασκευή, αργά...

Σχόλια για τον πρόσφατο πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας

ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ  οι Ρώσοι προσπαθούν να εκπολιτιστούν. Μέχρις ενός σημείου τα κατάφεραν. Επαναστάσεις, ηρωισμοί, πολλή δουλειά. Δεν απελευθερώνεται εύκολα ο άνθρωπος. Τους τελευταίους μήνες «ξαναδιαβάζουμε» την ιστορία της Ρωσίας γενικότερα. Στην Ευρώπη. Τσάροι, Μπολσεβίκοι, Σοβιετικοί άνθρωποι. Ονόματα δεν αναφέρω, τα ξέρουμε όλοι. Πρώτος και Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Ελπίζω ποτέ Τρίτος. 

ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ για όλους μας και φυσικά για τους Ρώσους να αρχίσουμε πάλι από την αρχή, πριν είναι πολύ αργά. Τουλάχιστον να προσπαθήσουμε. Την μαγιά την έχουμε. Παλιοί πολιτισμοί, φιλοσοφίες, θρησκευτισμοί, άπειρες ιδεολογίες υπάρχουν. Απλά όλοι και όλα έχουν αλλάξει με τον καιρό. 

ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΑΣ όμως την χάσαμε σιγά σιγά. Όχι όλοι. Αλλά πολλοί από εμάς. Χάσαμε τα όνειρά μας για έναν καλύτερο κόσμο. Με δύναμη ψυχής πρέπει να ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή. Με πράξεις και όχι μόνο με λόγια. Καθημερινές πράξεις. Νέα συμβόλαια μεταξύ των ανθρώπων. Δισεκατομμύρια γίναμε. 

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ έναν καλύτερο κόσμο με λιγότερη αναρχία και μεγαλύτερη τάξη πραγμάτων. Με περισσότερο Αριστοτέλη. Εννοείται χωρίς πολέμους! Με ειρήνες! Διεκδικούμε έναν νέο διαφωτισμό, μια συνέχεια στην ελεύθερή μας σκέψη. Περισσότερη ανθρωπιά. Αγκαλιά με μια συνεχή έρευνα για ό,τι καινούργιο. Δίπλα σε έναν ήλιο χαράς, με την ανατολή και τη δύση του. Με ηρεμία και πολιτισμό. Είπαμε από την αρχή. 

ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ νέες τηλεοράσεις, κινητά τηλέφωνα, διαδίκτυα, δορυφόρους, πυραύλους, πυρηνικές βόμβες, πετρέλαια, φυσικά αέρια και δυστυχώς ακόμα μίσος μεταξύ των ανθρώπων. Πολύ μίσος. Ευτυχώς όμως μένει και θα μένει για πάντα μαζί μας ο αέρας με το οξυγόνο του, ο ήλιος, το φεγγάρι. Τα βουνά, τα δάση, οι θάλασσες, οι λίμνες και τα ποτάμια. Όλη η γη.

ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ κρυβόμαστε για μία ακόμη φορά πίσω από τον χειρότερο εχθρό μας –τον ανοιχτό πόλεμο. Οι Ρώσοι, ως λαός, δεν φταίνε. Σε κάθε αγέλη κάποιος κάνει τον αρχηγό. Έστω και στρατιωτική αγέλη. Να βρούμε τον αρχηγό και να τον κοιτάξουμε κατάματα. Να μην πάει χαμένη η Δίκη της Νυρεμβέργης. Όχι άλλο ανθρώπινο αίμα. 

ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΑΒΑΘΑ του Αφγανιστάν στις Ουκρανικές στέπες. Στην Συρία, την Υεμένη, την Αιθιοπία, όλη την Αφρική. Τρέμω όταν ξανασκέπτομαι τους βομβαρδισμούς της Δρέσδης στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και διαβάζω για την πυρηνική καταστροφή των Ιαπώνων στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι του 1945. Το ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Γερμανούς!! Την Σεμπρένιτσα στη Βοσνία. 

ΤΡΕΜΩ ΟΤΑΝ φέρνω στο νου μου την πανώλη του μεσαίωνα και τον τύφο και τη φυματίωση στο τέλος του 19ου αιώνα. Τον λιμό της Ουκρανίας του ‘32. Την Κατοχή στην Ελλάδα. Τα χρόνια του πολέμου του 1946-1949. Τρέμω αναλογιζόμενος τους σημερινούς καρκίνους και τα έξι εκατομμύρια (6.000.000) νεκρούς του Covid. Είναι ήδη 2022. Ο πρόσφατος αόρατος πόλεμός μας με τους ιούς και τελευταία ο πιο ορατός με τα όπλα μας «αποτελείωσαν»! Έχει η υπομονή και η αντοχή των ανθρώπων τα όριά της. 

ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ την ζει κανείς. Όπως τώρα εμείς. Την μαθαίνει δύσκολα. Την διδάσκει και σε άλλους –ακόμα πιο δύσκολα. Πρέπει να καταγράφουμε όσα ζούμε, όσο μπορούμε. Όσοι νοιαζόμαστε. Η αλήθεια ανεβαίνει στην επιφάνεια έστω και αργά. Ελπίζω η καλοσύνη κάποτε να πρυτανεύσει και η παγκόσμια ειρήνη να ξαναγυρίσει εκεί από όπου ξεκίνησε. Σε έναν κόσμο πιο δίκαιο, πιο ανθρωπινό. Ακούγονται ίσως ρομαντικά όλα αυτά αλλά έτσι σκέπτομαι και συνηθίζω να γράφω.

ΕΥΤΥΧΩΣ που έγινα γιατρός και δεν αντιμετώπισα ποτέ υπαρξιακό πρόβλημα. Ήρθα για να πολεμήσω τον πόνο και είμαι υπερήφανος που τα κατάφερα. Αφήνω τις πολλές φιλοσοφίες και τα παιχνίδια δύναμης και εξουσίας σε άλλους. Παίρνω όμως το ιστορικό τους, όπως λέμε στην ιατρική, και προσπαθώ να είμαι τίμιος και αυστηρός με τις σκέψεις μου. 

ΠΙΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ λοιπόν για να πάμε μπροστά! Με πίστη στην ελευθερία, που με τόσο κόπο αποκτήσαμε. Στην Ευρώπη, στην Ελλάδα, στην οικουμένη όλη.

ΕΛΠΙΖΩ να συνεχίσουμε να έχουμε ελπίδες και όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο. Με ειρήνη και μια …ελεύθερη Ουκρανία, ικανή να αποφασίζει μόνη της για το μέλλον της. 

Καλή μας τύχη!

Σημείωση: 

Στη Ρωσία έχω ταξιδέψει δύο φορές. Είναι μια χώρα που αγωνίζεται να παραμείνει ενωμένη. Η Ρωσία, από την εποχή του μεγάλου Τολστόι, του Ντοστογιέφσκυ, του Τσαϊκόφσκυ, του Τσέχωφ κ.ά., έχει περάσει στην ιστορία των μεγάλων λαών. 

Στο Κίεβο, την πρωτεύουσα της σημερινής Ουκρανίας, το 1975, με μία ομάδα Ελλήνων γιατρών, αφού είχαμε επισκεφθεί το Ελσίνκι, το Λένιγκραντ-Πέτρογκραντ και τη Μόσχα, συνειδητοποίησα τί σημαίνει «παραπέτασμα», ενδεχομένως και κομμουνισμός. Ιδεολογίες παλιές με κατάληξη την στέρηση της ελεύθερης πολιτικής σκέψης. Σε μια φιλοσοφική και κυρίως οικονομική διαπάλη με τον φιλελεύθερο κόσμο.

Στα σκαλιά του ξενοδοχείου που μέναμε τότε είχα συναντήσει ένα νέο γύρω στα 25-30. 

Μου μίλησε ελληνικά. Θυμάμαι να έχει δάκρυα στα μάτια. Είχε καταγωγή από τα μέρη της Καστοριάς. Οι γονείς του, θύματα του ανταρτοπολέμου (1946-1949). Είχε σπουδάσει πολιτικός μηχανικός στο Βλαδιβοστόκ της Σιβηρίας. Βοηθήστε με, σας παρακαλώ, μου είπε. Ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα. Με τρεμάμενα χέρια μου έδωσε το όνομά του και μια διεύθυνση. Είχα συγκινηθεί. Ένιωσα ένας ανήμπορος γιατρός μπροστά σε μια βαθειά πονεμένη ιστορία. 

Το Κίεβο ήταν από τότε εντυπωσιακό αλλά πολύ φτωχό. Με μία κεντρική αγορά σχεδόν άδεια. Οι άνθρωποι στους δρόμους αξιοπρεπείς. Ευρωπαίοι. Τους έλειπε εμφανώς η ελευθερία. Το ποτάμι –ο Δνείπερος, ήταν ένα όνειρο. Στις όχθες του ανοίγονταν εκτεταμένα πάρκα. Σκέφθηκα ότι θα προοδεύσει πολύ αυτή η πόλη κάποτε, όταν φύγει το «παραπέτασμα». 

Αυτά έχει η ιστορία. Ανεβοκατεβαίνει και συνήθως δημιουργεί αλλά και καταστρέφει, όπως γίνεται σήμερα στην ηρωική Ουκρανία. Οι Ρώσοι πρέπει να προσέχουν ιδιαίτερα, όση δύναμη και να νομίζουν ότι έχουν, στρατιωτική κυρίως –και έχουν. Η πανάρχαιη και πανίσχυρη θεά τύχη έχει αγριέψει. Όχι άλλο αίμα πουθενά στον κόσμο και φυσικά στην Ευρώπη. 

Δεν ξέρω αν προλαβαίνω να ξαναπάω στην Ουκρανία και στη Ρωσία. Θα το ήθελα πολύ. Μας μένει να προσέξουμε όλοι, ιδιαίτερα όσοι αισθανόμαστε πολίτες του κόσμου, τί πραγματικά γίνεται στις μέρες μας στο κέντρο της νέας μας πατρίδας, της Ευρώπης. 

ΒΣΤ

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 14 Απριλίου 2022, αρ. φύλλου 1120.