14.11.22

ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ: Βιβλιοκριτική

 

Στα δέντρα μιλώ με τ’ όνομά τους
της Γιώγιας Σιώκου (εκδ. Ωκεανός)

Δεν ήταν μόνον η μακρόχρονη γνωριμία με τον Γιάννη Ρίτσο που άνθισαν μέσα της οι ανησυχίες για να ασχοληθεί με την ποίηση η εμπειρία του οποίου διέβλεψε μέσα από τα πρώτα δοκίμια της το ταλέντο της και να την συμβουλέψει να μην σταματήσει να γράφει. Ήταν και οι έντονες διαθέσεις που είχε για συνεχείς και γόνιμες προσφορές στα κοινά και τον πολιτισμό και την ενεργό με πάθος προσφορά σε πολιτιστικές και πολιτισμικές εκδηλώσεις μέσα από την συμμετοχή της σε Συλλόγους με διάφορους προορισμούς. Για να ωριμάσει και να βελτιώνεται συνεχώς από την συναναστροφή της με πετυχημένες προσωπικότητες των γραμμάτων της ποίησης και της λογοτεχνίας σαν ενεργό μέλος και της εταιρίας Ελλήνων λογοτεχνών και της Ένωσης Ελλήνων λογοτεχνών καθώς και της Εταιρίας Λογοτεχνών.

Προσωπικότητες που διακρίθηκαν στον 21 αιώνα και μετέπειτα και η Γιώγια Σιώκου να κατορθώσει να βαδίσει σε έναν παράλληλο δικό της δρόμο με αυτούς και να μπορέσει και η ίδια να αποτελέσει με την δική της ποιητική προσφορά τον εκφραστή του νεορομαντισμού αυτής της εποχής. Μάλιστα με έναν ποιητικό λόγο που πορεύτηκε αργά αλλά σταθερά σε μια ποιητικά απλωσιά χωρίς όρια ικανοποιώντας συν τω χρόνο με την έκδοση δέκα ποιητικών συλλογών το πολυσύνθετο ποιητικό της παραλήρημα. Με κυρίαρχο τις πετυχημένες εμπνεύσεις της και έναν προσγειωμένο λυρισμό που σου δημιουργούν την αίσθηση πως υπάρχει μια άλλη εκδοχή για το πώς να μιλάς στα Δέντρα με το όνομά τους όπου με αυτόν τον τίτλο κυκλοφόρησε η τελευταία της συλλογή με τα τριάντα επτά ποιήματα που έχω στα χέρια μου ντυμένα με αισθητικές και αισθησιακές εμπνεύσεις.

Διαβάζοντας "Στα δέντρα μιλώ με τ’ όνομά τους" διαπιστώνει ο αναγνώστης πως κάθε στίχος των ποιημάτων της συλλογής είναι και ένα φυτεμένο δέντρο που αέναα καρπίζει ανθρώπινα συναισθήματα και διδάσκει συνάμα το μεγαλείο της απλότητας πάνω στο οποίο κτίζεται ένα ξέχωρο ποιητικό οικοδόμημα. Και όχι μόνο. Είναι ένα ταξίδι πάντα σφιχταγκαλιασμένο με ένα ξέχωρο συναίσθημα. Είναι οι αγκαλιές που ανήμπορα δεν έχουν δοθεί έμπρακτα στον πονεμένο άνθρωπο. Είναι ακόμα ότι κάθε ποιητικός στίχος στα ποιήματα της Γιώγια Σιώκου δημιουργεί μια ανεπανάληπτη φωτεινή εικόνα μέσα από την αλληγορική τους έκφραση. Όπως «Η αρτεσιανή πηγή που ατέρμονα αναβλύζει άνθη νερού». Όπως «Οι χιονισμένες Καρυδιές που είναι φορτωμένες σάβανα». «Τα αστέρια που πέφτουν αιμόφυρτα από τον θόλο σπαρμένα στην γη». Όπως «Δίπλα σε μια θάλασσα που η απεραντοσύνη της διδάσκει την αγάπη αλλά και τον φόβο». «Οι αμμόθινες της ερήμου που είναι απελπιστικά άνυδρες και βλασταίνουν ντροπαλά λουλούδια». «Στις σχισμές των βράχων φυτρώνει ο δίκταμος και αποπνέει γαλήνη». «Ο θάνατος που ξεπεζεύει απρόσμενα στο σπίτι του καθενός μας με την ελιά φυτεμένη στα ριζά τάφων για να ξορκίζει την απειλή της καταιγίδας». Όπως «Τα ιερά δέντρα που απόκοσμα γέρνουν στο προσκεφάλι μας». «Το αρχαίο χώμα που αχνίζει».
 
"Στα δέντρα μιλώ με τ’ όνομά τους" η ποιήτρια έγκλειστη στα αρσενάλια της πολιτείας των ποιημάτων της έχοντας την αδιάψευστη επίγνωση πως κάθε τι που φυτρώνει στην γη, όπως και τα δέντρα που τρέφουν ζωογόνα ανθρώπινες αναπνοές, έχουν το κατάδικό τους ποίημα που το απαγγέλουν με την ομορφιά τους.  Ο καθένας μας, όπως και εγώ θα σταθεί πολύ τυχερός να αδράξει την ευκαιρία για να γνωρίσει άλλη μια γυναίκα με το δικό της ταλέντο μέσα από τα εμπνευσμένα ποιήματα της. Να γευτεί τον θρίαμβο της αλληγορικής της έκφρασης και να υποκλιθεί με σεβασμό σε αυτό το ταξίδι της ποιητικής ομορφιάς που αποτελεί ένα πάμπλουτο δάσος από αστέρια ουρανό και θάλασσα αλλά και ότι ζωντανά βλασταίνει πάνω στην γη. Δίπλα στην περηφάνια των δέντρων που το καθένα έχει και το δικό του όνομα.

ΥΓ. Οφείλω ένα απέραντα μεγάλο Ευχαριστώ στην κυρία Ελένη Παπανικολάου με την αθεράπευτη αγάπη της για τον τόπο της την Καστοριά αλλά και τον παθιασμένο έρωτά της για την λογοτεχνία και την ποίηση και αυτούς που την υπηρετούν που ήταν η αιτία να γευτώ αχόρταγα το έργο της Γιώγια Σιώκου κάνοντας αυτό το ωραίο ταξίδι όχι μια φορά αλλά πολλές φορές. 
ΘΜ.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12 Μαΐου 2022, αρ. φύλλου 1124.





3 σχόλια:

  1. Ανώνυμος18/11/22

    Μετά τον Σύλλογο των Επιστημόνων ιδρύθηκε και Σύλλογος Καρναβαλιστών Καστοριάς. Έτσι για να έχουμε πνευματική ισορροπία στην πόλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος18/11/22

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος18/11/22

    ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΙΛΩ ΜΕ Τ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΡΣΙ η ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΣΟΚ ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ