16.1.23

ΜΕΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΓΕΛ: "Μην ακούς, μη βλέπεις, μη μιλάς"


ΟΔΟΣ εφημερίδα της Καστοριάς
ΟΔΟΣ 9.6.2022 | 1128


Ποιοι είναι αυτοί που έχουν την δύναμη να αποφασίζουν, να λειτουργούν ή να κρατούν κλειστό το Βεργουλάδικο; 


Και πάλι στα ίδια μονοπάτια. Τόσα και τόσα χρόνια επανέρχομαι. Για μένα προσωπικά και για τους τρεις, δεκατρείς που ενδιαφέρονται. Για την  τάξη των σκέψεων, για την πόλη μου, για την αντίδραση. 

Το 2005 το αρχοντικό Βέργουλα αναπαλαιώθηκε ενταγμένο στο πρόγραμμα Leader με σκοπό την χρήση του ως Δημοτική Πινακοθήκη της Καστοριάς. Προεκλογική δέσμευση του τότε δημάρχου κ. Δημητρίου Παπουλίδη, η οποία όμως ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε. Μετέπειτα το αρχοντικό παραδόθηκε για χρήση στην Σχολή Οργανοποιίας, η οποία δεν εξυπηρέτησε τον πραγματικό της ρόλο· οι νέοι δε που φοιτούσαν σ’ αυτήν είχαν συνεχώς διάφορα προβλήματα και τελικά η Σχολή σταμάτησε και εν τέλει οι φοιτητές έφυγαν. 

Το αρχοντικό επί δημαρχίας ΙωάννηΤσαμίση, φιλοξενούσε όχι μόνο τους φοιτητές και τα όργανα που κατασκεύαζαν, αλλά και ένα σωρό εύφλεκτα υλικά τα οποία ήταν αποθηκευμένα στους χώρους του αρχοντικού! Μιλάς δεν μιλάς, γράφεις δεν γράφεις… σιωπή. Μια κατάσταση παγιωμένη πια και το αρχοντικό και πάλι άδειο, μέχρι νεωτέρας διαταγής του καθενός που έπαιρνε την εξουσία.

Κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκε για διάφορες δράσεις και εκδηλώσεις, αλλά μόνο στον επάνω όροφο. Μια που ο πρώτος και τα υπόγεια, φιλοξενούσαν μηχανήματα και υλικά της Σχολής Οργανοποιίας. Κάπου έπρεπε να βρεθεί χώρος και φυσικά χρόνος από τους υπεύθυνους για την μεταφορά τους. Οι εξελίξεις βρίσκουν το αρχοντικό να αναβαθμίζεται παρουσιάζοντας σημαντικές εκθέσεις (Μπότσογλου, Δραγούμης κ.ά.) επί δημαρχίας Α. Αγγελή. Επίσης δίνοντας χώρο για δράσεις, εκθέσεις, παρουσιάσεις βιβλίων κ.ά, αφού ήταν ο μοναδικός κατάλληλος χώρος γι’ αυτές.

Μα τα καλά διαρκούν λίγο, ειδικά σ’ αυτήν την πόλη. Και έτσι αφού προσπεράστηκαν κάποιες αποφάσεις και συνθήκες, το αρχοντικό αποκλείστηκε και μετατράπηκε σε Κέντρο Ιστορικής και Σύγχρονης Φωτογραφίας, με επιλεγμένες μόνιμες φωτογραφίες ενός φωτογράφου. Έτσι, η τότε Αντιδημαρχία Πολιτισμού, ξαφνικά απέκλεισε τους ζώντες και την ενεργή δημιουργία. Κανείς δεν μπορούσε και δεν μπορεί να οργανώσει έκθεση στον επάνω (τον μόνο κατάλληλο που αναδεικνύει τις δημιουργίες) όροφο του αρχοντικού παρά μόνο στον πρώτο όροφο και τα υπόγεια. Ούτε καν για ολιγοήμερη έκθεση επιτρέπεται να κατεβούν οι φωτογραφίες και φυσικά να επανέλθουν στην θέση τους. Προνόμιο που χάρισαν στον ένα και μοναδικό φωτογράφο οι επαΐοντες του εγκάθετου πολιτισμού.

Με αυτόν τον τρόπο και την συγκεκριμένη πράξη παραγκώνισαν σημαντικότατους Καστοριανούς ζωγράφους και δημιουργούς, έργα των οποίων έχει στην κατοχή του και ο Δήμος Καστοριάς και που θα έπρεπε εδώ και χρόνια να στεγάζονταν στο αρχοντικό Βέργουλα, που γι’ αυτό τον σκοπό ανακαινίστηκε με το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Leader.

Γνωρίζω καλά πως ο κόσμος δεν αντιδρά και τα περισσότερα αποφασίζονται στο πόδι από μία μικρή ομάδα, χωρίς δημόσια διαβούλευση. Υπάρχει εξ άλλου τρόπος, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Εξουσία, επιτροπές, συμπολίτες των επιτροπών που συμφωνούν και υπογράφουν και μπαίνει το νερό στο αυλάκι. Μιλάς δεν μιλάς, γράφεις δεν γράφεις, σιωπή.

Όλοι υπόσχονται προεκλογικά και μετεκλογικά για τον πολιτισμό, τον περισσότερο πληγωμένο από οτιδήποτε άλλο στην πόλη μας. Αναγείρουν πολιτιστικά κέντρα, αναπαλαιώνουν αρχοντικά, χώρους για εκθέσεις και δίνουν ανεκπλήρωτες υποσχέσεις δίχως ντροπή, σε μια πόλη που είναι η μοναδική στην Ελλάδα χωρίς δείγμα χώρου για εκδηλώσεις πολιτισμού.

Φθάνοντας λοιπόν στο σήμερα και παραγκωνίζοντας πια τους λαγούς και τα πετραχήλια, ο πολίτης δεν θα έχει σε λίγο άρτο, ούτε και θεάματα που θα μπορούσαν τα τελευταία να απεγκλωβίσουν την καθημερινότητά του. Και πώς να έχει άλλωστε αφού οι επώνυμοι άρχοντες και οι ανώνυμοι παρατρεχάμενοι σύμβουλοι ενδιαφέρονται για το χρήμα, χωρίς να παράγεται το έργο που πρέπει; Φυσικά όποιος έχει την εξουσία της θέσης και ειδικότερα στον πολιτισμό, θα πρέπει να αξιολογεί σωστά το ανθρώπινο δυναμικό που ασχολείται με αυτόν και θα πρέπει να γνωρίζει πως πολιτισμός δεν είναι μόνο οι σκέψεις διανοούμενων, ούτε οι χρηματοδοτούμενες εκδηλώσεις, ούτε τα μουσεία, αλλά είναι ο τρόπος με τον οποίο ο κάθε πολίτης βιώνει την καθημερινότητά του και ιεραρχεί τις ανάγκες του.

Και για να επανέλθω στο θέμα του αρχοντικού Βέργου που πραγματικά με θλίβει και σίγουρα όχι μόνο εμένα προσωπικά, θα αναφέρω πως πια είναι κλειστό. Μαυσωλείο της μνήμης και της θλίψης. Έμειναν εκεί φυλακισμένες οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες να δηλώνουν την προσήλωσή τους στους λευκούς τοίχους. Σφραγισμένος χρυσός σε μικρό ανάκτορο πολιτισμού.  

Μη μπορώντας να συνυπάρξουν με άλλα έργα σπουδαίων ζωγράφων, φωτογράφων και δημιουργών. Μη μπορώντας να δώσουν περιστασιακά την θέση τους σε περιοδικές εκθέσεις (πόσες άραγε;) στην πόλη που αργοπεθαίνει.  Μη μπορώντας να βρει εκεί χώρο ο ενεργός εικαστικός, ο ενεργός φωτογράφος, ο μαθητής και το έργο του, οι φωνές νέων παιδιών που διψούν για δημιουργία και τέχνη, που έχουν να επιδείξουν έργα και τους παραχωρούν με πόνο και βάσανο το υπόγειο για να εκθέσουν. Λες και τα έργα των παιδιών ανήκουν σε μία κατώτερη θέση, σε έναν κατώτερο πολιτισμό.

Και ποιος είναι εκείνος, που έχει την δύναμη μα και το δικαίωμα, να αρνείται τον χώρο σε ζωγράφος, φωτογράφους, παιδιά μελλοντικούς καλλιτέχνες; Ποιοι είναι αυτοί που έχουν την δύναμη να αποφασίζουν, να λειτουργούν ή να κρατούν κλειστό το Βεργουλάδικο; Να δίνουν όποιον όροφο θέλουν ή δεν θέλουν σε μια πόλη που χάνει σωρηδόν τους νέους της; Ποιοι είναι αυτοί που μπορούν και μιλούν για πολιτισμό και εκδηλώσεις σε μια πόλη χωρίς υποδομές, χωρίς χώρους πολιτισμού με όταν έχουμε και μπορούμε; 

Όχι δεν έχουμε. Όχι δεν μπορούμε με αυτές τις συνθήκες. Όχι δεν γυρίζουμε στην εντελώς ακατάλληλη αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου για εκδηλώσεις και εκθέσεις. Ναι το αρχοντικό Μπασάρα πρέπει να βρει και αυτό το θέση που του αξίζει και να χρησιμοποιηθεί όπως του αρμόζει. Όπως εξ άλλου και το αρχοντικό Βέργουλα, που δεν θα πρέπει πια να είναι παιχνιδάκι στα χέρια της εκάστοτε εξουσίας. Δεν πιστεύουμε πια αν δεν δούμε. Και τέλειωσαν οι λαγοί και μαζί και τα πετραχήλια. Και για να υπάρξει κάθαρση επιτέλους σε αυτόν τον τόπο, θα πρέπει και να βλέπουμε και να ακούμε, μα και να γράφουμε και να μιλάμε.


Φωτογραφία: "Μην ακούς, μη βλέπεις, μη μιλάς", σχέδια της Όλγας-Μαρίας Μάγγελ, η οποία μάταια ζήτησε από τον Δήμο Καστοριάς να της παραχωρηθεί ο επάνω όροφος του αρχοντικού Βέργου για να εκθέσει τις δημιουργίες της για λίγες ημέρες.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 9 Ιουνίου 2022, αρ. φύλλου 1128.

Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

4 σχόλια:

  1. Ανώνυμος20/1/23

    Θα ήθελα να ξέρω πόσα πήρε ο αντιδήμαρχος του Μπουτάρη για το νέο τουριστικό branding της πόλης. Έγινε ανοιχτός διαγωνισμός; Μέτρησε η επαγγελματική εμπειρία της εταιρίας κλπ. κλπ.; όπως φαίνεται η εταιρία δημιουργήθηκε το 2019 όταν ο ιδρυτής έμεινε χωρίς θέση στον δήμο. Κάποιος έγραψε στην ΟΔΟΣ ότι πριν γίνει αντιδήμαρχος είχε μαγαζί που πουλούσε χαλιά!!!!!!!!! Δεν γνωρίζω αν ευσταθεί αυτό.
    Τότε δεν θα απορούσα αν μετά τις εκλογές έβλεπα ίδρυση τεχνικού γραφείου για μελέτες υδάτων από τον σταματωτά της [....].

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος20/1/23

      Τα γράφουν όλα στην Οδό, δεν τα διαβάσατε;

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος20/1/23

    Δεν ξερω τι λέτε εσείς ρε παιδιά. Για μένα το νέο τουριστικό σήμα της Καστοριάς (τουμπαρισμένο Κ) αντικατοπτρίζει απόλυτα (φυσικά μεταφορικά) την κατάσταση στην πόλη. Παριστάνει την απογείωση ενός ισχνού από την πείνα πελεκάνου την στιγμή που εγκαταλείπει την πόλη για καλύτερη τύχη στα ξένα όπως οι περισσότεροι νέοι της πόλης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος21/1/23

      Δρ Λεωνιδας Παπαδημητριου
      Γι σχεση εχουν τα τρια παραπανω σχολια με το αρθρο της Κσς Μαγγελ?

      Διαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ