31.1.23

ΝΙΚΟΥ ΑΘ. ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗ: Η διχαστική επιστολή του Μητροπολίτη για την ανέγερση ναού στην είσοδο της πόλης


ΟΔΟΣ εφημερίδα της Καστοριάς
ΟΔΟΣ 14.7.2022 | 1133 | σ.14


Η επιστολή από μόνης της αποτελεί ένα κλασσικό πρωτόλειο, χωρίς καμμία επιχειρηματολογία, με μια εμμονική δεσποτική αντίληψη...


«Όλοι, με αυτούς που το συζήτησα, δήμαρχο, πολιτικούς, μέλη της κοινωνίας, της εκκλησίας κλπ,  ήταν υπέρ του αιτήματός μου αυτού, το βρήκαν πάρα πολύ καλό» 
Μητροπολίτης Καστοριάς


Η Εκκλησία αναμφίβολα από την «ιερή» και αμιγώς πολιτική της συγκρότηση, από την εποχή ακόμα του Μ. Κωνσταντίνου αποτελεί τον μεγάλο καθοριστικό παράγοντα επηρεασμού και διαμόρφωσης των εθνών-κρατών και της απόπειρας για την εξέλιξη των κοινωνιών. Με λόγο «θεόπνευστο», καθογητικό, κατηχητικό και μη επιδεχόμενο καμμίας αμφισβήτησης, ως η δογματική της αντίληψη απαιτεί και προστάζει, με ενέργειες και συμπεριφορές απολυταρχικές, αλλά και με πράξεις υποτακτικές και συνεργατικές, ως με την Υψηλή Πύλη την περίοδο της υποδούλωσης, καταδικάζοντας ως πράξη διαβολική την απελευθέρωση και με το Φανάρι να αποθαρρύνει την εξέγερση των «ραγιάδων». Οι Πατριάρχες με απόλυτη εξουσία θρησκευτική και πολιτική, ρυθμιστές στα δικαιώματα και τα περιουσιακά των Ελλήνων, μα και οι παρακάτω από αυτούς Δεσποτάδες με τα ιδιαίτερα πολιτικά προνόμια τα εκχωρηθέντα από τους Σουλτάνους, με «ανήθικα μέσα» που δεν ανταποκρινόταν προς την ζωή του λαού, έφτασαν να «είναι ξένοι προς το πενθούν και πάσχον Έθνος». 

Ιστορικές αναδρομές σε μια αντιστοίχιση χρονική με τις ιδιαιτερότητες φυσικά της κάθε εποχής και τις επιλογές των επικεφαλής, τής στο σύνολο Εκκλησίας και των τοπικών επισκόπων, με τις περισσότερες φορές να περιέχουν τον λόγο τον διχαστικό και τον αναντίστοιχο προς τις ανάγκες και τα προτάγματα των καιρών. Επιβεβαιώνοντας εν πολλοίς τον Γάλλο Μοντεσκιέ, πως «στον Δεσποτισμό κυβερνά μόνο ένας, χωρίς νόμους και όρια, σέρνει τους πάντες και τα πάντα πίσω από την θέληση και τις ιδιοτροπίες του», όπου φυσικά Δεσποτισμός ο αυταρχικός τρόπος διακυβέρνησης και άσκησης της εξουσίας. 

Γιατί πώς μπορείς να ερμηνεύσεις διαφορετικά την έξω και πέρα από κάθε έννοια λογικής ιεράρχησης των προβλημάτων της πόλης και της περιοχής μας ευρύτερα, σαν πριν την συμπλήρωση χρόνου από τον νέο και σε ηλικία Μητροπολίτη, η πρώτη δημόσια τουλάχιστον παρέμβασή του, είναι η επιστολή προς τον Δήμαρχο Καστοριάς, μετά από προηγούμενη προφορική συζήτηση και ενδεχομένως η σύναψη προσυμφώνου, για την «εκποίηση» Δημοτικής περιουσίας και την ανέγερση ναού στο πάρκο Ολυμπιακής φλόγας; 

Μετά την απόπειρα διεκδίκησης του κτίσματος στην τοποθεσία «Άγιος Νικόλαος», την «κατοχή» του κτίσματος στην Μαυρώτισσα, ήρθε ως φαίνεται η ώρα και για το κεντρικό και μοναδικό πάρκο της πόλης. 

Ο Δεσπότης μας στο σύντομο αυτό διάστημα της παραμονής του, εκείνο που διαπίστωσε ήταν ότι στην «Βυζαντινή αρχόντισσα» με τις πολλές Βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες, εκείνο που όντως της χρειάζεται για την ξέχωρη τουριστική της ανάδειξη είναι η ανέγερση ενός ακόμα «βυζαντινού ναού» μνημειακής αρχιτεκτονικής, στην είσοδο μάλιστα της πόλης και δη στο πάρκο Ολυμπιακής φλόγας. Για να αποτελέσει αυτός ο ναός την «βιτρίνα της Βυζαντινής πόλης», απέναντι αυτός και μόνος προς τον Ελβετό Βυζαντινολόγο Ανρί Γκρεγκουάρ που είχε πει «Αν ποτέ η βυζαντινή παράδοση χαθεί, η πόλη της Καστοριάς είναι αρκετή για να γίνει ανάκτησή της».

Η επιστολή από μόνης της, με την αντίστοιχη πρόταση και τα περιγραφόμενα επιχειρήματα, αποτελεί ένα κλασσικό πρωτόλειο, χωρίς καμμία επιχειρηματολογία, με μια εμμονική Δεσποτική αντίληψη και αποφασιστικότητα, με την επιφοίτηση πνευμάτων, αγίων και της Υπαπαντής, θυσιάζει δε την πόλη στην ανυποληψία και την επιστροφή της στον σκοταδιστικό μεσαίωνα. Η ολότητα ή τουλάχιστον η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων δεν έχει ως έμπνευση την κατασκευή ενός ακόμα ναΰδριου, άχρηστου και επιζήμιου πολεοδομικά. Σημαντικότερα είναι τα προβλήματα της ανεργίας και της απασχόλησης, που βασανιστικά λειτουργούν και οδηγούν στην μείωση του πληθυσμού και την φυγή των νέων ηλικιών. 

Αυτά τα προβλήματα είναι γνωστά, ενδεχομένως όλα να μη εμπίπτουν και στην άμεση αρμοδιότητα της Μητρόπολης, υπάρχουν όμως άλλα γνωστά ως η λειτουργία του γηροκομείου και η αξιοποίηση της εναπομείνασας περιουσίας του, η «επαναλειτουργία» του μοναστηριού των Αγίων Αναργύρων, για θρησκευτικό τουρισμό αλλά και για την οικονομική αναβάθμιση της περιοχής, η κατασκευή επιτέλους του πνευματικού κέντρου και η μεταφορά των κοιμητηρίων, σημεία αναφοράς πολιτισμού και σεβασμού. 

Ανάγκη έχουμε από την συγκράτηση του πληθυσμού και ιδιαίτερα των νέων, από την διεκδίκηση και την «επιστροφή» των κλεμμένων πανεπιστημιακών σχολών, από την έστω διατήρηση με την σημερινή μορφή των σχολειών μας, αλλά και από την αναβάθμιση του Νοσοκομείου. Ενδεικτικά πάντα ο τόπος ανάγκη έχει από ανάπτυξη και από την κατασκευή του φράγματος στο Νεστόριο και όχι από εκκλησάκια, σε περιόδους μάλιστα χαλεπούς οικονομικά, με ότι αυτό συνεπάγεται με ερανικές επιτροπές και «εκβιαστικές» πωλήσεις λαχείων.

Η πόλη έχει υποστεί υποτακτικές και ταπεινωτικές συμπεριφορές, αλλά και από προτάσεις και παρουσίες στο Δημοτικό Συμβούλιο του τότε Μητροπολίτη Σεραφείμ για την παραχώρηση Δημοτικού οικοπέδου για την ανέγερση γηροκομείου και την ανέγερση ναού πάλι στην κεντρική είσοδο της πόλης, που λειτούργησαν σαν πομφόλυγες και μόνον. Η πόλη έχει ανάγκη από σοβαρότητα, λογική και νηφαλιότητα, από προσφυείς επιλογές με άμεσα και λειτουργικά αποτελέσματα.

Εκτιμώ την σε πρώτο βαθμό πρόθεση του Μητροπολίτη για την αξιοποίηση του χώρου επί της Μητροπόλεως, όπου παλαιότερα η «Αίγλη» πρώην καφενείο Ρόντση και το ενδιαφέρον του για την αναπαλαίωση του κτηρίου ακριβώς απέναντι όπου το εκκλησιαστικό βιβλιοπωλείο. Στηρίζουμε τέτοιες αξιόλογες πρωτοβουλίες και προσπάθειες. 

Αναγνωρίζω, έγραφα στις 15-10-2020 σ’ αυτή την εφημερίδα, την αναγκαιότητα διαχρονικά της εκκλησίας και τον ρόλο της ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο της οικονομικής κρίσης, θέλω όμως απλά να επισημάνω αυτό που ιστορικά κατά την κρίση μου έχει καταδειχθεί, πως η απόσταση ανάμεσα στον λαό και σε μια σχισματική, διχαστική επιλογή, ανάμεσα στην θρυαλλίδα και τον κοπετό, σε έναν Επίσκοπο και σε έναν Επίσκοτο είναι πολύ μικρή.

Στα θαύματα δεν πιστεύω, στην σύνεση και την λογική πιστεύω και γι’ αυτό συνιστώ σε όλους επαγρύπνηση και αγρυπνία, πνευματική και υγιή, με διαύγεια, επανασχεδιασμό και αναστοχασμό. 


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 14 Ιουλίου 2022, αρ. φύλλου 1133.

Σχετικά:




1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος31/1/23

    Επίσημη φωτογραφία του Φόρουμ για τον Θρησκευτικό Τουρισμό ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΑΣΤΟΡΙΑ:
    9 πολιτικοί και 3 κληρικοί της ΝΔ, μια επιστήμονας (Σκρέκα) και ο πρόεδρος των ξενοδόχων. Έλειπε ο κύριος Balenciaga. Φαντάζεστε το αποτέλεσμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ