16.4.23

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΥ: Η μεσαία τάξη



Σε λίγο θα βρεθεί ξανά στην πρωτοκαθεδρία του ενδιαφέροντος των πολιτικών κομμάτων μια και οσονούπω θα αρχίσει ο εκλογικός αγώνας.


Σε λίγο θα βρεθεί ξανά στην πρωτοκαθεδρία του ενδιαφέροντος των πολιτικών κομμάτων μια και οσονούπω θα αρχίσει ο εκλογικός αγώνας για την προσέλκυση ψηφοφόρων από τη μεγάλη δεξαμενή της, σε μια πολύ κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση. Θα ήταν ενδιαφέρον λοιπόν να δούμε τι έκαναν τα τρία μεγάλα κόμματα για να βελτιώσουν τη θέση των πολιτών που βρίσκονται στη μεσαία τάξη. Για αυτήν μίλησαν πολύ στις προηγούμενες εκλογές με τη σημερινή κυβέρνηση να υπόσχεται την ανακούφιση της από τα πρόσθετα φορολογικά βάρη που της επιβλήθηκαν από τη σημερινή αντιπολίτευση και τότε Κυβέρνηση. 

Πώς ορίζεται η μεσαία τάξη;. Ο Κάρολος Μαρξ είχε επισημάνει ότι οι πολίτες γνωρίζουν πολύ καλά την κοινωνική τάξη στην οποία ανήκουν και συνεπώς είναι σε θέση να την κατονομάσουν. Βέβαια, όσοι ασχολούνται με έρευνες της κοινής γνώμης γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι ερωτώμενοι έχουν την τάση να κατονομάζουν την μεσαία τάξη και όχι την πραγματική τάξη στην οποία ανήκουν. Έτσι οι ερευνητές επιχειρούν με την μέτρηση μιας σειράς άλλων ενδεικτικών παραμέτρων (εισόδημα, σχολική εκπαίδευση, ιδιόκτητη κύρια και εξοχική κατοικία, αυτοκίνητο, κ.ά.) να προσδιορίσουν εμμέσως την κοινωνική τάξη. Στη συλλογική συνείδηση των συμπατριωτών μας, στη μεσαία τάξη ανήκουν τα ευκατάστατα νοικοκυριά, όσοι δηλαδή έχουν σχετικά σταθερή απασχόληση, σχετικά αξιοπρεπείς αμοιβές, τη δυνατότητα να αποκτήσουν σπίτι, αυτοκίνητο, εξοχικό, κ.ο.κ.

Ποια είναι η ταυτότητα της μεσαίας τάξης στην Ελλάδα που εξακολουθεί να γονατίζει από τους φόρους, καταβάλλοντας σήμερα το 51% των φορολογικών εσόδων, ενώ πριν από την κρίση κατέβαλε το 39,3%; Πόσοι Έλληνες ανήκουν στην τάξη αυτή; Που κυμαίνεται το διαθέσιμο εισόδημά της το οποίο αυξήθηκε υπέρμετρα την εποχή των παχέων αγελάδων και κατακρημνίστηκε βίαια στην κρίση;

Θα δανειστούμε λίγα στοιχεία από σχετική πρόσφατη μελέτη του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ).

Με τους ορισμούς αυτούς, στη μεσαία εισοδηματική τάξη ανήκουν χονδρικά 1 στους 2 Έλληνες (54%), ενώ στην υψηλή εισοδηματική τάξη (άνω του 200% του διάμεσου) 1 στους 8 και στη χαμηλή εισοδηματική τάξη (κάτω του 75% του διάμεσου εισοδήματος) 1 στους 3 Έλληνες. Από τους τελευταίους, λιγότεροι από τους μισούς βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, που ορίζεται από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) στο 50% του διάμεσου διαθέσιμου εισοδήματος. 

Είναι αλήθεια πως είχαμε μια ελάφρυνση των φορολογικών βαρών που η νέα όμως παγκόσμια κρίση την έχει ουσιαστικά ροκανίσει. Μάλιστα βλέπουμε το παράδοξο να αυξάνονται τα επιτόκια δανεισμού απειλώντας την εμφάνιση ενός νέου κύματος κόκκινων δανείων, με τα επιτόκια καταθέσεων να συνεχίζουν να είναι μηδενικά. Δεν είναι επομένως παράδοξο γιατί τις τελευταίες ημέρες οι τράπεζες ανακοινώνουν κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ!.

Είναι γνωστό πως τα μέλη της μεσαίας τάξης χαρακτηρίζονται από τη μετρημένη τους ζωή. Έτσι, φροντίζουν να έχουν πάντα ένα ποσό διαθέσιμου εισοδήματος για την αντιμετώπιση έκτακτων περιστάσεων και τώρα βλέπουν με φόβο την αδυναμία να το διασώσουν ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν όλες οι κατηγορίες δαπανών. Ήδη ο πληθωρισμός έχει ροκανίσει το 11% των καταθέσεών τους. 

Σε αυτήν τους την αγωνία δεν βλέπουν ουσιαστικά μέτρα πολιτικής από την Κυβέρνηση, αλλά και από την Αντιπολίτευση των δύο μεγάλων κομμάτων. Ας το δούμε με ένα παράδειγμα της επικαιρότητας. Η τρομερή ενεργειακή κρίση σε συνδυασμό με την κλιματική κρίση καθιστούν επιτακτική την ανάγκη επέκτασης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Η Κυβέρνηση έχει στρέψει το ενδιαφέρον της στην προσέλκυση ξένων επενδυτών για την εγκατάσταση μεγάλων φωτοβολταϊκών πάρκων με την υπόσχεσή της για φωτοβολταϊκά στέγης και μάλιστα με κίνητρα, να κοντεύει να την ξεχάσει. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως είναι υπέρ των μεγάλων επενδύσεων, εγχώριων και αλλοδαπών. Το ίδιο βέβαια κάνει και η αντιπολίτευση των 2 μεγάλων κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ). Καμιά πρόταση δεν έχουν καταθέσει και δεν έχουν τονίσει τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν τα μικρά φωτοβολταϊκά στέγης, όπως:
  • Δεν καταλαμβάνουν εδαφικές εκτάσεις και μάλιστα παραγωγικές στερώντας τες σήμερα από την πολύτιμη παραγωγή τροφίμων, 
  • Καθιστούν τους πολίτες από παθητικούς καταναλωτές, ενεργούς παραγωγούς καθαρής ηλεκτρικής ενέργειας που μειώνει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, 
  • Δίνουν μια διέξοδο για παραγωγικές επενδύσεις πολλαπλά ωφέλιμες για τις τοπικές κοινωνίες,
  • Επιπλέον, οι πολυάριθμες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που λειτουργούν στη χώρα μας, ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές, μπορούν να παρέχουν εύκολα χώρο για εγκαταστάσεις Φ/Β. Έτσι θα έχουν άμεσο οικονομικό όφελος, μειώνοντας τους λογαριασμούς ρεύματός τους και δημιουργώντας ένα βιώσιμο προφίλ.
  • Μειώνουν δραστικά τις δυσμενείς επιπτώσεις από την αύξηση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας,
  • Θεμελιώνουν ένα σύστημα ενεργειακής Δημοκρατίας όπου τα οφέλη από τη χρήση της διασπείρονται σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες και όχι σε μερικές μεγάλες παραγωγικές μονάδες που μπορούν σε δεδομένη στιγμή να λειτουργήσουν και εκβιαστικά, 

Αντιθέτως, το μόνο που πρότειναν ήταν η μείωση του ΦΠΑ θαρρείς και αυτό από μόνο του θα έλυνε τα προβλήματα της χώρας, αγνοώντας ότι θα λειτουργούσε ως μηχανισμός συσσώρευσης πλούτου από αυτούς που μπορούσαν να τον χειριστούν ανάλογα. 

Επενδύσεις σε μικρά φωτοβολταϊκά σε συνδυασμό με επικουρικά συστήματα υποβοήθησης της θέρμανσης από την εκμετάλλευση της ηλιακής ακτινοβολίας θα έδιναν στη χώρα μας τη δυνατότητα να επεκτείνουμε τους σχετικούς τομείς δραστηριότητας και να μειώσουμε την εξάρτηση από ακριβές, ρυπογόνες και εισαγόμενες τεχνολογίες καυσίμων. Αντ αυτού. Άκουσον, άκουσον. Επιδοτούμε την επαναφορά του πετρελαίου ως μέσου θέρμανσης στις κατοικίες σπέρνοντας σύγχυση σε μια κοινωνία που στερείται παντελώς της υπεύθυνης επιστημονικής καθοδήγησης. 

Σε αντίθεση με τα πεπραγμένα της χώρας μας, η Ισπανική Κυβέρνηση έχει αποδυθεί σε έναν αγώνα διάδοσης των μικρών φωτοβολταϊκών μονάδων από ιδιώτες με αποτέλεσμα να πληθαίνουν καθημερινά οι στέγες που τα φιλοξενούν και να αυξάνεται το αίσθημα ικανοποίησης των πολιτών. 
Η πολιτική της Κυβέρνησης για τη μεσαία τάξη, αν εξακολουθεί να την τοποθετεί στα ενδιαφέροντά της, χρειάζεται μια νέα και γενναία επαναπροσέγγιση γιατί κινδυνεύει να χάσει και τη μικρή εκλογική υπεροχή της. 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24 Νοεμβρίου 2022, αρ. φύλλου 1150.

1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος17/4/23

    Η Ισπανική Κυβέρνηση με νεοφιλελευθερες πολιτικές καταστρέφει την μεσαία τάξη. Μην μιλάτε για κράτη που δεν γνωρίζετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ