12.9.10

ΟΔΟΣ: Africa


ΟΔΟΣ 29.7.2010 | 553


Πέρασαν λίγες εβδομάδες αφότου κατέβηκαν οριστικά οι διακόπτες στους προβολείς των ποδοσφαιρικών γηπέδων του Mundial του 2010. Και μαζί τους τα φώτα της παγκόσμιας δημοσιότητας, στο Γιοχάνεσμπουργκ, το Πόρτ Ελίζαμπεθ, το Ντέρμπαν, το Κέιπ Τάουν και οπουδήποτε στην Νότια Αφρική πραγματοποιήθηκαν αγώνες.

Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της Υποσαχάριας Αφρικής -η οποία για τους περισσότερους Ευρωπαίους εξακολουθεί να αποτελεί μια μάλλον άγνωστη πλευρά του κόσμου- που συγκέντρωσε τόσους πολλούς επισκέπτες και μάλιστα σε καιρό ειρήνης, όλων των φυλών, των χρωμάτων και των θρησκειών. Και από τα τέσσερα σημεία του Ορίζοντα.

Κι΄ όμως, το πέπλο του μυστηρίου γι΄ αυτή την περιοχή του πλανήτη, ελάχιστα μόνο ξεδιάλυνε τις εβδομάδες του Mundial. Οι γνώσεις των περισσότερων δυτικών κυρίως πολιτών, δεν εμπλουτίσθηκαν αξιοσημείωτα ούτε για την υπόλοιπη, αλλά ούτε και για την ίδια την Νότια Αφρική. Η οποία έχει την ιδιαιτερότητα να είναι πατρίδα και εκατομμυρίων λευκών. Ανάμεσά τους και πολλών δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων οι οποίοι θεωρούνται από τις σημαντικές κοινότητες των ξένων.

Έστω κι’ αν στην Νότιο Αφρική βρίσκονται ήδη στην καρδιά του χειμώνα του νοτίου ημισφαιρίου, αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους που η ΟΔΟΣ επέλεξε την Αφρική για το φετινό καλοκαιρινό φύλλο του Αυγούστου. Το οποίο παραδοσιακά, από τότε που κυκλοφόρησε η εφημερίδα είναι αφιερωμένο κυρίως στην θεματική ποίηση, ή πιο σπάνια και στην λογοτεχνία.
Ώστε ο ιδιόρρυθμος και ανεξήγητος μαγνητισμός που εμπνέει η Αφρική, ειδικά η Μαύρη Αφρική, να ξεδιπλωθεί και αν μπορεί να εξηγηθεί στους αναγνώστες της ΟΔΟΥ μέσα από μερικά επιλεγμένα ποιήματα, κυρίως μαύρων Αφρικανών της υποσαχάριας ηπείρου. Της Αφρικής που ξεκινά νότια από την Γαύδο για να καταλήξει βόρεια του νοτίου πόλου.

Για την Νότια Αφρική ελάχιστα μόνο στοιχεία, στατιστικής φύσης προστέθηκαν από το Mundial, ή πληροφορίες που απλώς αναπαράγουν τα γνωστά στερεότυπα. Για την φτώχεια, την αεργία και την εξαθλίωση, για το Σοβέτο, τις παραγκουπόλεις, την εγκληματικότητα, τα αλλοτινά σκλαβοπάζαρα, το Άπαρτχάϊντ, τους κακούς λευκούς [……], τον Νέλσονα Μαντέλα που γιορτάζει πάντοτε τα γενέθλιά του (οι κακές γλώσσες ισχυρίζονται ότι τα γιορτάζει συνεχώς). Για τον απίστευτο ρυθμικό ήχο της αφρικάνικης μουσικής, που είναι βγαλμένη απ’ ευθείας από την σαβάνα και έχει εμπνεύσει αλλά και επηρεάζει το σύγχρονο μουσικό ρεύμα σε Αμερική και Ευρώπη. Αλλά ως εκεί.

Κανένα άλλο ουσιαστικό στοιχείο γνώσης δεν προστέθηκε, ειδικά στους Έλληνες. Οι οποίοι αγνοούμε τα βασικότερα: τα κράτη της Αφρικής, την ύπαρξη χιλιάδων μαύρων φυλών, τις ακόμη περισσότερες διαλέκτους. Τις βαμμένες στο αίμα φυλετικές εκκαθαρίσεις με εκατομμύρια θύματα μεταξύ των αμάχων. Την βία και τον ρατσισμό σε βάρος των λευκών, που αποτελεί την κυρίαρχη αφρικανική ιδεολογία, που υποστηρίζει την ανωτερότητα της μαύρης φυλής και την καταγωγή του πολιτισμού απ’ αυτή.
Τα ισλαμικά ρεύματα, τις παλιές αυθεντικές πρωτοχριστιανικές σχεδόν παραδόσεις, αλλά και τις αποκρυφιστικές χριστιανικές αιρέσεις, όπως συμβαίνει σε μία από τις αρχαιότερες χώρες του κόσμου, την Αιθιοπία. Το βουντού, τον σαμανισμό, την θεοποίηση του Χαϊλέ Σελασιέ -μορφή που ήδη ηγεμονεύει στους απανταχού Πάνθηρες και κυριαρχεί στον κόσμο των απλών και παραισθησιογόνων ναρκωτικών στην αγγλόφωνη και γαλλόφωνη κεντρική Αμερική και Καραϊβική.

Αγνοούμε -για την ακρίβεια δεν θέλουμε να γνωρίζουμε, για την αφρικανική τέχνη, αλλά και για την ποίηση και τους ποιητές της.

Αγνοούμε επίσης ότι υπάρχουν χώρες που είναι νησίδες ασφάλειας και ευημερίας -για τα μέτρα της Αφρικής, εννοείται. Λίγες μεν αλλά υπάρχουν. Όπως στο Λάγκος της Νιγηρίας, μιας από τις πιο αντιφατικές από τον απόλυτο πλούτο και την απόλυτη εξαθλίωση και φτώχια πόλεις της Αφρικής. Περισσότερο από το 70% των κατοίκων της πόλης ζουν σε αυτοσχέδια καταλύματα, σε άθλιες παραγκουπόλεις, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ή νερό, αλλά από την άλλη πλευρά η ζωή είναι ελάχιστα φθηνότερη από ό,τι στη Νέα Υόρκη, αλλά σαφώς πιο ακριβή από ό,τι στο Λος Άντζελες, το Μαϊάμι και την Ουάσιγκτον.

Όπως και χώρες με στενούς δεσμούς με ευρωπαϊκά κράτη, σαν την Γερμανία, την Γαλλία, την Πορτογαλία και φυσικά την Βρετανία. Χώρες αφρικανικές όπως η Ναμίμπια, η Κένυα, η Ζιμπάμπουε, η Τανζανία, η Μοζαμβίκη με υπέροχα φυσικά τοπία και φαινόμενα απαράμιλλης ομορφιάς. Ερήμους, σαβάνες, στέπες, τροπικά δάση, ποταμούς, λίμνες, καταρράκτες πανύψηλα βουνά, απίστευτο πλούτο ζωϊκού βασιλείου. Αλλά και αμπέλια και ελαιώνες ακόμη και στην Νότιο Αφρική. Όπως και χώρες με σκληρά κομμουνιστικά καθεστώτα, ή με κυβερνήσεις παροξυσμένου ισλαμισμού. Λαοί με συνήθειες που επιβιώνουν χιλιάδες χρόνια. μητριαρχικές κοινωνίεςμ αλλά και κράτη με αβέβαιο παρόν και μέλλον.

Η Αφρική της ποίησης λοιπόν τα έχει όλα αυτά τα στοιχεία. Διότι είναι το άθροισμα και το αποτέλεσμά τους. Και λίγα χαρακτηριστικά αποσπάσματα αυτής της Αφρικής αφιερώνει σήμερα η ΟΔΟΣ στους φίλους και αναγνώστες του θεματικού φύλλου του 2010. Ίσως μέσα από την αυθεντικότητα μιας ποίησης που προέρχεται από την πιο παρεξηγημένη ήπειρο και την λιγότερο γνωστή για μας τους Έλληνες από κάθε άλλη, μάθουμε να εκτιμούμε περισσότερο όσα αν και μέχρι πρόσφατα τα θεωρούσαμε αυτονόητα κεκτημένα, ξαφνικά σήμερα μας τέλειωσαν.

Ειδικά όμως φέτος, η ύλη της εφημερίδας παράλληλα αφιερώνει το φύλλο αυτό μεταξύ των άλλων και σε ορισμένους εκφραστές του πνευματικού κόσμου του τόπου μας. Σε ποιητές και λογοτέχνες, σε ζωηρά, δημιουργικά και πρωτίστως ποιοτικά πνεύματα που ζουν ανάμεσα μας και στην διπλανή πόρτα. Σε ανθρώπους που εμπνέονται από ερεθίσματα ακριβώς ίδια με αυτά που προσλαμβάνονται απ’ όσους κατοικούν εδώ.

Καλή ανάγνωση.



Σημ. Τα ποιήματα είναι διαθέσιμα μόνο στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29 Ιουλίου 2010, αρ. φύλλου 553

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ