ΟΔΟΣ: Ανθρωπιά

Σε πρωτοφανές σημείο έφθασαν τις περασμένες εβδομάδες τα κρούσματα θανάτωσης των ζώων (σκύλων και γατών) στην πόλη της Καστοριάς. Οι διαμαρτυρίες πολιτών που είδαν τους τετράποδους φίλους τους να πεθαίνουν σχεδόν ακαριαία επειδή ξέφυγαν για μερικά λεπτά της προσοχής τους, ακόμη και στην αρχή του παραλιμνίου δρόμου (στον «Γύρο» της λίμνης) όπου βρίσκονταν μαζί, πυκνώνουν και προστίθενται στις διαμαρτυρίες των φιλόζωων για την βάρβαρη θανάτωση αδέσποτων και όχι μόνο.

Γεγονός είναι ότι σε μια πόλη σαν την Καστοριά, στην οποία η αντίληψη της κοινωνικότητας  αλλά και του αλτρουϊσμού, των καλών τρόπων και της αλληλεγγύης, του πολιτισμού αλλά και της παιδείας, έχει απελπιστικά κακές επιδόσεις, και αυτό φαίνεται από τις σχέσεις οδηγών και πεζών, γειτόνων, σε περιπτώσεις ρύπανσης και άλλων αυθαιρεσιών, το να απαιτούνται φιλοζωϊκές πράξεις είναι μάλλον κάτι το «θρασύ».

Πόσο μάλλον όταν και από μέσα μαζικής ενημέρωσης και εκφραστές της κοινής γνώμης, νέους ανθρώπους ηλικιακά αντίθετα απ’ ότι θα περίμενε κανείς, υποβάλλεται με πείσμα και απειλές για ατομικά μέτρα κατά των αδέσποτων η απαίτηση για την εξολόθρευση των άτυχων δίποδων (κυρίως σκύλων), που συνήθως τα εγκαταλείπουν στους δρόμους αδέσποτα όσοι μετανιώνουν που τα απέκτησαν και στην συνέχεια τα βαριούνται.    

Η φιλοζωϊκή κίνηση που εκδηλώνεται τον τελευταίο καιρό προφανές είναι ότι δεν μπορεί τουλάχιστον προς το παρόν να πείσει τους κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς για μια άλλη προσέγγιση σε σύγχρονα ζητήματα (όπως της κυκλοφορίας αδέσποτων) και πολύ περισσότερο να αντιστρέψει τα εχθρικά αισθήματα προς τα οικόσιτα (σκύλους και γάτες) που τρέφουν ορισμένοι. Μπορεί όμως να διατυπώσει τον αντίλογο σε όλη αυτή την επίδειξη ασπλαχνίας, αλλά και βαρβαρότητας. Αν μη τι άλλο, ως τεκμήριο ότι δεν είναι ακόμη και η ανθρωπιά το ζητούμενο.