24.11.12

ΜΠΕΣΣΗ ΜΙΧΑΗΛ: Η γάτα του Σρέντιγκερ


ΟΔΟΣ 6-9-2012 | 656


«....μακροπρόθεσμα, είμαστε όλοι νεκροί......»
Τ.Μ.Κευνς


Όχι, μεσούσης της κρίσης, ακόμη δεν νομίζω ότι έφθασα να παραμιλάω για γάτες ακόμη και διάσημες όπως αυτή του Σρέντιγκερ (βραβείο Νόμπελ 1933). Και δεν παραμιλάω, όπως θα εξηγήσω, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των «ελίτ», της πολιτικής, της παιδείας (!), των ΜΜΕ, πασών των εξουσιών τέλος πάντων να μας τρελλάνουν με τη ατέλειωτη μετρολαγνεία και την έλλειψη κάποιας ουσιαστικής λύσης παρά τις διπλές προεκλογικές υποσχέσεις των ταγών μας .Μιλάω λοιπόν πολύ σοβαρά, ότι η ίδια η κατάσταση της Ελλάδας, με μνημόνιο / χωρίς μνημόνιο, μέσα στο ευρώ / έξω από το ευρώ, μέτρα / ποιά μέτρα, εσωτερική τρόικα / εξωτερική τρόικα, ήπιος «θάνατος»-χρεωκοπία / ξαφνικός «θάνατος» άμεση χρεωκοπία, μου θυμίζει πάρα πολύ την κατάσταση της ταλαίπωρης γάτας : βρίσκεται κλεισμένη ερμητικά σ΄ένα κουτί με συντροφιά φιαλίδιο δηλητηρίου και μια πηγή ραδιενέργειας με μετρητή Geiger. Αν ο μετρητής ανιχνεύσει ραδιενέργεια, το φιαλίδιο σπάει και η γάτα πεθαίνει. Ή όχι;

Γιατί ακριβώς εδώ υπεισέρχονται τα quantum mechanics (όπου μια παράδοξη κατάσταση εναγκαλισμού –entanglement- επιτρέπει ασαφή συνδυασμό ή «υπερθέση» υποατομικών σωματιδίων που ήρθαν σε επαφή ακόμη και αν διαχωρίστηκαν μετά ). Έτσι, ο Σρέντιγκερ επινόησε το πείραμα με μεγαλύτερο σύστημα και η γάτα είναι και ζωντανή και πεθαμένη μέσα στο κουτί! Φυσικά, στη κλασσική πραγματικότητα, αν ανοίξουμε το κουτί, η γάτα είναι είτε ζωντανή είτε πεθαμένη.

Και τί σχέση έχει όλη αυτή η παράδοξη ιστορία με την Ελλάδα; Α, εδώ είναι το ενδιαφέρον πιστεύω: Ήρθαμε, πολλοί λένε, με ψευδή στοιχεία σε κατάσταση υποκριτικού «εναγκαλισμού» με την Ευρωζώνη. Ποτέ δηλαδή δεν αποδεχθήκαμε την υποχρέωση μαζί με την επιχορήγηση των υλικών μας φαντασιώσεων. Κλειστήκαμε μέσα στο κουτί της αυταρέσκειας του ελληνικού δαιμόνιου, χωρίς να υποπτευόμαστε το δηλητήριο των δανεικών που τα θεωρήσαμε δικαιωματικά δικά μας, χωρίς υποχρέωση επιστροφής, έστω με τη μορφή συμμαζέματος του δικού μας υπερτροφικού κράτους που ροκάνιζε κάθε πρόοδο εκτός από την σχετλιαστική «πρόοδο» του συλλογικού βολέματος.

Όμως, η ραδιενέργεια της διαφθοράς, της αναποτελεσματικότητας, της αλαζονικής, εκμεταλλευτικής ύβρεως της άρχουσας τάξης, σε συνδυασμό με την ασύγγνωστη τάση αμνήμονος συνενοχής της πλειοψηφίας των υπηκόων–οπαδών, διαπότισε όλο το σύστημα και τώρα, δεν τολμούμε να ανοίξουμε το κουτί γιατί φοβόμαστε ότι η γάτα είναι νεκρή... Ή τουλάχιστον έτσι μας λένε όλες οι εσωτερικού / εξωτερικού Κασσάνδρες, ενώ όσοι υποστηρίζουν ότι είναι ζωντανή δεν έχουν κανένα στοιχείο που να το αποδεικνύει. Το κουτί παραμένει ερμητικά κλειστό… Και οι φίλοι / δανειστές που έγιναν αυστηροί κριτές της χρεωκοπημένης χώρας, μοιάζουν να μη θέλουν να βοηθήσουν πια όσους δεν θέλουν να βοηθήσουν τους εαυτούς τους. Επομένως, τί γίνεται;

Οι λύσεις που προτείνονται ως εξήγηση για το παράδοξο της γάτας είναι οι εξής: Ο Σρέντιγκερ πίστευε ότι αν η γάτα επιζήσει, θυμάται μόνο ότι είναι ζωντανή! Η ονομαζόμενη Εξήγηση της Κοπεγχάγης θεωρεί ότι η υπερθέση σταματά, δηλαδή γίνεται κλασσική όταν υπάρχει παρατηρητής. Η Εξήγηση των πολλών Κόσμων θεωρεί ότι διχάζονται οι δύο πιθανότητες αλλά δεν συναντώνται. Έτσι ο παρατηρητής βλέπει μόνο μια ανοίγοντας το κουτί. Η εξήγηση της Σύζευξης υπονοεί ότι όλο το πείραμα είναι στατιστικό υποσύνολο μεγαλύτερου συστήματος. Η Σχετική εξήγηση προϋποθέτει παρατήρηση και η Αντικειμενικής Πτώσης, επικράτηση μιας κατάστασης λόγω καθίζησης της άλλης.

Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της ολικής χρεωκοπίας, οικονομικής, πολιτικής, πολιτισμικής κοινωνικής. Μοιάζει να υιοθετούμε την εξήγηση των πολλών κόσμων, όπου άλλα φαντασιώνουμε ότι ισχύουν για μας, απ’ ό,τι στον υπόλοιπο κόσμο. Φοβάμαι όμως ότι η τελική πτώση/θάνατος είναι μόνο θέμα δικό μας αν δεν σταματήσουμε τη ψευδαίσθηση του από μηχανής θεού.

‘Ομως, πώς γίνεται αυτό; Φθάσαμε στο όριο ανοχής και αντοχής και κανείς δεν έχει το θάρρος να ανοίξει ειλικρινά κι έντιμα το κουτί της ελληνικής χρεωκοπίας / ανάκαμψης... Ως πότε θα πεθαίνουμε με δόσεις;


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 6 Σεπτεμβρίου 2012, αρ. φύλλου 656


5 σχόλια:

  1. α. δανειστές με υπέρογκα κέρδη από τον δανεισμό δεν είναι φίλοι/δανειστές. Μάλλον σαν τοκογλύφοι μοιάζουνε.

    β. Έχω την εντύπωση πως και να δείχναμε πως θέλουμε να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, οι δανειστές μας θα έβρισκαν τρόπο να μας ... δυσκολέψουν. (Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι εμείς δεν χρειαζόταν να βοηθήσουμε τους καημένους τους εαυτούς μας).

    γ. η γάτα που είτε πέθανε είτε δεν πέθανε είναι ένα πείραμα που μάλλον σκοπό είχε να αποδείξει ότι μια θεωρία, η κβαντική, είναι ελλιπής. Αυτό νομίζω ισχύει και στην περίπτωσή μας. Όποια θεωρία περί του τι συμβαίνει δεν μπορεί παρά να είναι ακόμα ελλιπής. Είμαστε μέσα ή έξω απ' το κουτί; Είμαστε η γάτα ή ο παρατηρητής; Μας έκλεισαν ή κλειστήκαμε; Φταίμε που γίναμε κλέφτες και τεμπέληδες ή μας κάνανε; Να αυτομαστιγωθούμε ή να ανασκουμπωθούμε; και άλλα πολλά ...

    δ. ο αργός και κατά φαντασίαν θάνατος συμφωνώ, είναι ο μαρτυρικότερος. Η μόνη - ψυχολογική- λύση σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι να αποδεχτείς τον θάνατο, γενικά, δεν είναι κακό να πεθάνει κάτι που νοσεί, δίνοντας την προσοχή πια στα καινούρια μικρά σπόρια που θα φυτρώνουν σιγά σιγά τριγύρω ...




    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος25/11/12

    Roula Zoupanioti, ωραία τα πρώτα που μας λες και συμφωνώ, αλλά αυτό το δ. γενικόλογο και ασαφές, μπορεί να οδηγήσει και σε παρερμηνείες όσους έχουν άλλη νοοτροπία περί θανάτου (βλ. ευθανασία)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευχαριστώ για την παρατήρηση, διευκρινίζω λοιπόν.
    Η αποδοχή του ότι κάτι δεν πήγε καλά, ή πήγαινε καλά μέχρι ενός σημείου αλλά τώρα δεν μπορεί πια να είναι χρήσιμο ή βιώσιμο, βοηθά στο να αρχίσουν να κυκλοφορούν νέες ιδέες, σκέψεις και εικόνες περί του πώς μπορεί να οργανωθεί η ζωή από εδώ και μπρος. Αν ο παλιός τρόπος που οργανώναμε τη ζωή μας δεν μπορεί να λειτουργήσει πια, ας το δεχτούμε, για να δούμε πώς θα τη φτιάξουμε με νέα υλικά.
    Η ευθανασία, μεταφορικά, δεν νομίζω πως χρειάζεται στην περίπτωση αυτή, μια και μάλλον δεν χρειάζεται να επισπευσθεί καμιά διαδικασία, λίγη υπομονή και εξάσκηση στις δύσκολες καταστάσεις νομίζω μόνο χρειάζεται :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος26/11/12

    Ευχαριστώ
    για τον κόπο σας να λύσετε την απορία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος30/11/12

    Όπως πάντα η σκέψη της κας Μιχαήλ είναι πολύ ενδιαφέρουσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ