7.11.12

Ανωνύμου: Η μνήμη η καλοκαιρινή… η ξεχασμένη



Πήρε μία φορά ο χρόνος το βλέμμα μου και το ταξίδεψε στην μνήμη την παιδική και εκεί το πρόσωπό μου το ακούμπησε αέρας δροσερός του καλοκαιριού και της ξεγνοιασιάς και ήταν τότε που όλες οι μνήμες χύθηκαν στο πάτωμα και στα μάτια μου χιλιάδες εικόνες ευτυχίας και γλύκας μα και πόνου περισσότερο απλώθηκαν.
Δεν είναι λίγες οι φορές που νοιώθω τον χρόνο όχι μόνο να με πιέζει αλλά και να μου ποδοπατά την αξιοπρέπεια και να με γονατίζει, να με συνθλίβει κάτω από το αδυσώπητο και αμείλικτο τικ τακ, τικ τακ, των ρολογιών του.
Και εγώ να στέκομαι κάτι σαν άγαλμα που δεν το φρόντισαν και βιαστικά το έστησαν σε μιά γωνιά ενός μεγάλου μουσείου - σε μιά σκοτεινή, αφρόντιστη, αφώτιστη γωνιά - που σπάνια ο κόσμος σταματά να το προσέξει.
Έτσι όταν οι πόρτες κλείσουν στέκεται ακόμη πιο μονάχο και έρημο όπως ίσως ταιριάζει στα σπασμένα μοναχικά αγάλματα, όπως η μνήμη η ξεχασμένη στέκεται.

Όμως πολλές φορές κοίταξα την θάλασσα των παιδικών μου χρόνων και έκλαψα, την κοίταξα που στεκόταν ξεχασμένη κάτω στο πάτωμα και ατάραχη έβρεχε τα πόδια μου.
Μικρά ψάρια στροβιλίζονταν γύρω από τα δάκρυα που έπεφταν μέσα της και πιο αλμυρή την έκαναν.
Άκουσα τον παφλασμό που έσβηνε απαλά στα βότσαλα, που πιο λευκά μου φαίνονταν, πιο αστραφτερά, πιο λεία και έτσι το χέρι μου άρπαξε το πιο μεγάλο, το πιο λεπτό... και με μία γρήγορη δυνατή ριξιά το έστειλε να γλιστρήσει πάνω στο νερό. Μία, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε, έξι... και απότομα χάθηκε, βούλιαξε, όπως βουλιάζουμε και εμείς φορές πολλές.

Μετά το χέρι μου κι άλλο πήρε βότσαλο και με την ίδια δύναμη το έστειλε να βρει το πρώτο, το χαμένο και εκείνο με την σειρά του την ίδια μοίρα είχε και τότε ντράπηκα πόσο απερίσκεπτα τα έστειλα στον βυθό ....

Θυμήθηκα εμένα να χάνομαι σε βυθούς προδοσίας και να κολυμπώ σε κατάμαυρες θάλασσες πόνου και δεν τόλμησα άλλο βότσαλο να πιάσω...

Λύγισα στην σκέψη πως μπήκε το καλοκαίρι.

Οι μνήμες μου χτυπούν την πόρτα πιο συχνά.
Μου αφήνουν τα βράδια μπροστά στο κρεβάτι τα παλιά σουέτ μου πέδιλα με λίγη άμμο κολλημένη επάνω τους, ένα κίτρινο βατραχοπέδιλο λίγο φθαρμένο στην άκρη, μία μάσκα, ένα κοχύλι, ένα μικρό ιππόκαμπο - τον πρώτο που είδα στην ζωή μου...που όταν τον έπιασα περήφανος στα εννέα μου χρόνια τον έβαλα κάτω από μια πέτρα να ξεραθεί και μετά από ημέρες στεγνός, αφυδατωμένος, στέκονταν στα χέρια μου και εγώ μάταια προσπαθούσα να τον βρέξω και να τον ζωντανέψω....
...και άλλα μου αφήνουν πράγματα που τα ξεχνώ γιατί πονάνε, γιατί οι μνήμες τραβάνε τα ράμματα της ζωής μας και πονώντας μας μάς θυμίζουν την δικές μας αλήθειες την δική μας ζωή.

Στέλνουν τις μυρωδιές από τα λαδερά που χόρταιναν τα μεσημέρια και το άγγιγμα από τα λευκά σκληρά σεντόνια των διακοπών, το ψέκασμα του αεροζόλ που σκότωνε τις μεσημεριανές μύγες και τον ήχο από το ξεφύλλισμα των Μίκυ Μάους που γέμιζε τα καλοκαιρινά απογεύματα.
Θυμάμαι πάντα τις φωνές της ζωής μου που με κράταγαν ζωντανό και μου υπόσχονταν μια υπέροχη ζωή .

Θυμάμαι φίλους που έχασα και αγάπες που ξέχασα, θυμάμαι χρώματα, σκοτάδια, μικρές στιγμές και μεγάλα λάθη, θυμάμαι τραγούδια, φωτιές στην άκρη της θάλασσας και φωτιές στα μάτια, στα χέρια και στο σώμα.
Θυμάμαι, θυμάμαι και τέλος δεν έχουν οι μνήμες....οι καλοκαιρινές, οι μνήμες που ξέβρασε ο καιρός στην άκρη των ματιών μου.
Πολλά καλοκαίρια αυτές οι μνήμες με έφερναν στην άκρη ενός γκρεμού τα βράδια και σκεφτόμουν να πέσω ή να μην πέσω.
Να ζήσω, ή να μη ζήσω.
Να χαρώ, ή να λυπηθώ.
Να τολμήσω, ή να σταθώ ένα βήμα πίσω πάλι.
Να ρίξω μια ακόμη ζαριά, ή να σταθώ στο ρίξιμο της τελευταίας.
Να κάνω ένα τελευταίο όνειρο.
Να θυμηθώ μια τρυφερή στιγμή.
Να φουσκώσω για τελευταία φορά τα πνευμόνια μου με οξυγόνο.
Να κρατήσω τα μάτια ανοιχτά.
Να ψιθυρίσω το αγαπημένο μου τραγούδι.
Να φυσήξω την μύτη.
Να ψάξω τις τσέπες του παντελονιού μου για τίποτα ξεχασμένα ψιλά,
να ξύσω με ανακούφιση το αυτί μου.
Να πω ένα τελευταίο αντίο.
Να χαϊδέψω τα γένια μου που έχουν μεγαλώσει...
Να κουδουνίσω για τελευταία φορά τα κλειδιά μου.
Να ονειρευτώ την μάνα μου και τον πατέρα μου να μου ψιθυρίζουν ένα γλυκό λόγο...
Να εκείνο... να και το άλλο... και με έβρισκε πάντα το ξημέρωμα
και έλεγα άστο δεν είναι η μέρα σου,
όταν πέσει το βράδυ έρχεσαι πάλι και ...
...μα έτσι έχουν περάσει καλοκαίρια και καλοκαίρια
και εγώ ακόμη να χαθώ, ακόμη να πέσω.
Είναι τόσα τα να και εκείνα τα να και τα άλλα τα να
που χρόνο δεν βρήκα να βουτήξω στους “γκρεμούς”..... ακόμη...

Κι είναι κι οι μνήμες οι άτιμες που όσο κι αν πονούν όσο κι αν μας παιδεύουν μας στήνουν πάντα απέναντι στην γοητεία της κάθε μας στιγμής, μας χώνουν στα καλοκαίρια, μας στριμώχνουν και αργά-αργά μας θυμίζουν πως πρέπει να θυμόμαστε και πως είμαστε τυχεροί, γιατί ακριβώς θυμόμαστε, γιατί τολμάμε…


Το κείμενο εστάλη στην εφημερίδα από αναγνώστη, 
ο οποίος εξέφρασε την επιθυμία να δημοσιευθεί ανώνυμα.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Αυγούστου 2012, αρ. φύλλου 653


50 σχόλια:

  1. Άλλος Ανώνυμος7/11/12

    Ωραία που τα λέει ο Ανώνυμος ...
    Χαλάλι να τον γίνει !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος7/11/12

    Αυξάνονται και πληθύνονται οι Ανώνυμοι. Ο εν λόγω όμως γράφει όμορφα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος7/11/12

    Λίαν συγκινητικό, συγχαρητήρια !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το λουλουδάκι του μπαξέ7/11/12

    Μ' άρεσε σε πολλά σημεία, αλλά εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι άρχισε με το "εγώ" και στον επίλογο έφθασε στο "εμείς", με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον κάθε αναγνώστη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος7/11/12

    Αχ αυτά τα καλοκαίρια....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος7/11/12

    Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος7/11/12

    Ωραίο κείμενο αλλά νομίζω γίνεται της "ανωνυμίας" και της ...επικολλήσεως (copy-paste to).
    Γιαααα δείτε εδώ: http://whitesnow17.blogspot.gr/2010/03/blog-post_09.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Βασίλειος7/11/12

    Χρήσιμη η επισήμανση του έβδομου σχολιαστή. Τουλάχιστον όμως το υπόλοιπο κείμενο είναι αρκετά καλό. Χρειάζεται περισσότερη προσοχή και από γράφοντες και από αναγνώστες, για να μιλάμε για Λογοτεχνία, γιατί άλλο συγγραφή κι άλλο συρραφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος7/11/12

    Άνοιξα και διάβασα εκεί που παρέπεμπε ο έβδομος Ανώνυμος και συγχίστηκα! Επειδή δεν προλάβαμε να διαβάσουμε τα πάντα, θα μας δουλεύουν κιόλας; Εμ για αυτό το είπανε κλόπυ πέηστ... Ντροπή ρε παιδια! Τι να κανουμε κι οι αναγνώστες, εμπιστοσύνη δείχνουμε, φοβικοί να καταντήσουμε;
    Άρα αυτή η ανωνυμία κρύβει ενοχές για παράπτωμα και όχι σεμνότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μαρία Νεφέλη7/11/12

    Έγραψε ο Σεφέρης "είναι πολλών ανθρώπων λόγια τα έργα μας", αλλά αυτό δεν εξιλεώνει και όσους δεν αρκούνται σε μετρημένες επιρροές και κατ' ουσίαν εξαπατούν τους αναγνώστες με μια πλαστή "έμπνευση". Μερικούς τους συμφέρει το βόλεμα, αλλά τελικά "ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον". Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ιωαννα7/11/12

    Ωραίο και δροσερό από:
    Πηρε μια φορά ο χρόνος το βλέμα μου
    εως
    χιλιάδες εικόνες ευτυχίας και γλύκας.μεχρι εδω.

    Το υπόλοιπο κρυβει απογοητευση και μου χαλαει την διάθεση.
    Μπράβο στην προσπάθεια του ανώνυμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος7/11/12

    Κάποιοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τι συνέβη εδώ; Κοινώς "ποιούν την πάπιαν" (ή μήπως τον παπά...);
    ... Για κάμποσες μέρες, ο Σαμπσάι Γκέτσελ πάλευε με τον Άγγελο του Θανάτου. Ώρες ώρες, έδειχνε να καλυτερεύει, αλλά ύστερα ξανακυλούσε. Ήρθε γιατρός απ το Ζαμόσκ. Φρόντισαν τον άρρωστο, με βεντούζες και βδέλλες. Τον έτριψαν με οινόπνευμα και νέφτι. Η πεθερά του κι η γυναίκα του επισκέφθηκαν το νεκροταφείο για να ζητήσουν τη βοήθεια των νεκρών προγόνων. Άναψαν κεράκια στον οίκο της μελέτης. Οι πόρτες της Ιερής Κιβωτού ανοίχτηκαν διάπλατα. Έβαλαν σχολιαρόπαιδα ν' απαγγείλουν τους ψαλμούς..."

    (Απόσπασμα από το βιβλίο "Ο ΛΟΓΟΚΛΟΠΟΣ" του Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κάποιος7/11/12

    Ανώνυμε υπ' αριθμ. 12,
    άμα θέλεις το πιστεύεις, αλλά προσωπικά δεν κάνω πως δεν καταλαβαίνω. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω - και μάλιστα από το δικό σου σχόλιο ούτε λέξη!
    Εσύ, τί μπορείς να κάνεις γι' αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος7/11/12

    Τι θα έπρεπε να καταλάβουμε; ότι κάποιος έκανε κλοπή (πνευματικών δικαιωμάτων) και έφερε τον Εκδότη στη θέση του κλεπταποδόχου; Μη γένοιτο!
    (και παρά τη χρήση εκκλησιαστικής έκφρασης, δεν είμαι παπάς ούτε παπαδιά ούτε καντηλανάφτης ούτε επίτροπος... ξεκολλάτε !!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Η μικρή Λουλού7/11/12

    Προς τον ανώνυμο αναγνώστη που έστειλε στην εφημερίδα το κείμενο «Η μνήμη η καλοκαιρινή... η ξεχασμένη»

    Δεν θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά, να μού δοθεί ετούτη η χάρη. Είναι το πέρασμα του χρόνου σιγαλό κι απόκοσμο κι ο πόνος μες στην ψυχή μου λάμνει. Συλλογίστηκε κανένας τί υποφέρει ένας ευαίσθητος φαρμακοποιός που διανυκτερεύει; Ήταν καλά παιδιά οι συντρόφοι, δε φωνάζαν ούτε από τον κάματο ούτε από τη δίψα ούτε από την παγωνιά.
    Δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα πρόσωπα, δεν τα καταλαβαίνω. Κι όλα τούτα είναι παλιές ιστορίες που δεν ενδιαφέρουν πια κανέναν.
    Παρακαλώ το θεό να με συντρέξει να πω σε μια στιγμή μεγάλης ευδαιμονίας, ποια είναι αυτή η αγάπη.
    Αιώνες φαρμάκι , γενιές φαρμάκι.

    ( Μην ψάχνετε στο youtube, στις Εκδόσεις «Ίκαρος» να απευθυνθείτε για τον λόγο τον πρωτότυπο και αληθινό, με τον τρόπο του Γ.Σ. Από εμένα ένα παιδιάστικο κάμωμα μπορεί να είναι, όχι ασέβεια. Ένας Θεός ξέρει πόσο αγαπώ κι εγώ τον Σεφέρη).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανώνυμος7/11/12

    Αλλά μπορεί να κάνεις κάλλιστα τον παπά...

    Προς 13-14 (μάλλον το ίδιο πρόσωπο)

    Η ΛΟΓΟΚΛΟΠΗ είναι παρεκτροπή σοβαρότατη και οι ανώνυμοι σύσσωμοι θα έπρεπε να καταγγέλλουμε τέτοιες καταστάσεις από το συνάφι μας!

    ΥΓ. Και για να σε βοηθήσω να καταλάβεις στο παραπάνω απόσπασμα περιγράφεται η κηδεία του Λογοκλόπου.
    Κατάλαβες τώρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Άλλος Ανώνυμος7/11/12

    Πολύ επιεική σε βρίσκω, φίλε 16! παρεκτροπή μόνο χαρακτηρίζεται η λογοκλοπή ή αδίκημα; φτανει λες η καταγγελία ανώνυμων στο ιντερνετ; Σε τέτοιες περιπτώσεις σοβαρεύουν τα πράγματα και μάλλον τον λόγο έχει η Δικαιοσύνη. Και να προσθέσω και κάτι δυσάρεστο ίσως, μια πικρή αλήθεια για πολλούς. Πιστεύω ότι για τις δημοσιεύσεις τουλάχιστον στον Τύπο (και όχι τα σχόλια στο ιντερνετ) επιβάλλεται να γνωρίζει τουλάχιστον ο Εκδότης υπο εχεμύθιαν τα στοιχεία αυτού που γράφει, για να μη βρει κι αυτός κανέναν μπελά και να είναι πιο προσεχτικοί και οι αρθο γραφοι. Συγνώμη αν κάνω λάθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ανώνυμος7/11/12

    @ Επαμεινώνδα Τσίγκα

    Μη με παρεξηγήσεις κύριε Τσίγκα, αλλά σου κάνω μια παράκληση: επειδή το θέμα είναι σημαντικό, έμπα στη συζήτηση, η γνώμη σου έχει σημασία. Ισχύει βέβαια και για όσους ακόμη παρακολουθούν το μπλογκ και είναι μέσα στα πράματα, ας διαφωτίσουν και τους υπόλοιπους, εννείται χωρίς φόβο και πάθος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ανώνυμος7/11/12

    "῾Αμαρτίαν ἥμαρτεν ᾿Ιερουσαλήμ, διὰ τοῦτο εἰς σάλον ἐγένετο·" (ΘΡΗΝΟΙ ΙΕΡΕΜΙΟΥ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ανώνυμος7/11/12

    Εσυ 19 που εχεις και γραμματοσειρα με τονους και πνευματα, ασε καλυτερα τα ακαταλαβιστικα στους πολλους και μην τα χτυπας σαν καρφια. Εσυ βεβαιως ξερεις γιατι το λες, αλλα μην παιρνεις και ορκο οτι εχεις και δικιο. Γιατι ξερω κι εγω ενα τετοιο, οπως τολεγε η γιαγια μου : ΜΗ ΕΠΙΔΥΕΤΩ Ο ΗΛΙΟΣ ΕΠΙ ΤΩ ΠΑΡΟΡΓΙΣΜΩ ΥΜΩΝ.
    (δεν μπορει με τα σωστα σου αυτο να το πεις λογοκλοπη, μαλλον δωρεα ειναι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εκπλήσσομαι με την παραίνεση του αγαπητού 18!

    Και γιατί εγώ θα πρέπει να μιλήσω; Και πότε ισχυρίστηκα -ή "έλαβα την χάριν"- ότι είχα τίποτε σημαντικό να πω; Και γιατί να έχει άραγε ισχύ και σημασία ο λόγος μου σε μια κουβέντα όπου εγώ θα κυκλοφορώ με το άθλιο όνομά μου κι όλοι άλλοι με τους ασφαλείς αριθμούς "1,2,3 (κ.ο.κ.) ανώνυμος";
    Αλλά στην συζήτηση μπορεί να είμαι ήδη. Ή μπορεί και όχι. Ποιός άραγε ξέρει μέσα σε τέτοια θολά νερά;.

    Αν όμως πρέπει κάτι να παρατηρήσω θα έλεγα πως είναι άλλο πράγμα η "αποδελτίωση" και η "παράθεση δανείων" λέξεων,φράσεων ,αποσπασμάτων κι άλλο η εκμετάλλευση κειμένων άλλων προς ιδίαν προβολήν.
    Εξ άλλου αυτά μονάχα ο Φ. Πεσσόα τα επέτρεπε στον εαυτό του και στους (επώνυμους) "ετερώνυμούς" του...

    Χαιρετίζω την ζωηρή ομήγυρη κι εύχομαι γόνιμα συμπεράσματα γύρω στο θέμα της ΛΟΓΟΚΛΟΠΗΣ (υπό την προστασία της αντωνυμίας- ανωνυμίας).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ανώνυμος7/11/12

    Είμαι ο 18ος και είμαι καλά !
    Πέρα από την πλάκα κύριε Τσίγκα ευχαριστώ πολύ !
    Εμένα δε φτάνουν οι γνώσεις μου ως τον Φ. Πεσσόα και δε ξέρω τι ακριβώς έκανε, αλλά είναι νεοελληνικό χαρακτηριστικό να γυρεύουμε τη γνώμη του δάσκαλου σ' ένα θέμα οταν τα ψιλοχάνουμε. Σε έφερα στο νου μου γιατί είσαι κι εσύ συγγραφέας και έχω διαβάσει άλλα σχόλια. Γι' αυτό συμπλήρωσα κι αν είναι και κανείς άλλος που να ξέρει τι ισχύει να μας κατατοπίσει, γιατί έπαθα όταν είδα τόσο μεγάλο κομμάτι αντιγραφή.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ανώνυμος8/11/12

    Μικρή Λουλού,συγγνώμη που παρεμβαίνω, αλλα μου αρέσει να σε διαβάζω,να μαθαίνω την γνώμη σου και τις γνώσις σου.
    Έχουνε βάση αυτά που γράφεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Η μικρή Λουλού8/11/12

    @ Ανώνυμος 23

    Ευχαριστώ ! Μεταξύ μας, μπορείς να με πεις και χαζή, αλλά συγκινήθηκα.
    Όλοι μας χρειαζόμαστε την ενθάρρυνση. Δέξου κι εσύ από εμένα μιαν αφιέρωση, την ενδυνάμωση σε ποιητική έκφραση του Γ. Σεφέρη :
    http://www.youtube.com/watch?v=8t9o1P7Xi0c
    Για να μην ξεχνάμε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ανώνυμος9/11/12

    Ενα σου λέω.Μεγάλα τραγούδια, μεγάλοι άνθρωποι.
    Αν και δεν σε γνωρίζω, χαίρομαι τους ανθρώπους που έχουν ποιοτητα σαν εσένα.
    Δεν κάνω κολακεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Επειδή μερικές φορές οι παρεξηγήσεις είναι αναπόφευκτες αλλά μοιάζουν και με φάρσα, και μετά τα σχόλια για λογοκλοπή του αρθρογράφου και εν αγνοία του εκδότη της εφημερίδας, προς άρση κάθε παρεξηγήσεως, και για να σταματήσει η συζήτηση, διευκρινίζεται ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα λογοκλοπής για τον πολύ απλό λόγο ότι ο ανώνυμος συγγραφέας (Airotsak) που δημοσιεύει τόσο καιρό στην ΟΔΟ και ο συγγραφέας του blog (whitesnow17) είναι ένα και το αυτό πρόσωπο. Γεγονός που ήταν γνωστό εξ αρχής στην ΟΔΟ, αλλά έγινε σεβαστή η επιθυμία του να γράφει ανώνυμα. Πρόκειται για τον κ. Κωνσταντίνο Λάκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Να που τελικά μας χρειάστηκε κι ο Πεσσόα...
    Μετά τον θάνατό του στο διάσημο πια "μπαούλο με τα χειρόγραφα" όπου κείτονταν και το μνημειώδες "Βιβλίο της ανησυχίας" βρέθηκαν όλα τα στοιχεία που έφερναν στο φως " 72 (!!!) ετερώνυμους και ημι-ετερώνυμους (72 μά­σκες). Όλοι με το δικό τους ύφος, με τη δική τους βιογραφία, υπογράφουν ποιήματα, άρθρα, αποσπασματικά κείμενα. Ανάμεσα τους, οι πιο ολοκληρωμένοι είναι, μετά τον Καέιρο, ο Ρικάρντο Ρέις, νεοκλασικός ποιητής και αρχαιολάτρης φιλόλογος, εξόριστος στη Βραζιλία λόγω των φιλομοναναρχικών του πεποιθήσεων ο Άλβαρο ντε Κάμπος, ζωντανή αντίθεση του προηγούμενου, Μηχανικός και υμνητής της μοντέρνας τεχνολο­γίας με ένα ποιητικό ύφος που παραπέμπει στον ( Ουόλτ Ουίτμαν ο αγγλόφωνος Αλεξάντερ Σερτς· ο βοηθός λογιστή Μπερνάντο Σοάρες· ο ερμηνευτής και σχολιαστής τους Αντόνιο Μόρα- και ασφαλώς ο ίδιος ο Φερνάντο Πεσσόα, ο οποίος αντιμετωπίζεται στα έργα των ετερωνύμων ως ένα απλό πρόσωπο αυτής της φανταστικής κοινότη­τας που ο ίδιος δημιούργησε".

    Εύχομαι στον πολυτάλαντο άνθρωπο με την εξαιρετική αύρα, τον ζωγράφο, (ακόμα και) ηθοποιό, τον "φιλόξενο καρδινάλιο", τον airotsak, τον whitesnow17 κλπ κλπ και πάνω απ΄όλα στον Κώστα Λάκη να συνεχίσει επωνύμως-ανωνύμως να μας ξαφνιάζει έστω αντιγράφοντας κι αυτόν ακόμα ...τον εαυτό του!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ανώνυμος17/11/12

    Για να ενημερωθούμε εν μέρει
    http://www.youtube.com/watch?v=7bgFBUQ76PQ
    και
    http://www.youtube.com/watch?v=_WvQfP-JM_4&feature=relmfu
    και
    http://www.youtube.com/watch?v=P4co2hj5qKE
    και
    http://www.youtube.com/watch?v=0Q5TonbScVs

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Athina17/11/12

    Κύριε Τσίγκα,
    θέλω να σάς ευχαριστήσω για τα ενδιαφέροντα στοιχεία ποι κοινοποιήσατε και ομολογουμένως αγνοούσα. Η δική σας αναφορά με παρακίνησε να διαβάσω σχετικά. Κατά συνέπειαν, στο εξής θα υπογράφω ως Athena, όπως είναι και η σωστή γραφή δηλαδή.
    Όποιος θέλει να μάθει ποια σχέση έχει αυτό με τον Φ. Πεσσόα, ας ανατρέξει και εκείνος στην βιογραφία του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ε. Μ.17/11/12

    Κύριε Μπαϊρακτάρη, θέλω να σας ευχαριστήσω που μας εξηγήσατε, αλλά και τον κύριο Λάκη για την κατανόηση του στην "απαίτηση" των αναγνωστών, τον κύριο Τσίγκα για τις πληροφορίες, αλλά και τον Ανώνυμο για τους διαδικτυακούς συνδέσμους. Δεν πιστεύω ότι οι ανώνυμοι σχολιαστές (που δεν παύουν να είναι και "ψαγμένοι" αναγνώστες) είχαν κακή προαίρεση. Όπως ήταν φυσικό, όλοι θορυβηθήκαμε, πολύ περισσότερο νομίζω όσοι συν-γράφουν και οι ίδιοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Το λουλουδάκι του μπαξέ17/11/12

    Ωραίος ο αναγραμματισμός του ονόματος της πόλης για ψευδώνυμο ! Μ' άρεσαν τα κείμενα του κ. Κώστα Λάκη και πιο πολύ εκείνο για το μαύρο μολύβι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ανώνυμος19/11/12

    Μικρή Λουλού γιατί χάθηκες;εκτός και αν έχεις και δεύτερο όνομα.
    Μας λειπει η γνώμη σου για την απάντηση της ''ΟΔΟΣ''για τι θέμα και αισθάνομαι λυπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Η μικρή Λουλού19/11/12

    Προηγούμενε Ανώνυμε, με εξέπληξες !
    Απλώς, βρέθηκα αλλού. Και φυσικά έχω κι άλλο όνομα. Με φωνάζουν και Λουλούκω, αλλά δε μ’ αρέσει. Γι’ αυτό μη με φωνάξεις ποτέ έτσι, γιατί μπορεί και να θυμώσω και να μη σ’ έχω φίλο !!! Όσο για τη γνώμη μου επί του θέματος, με κάλυψαν οι προλαλήσαντες.
    Κι εσύ όμως … μυστήριος είσαι … να περιμένεις τη δική μου τη γνώμη … Δεν φοβάσαι μη με καταλάβει αλαζονεία και έπαρσις και αρχίζω να κομπάζω ;
    Από την άλλη βέβαια, καλά κάνεις ! Οι έξυπνοι άνθρωποι δεν χάνουν τις ευκαιρίες για καλή παρέα κι εγώ, όχι να το παινευτώ, αλλά μπορώ να σου κάνω την καρδιά περιβόλι !!!
    Άσε τη λύπη στην άκρη και στείλε μου ένα χαμόγελο, γιατί λένε ότι τα συναισθήματα είναι μεταδοτικά κι έχω μέρες να (χαμο)γελάσω. Αφού λες ότι νοιάζεσαι, ας εξαγοράζουμε τον καιρό κι ας μη χασομεράμε, πουλάκι μου ……………
    Είπα και ελάλησα.
    Καληνύχτα !!! Φιλάκια !!!

    ΥΓ 1 : Για όνειρα γλυκά :
    http://www.youtube.com/watch?v=0vXmFm-tzmM&feature=related
    ΥΓ 2 : Για το πρωινό ξύπνημα :
    http://www.youtube.com/watch?v=qBe_XidzjXM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Ανώνυμος19/11/12

    Τελικά τσάμπα πήγαν τα σχόλια περί λογοκλοπής...
    Είπα κι εγώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Άλλος Ανώνυμος19/11/12

    ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Ανώνυμος19/11/12

    Μικρή Λουλού, για το απογευματινό ραχάτι:
    http://www.youtube.com/watch?v=VohAxpboJAs&feature=fvwrel

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. DEN NTREPESE LIGO ANONYME?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Ανώνυμος20/11/12

    Μικρη λουλού.
    Γέλασα πολύ με το δεύτερο όνομά σου καιτην παιδική έκφραση, το ότι δέν θα με έχεις φίλο.
    Δεν πειράζει, ας μη με έχεις φίλο, εγώ θα σ'αγαπάω, Λουλούκω.
    Αχ τι μου θύμισες,Οταν μάλωνα με τον Φιλο μου τον Γιάννη, [στην παιδική μου ηλικία ], έτσι του απαντούσα.
    Καλή σου μέρα και σ'ευχαριστώ για τις αφιερώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Η μικρή Λουλού20/11/12

    @ Ανώνυμος 36
    @ Ανώνυμος 38

    Στον τόπο μου αυτά δεν τα λέμε αστεία, τα λέμε χοντράδες! Πολύ βαρύ, για να τ' αντέξω ...
    Κι εσύ ας πρόσεχες, γιατί κάθε πρόσωπο έχει την ιδι-ετερότητά του. Όταν μιλάς με τον φίλο σου, μιλάτε όπως συνεννοείστε μεταξύ σας. Εμένα τί με μπλέκεις; Μήπως δεν μπορείς να μοιράσεις δυο γαϊδάρων άχυρα; (κι ας με πεις και έτσι...)


    Κι επειδή απ' ό,τι είδα πολλοί διαβάζουν Ελύτη, σάς αποχαιρετώ με έναν στίχο του :

    Εγώ φεύγω. Εσείς να δούμε τώρα
    ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Ανώνυμος20/11/12

    Ζουζούνια, φίδια, σαύρες, κάμπιες και άλλα
    τέρατα παρδαλά με κεραίες συρμάτινες
    λέπια χρυσά λαμέ και πούλιες κόκκινες
    ...Όλα μένουν.
    Adiós Μικρή Λουλού.
    https://www.youtube.com/watch?v=JcIQIdu5Rrs&feature=related

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Ανώνυμος20/11/12

    Μικρή Λουλού ειμαι το 32 και το 38.Μη μέ ανακατώνεις με το 36 σχόλειο ,δεν έχω πολλές γνωσεις στον υπολογιστή και στο youTube.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Ανώνυμος21/11/12

    Ανώνυμε του 36 σχ. είσαι πολύ [....] πού λένε και στο χωριό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Ανώνυμος 36-4021/11/12

    Καταλαβαίνω απόλυτα την υψηλή αισθητική σας. Ατυχής η επιλογή της αφράτης κυρίας και μάλιστα σε εποχές νευρικής ανορεξίας και μνημονίου.
    Γι’ αυτό επανορθώνω:
    Λέπια χρυσά λαμέ και πούλιες κόκκινες:
    https://www.youtube.com/watch?v=ZksDUViBFFo&feature=channel&list=UL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Ανώνυμος21/11/12

    Πάς να μάς ανακατώσεις αλλά δεν θα το πετύχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Ανώνυμος25/11/12

    @ Ανώνυμος 36-40

    Να και ένας που καταλαβαίνει απόλυτα! Δεν είναι όλα θέμα μόνο αισθητικής, υπάρχει και η ηθική πλευρά του ζητήματος (ή αυτή εξαιρείται από τα όλα;). Προφανώς η γυναίκα που γράφει με το ψευδώνυμο, αλλά και κάθε γυναίκα κοινής νοημοσύνης, όχι απλά θίχτηκε, αλλά προσβλήθηκε και προβληματίστηκε από μια τέτοια επιλογή. Δεν ξέρω αν τελικά επανόρθωσες με το άλλο, γιατί δεν το είδα, δεν ρισκάρω να με χαλάσει πάλι καμιά αηδία. Για την υποψία σου περί νευρικής ανορεξίας των άλλων, μακάρι να μη δεις ποτέ τη ζυγαριά σου και τρομάξεις από πιθανή δική σου νευρική βουλιμία. Εμένα πάντως θα μου λείψει η μικρή Λουλού, αλλά ας αποφασίσει κι αυτή μόνη της όσο μπορεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Μια φίλη26/11/12

    Για τον Ανώνυμο 36-40,
    με τις ευτελείς και αχρείες επιλογές
    της κακιάς ώρας :

    Όσο μπορείς

    Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
    τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
    όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
    μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
    μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

    Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
    γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
    στων σχέσεων και των συναναστροφών
    την καθημερινήν ανοησία,
    ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.

    Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

    ΥΓ. Για να μη χρησιμοποιούμε τους στίχους των ποιητών μόνον από επιδειξιομανία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Ανώνυμος26/11/12

    Πολύ αξία δίνετε στο 36 Ανώνυμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Ανώνυμος 36-40 κλπ26/11/12

    Καλέ μου, καλέ μου, πού βρέθηκα πνιγμένος; Στην αρχή, είπα και εγώ ο έρμος να πάρω μέρος στην συζήτηση σας (τι το’ θελα;), για το ελληνικό ραχάτι, σας έβαλα την αφράτη. Δεν σας άρεσε, αν και οριεντάλ τραγούδι, που ως γνωστόν κάνει θραύση στις Ελληνίδες σε κάθε γλέντι και χαρά. Μετά, πώς αλλιώς να αποχαιρετήσω την «Μικρή Λουλού» και να συνδυάσω τους στίχους του Ελύτη με ζουζούνια, φίδια, σαύρες, κάμπιες και άλλα / τέρατα παρδαλά με κεραίες συρμάτινες / λέπια χρυσά λαμέ και πούλιες κόκκινες, σε συνέχεια της έξαψης των Ελληνίδων με τα οριεντάλ; Με τον Aziz φυσικά! που ως Βαλκάνιος, ε, κάτι μας συνδέει στους νταλκάδες μας, αμφοτέρων των φύλων, και της ελληνικής τηλεόρασης. Και για να ολοκληρωθεί η τριλογία και να δέσει, λίγο από το πρώτο, λίγο από το δεύτερο, μας προέκυψε το αισθησιακό και μοιραίο τρίτο (μη σας πάει το μυαλό στον Χατζηδάκι), που μας αναγκάζει ακόμη να πορευόμαστε στον τρίτο δρόμο της Ελλάδας, με τα αυθεντικά οριεντάλ της που χορεύουν οι αφράτες γυναίκες της, και τους κρυφούς άνδρες της).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Ο αθέατος Απρίλιος26/11/12

    Και τί μας τα λες εμάς; Αυτά να τα πεις σε κανέναν παπά να σε διαβάσει !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Ανώνυμος 36-40 κλπ26/11/12

    Ουπς σόρρυ!
    Νόμιζα ότι με διαβάζατε!
    :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ