ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ. ΠΗΧΙΩΝ: Εκτροπή πολιτεύματος

ΟΔΟΣ 15.11.2012 | 666

Μάχεσθαι χρὴ τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὄκωσπερ τείχεος

Τό ἀνωτέρω 44ο ἀπόσπασμα  τοῦ σκοτεινοῦ, ὅπως λέγεται, φιλοσόφου Ἡράκλειτου εἶναι, ὅσο ποτέ ἄλλοτε σήμερα, ἐπίκαιρο καί ἄξιο μεγάλης προσοχῆς γιατί σήμερα μέ τήν γενική κρίση πού διέρχεται ἡ χώρα μας, πρέπει ἡ κοινωνία μας νά ἀγωνισθεῖ γιά τήν εὔρυθμο λειτουργία τοῦ πολιτεύματος (τοῦ Νόμου), πού ἔχουμε, ὅπως θά ἀγωνισθεῖ ἐνάντια σέ ἕναν ἐξωτερικό ἐχθρό (τείχεος).
Βέβαια τό πολίτευμα μας δέν εἶναι τό ἄριστον ἤ ὀρθόν, κατά τόν Ἀριστοτέλη, ὁ ὁποῖος κατατάσσει τά πολιτεύματα σέ ὀρθά καί σέ παρεκβάσεις αὐτῶν ὡς κατωτέρω:

Πολιτεῖαι
‘Ορθαί
Μοναρχία
‘Αριστοκρατία
Πολιτεία

Παρεκβάσεις
Τυραννίς (συμφέρον τοῦ ἑνός)
‘Ολιγαρχία (συμφέρον τῶν εὐπόρων)
Δημοκρατία (συμφέρον τῶν ἀπόρων)
(Οὐδεμία πρός τό κοινόν συμφέρον) 

Τά τελευταῖα 50-60 χρόνια εἴχαμε ἐναλλαγές πολιτευμάτων στήν χώρα μας. Μετά τόν Β´Παγκόσμιο Πόλεμο εἴχαμε βασιλευομένη κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Αὐτή, τήν δεκαετία τοῦ 60, ἔπαυσε νά λειτουργεὶ ὀμαλά μέ ἐπανωτές ἐναλλαγές κυβερνήσεων, διαπληκτισμῶν καί ἀποστασιῶν βουλευτῶν ἀπό τά κόμματά τους, ἀμφισβητήσεων τῆς νομιμότητος πράξεων τῆς Κυ βερνήσεως καί τοῦ Βασιλέως ἀπὀ τήν ἀντιπολίτευση, διατάραξης τοῦ κοινωνικοῦ ἰστοῦ καί προκλητικῆς διακήρυξης ἀπό μερίδα τῆς ἀντιπολίτευσης ὅτι δέν θά ἀναγνωρίσει τό ἀποτέλεσμα τῶν ἐκλογῶν πού εἴχαν προκηρυχθεῖ· ὅλα αὐτά, λόγω τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ, τῆς φαυλότητας καί τοῦ καιροσκοπισμοῦ τῶν πολιτικῶν τῆς ἐποχῆς, ὁδήγησαν στήν ἐκτροπή τοῦ πολιτεύματος ἀπό μερίδα ἐπίορκων στρατιωτικῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπέβαλαν δικτατορία.

Μετά τήν πτώση τῆς δικτατορίας, καταργήθηκε, μέ δημοψήφισμα, ἡ Μοναρχία καί ἔχουμε ἔκτοτε Προεδρευομένη κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Στό ὄνομα ὅμως μόνον εἶναι Προεδρευομένη καί Δημοκρατία. Ἀπό τόν Πρόεδρο ἔχουν ἀφαιρεθεῖ ὅλες σχεδόν οἱ ἐξουσίες, καί, ἔπαυσε νά εἶναι αὐτός ὁ ρυθμιστής τοῦ πολιτεύματος, διότι μέ το τελευταῖο Σύνταγμα ὅλες οἱ ἐξουσίες τοῦ Προέδρου μεταφέρθηκαν στόν ἑκάστοτε Πρωθυπουργό, καί ἔτσι σήμερα τό πολίτευμα, μας εἶναι Πρωθυπουργοκεντρικό καί ὄχι Προεδρικό.

Ἐπίσης μετά τήν μεταπολίτευση καί μέχρι πρόσφατα ἐπικράτησε ἕνα δικομματικό κοινοβουλευτικό σύστημα μέ τήν ἐναλλαγή στήν ἐξουσία δύο ἄκρως ἀρχηγικῶν κομμάτων. Τό πρωταρχικό μέλημα τῶν κομμάτων αὐτῶν ἤταν, καί εἶναι, ἡ ψηφοθηρία ὥστε νά καταλάβουν τήν ἐξουσία γιά νά ἀπολαύσουν τά ἀγαθά αὐτῆς καί νά δηώσουν τό κράτος. Ἐφάρμοσαν ἕνα πελατειακό σύστημα μέ διάφορες παροχές στούς ψηφοφόρους τους, διορισμούς στό Δημόσιο, μέ ἀποτέλεσμα τήν ἄκριτη διόγκωση τῆς κρατικῆς μηχανής, καί τήν χορήγηση διαφόρων ἐπιδομάτων, ἐπιδοτήσεων καί ἄλλων παροχῶν ἀδιακρίτως ἐπί δικαίων καί ἀδίκων. Μετά μάλιστα τήν ἄνοδο στήν ἐξουσία, τό 1981, τοῦ ΠΑΣΟΚ μέ τόν ‘Ανδρέα Παπανδρέου ἀλώθηκε τελείως τό κράτος. Ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ἐγκαθίδρυσε ἕνα κακέκτυπο σοβιετικοῦ τύπου κράτος μέ ἄκρατο κομματοκρατία. Κομματοποίησε τά πάντα σέ σημεῖο τό κράτος νά καταστεῖ κομματικό κράτος. Ὅλοι οἱ θεσμοί κομματοποιήθηκαν : ἡ παιδεία, ἡ ὑγεία, ἡ δημόσια διοίκηση, ἡ δικαιοσύνη, ὁ συνδικαλισμός, ἡ ἀστυνομία καί αὐτός, ἐν μέρει, ὁ στρατός. Καταργήθηκε ἡ ἀξιοκρατία καί τό μόνο, προσόν γιά διορισμό ἤ ἀνέλιξη ἤταν νά εἶσαι πρασινοφρουρός ἤ νά ἀνήκεις στήν κλαδική τοῦ κόμματος. Ἀποτέλεσμα τοῦ συστήματος αὐτοῦ ἤταν ἡ ἀσύστολη καταπάτηση τῶν νόμων, ἡ ἀναξιοκρατία, ἡ φαυλότητα, ἡ διαπλοκή καί ἡ διαφθορά. Ἐπισήμως καί διά στόματος τοῦ πρωθυπουργού ἐπιτρέπεται στόν δημόσιο λειτουργό νά κάνει ἕνα δῶρο ἤ νά κλέψει τό κράτος, ἀρκεῖ νά μήν ὑπερβαίνει ἕνα ὁρισμένο ὄριο (500 χιλιάδες). Ὅλα ἐπιτρέπονται στό ὄνομα ἑνός λαϊκισμοῦ καί μιᾶς σαθρῆς ἰδεοληψίας περί ἀτομικῶν ἤ συντεχνιακῶν δικαιωμάτων χωρίς νά ἀπαιτοῦνται καί οἱ ἀντίστοιχες ὑποχρεώσεις ἔναντι τῆς κοινωνίας.

Δυστυχῶς καί ἡ Νέα Δημοκρατία, κατά τά μεσοδιαστήματα πού κυβέρνησε τή χώρα, ἀκολούθησε τό πρότυπο διακυβερνήσεως τοῦ ΠΑΣΟΚ, καί διατήρησε τό κομματικό, πελατειακό κράτος.

-Σήμερα στή χώρα μας δέν ἔχουμε Δημοκρατία. Ὅλες οἱ ἀρχές καί τά στοιχεῖα, πού καθιστοῦν ἕνα πολίτευμα δημοκρατικό ἀπουσιάζουν ἤ καταστρατηγοῦνται. Δέν ὑπάρχει ἰσονομία (ἰσότητα τῶν πολιτῶν ἀπέναντι στούς νόμους), ἰσοπολιτεῖα ἤ ἰσοκρατία: (ἴσο βάρος τῶν πολιτῶν στίς ἀποφάσεις τῆς πολιτείας, δηλ. ἴσα πολιτικά δικαιώματα) καί ἰσηγορία (δυνατότητα ἴσου χρόνου λόγου σέ ὅλους τούς πολίτες), βασική προϋπόθεση, κατά τόν Ἀριστοτέλη, γιά τήν εὔρυθμο λειτουργία ἑνός δημοκρατικοῦ πολιτεύματος.

-Ἰσονομία δέν ἔχουμε γιατί οἱ Νόμοι δέν εἶναι οἱ ἴδιοι γιά ὅλους, ὁρισμένοι ψηφίζονται γιά νά ἐξυπηρετήσουν τά συμφέροντα μιᾶς κάστας ἤ συντεχνίας, παράδειγμα ἡ ἀσυλία τῶν βουλευτῶν, καί ἄλλοι ἐφαρμόζονται κατά τό δοκοῦν καί μόνον ἐφ᾽ὅσον δέν θίγουν τά συμφέροντα μιᾶς ὁρισμένης τάξης, μιᾶς συντεχνίας ἤ τῶν συνδικαλιστῶν, ὅπως π.χ. τῶν πανεπιστημιακῶν ἤ ἐργαζομένων σέ ὀρισμένες ΔΕΚΟ, προβάλεται δέ καί τό ἐξωφρενικό σλόγκαν ὅτι «Νόμος εἶναι τό δίκαιο τοῦ ἐργάτη».

-Ἰσοπολιτεῖα ἤ ἰσοκρατεῖα δέν ἔχουμε γιατί οἱ ἀποφάσεις δέν λαμβάνονται ἀπό τόν λαό, οὔτε κἄν καί ἀπό τούς ἐκπροσώπους του στό Κοινοβούλιο. Τίς ἀποφάσεις τίς λαμβάνει ὁ ἀρχηγός τοῦ κυβερνῶντος κόμματος καί οἱ περί αὐτόν, καί οἱ βουλευτές ἁπλῶς ψηφίζουν ὅ,τι ἀποφασίσει τό κόμμα καί ὁ ἀρχηγός.

-Καί ἰσηγορία δέν ἔχουμε γιατί ἡ λεγόμενη τετάρτη ἐξουσία, ὁ τύπος, τόσο ὁ ἔντυπος ὅσο καί ὁ ἡλεκτρονικός, ὅπως καί τά ἄλλα μέσα ἐνημέρωσης, ραδιόφωνο καί τηλεόραση, ἔχουν τόσο μεγάλη διαπλοκή (καί ἐξάρτηση) μέ τήν ἑκάστοτε ἐξουσία ὥστε πληροφοροῦν στόν λαό μόνον αὐτά πού θέλει τό κόμμα πού κυβερνάει. Ἀξιόπιστες πληροφορίες μπορεῖ νά βρεῖ κανείς μόνον στό διαδίκτυο σέ περιθωριακούς ἰστότοπους ἥ bloggers καί σέ ὁρισμένες ἀνεξάρτητες ἐπαρχιακές ἐφημερίδες.

-Άλλά καί ἡ διάκριση τῶν ἐξουσιῶν, κατά τὀν Μοντεσκιέ, δέν ὑφίσταται στό κράτος μας. Ὁ Μοντεσκιέ ὁρίζει ὅτι : «Σὲ κάθε κράτος ὑπάρχουν τριῶν εἰδῶν ἐξουσίες: ἡ νομοθετικὴ ἐξουσία, ἡ ἐκτελεστικὴ ἐξουσία τῶν πραγμάτων, ποὺ ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὸ δίκαιο τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἡ δικαστικὴ ἐξουσία αὐτῶν, ποὺ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ ἀστικὸ δίκαιο.» («Τὸ Πνεῦμα τῶν Νόμων», Μέρος Β΄, Κεφ. 3, Ι.) Μετά προστέθηκε καί ὁ τύπος ὡς τετάρτη ἐξουσία.

-Σ᾽ἑμᾶς οἰ ἴδιοι ἄνθρωποι – οἱ βουλευτές - ἐκτελοῦν τό νομοθετηκό ἔργο καί οἱ ἴδιοι ἐφαρμόζουν τούς νόμους ὡς μέλη τῆς ἐκτελεσικῆς ἐξουσίας δηλαδή τῆς Κυβέρνησης. Ἡ δικαστικἠ ἐξουσία, σκοπός τῆς ὁποίας εἶναι νά ἐλέγχει τίς πράξεις τῆς ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας, ἐάν εἶναι σύνομες, ἔπαυσε νά εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπό τότε πού οἱ ἀνώτεροι δικαστικοί λειτουργοί διορίζονται ἀπό τήν Κυβέρνηση καί ἐξαρτῶνται ἀπ᾽αὐτήν. Ἀλλά καί ὁ τύπος, ἡ τετάρτη ἐξουσία, δέν εἶναι ἀνεξάρτητος γιατί κατάντησε ἀργυρώνυτος, διαπλεκόμενος καί ἀπολύτως ἐξαρτώμενος ἀπό τό Κράτος ἤ τά μεγάλα οἰκονομικά συμφέροντα.

Ὅλα αὐτά, πού ἀναφέρω πιό πάνω, ἀποτελοῦν τήν παθογένεια τοῦ κοινοβουλευτικοῦ μας συστήματος. Γιαυτό πιστεύω καί τό τονίζω, ὅτι δέν ἔχουμε δημοκρατία στήν Ἕλλάδα, ἀλλά μιά μορφή ὁλιγαρχίας ὁρισμένων πολιτικῶν οἰκογενειῶν καί οἰκονομικῶν παραγὀντων, οἱ ὁποῖοι διαπλέκονται μεταξύ τους.
Παρ᾽ὅλες ὅμως τίς ἰδιαιτερότητες καί τήν παθογένεια τοῦ κοινοβουλευτικοῦ μας βίου, πρέπει νά ἀγωνισθοῦμε νά διατηρήσουμε τόν κοινοβουλευτισμό ἀστικοῦ τύπου καί νά ἐπιδιώξουμε νά τόν καταστήσουμε ἐκφραστή μιᾶς πραγματικῆς δημοκρατικῆς πολιτείας.

Δυστυχῶς οἱ καιροί οὔ μενετοί. Ἡ οἰκονομική κρίση, ὡς ἀφορμή, ἔβγαλε στήν ἐπιφάνεια τά βαθύτερα αἴτια τῆς κρίσης, πού διέρχεται ἡ χώρα μας, καί τά ὁποία εἶναι κρίση τοῦ πολιτικοῦ μας συστήματος καί τῶν πολιτικῶν μας, καί κρίση τῆς πολιτιστικῆς μας κατά κεφαλήν καλλιέργειας καί παιδείας.

Τά δύο μεγάλα ἀστικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ καί ΝΔ, πού κυβέρνησαν τά τελευταῖα 30 καί πλέον χρόνια, ἔχουν χάσει ἤδη τήν ἀξιοπιστία τους στήν συνείδηση τοῦ λαοῦ, γιαυτό καί καταβαραθρώθηκαν στίς τελευταῖες ἐκλογές, πλήν ὅμως συνεχίζουν νά κυβερνοῦν, συνεπικουρούμενοι καί ἀπό τήν ΔΗΜΑΡ, καί ὑπόσχωνται ὅτι θά μᾶς βγάλουν ἀπό τήν κρίση. Πῶς ὅμως θά μᾶς βγάλουν ἀπό την κρίση, πού δεν εἶναι μόνο οίκονομική, ἀλλά κυρίως πολιτική, πολιτιστική, κοινωνική κλπ, ὅταν οἱ ἴδιοι συνεχίζουν νά ἔχουν τά ἴδια μυαλά, νομίζουν ὅτι μποροῦν ἀκόμη νά νἐμονται τήν ἐξουσία, ἀνεξέλεγκτα, ἀντιδροῦν σέ κάθε προσπάθεια ἀλλαγής, ἐπί τό καλύτερο, τῆς δομῆς καί λειτουργίας τῆς κρατικῆς μηχανής, καί ἀγωνίζονται μέ νύχια καί δόντια νά διατηρηθεῖ τό σαθρό καθεστώς τοῦ πελατειακοῦ κράτους, τῆς διαφθορᾶς καί τῆς διαπλοκής; Ἀντί νά ἐφαρμόσουν τίς ἀπαιτούμενες διορθωτικές ἀλλαγές, πού εἶναι ἀπαραίτητες γιά τήν εὔρυθμο λειτουργία τοῦ κράτους, καί τήν δίκαιη κατανομἠ τῶν ὑποχρεὠσεων τῶν πολιτῶν πρός αὐτό, ἐπέβαλαν ὀριζόντιες παρικοπές μισθῶν καί συντάξεων,κατάργηση ἐπιδομάτων κλπ, καί ἀποφέυγουν συνειδητά νά κυνηγήσουν τούς μεγάλους φοροφυγᾶδες καί λαθρέμπορους, γιατί αὐτόί εἶναι στό κύκλωμα τῆς διαπλοκῆς καί διαφθρᾶς μέ τούς πολιτικούς καί ἀποτελοῦν μέρος τῆς ὁλιγαρχίας τῆς χώρας.

Ἀπότοκα τῆς πολιτικῆς, πού συνεχίζουν νά ἐφαρμόζουν τά δύο πρώην μεγάλα κόμματα ἐξουσίας εἶναι ἡ ἄνοδος ἀκραίων πολιτικῶν κομμάτων ὅπως ἡ Χρυσή Αὐγή καί τό συνονθύλευμα διαφόρων συνιστωσῶν, ἀπό τήν ὑγιᾶ κεντροαριστερά μέχρι λίαν ἐξτρεμιστικῶν ὁμάδων τῆς ἄκρας ἀριστεράς, οἱ ὁποῖες ἀπαρτίζουν τόν ΣΥΡΙΖΑ.

Καί τά μέν δύο κόμματα, τῆς ἄκρας ἀριστερᾶς τό ΚΚΕ, καί τό ἀκροδεξιό καί φασιστίζον τῆς ἄκρας δεξιᾶς ἡ Χρυσἠ Αὐγή, διακυρήττουν ὅτι εἶναι ἀντίθετοι πρός τόν κοινοβουλευτισμό καί την δημοκρατία ἀστικοῦ τύπου καί ἐπαγγέλονται τήν ἐγκαθίδρυση ὁλοκληρωτικοῦ καθεστῶτος, ἐάν καί πότε ἀνέλθουν ποτέ στήν ἐξουσία, ὁ δέ ΣΥΡΙΖΑ μέ τίς διαφορετικές καί πολλάκις ἀντικρουόμενες ἀπόψεις τῶν διαφόρων ὁμάδων πού τόν ἀπαρτίζουν δέν ἔχει ἕνα σαφές πολιτικό πρόγραμμα, παραπαίει καί πολλές φορές δέν ξέρει πού τό πάει. Το ἴδιο και οἱ Ἀνεξάρτητοι Ἕλληνες τοῦ κ. Καμένου.

Τά δύο κόμματα, πού ἔφεραν τήν χώρα στήν σημερινή κατάσταση, γιά νά ἀποσείσουν τίς εὐθύνες τους προσπαθοῦν νά ἀποδώσουν εὐθύνες σέ ἄλλους καί στρέφουν τήν μιά κοινωνική τάξη ἔναντι τῆς ἄλλης μέ ἀποτέλεσμα, συνεπικουρούντων καί τῶν δυσβάσταχτων οἰκονομικῶν ἐπιβαρύνσεων, πού ἐπέβαλαν στόν λαό καί κυρίως στήν μεσαία ἀστική τάξη, νά διαταραχθεῖ σοβαρά ὁ κοινωνικός ἰστός καί ἡ κοινωνική συνοχή.

Ἐπίσης τά μέσα ἐνημέρωσης, ὁ ἔντυπος, ὁ ἠλεκτρονικός τύπος καί οἱ τηλεοπτικοί δίαυλοι καί τό ραδιόφωνο, γιά νά αὐξήσουν τήν κυκλοφορία τους καί τήν τηλεθέαση, προβάλουν μόνον τά κακῶς κείμενα στήν χώρα μας, ἀποκρύπτουν, τίς περισσότερες φορές τήν ἀλήθεια, καί πολλάκις ὑποδαυλίζουν τίς ταξικές διαφορές καί προτρέπουν τήν ἀνυπακοή καί τήν μή ἐφαρμογή τῶν νόμων.

Ὅλα τά ἀνωτέρω, μαζί μέ τήν ἀνομία καί τήν στρεβλή ἀντίληψη, πού καλλιεργήθηκε στόν λαό ἀπό τά κόμματα τῆς κεντροαριστερᾶς καί τῆς ἀριστερᾶς, ὅτι ὅλα ἐπιτρέπονται καί οἱ πολίτες καί γενικά ὁ λαός ἔχουν μόνον δικαιώματα καί ἀξιώσεις καί καμία ὑποχρέωση ἔναντι τοῦ κράτους καί τῆς κοινωνίας, δέν προοιωνίζονται αἰσιόδοξες σκέψεις γιά τήν μελοντική πορεία τῆς χώρας.

Βρισκόμαστε σέ ἕνα στάδιο ἀπογνώσεως τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος, κατά τό κοινῶς λεγόμενο, τά ἔχει χαμένα. Δέν ξέρει ἀκόμη πώς νά ἀντιδράσει στήν κατάσταση πού τόν ἔφεραν τά κυβερνῶντα κόμματα. Καί τά μέν ἀκραῖα κόμματα τῆς ἀριστερᾶς καί δεξιᾶς, ΚΚΕ καί Χρυσή Αυγή, προτρέπουν τήν ἀντίσταση καί τήν πλήρη ἀνυπακοή, ἡ δέ ἀξιωματική ἀντιπολίτευση, ὁ ΣΥΡΙΖΑ, καθῶς καί οἱ Ἀνεξάρτητοι Ἕλληνες τηροῦν μιᾶ μεσοβέζικη στάση, ἐμμέσως ὅμως ὑποδαυλίζουν τήν ἀνυπακοή καί τίς ἀντιδράσεις διαφόρων κοινωνικῶν τάξεων καί συντεχνιῶν, ὥστε νά μήν ἀλλάξει τό παλιό σαθρό πολιτικό καθεστώς. Ὑπάρχουν ἐπίσης καί διάφορες ἄλλες δυνάμεις οἱ ὁποῖες προσβλέπουν καί ἐπιδιώκουν μιᾶ κοινωνική διαταραχή, γιά ἰδίους καί διαφόρους σκοπούς.

Τό καζάνι τῆς κοινωνίας βράζει, εὐτυχῶς ὅμως δέν ἔχει ἐκκραγεῖ ἀκόμη καί κύριο μέλημα ὅλων τῶν Ἕλλήνων πού σκέπτονται ὑγιῶς καί ἀγαποῦν τήν πατρίδα τους πρέπει νά εἶναι ἡ ἀποτροπή τῆς ἐκτροπῆς τοῦ κοινοβουλευτικοῦ μας πολιτεύματος, παρ᾽ὅλες τίς στρεβλώσεις του, καί τήν ἀποφυγή τῆς ρήξεως τοῦ κοινωνικοῦ ἰστοῦ καί τήν μετάπτωση σέ καθεστώς ἀναρχίας καί κοινωνικῶν συγκρούσεων πού μποροῦν νά μᾶς ὀδηγήσουν ἀκόμη καί σέ ἐμφύλιο σύρραξη.

Τά μέτρα πού πρέπει νά ληφθοῦν, κατά τήν γνώμη μου, πρέπει νά εἶναι ἄμεσα καί ἔμμεσα.
Ὡς ἄμεσα μέτρα θά πρέπει νά εἶναι ἡ ἄμεση ἀντικατάσταση ἀπό τόν Πρωθυπουργό τῶν Ὑπουργῶν πού ἐμφορούνται ἀκόμη ἀπό τήν παλαιοκομματική νοοτροπία τοῦ πελατειακοῦ κράτους καί κωλυσιεργοῦν στίς λήψεις κρισίμων ἀποφάσεων. Νά καταργηθοῦν, ἐδώ καί τώρα, ὅλα τά προνόμια τῶν βουλευτῶν ( ἐν ἐνεργεία καί τέως ), τῶν ὑπαλλήλων τῆς Βουλής καί τῶν διαφόρων ἱδρυμάτων καί δραστηριοτήτων της ἐκτός τοῦ κυρίως καί μόνου , τοῦ κοινοβουλευτικοῦ της ἔργου. Ἡ ἀλλαγή τῆς νοοτροπίας ὅλων τῶν πολιτικῶν καί ἡ ἀποδοχή τους, ὅτι μπήκαμε ἤδη σέ μιά νέα ἐποχή πού δέν μπορεῖ νά συνεχισθεῖ τό πελατειακό κράτος, ἡ ψηφοθηρία, ἡ διαφθορά καί ἡ διαπλοκή. Ἡ ἐφαρμογή καί τήρηση τῶν Νόμων, πρός κάθε κατεύθυνση, ἡ ἀπονομή τῆς δικαιοσύνης, μέ τά αὐτά κριτήρια πρός ὅλους τούς πολίτες, ἡ κατανομή τῶν οίκονομικῶν βαρῶν μέ δίκαιο τρόπο, ἀνάλογα μέ τά εἰσοδήματα ἑνός ἑκάστου καί ὄχι ὀριζοντίως καί ἡ πάταξη τῆς φοροδιαφυγῆς καί τοῦ λαθρεμπορίου, ὥστε νά πεισθοῦν οἱ πολίτες ὅτι ἄρχισε κάτι νά ἀλλάζει στό κράτος πρός τό καλύτερο, νά ἔχουν ἐμπιστοσύνη στό κράτος καί νά ξαναποκτήσουν οἱ κυβερνῶντες, ἐν μέρει, τήν χαμένη τους ἀξιοπιστία.

Σέ εὔθετο χρόνο θά πρέπει νά προκυρηχθεῖ συντακτική συνέλευση γιά τήν ἀλλαγή τοῦ Συντάγματος. Στήν ἐπιτροπή πού θά συντάξει τό προσχέδιο τοῦ συντάγματος θά πρέπει νά ἐκπροσωποῦνται πρόσωπα καταξιωμένα ἀπ᾽ὅλες τίς κοινωνικές τάξεις καί ὄχι μόνον ἐπαγγελματίες πολιτικοί, καί τό Σύνταγμα θά πρέπει νά ἀποβλέπει στήν εὔρυθμο λειτουργία τοῦ κράτους καί τήν ἰσοπολιτεία καί ὄχι τό τί συμφέρει στά πολιτικά κόμματα καί τούς πολιτικούς πού ἔχουν ὡς ἐπάγγελμα τήν πολιτική καί ὄχι ὡς λειτούργημα προσφορᾶς στήν κοινωνία.

Ὁ ἑκάστοτε πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας νά εἶναι ὁ ρυθμιστής τοῦ πολιτεύματος μέ αὐξημένες ἁρμοδιότητες καί νά ἐκλέγεται ἀπ᾽εύθείας ἀπό τόν λαό καί ὄχι ἀπό τούς βουλευτές. Ὁ ἀριθμός τῶν ἀντιπροσώπων τοῦ λαοῦ θά πρέπει νά περιορισθεῖ στόν ἀριθμό τῶν 150 καί νά έκλέγονται μέ ἕνα δίκαιο ἐκλογικό σύστημα πού θά ἀποκλείει τἠν ψηφοθηρία καί τίς πελατειακές σχέσεις. Νά συσταθεῖ ἡ Γερουσία μέ 50 ἐκπροσώπους ἐκλεγὀμενους σέ εὐρεῖες ἐκλογικές περιφέρειες, γιά νά ὑπάρχει ἕνα σῶμα φραγμός στήν ἀσυδοσία τοῦ βουλευτικοῦ σώματος καί τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ κυβερνῶντος κόμματος. Νά θεσπισθεῖ τό ἀσυμβίβαστο τοῦ βουλευτικοῦ ἀξιώματος μέ οἰοδήποτε κυβερνητικό ἀξίωμα, ὑπουργοῦ, ὑφυπουργοῦ καί τά συναφῆ. Οἱ διατελέσαντες κυβερνητικοί ἀξιωματούχοι νά μήν ἔχουν δικαίωμα νά διεκδικήσουν βουλευτική ἕδρα στίς ἀμέσως ἐπόμενες ἐκλογές τῆς κυβερνητικῆς τους θητείας. Νά κατεργηθεῖ βεβαίως ἡ βουλευτική ἀσυλία, νά καταγράφονται λεπτομερῶς ἅπαντα τά περιουσιακά στοιχεῖα τῶν ὑποψηφίων βουλευτῶν καθῶς καί αὐτῶν πού ἀναλαμβάνουν κυβερνητικές θέσεις καί νά συγκρίνονται μέ τά περιουσιακά τους στοιχεῖα κατά τα ἀποχώρησή τους ἀπό τίς θέσεις αὐτές καί νά ἐπιβάλονται αὐστηρές κυρώσεις σέ περίπτωση ἀθέμιτου πλουτισμοῦ κατά τήν κυβερνητική τους θητεῖα.

Τά ἀνωτέρω, μαζί καί μέ ἄλλες διαρθρωτικές ἀλλαγές τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ, κυρίως ὅμως τά ἄμεσα μέτρα, πού πρέπει νά τά λάβει ἐδώ καί τώρα ἡ κυβέρνηση, ὑπάρχει ἐλπίδα καί εὐχή νά ἀποτρέψουν μιά ἐνδεχόμενη καί ἀπευκταῖα πολιτική ἐκτροπή πού θά βυθίσει τήν χώρα στό χάος καί τόν λαό σέ πολύ χειρότερη, τῆς σημερινῆς, κατάσταση.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 15 Νοεμβρίου 2012, αρ. φύλλου 666