17.5.14

ΟΔΟΣ: Δημοτικοί «άρχοντες»: Ήθη, έθιμα, ξαπλώστρες και δείπνα…


ΟΔΟΣ 27.2.2014 | 729

Η Καστοριά, ειδικά στην τρέχουσα περίοδο κατάρρευσης των εσόδων του κράτους και των οικονομικών μέσων που διατίθενται στους Δήμους για έργα και ανάπτυξη, θα είχε διαφορετική εξέλιξη και προοπτική, αν προηγουμένως είχαν εγκαίρως φροντιστεί κάποια ζητήματα και είχαν διευθετηθεί συγκεκριμένες εκκρεμότητες. Όχι έτσι γενικά και αόριστα, αλλά σχετικές με πολύ γνωστά θέματα. Θα ήταν ασφαλώς, διαφορετική και πολύ πιο ανεκτή η σημερινή κατάσταση, αφού αν μη τι άλλο, θα είχε εξασφαλισθεί στην πόλη και τους κατοίκους και κατ’ επέκταση όλους τους δημότες, ένα είδος ποιότητας. Και αυτάρκειας.

Αν για παράδειγμα με λίγα -δεν χρειάζονταν πολλά- χρήματα είχαν εγκαίρως επισκευάσει όσες ανάγκες στατικότητας (αν είχε τέτοιες) παρουσίαζε το Πνευματικό Κέντρο Καστοριάς.

Αντί να το αφήσουν συκοφαντημένο και εγκαταλειμμένο με την ψευδεπίγραφη πινακίδα «επικινδύνως ετοιμόρροπο» (για την οποία ίσως θα έπρεπε να ελεγχθούν τυχόν ευθύνες), να αποδεικνύει την περιφρόνησή τους για όσα δημιούργησαν και άφησαν οι προηγούμενοι.

Αν για παράδειγμα με λίγα -δεν χρειάζονταν πολλά- χρήματα είχαν εγκαίρως επισκευάσει όσες ανάγκες στατικότητας (αν είχε τέτοιες) παρουσίαζε το Πνευματικό Κέντρο Καστοριάς. Αντί να το αφήσουν συκοφαντημένο και εγκαταλειμμένο με την ψευδεπίγραφη πινακίδα «επικινδύνως ετοιμόρροπο» (για την οποία ίσως θα έπρεπε να ελεγχθούν τυχόν ευθύνες), να αποδεικνύει την περιφρόνησή τους για όσα δημιούργησαν και άφησαν οι προηγούμενοι.

Επειδή προφανώς κάποιοι δεν θα μπορούσαν να κερδίσουν χρήματα, ή άλλα οφέλη, όπως η δόξα, μέσα από τα δήθεν νέα έργα, που έμειναν σε μακέτες και δεν έγιναν ποτέ. Έτσι, δεν θα ερχόταν η ημέρα στην οποία ο σημερινός αντιδήμαρχος Καστοριάς, με μισόλογα θα έπρεπε να παραδεχθεί ότι τελικά τα προβλήματα στατικότητας, δεν ήταν και τόσο επικίνδυνα. Διότι αυτό προέκυψε από τα συμφραζόμενα του αντιδημάρχου κ. Ιακώβου Θεοδοσόπουλου, ο οποίος προανήγγειλε μια ακόμη (πιο) λάθος απόφαση: την κατεδάφιση του «πρώτου» ορόφου (ισογείου από το επίπεδο του δρόμου) και την… «επαναφορά της Έλλης»!

Και αν πάλι είχαν φροντίσει, να διεκδικήσουν την χρήση έστω του Ξενία για λογαριασμό του Δήμου Καστοριάς, την λειτουργία της έδρας της Αρχιτεκτονικής Σχολής στο άλλοτε Γυμνάσιο, και δεν έκαναν τα πάντα να ωθήσουν την Καστοριά, έξω από την πόλη. Δεν θα υπήρχε αυτή η τρομακτική και τρομοκρατική ερήμωση και δεν θα έμοιαζε η Καστοριά, στα Βαρόσια της Αμμοχώστου.

Έτσι τώρα που η κρίση αρχίζει, δειλά βεβαίως, να σχηματίζει ένα απροσδιόριστο ακόμη και ανεπαίσθητο (αλλά υπαρκτό) ρεύμα επιστροφής αρκετών μεμονωμένων, ή και οικογενειών στο παλιό κέντρο, εγκαταλείποντας, προσωρινά ίσως, τις ψευδαισθήσεις, τις επαύλεις και τα ανάκτορα των επεκτάσεων της πόλης, αφού δεν είναι λίγοι όσοι, για οικονομικούς κυρίως λόγους (αδυναμίας κάλυψης λειτουργικών δαπανών) αρχίζουν να επιστρέφουν πίσω, μιας και αντιλήφθηκαν ότι το Beverly Hills ήταν τελικά αλλού.

Σοβαρό βεβαίως, αλλά και μελαγχολικό ταυτόχρονα φαινόμενο, αφού είναι αποτέλεσμα μεγάλης ανάγκης και όχι ελεύθερης απόφασης. Αλλά έστω ακόμη και έτσι θα μπορούσε η Καστοριά, να βρίσκεται σε απείρως καλύτερη θέση και κατάσταση υποδοχής όσων αποφασίζουν να επιστρέψουν.

Αν για παράδειγμα, είχαν επενδυθεί σωστά τα σημαντικά και πολύτιμα χρήματα της κληροδοσίας «Παπαλαζάρειο» και τα ακίνητα που άφησε ο άλλοτε βουλευτής Καστοριάς, με αποκλειστικό δικαιούχο την Καστοριά, για να δημιουργηθεί έτσι το σπουδαίο πολιτιστικό κέντρο που είχε οραματισθεί ο ευεργέτης. Και δεν είχαν διασκορπισθεί έτσι χωρίς ορθολογισμό και πρόγραμμα για την επικερδέστερη απόδοσή τους, τα τεράστια χρηματικά ποσά του κληροδοτήματος.

Και αντί δηλαδή να αποτελούν θέμα διαρκών τριβών και συγκρούσεων μεταξύ των δημοτικών παρατάξεων, αντί να απασχολούν τα ανακριτικά και δικαστικά γραφεία, θα μπορούσαν να έχουν ήδη αποδώσει τόκους και οφέλη. Και αυτά με την σειρά τους να έχουν επενδυθεί στην πόλη της Καστοριάς, όχι μόνο για το περίφημο πολιτιστικό κέντρο που ποθούσε να αφήσει ο παλιός βουλευτής, αλλά και για την φροντίδα και αναβάθμιση της Καστοριάς, στα πάρκα, τα ελάχιστα άλση, τους δρόμους, τις πλατείες και άλλους κοινόχρηστους χώρους.

Αν εκτός απ’ αυτά, εγκαίρως είχαν φροντίσει ακόμη παλιότερα, (τουλάχιστον 25 χρόνια πριν), να ενδιαφερθούν για την πρόθεση δωρεάς του Καστοριανού της παροικίας στο Παρίσι Δημητρίου Κυριαζή (και αργότερα της συζύγου του Σιμόν), ενός ποσού της τάξης των 1.500.000 δολαρίων ΗΠΑ, όπως ήταν στις αρχικές του προθέσεις, ποσό που μετά τον θάνατο του, κατέληξε να είναι περίπου 10.000.000 γαλλικά φράγκα, και ακόμη αργότερα, να λιγοστέψουν περισσότερο να γίνουν δηλαδή 5.000.000 γαλλικά φράγκα της εποχής.

Ποιος γνωρίζει ποιες να ήταν οι καθοριστικές παιδικές αναμνήσεις του Δημητρίου Κυριαζή, ο οποίος αφού ανδρώθηκε, μετά την Καστοριά, κατοίκησε, δημιούργησε οικογένεια και απεβίωσε στο Παρίσι. Ποιες άραγε αναμνήσεις από την λίμνη και την Καστοριά, υπαγόρευσαν αυτή την επιθυμία και την απόφασή του να γίνει ευεργέτης της ιδιαίτερης πατρίδας του. Όσο ζούσε ο παλιός Καστοριανός Φίλιππος Κοσμάς (γνωστός και ως «Μπαρμπατσούλης») που ήταν φίλος του ευεργέτη, υπήρχε μια ελπίδα να παρακολουθεί κάποιος την κατάσταση.

Κι’ όμως, από σχεδόν δεκάδες χρόνια μετά κανείς δεν γνωρίζει πού ακριβώς βρίσκονται και τι απέγιναν τα χρήματα που από την αρχή είχαν συγκεκριμένο προορισμό την κατασκευή ενός υπερσύγχρονου, στεγασμένου μάλιστα κολυμβητηρίου, ολυμπιακών διαστάσεων, στην πόλη της Καστοριάς και όχι την δημιουργία ή την συντήρηση του πνευματικού κέντρου όπως αναφέρθηκε από τρίτο πρόσωπο κατά την πρόσφατη επαναφορά του θέματος, σε επίπεδο Δήμου, από τον δημοτικό σύμβουλο μειοψηφίας κ. Λ. Ζέγα, ο οποίος, δεν δείχνει να γνωρίζει και πολλά πράγματα για όσα συνέβαιναν στην πόλη τις περασμένες δεκαετίες.

Η ΟΔΟΣ ήδη από την περίοδο των Χριστουγέννων, ενημερώθηκε απ’ ευθείας από τέως πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου για το θέμα, και ύστερα από σχετική έρευνα, ώστε να αποσοβηθούν τυχόν παρανοήσεις, είχε έτοιμο σχετικό αφιέρωμα. Το οποίο είχε προγραμματισθεί μάλιστα να δημοσιευθεί ως πρωτοσέλιδο άρθρο, στο σημερινό φύλλο.

Ωστόσο, η κάπως απρόσμενη τροπή που πήρε η υπόθεση, μετά την εμφάνιση προσώπων που προβαίνουν σε ακατάληπτες δηλώσεις που χρειάζονται Πυθίες, δείχνει ότι η κατάσταση ίσως και να είναι πιο σοβαρή. Τα χρήματα αυτά, φαίνεται να έχουν περίπου ήδη χαθεί!

Για την ακρίβεια εδώ και δεκάδες χρόνια, αγνοείται προκλητικά η τύχη τους. Τις περασμένες ημέρες, ακούστηκαν διάφορα ποσά, της τάξης των 700.000,00 δολαρίων (από την δωρεά των 1.500.000,00 δολαρίων), των 600.000,00 ευρώ που έμειναν στο τέλος 320.000,00 ευρώ με τους τόκους, για βιβλιάρια που… κλάπηκαν και ξαναβρέθηκαν. Ώστε η αίσθηση πως η Καστοριά βρίσκεται και πάλι αντιμέτωπη σε μια σοβαρή υπόθεση λεηλασίας, ή «απλά» κακής χρήσης χρημάτων, που δωρήθηκαν για την πόλη, να είναι πολύ πιθανή.

Έτσι και αυτή η δωρεά, αμύθητων για τότε αλλά και την σημερινή εποχή χρηματικών ποσών, φαίνεται να χάνεται ίσως οριστικά για την Καστοριά. Διότι κάπου μεταξύ των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων της Γαλλίας, ή μεταξύ γαλλικών δικηγορικών και γαλλικών συμβολαιογραφικών γραφείων, με αινιγματική την ανάμειξη τότε προσώπων του περιβάλλοντος Κυριαζή, και εντεταλμένων του γαλλικού κράτους, γεγονός είναι ότι ο Δήμος Καστοριάς, αποδεικνύεται ο μεγάλος ηττημένος της υπόθεσης.

Μπορούσε ο Δήμος Καστοριάς, και συγκεκριμένα ο τότε και οι εκάστοτε δήμαρχοι της πόλης, να διεκδικήσουν επιτυχώς το σύνολο της αμύθητης δωρεάς; Κι’ αν ναι, τι έκαναν γι’ αυτό;

Αν πάλι όχι, γιατί δεν κινήθηκαν δυναμικά απέναντι σε κάθε σφετεριστή της επιθυμίας του ευεργέτη Δημ. Κυριαζή; Τα ερωτήματα, έστω και πολλά χρόνια μετά, είναι σοβαρά και δεν αφορούν μόνο πολιτικές ευθύνες.

Και αφού, όπως λέγεται από το αμύθητο αρχικό ποσό απέμειναν για τον Δήμο Καστοριάς κάποια σχετικά «ψίχουλα», (εκτιμάται ότι το ποσό περιορίστηκε σε περισσότερα από 600.000,00 ευρώ) τα οποία με βάση τους όρους του διαθέτη Δ. Κυριαζή έπρεπε να τα παραλάβει για λογαριασμό του Δήμου Καστοριάς, επιτροπή ή σωματείο που συστάθηκε (;) ώστε να τα αποδώσει στους πολίτες της Καστοριάς, τι να έγινε στην συνέχεια; Πού χάθηκε αυτός ο… σύλλογος που λέγεται ότι κατά τα άλλα διαθέτει διοίκηση με διάρκεια… Γερουσίας της Αργεντινής, δηλαδή ισόβια. Αφού επί δεκαετίες, ούτε εκλογές έγιναν, ούτε κάποια λογοδοσία υποβλήθηκε; Και πώς είναι δυνατό να χάθηκαν μαζί και τα χρήματα; Αν τελικά εκταμιεύθηκαν και αν περιήλθαν στον Δήμο;

Το θέμα δείχνει να έχει βαλτώσει. Εκτός πια κι’ αν οι σημερινοί ή αυριανοί δημοτικοί «άρχοντες» και «ηγέτες» αποφασίσουν να εγκαταλείψουν τα ήθη, τα έθιμα, τις ξαπλώστρες και τα δείπνα, και να ασχοληθούν στα σοβαρά με κάθε δυνατότητα που θα φέρει όφελος και κέρδος για την Καστοριά. Θα το πράξουν όμως; Ή για μια ακόμη φορά θα αποδειχθεί ότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα;

Μέχρι όμως να συμβεί αυτό, η αυτεπάγγελτη παρέμβαση της Εισαγγελίας μοιάζει να είναι επιβεβλημένη: Έγιναν όσα έπρεπε για να διεκδικηθούν όλα τα χρήματα; Και τι απέγιναν τα όσα χρήματα έμειναν για την Καστοριά; Ποιος τα διαχειρίζεται, και προπαντός ποιος όφειλε να ελέγχει και να λογοδοτεί; Και εν πάση περιπτώσει, θα λογοδοτήσει ποτέ κανείς;


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27 Φεβρουαρίου 2014, αρ. φύλλου 729


2 σχόλια:

  1. Χαλασοχώρηδες17/5/14

    Ψυχή βαθειά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος18/5/14

    Γι' αυτό πρέπει να εκλεγεί ο κ.Αγγελής. Να απαλλαγούμε επιτέλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ