ΟΔΟΣ: Προκλήσεις

Στο πλαίσιο της καθυστερημένης και αργής εκστρατείας για τον περιορισμό των κρατικών δαπανών και των σκανδαλωδών εξόδων του Δημοσίου, το τελευταίο έτος κόπηκαν μισθοί, επιδόματα και άλλες παροχές. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα μέτρα για την οικονομία στράφηκαν επί αδίκων, αλλά και δικαίων. Επιπλέον αυξήθηκε η φορολογία, και γενικά εξακολουθούν να λαμβάνονται μέτρα που υποβαθμίζουν την ζωή των καθημερινών Ελλήνων, στο πλαίσιο της εσωτερικής υποτίμησης. Η κατάσταση είναι αφόρητη και διάχυτη.

Και  όλα αυτά, έστω κι’ αν οι περισσότεροι απλοί Έλληνες δεν έχουν καμμιά πολιτική ή άλλη ευθύνη, για την (περίπου) καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, από τα επιτεύγματα των ανά την Ελλάδα βουλευτών και πολιτικών του ΠαΣοΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Που χειρίστηκαν τις τύχες του τόπου, από το 1980 και εντεύθεν, με ολέθριο τρόπο.

Όπως βεβαίως δεν έχουν ευθύνη για την διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις, που καλλιεργήθηκαν με τόσο παράδοξο τρόπο, ανεπανάληπτο για δυτικό κράτος, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό άλλωστε τόσα χρόνια, η κρατική προπαγάνδα, συστηματικά εμπνέει στον ελληνικό λαό, φιλικά αισθήματα αποκλειστικά σε διεφθαρμένα, εθνικιστικά και αντιδημοκρατικά καθεστώτα. Όπως του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, του Ούγκο Τσάβες, του Μουαμάρ Καντάφι, πολλών άλλων ακόμη, και προπαντός του Φιντέλ Κάστρο. Κονταίνοντας τον πήχυ στον ελληνικό λαό, η οικογενειοκρατία, ο νεποτισμός και η διαφθορά, καλά κρατούν. Μια και όλα αυτά, επικυρώνονται από τις δημοκρατικές, κατά τα άλλα, εκλογές.

Ακόμη και η εφαρμογή του Καλλικράτη στην τοπική αυτοδιοίκηση, με τις συνενώσεις των Δήμων, μέχρις στιγμής δεν μοιάζει να υπηρετεί ένα σαφή πολιτικό σχεδιασμό. Έστω όμως, μέχρις στιγμής δείχνει να είναι προσηλωμένη στο ίδιο πνεύμα οικονομίας των θεσμών και των δαπανών, με τον περιορισμό των ΟΤΑ, του προσωπικού και των πάσης φύσεως σπαταλών. Τον ίδιο σκοπό υπηρετούν οι συγχωνεύσεις υπηρεσιών που γίνονται, ή σχεδιάζονται. Όπως των Δ.Ο.Υ με την κατάργηση των προβληματικών, με τις συγχωνεύσεις σχολείων και των νοσοκομείων, τις οποίες ανακοινώνουν σε επίπεδο Δυτικής Μακεδονίας περιχαρείς, οι υψηλά ιστάμενοι πολιτικοί παράγοντες της Κοζάνης, όντας προφανώς πεπεισμένοι ότι απ’ αυτές (καταργήσεις νοσοκομείων), θα πληγούν άλλες περιφερειακές ενότητες, και όχι της πρωτεύουσας της περιφέρειας.

Στην Καστοριά, η ανάγκη οικονομίας και συντονισμού, προκαλεί ανακατατάξεις σε Δήμους, με πρώτο αυτόν της Καστοριάς. Με μεταφορά υπηρεσιών και μετακινήσεις προσωπικού, αλλά και με απελευθέρωση ιδιόκτητων κτηρίων, καθώς και με λύση των μισθώσεων που βάρυναν σημαντικά τα οικονομικά των Δήμων.

Βεβαίως, ακόμη και σήμερα, αν κάποιος περιδιαβεί την Καστοριά, θα εντοπίσει άσχετες πινακίδες σε άσχετα ιδιωτικά κτήρια και χώρους, για παντελώς άγνωστες δράσεις και υπηρεσίες φαντάσματα, της νομαρχίας ή του δήμου Καστοριάς. Σαν όλα αυτά να ανήκουν σε άγνωστης ταυτότητας αντικείμενα (ufo). Ελπίζεται όμως, ότι αφού ολοκληρωθεί κάποτε η απογραφή των ανοικτών πληγών του Δήμου Καστοριάς, ή του Δημοσίου, θα ολοκληρωθεί, ή θα εκφραστεί έστω σε πράξεις, η δέσμευση για νοικοκύρεμα της δημόσιας ζωής.

Και ενώ οι όποιες (ανεπαρκείς βεβαίως και ανολοκλήρωτες ακόμη) ενέργειες βρίσκονται σε εξέλιξη, στην Καστοριά, δεν φαίνεται να ιδρώνει το αυτί του Δημοσίου. Που, ενώ απαιτεί οικονομία και επιβάλλει την εσωτερική υποτίμηση σε όλους τους υπόλοιπους φορείς και ιδιώτες, δεν κάνει τίποτε για την σπατάλη του ίδιου. Και μάλιστα στην υπηρεσία που συνιστά αιχμή του κρατικού δόρατος στην πόλη της Καστοριάς. Που δεν είναι άλλο, από την Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία (Δ.Ο.Υ.).

Διότι, πριν αρκετά χρόνια, όταν και πάλι ο κ. Φ. Πετσάλνικος ήταν βουλευτής του ΠαΣοΚ (και ιδιαίτερα σημαίνον και ισχυρό ηγετικό και κυβερνητικό στέλεχος), όσο ανεξήγητα, και πάλι, τότε αποφασίσθηκε η μεταφορά των υπηρεσιών της Δ.Ο.Υ Καστοριάς, από το διοικητήριο της πόλης (όπου στεγαζόταν μέχρι πρόσφατα η Νομαρχία Καστοριάς, και τώρα η Περιφερειακή Ενότητα) σε ιδιόκτητο μισθωμένο κτήριο, (για την εποχή του πολυτελούς κατασκευής), έναντι μισθώματος που διαδιδόταν από τότε ότι ήταν πανύψηλο και εξωπραγματικό, άλλο τόσο προκλητικό, ίσως και σκανδαλώδες είναι η Δ.Ο.Υ Καστοριάς να παραμένει στο ξένο νοικιασμένο κτήριο που πληρώνει, προφανώς πανάκριβα το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή ο Έλληνας πολίτης από το υστέρημά του.

Και μάλιστα να παραμένει απαθής και αμέτοχη, παρά το γεγονός ότι ήδη έχουν απελευθερωθεί κτήρια του ευρύτερου δημόσιου τομέα, μέσα στην πόλη της Καστοριάς, όπου θα μπορούσαν να μεταφερθούν και να λειτουργήσουν οι υπηρεσίες της. Χωρίς να προκαλείται το σκανδαλώδες έξοδο του ενοικίου της Δ.Ο.Υ, για να απολαμβάνονται υπερπολυτελείς και άπλετες εγκαταστάσεις, σε εποχή ισχνών αγελάδων για όλους του υπόλοιπους πληβείους. Και προκαλώντας ένα είδος, ή έστω μια τάση επιστροφής, στην εκκενωμένη από κατοίκους, ενοίκους και υπηρεσίες παλιότερη πόλη.

Βέβαια, τότε (πριν το 2004), που αποφασίστηκε η μεταφορά της Δ.Ο.Υ, σιγομουρμουρίστηκε η σχετική σκανδαλολογία, για ζήτημα πελατειακών σχέσεων συγκεκριμένων πολιτικών παραγόντων με ιδιώτες και διαπλοκής του τότε ΠαΣοΚ. Δεν δόθηκε όμως ιδιαίτερη συνέχεια, διότι είχε γενικευθεί η ψευδαίσθηση (της φούσκας), ότι η ελληνική οικονομία και το Κράτος ανθούσαν γενικά. Και ότι με τον ιδρώτα της (και όχι με δανεικά ή κλεμμένα), η Ελλάδα εισερχόταν στο club των αληθινά εύπορων κρατών του κόσμου, ως μέλος της ζώνης του ευρώ. Έτσι απορροφήθηκαν οι κριτικές διαστάσεις της υπόθεσης, που έχει όλα τα χαρακτηριστικά του σκανδάλου.

Ωστόσο, σε εποχή πρωτοφανούς λιτότητας, η συνεχιζόμενη παραμονή της Δ.Ο.Υ. Καστοριάς σε κτήριο ιδιωτικών συμφερόντων, (το οποίο, ούτως ή άλλως, έχει και ανοικτές πολεοδομικές εκκρεμότητες και γι’ αυτό βρίσκεται σε διαρκή δικαστικό πόλεμο με τον Δήμο Καστοριάς), απλώς προκαλεί.

Και όλα, αυτά σε ένα τόπο που η ανάγκη της «οικονομίας» του στοίχισε την έδρα της Αρχιτεκτονικής Σχολής, ενώ διαθέτει πανίσχυρο στα κυβερνητικά και πολιτειακά πολιτικά πράγματα εκπρόσωπο, τον -και πάλι- βουλευτή κ. Φίλιππο Πετσάλνικο. Ο οποίος, αν και κατόρθωσε και από την θέση του τωρινού του αξιώματος, να εξασφαλίσει κονδύλι 800.000 ευρώ από τον προϋπολογισμό της Βουλής, για το διαχρονικό όραμά του, δηλαδή τον Γράμμο – πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης, δεν βρίσκει χρόνο να κάνει πράξη στην Καστοριά, τις φλύαρες υποσχέσεις της κυβέρνησής του, για οικονομία και περιστολή των αδικαιολόγητων σπαταλών.

Τόσο δύσκολο είναι άραγε; Ή μήπως για την σωτηρία της χώρας, τελικά θα πληρώσουν μόνο τα αιώνια θύματα;



Σχετικά κείμενα:

• ΟΔΟΣ: Ζει και βασιλεύει
• Μισθώματα που καταβάλει το υπουργείο Οικονομικών για στέγαση των υπηρεσιών του στην Καστοριά
• Είπαν:
• ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν
• ΟΔΟΣ: Μεγαλοστομίες