5.4.11

Κάποτε στην Καστοριά

Ο Μακεδονομάχος Αναστάσιος Πηχιών
(συνέχεια προηγουμένων)

Συνεχίζοντας το αφιέρωμα μας για τα 100 χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα και την απελευθέρωση της Καστοριάς στις 11 Νοεμβρίου 1912 , αναφερόμαστε σε συνέχεια των προηγουμένων άρθρων μας (3 και 10-2-11), σε έναν από του πολλούς πρωτεργάτες του Μακεδονικού Αγώνα, τον Αναστάσιο Πηχιών.
…Κατά την διάρκεια της φυλάκισής του στο φρούριο της Πτολεμαΐδας της Συρίας είχε επανειλημμένες συναντήσεις με τον Έλληνα υποπρόξενο στη Πτολεμαΐδα Κυριακούλη Γιαννουζάκο, με τον οποίο κατέστρωσε το σχέδιο απόδρασής του.
Στην φυλακή είχε την τύχη να συνδεθεί φιλικά με τον τηλεγραφητή του φρουρίου , ο οποίος ήταν ομοιοπαθής, καθότι ήταν εκτοπισμένος κι’ αυτός εκεί, το όνομα του οποίου δεν γνωρίζουμε καθότι ο Πηχιών έδωσε όρκο να μην το αποκαλύψει. Όταν λοιπόν δώθηκε χάρις από τον σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ σε όλους του κρατουμένους που είχαν εκτίσει τα 2/3 της ποινής τους, λόγω της επετείους του ενθρονισμού του, ο τηλεγραφητής ενημέρωσε τον Πηχιών ότι αυτός εξαιρείται από την χάρι και ότι θα έπρεπε να παραμείνει φυλακισμένος μέχρι να εκπληρώσει την ποινή του και μετά θα μεταφέρονταν σε ισόβια εξορία σε ένα μέρος της Αραβίας.
 Η γνωστοποίηση του απορρήτου αυτού εγγράφου επέσπευσε τα σχέδια του Γιαννουζάκου και του Πηχιών για την απόδραση του τελευταίου, ο δε Τούρκος τηλεγραφητής υποσχέθηκε να σιγήσει τον τηλέγραφο για τρεις μέρες, ώστε να μην ειδοποιηθούν έγκαιρα οι Τουρκικές αρχές. Με μυθιστορηματικό τρόπο έγινε η απόδραση και έφθασε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1890.
 Στην Αθήνα αντιμετώπισε την αδιαφορία της Ελληνικής Κυβέρνησης και των ιθυνόντων, οι οποίοι όλο και υπόσχονταν ότι θα τον διορίσουν κάπου ώστε να προσπορίζεται τα προς το ζην και όλο τον κορόιδευαν. Ευτυχώς στις δύσκολες αυτές ημέρες βρέθηκε συμπαραστάτης του ο εθνικός ευεργέτης Ιωάννης Πάγκας, ο οποίος διέθεσε όλη του την περιουσία, τα ξενοδοχεία ‘’Πάγκειον’’ και Αλέξανδρος’’ και άλλα κτήματα στην Αθήνα και καταθέσεις στη Εθνική Τράπεζα, υπέρ της Ελληνικής Κοινότητας της γενέτειράς του Κορυτσάς. Αρκέσθηκε δε να λαμβάνει από τα εισοδήματά του μόνο διακόσιες δραχμές το μήνα για την διαβίωσή του. Όταν έμαθε τις περιπέτειες του Πηχιών και την αχαριστία του Κράτους προθυμοποιήθηκε ως συμπατριώτης του, καθότι η Κορυτσά υπάγονταν τότε διοικητικά στην Καστοριά, να το βοηθήσει προσφέροντας επί μήνες το μισό του εισοδήματός του δηλαδή 100 δραχμές.
 Το 1892 παρουσιάσθηκε θέση παιδονόμου στην Ριζάρειο σχολή την οποία κατέλαβε μετά από ενέργειες φίλων του οι οποίοι ποικιλοτρόπως τον συνέδραμαν στην Αθήνα. Εκεί υπηρέτησε από τις 3 Φεβρουαρίου 1892 μέχρι την 1η Ιουλίου 1908, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε με σύνταξη 80 δραχμές μηνιαία.
 Τον ίδιο χρόνο τον Ιούλιο του 1908 ξέσπασε η επανάσταση των Νεότουρκων και μετά την επικράτησή της δόθηκε γενική αμνηστία σε όλους τους πολιτικούς καταδίκους. Έτσι μπόρεσε να επανέλθει στην Καστοριά κοντά στους δικούς του, στις 20 Οκτωβρίου του 1908 όπου έζησε μέχρι την 24η Μαρτίου 1913.
 Πέθανε ευχαριστημένος αφού είδε τους κόπους, τους αγώνες και τις θυσίες του εκπληρωμένες. Αξιώθηκε δε με την υψίστη τιμή να δει την Ελληνική σημαία να ανυψώνεται στην κορυφή του λόφου της Καστοριάς από τον πρωτότοκο γιό του Φιλόλαο, ανθυπίλαρχο του Ελληνικού στρατού, οπλαρχηγό του Μακεδονικού Αγώνα, ο οποίος προτιμήθηκε από τον Διοικητή της Ταξιαρχίας του ιππικού, η οποία απελευθέρωσε την Καστοριά, ώστε να είναι αυτός ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός, ως Καστοριανός, να διακηρύξει την απελευθέρωση της γενέτειράς του και όλης της Μακεδονίας.
 Η ταφή του Αναστάσιου Πηχιών ήταν πάνδημη και του αποδόθηκαν στρατιωτικές τιμές από τον εθνικό στρατό, που βρίσκονταν στην Καστοριά, με την τιμημένη και δοξασμένη από τις πρόσφατες νίκες, Ελληνική σημαία, να σκεπάζει το φέρετρο του.
 Η Καστοριά φυσικά διαχρονικά ποικιλοτρόπως και τελευταία με την πρωτοβουλία του Συλλόγου ‘’Φίλοι Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα Νομού Καστοριάς’’ συνεχίζει να τιμά αυτόν και όλους του Μακεδονομάχους καθώς και τους απογόνους του, οι οποίοι είχαν την γενναιοδωρία να παραχωρήσουν το σπίτι τους για να γίνει το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα.
 Η στήλη θα συνεχίσει λόγο της επετείου των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης μας να καταγράφει τα γεγονότα του Μακεδονικού Αγώνα, ευχόμενη συνάμα, να υπάρξει συμπαράσταση από την πολιτεία τους φορείς τους απλούς πολίτες και κυρίως τους δασκάλους της πόλης, οι οποίοι έχουν χρέος να ενημερώσουν να υποκινήσουν και να παρακινήσουν του μαθητές τους να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότερα για την ιστορία του τόπου και των προγόνων μας.
 Η στήλη θέλει επίσης να ευχαριστήσει την διοίκηση του συλλόγου καθώς και τον πρόεδρο κ. Χρυσόστομο Παπασταύρο για την διάθεση της βιβλιογραφίας και της ενημέρωσης σχετικά με τον

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ