ΟΔΟΣ: Αργεί πολύ

ΟΔΟΣ 627 | 2.2.2012

Ο παγερός φετινός χειμώνας στην Καστοριά –ασυνήθιστος για την παρατεταμένη διάρκεια του ψύχους που ξεπερνά πλέον τον ένα μήνα- σε συνδυασμό με την ακρίβεια στις τιμές των καυσίμων και του ηλεκτρικού ρεύματος, δεν αφήνει σημαντικά περιθώρια ελπίδας στην τύχη.

Διότι στον καταιγισμό της ακρίβειας και των επιδρομών που δέχεται το εισόδημα αλλά και η περιουσία του μέσου Καστοριανού -όπως και του κάθε φορολογούμενου- θα αρκούσε ίσως, η λίγη τύχη μιας αναπάντεχης καλοκαιρίας, να δώσει κουράγιο και ελπίδα στον κάτοικο της περιοχής, ότι αντίδοτο στην οικονομική δυσπραγία είναι οι Αλκυονίδες ημέρες. Και γενικά ο αίθριος καιρός. Και τούτο δεδομένου ότι από τον επόμενο χειμώνα, όταν θα ισχύσει πλήρης εξίσωση των τιμών του πετρελαίου (θέρμανσης-κίνησης) η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο.

Πολικές οι θερμοκρασίες, παγωμένη επί συνεχείς εβδομάδες η λίμνη, φαινόμενο που πολλαπλασιάζει την αίσθηση του ψύχους, φοροεπιδρομές, έκτακτες εισφορές, ανεργία, ύφεση δεν θα μπορούσε πράγματι να ήταν χειρότερα. Χωρίς μάλιστα να προφέρεται οποιαδήποτε εναλλακτική λύση στους κατοίκους της Καστοριάς, αφού ειδικά στο ζήτημα της θέρμανσης, η Καστοριά δεν έχει ούτε τηλεθέρμανση, όπως έχουν την τύχη να διαθέτουν στους γειτονικούς νομούς, ενώ ήδη μελετάται η επιβολή φορολογικών επιβαρύνσεων και σε άλλα καύσιμα. Δεν έχει ούτε καν πιλοτικά ξεκινήσει (από την ΑΝ.Κοζάνης) η εφαρμογή ή έστω η απλή έρευνα, εκείνης της περίφημης εξαγγελίας για φτηνή θερμαντική ενέργεια από τον… βυθό λίμνη της Καστοριάς!

Φρόντισαν επομένως για την δεινή κατάσταση της Καστοριάς όλοι αυτοί που διετέλεσαν κατά καιρούς βουλευτές του νομού. Με περισσότερο υπεύθυνους, τους κυβερνητικούς, και όσους διατηρήθηκαν περισσότερο από τους άλλους, ή και είχαν σημαντική πολιτική ισχύ.
Και όλα τούτα συνυπάρχουν με κυρίαρχο το μαρτύριο της αμφιβολίας για την διάσωση ή την παταγώδη χρεοκοπία της χώρας, που αν συνέβαινε, θα είχε πολυετείς καταστροφικές, πολύ δύσκολα ανατρέψιμες σε χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον μιας ολόκληρης γενιάς.

Και όμως, παρόλα αυτά, στην Καστοριά, καθόλου δεν ιδρώνει το αυτί των εκπροσώπων και εκλεγμένων του τόπου. Δεν είναι μόνο ότι στους Δήμους, με τους δημάρχους της περιοχής να μην δείχνουν έτοιμοι να αναλάβουν πρωτοβουλίες αντιμετώπισης της κρίσης στους αυτοδιοικητικούς τους χώρους. Είναι επιπλέον και το γεγονός ότι κυριαρχεί ένας είδος κατάλυσης της οργάνωσης, που διαλύει εκτός από τον κοινωνικό και τον κρατικό ιστό της Ελλάδας.
Ωστόσο, για κακή τύχη του τόπου ακόμη και με αυτές τις έκτακτες συνθήκες και ανάγκες, οι φιλόδοξοι «ηγέτες» ή ηγεμόνες δεν μοιάζουν να έχουν αντιληφθεί ή συνειδητοποιήσει, ότι επιδιώκοντας ή επιμένοντας να αναρριχηθούν στις καρέκλες των διαφόρων εξουσιών και αξιωμάτων της Καστοριάς, στην πραγματικότητα επιδεινώνουν την ήδη βαριά -εδώ και μερικές δεκαετίες- στα πρόθυρα της πλήρους διάλυσης, κατάσταση της περιοχής.

Αν εξαιρεθούν ελάχιστοι που εκδήλωσαν και στο παρελθόν ενδιαφέρον και οι οποίοι αντικειμενικά συγκρινόμενοι, μοιάζουν ότι ίσως μπορούν -αν ειλικρινά το θέλουν- να ανταποκριθούν στις εξαιρετικά δύσκολες περιστάσεις και καταστάσεις που αντιμετωπίζει ο τόπος, όχι μόνο εξ αιτίας της μεγάλης και οπωσδήποτε πρωτοφανούς πανελλήνιας κρίσης, αλλά και εξ αιτίας της αδυσώπητης κατάστασης που δημιουργήθηκε για την Καστοριά σε όλα τα προηγούμενα χρόνια, η δόξα της εκλογής ή της επανεκλογής για δήμαρχος, βουλευτής, σύμβουλος, πρόεδρος και τα συναφή καλά κρατεί. Και παραμένει για πολλούς υπερφίαλη κενοδοξία, μια σκέτη λόξα.

Στην Νέα Δημοκρατία και την «πολυκατοικία», ευρύτερα ισχύουν όσα ζοφερά (ή και κωμικοτραγικά ενίοτε) εκδηλώνονται στον εσωκομματικό χώρο της παράταξης αυτής σε βαθμό παράδοσης, ήθους και εθίμου. Όλοι από κοινού ή μεμονωμένα εξακολουθούν να θέλουν να γίνουν τα πάντα. Χωρίς αντικειμενικότητα, χωρίς ρεαλισμό και ψυχραιμία, χωρίς ειλικρίνεια και κοινωνική υπευθυνότητα. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι αν εκλέγονταν ο μητροπολίτης Καστοριάς, οι μισοί από δαύτους θα διεκδικούσαν τον θώκο και την ποιμαντορική ράβδο. Τα σχόλια -με μια κάποια δόση σαρκασμού- δικαιολογούνται από τα αδικαιολόγητα.

Στην πλευρά του ΛαΟΣ, δεν παρατηρείται προς το παρόν θεαματική συσπείρωση, όχι μόνο εξ αιτίας της συναισθηματικής προσήλωσης των ψηφοφόρων της περιοχής στην Νέα Δημοκρατία, αλλά και επειδή οι υποψήφιοι του κόμματος στην Καστοριά δεν διαθέτουν δύναμη διείσδυσης στο εκλογικό σώμα, ενώ και οι τελευταίες αποκαλύψεις για την πολιτική συνεργασία του κόμματος, αλλά και οι προσωπικές σχέσεις με κατηγορούμενο αρχηγό κυκλώματος τοκογλυφίας και εκβιασμών στην Θεσσαλονίκη, έχουν θολώσει σημαντικά το άστρο του. Σε συνδυασμό βεβαίως με την αμφιλεγόμενη στάση του κόμματος την παρελθούσα διετία απέναντι στο ΠαΣοΚ.

Στην πλευρά της Νέας Δημοκρατίας προκαλείται μειδίαμα ή νευρικό γέλιο από τις αμετροέπειες και εμφυλιοπολεμικές διαμάχες, τις αλληλο-υπονομεύσεις, τους γραφικούς, ακίνδυνους ή και επικίνδυνους που διεκδικούν συστηματικά ή για πρώτη φορά τα προσφερόμενα αξιώματα και τις αποκλειστικά αμειβόμενες θέσεις. Η στάση του προέδρου του κόμματος για τα τρέχοντα ζητήματα, ξεχώρισε για τις θεαματικές διακυμάνσεις της, αφού είναι προφανές το άγχος για διατήρηση της δημοσκοπικής πρωτιάς της Νέας Δημοκρατίας

Στην πλευρά του Πα ΣοΚ, όμως τα πράγματα βαίνουν ακόμη χειρότερα. Δεδομένου ότι ήδη εκφράζονται ανησυχίες διάσπασης, ή στην καλύτερη περίπτωση εκλογικού καταποντισμού, 2,5 χρόνια μόλις μετά την εκλογική επαναφορά του παπανδρεϊσμού με τον τ. πρωθυπουργό κ. Γεώργιο Παπανδρέου, άρτι αφιχθέντα από την Costa Rica όπου μετέβη για να σώσει -μετά την Ελλάδα- και την Σοσιαλιστική Διεθνή, να δείχνει όλο και περισσότερο ότι στην πραγματικότητα ποτέ δεν ανήκε στον κόσμο τούτο – όπως έδειχνε όταν νεοεκλεγείς αρχηγός φωτογράφιζε ο ίδιος τους συγκεντρωμένους αυθόρμητους χειροκροτητές της δυναστείας.

Μάλιστα εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι αμέσως μετά την τροπική Costa Rica μετέβη στο υποτροπικό Ισραήλ, για να προωθήσει και εκεί μοναδικές ιδέες για την μεσανατολική κρίση. Η πρόσφατη σύμπραξη Βενιζέλου-Λοβέρδου πιθανολογεί -επιτέλους- την ενεργοποίηση κάποιων αντανακλαστικών επιβίωσης. Όμως ενισχύονται οι ενδείξεις ότι οι χειρισμοί του κ. Γ. Παπανδρέου δεν είναι αφελείς ή ανεξήγητοι: Αποσκοπούν ίσως στην εξασφάλιση δέσμευσης για μελλοντική αναρρίχησή του είτε στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας (κάτι που δεν πέτυχαν οι πολιτικοί του πρόγονοι), είτε σε κάποιο διεθνή ρόλο.

Η ΟΔΟΣ, είναι η εφημερίδα που επί σειρά ετών ασκεί κριτική για την επιμονή του τοπικού βουλευτή κ. Φιλίππου Πετσάλνικου να διεκδικεί και να επανεκλέγεται διαρκώς και διαρκώς, να τιμάται με διάφορα υπουργικά και άλλα αξιώματα, από τα οποία στην Καστοριά δεν έμεινε τίποτε καλό, και μάλιστα να εκλέγεται στην θέση του προέδρου της Βουλής το 2009. Ωστόσο, όπως προκύπτει από την συστηματική αποψίλωση του παπανδρεϊσμού, που ήδη ξεκίνησε από μέσα μαζικής ενημέρωσης στην Αθήνα, αλλά και μνηστήρες της επόμενης ημέρας, προφανές είναι ότι από το κάδρο της αποκαθήλωσης, δεν λείπει σχεδόν ποτέ ούτε ο ίδιος. Συζητείται το πρόσωπό του με σχόλια, σατυρικά ή όχι που δεν κολακεύουν κανένα, και που προφανώς θα ήταν ακόμη δριμύτερα αν ο ίδιος δεν ήταν ακόμη πολιτειακός αξιωματούχος.

Με αυτή την κατάσταση να μοιάζει να επιδεινώνεται, κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται ικανοποίηση ή δικαίωση, ιδίως στην Καστοριά. Έστω κι’ αν όφειλε το ΠαΣοΚ, απέναντι στην στοιχειώδη αλλά αδήριτη δημοκρατική λογική να μην έχει βαρίδια, αλλά να ανανεώνεται. Να μην υπονομεύεται η προοπτική του από παράγοντες που τώρα κινδυνεύουν να το καταποντίσουν μαζί τους, και που δεν είναι βέβαιο αν δεν το επιδιώκουν κιόλας, με ταυτόχρονο μαζικό πολιτικό θάνατο των οικείων μετά των αλλοφύλων.

Κάπως έτσι η Καστοριά, δεν εμπνέει καθόλου σημάδια ανάνηψης και δεν αναμένει αισιόδοξα την Άνοιξη, που ειδικά φέτος, μοιάζει να αργεί πολύ.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Φεβρουαρίου 2012, αρ. φύλλου 627.