Βιβλίο: "Ο Κόλπος τού Κομήτη"

Η οικολογική καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού 

στην ποίηση τού Νίκου Δόϊκου

Το 2010, η αμερικανική Δικαιοσύνη καταδίκασε τον πετρελαϊκό όμιλο BP για «σοβαρή αμέλεια» εξ αιτίας τής οποίας προκλήθηκε υποθαλάσσια έκρηξη στην πετρελαϊκή πλατφόρμα Deepwater Horizon στον Κόλπο τού Μεξικού, με τραγικό απολογισμό τον θάνατο 11 ανθρώπων, την διαρροή 4,9 εκατομμυρίων βαρελιών αργού πετρελαίου στον Κόλπο επί 87 ημέρες και την μεγαλύτερη πετρελαιοκηλίδα και οικολογική καταστροφή στην ιστορία τής αμερικανικής Ηπείρου.
Την ίδια χρονιά εκδόθηκε από τις εκδόσεις Καστανιώτη η πρώτη ποιητική συλλογή τού Ν. Δόϊκου με τίτλο «Γενιά τού Νοέμβρη». Μεταξύ τών εικοσιπέντε ποιημάτων τής συλλογής ξεχωρίζει «Ο Κόλπος του Κομήτη». Ο τίτλος τού ποιήματος παραπέμπει στην επιστημονική θεωρία σύμφωνα με την οποία ο Κόλπος τού Μεξικού διαμορφώθηκε από πτώση κομήτη, πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια. Το ίδιο το ποίημα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί θρηνητική ελεγεία για την επιχειρηματική έπαρση και βουλιμία που, σε μια στιγμή και στο όνομα τής ασύδοτης κερδοσκοπίας, μπορεί να καταστρέψει την ωραιότητα, την περιβαλλοντική ισορροπία και την αρμονία αιώνων, να συντρίψει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Ο Κόλπος τού Κομήτη

Συνάχτηκαν όλοι στην Μεσογαία
για την συμφωνημένη με φρυκτωρίες
σπονδή.

Συϊόνες με κράνη δικέρατα,
σπαθιά σιδερένια
και ξύλινες στρογγυλές ασπίδες,
όλο χάλκινα ελάσματα και ομφαλούς,
οδηγώντας πυκνόμαλλα θηλαστικά.

Δρυίδες από γένη Κελτικά,
σοφοί και καλλίφωνοι,
κομίζοντας ριζοφόρα δενδρύλλια
και ποιήματα σκαλισμένα
σε πόρπες αργυροκασσίτερου.

Σκύθες ιπποτοξότες,με σκούφους
οξυκόρυφους,
ασπίδες ημισεληνόσχημες από λυγαριά
και δέρμα,
πρόθυμα κουβαλώντας κάνιστρα
κάνναβης.

Σαλαγασσοί και Τυρρηνοί, λαοί
τής θάλασσας,
πολύχρωμες οι ασπίδες, χιτώνες
κυανόλευκοι,
χρυσόχρωμα τα κρόσσια
να ποδογυρίζουν,
κρατώντας προσεκτικά,
απλωμένα στις κερκίδες τών χεριών,
φύκια πολύτιμα,δυναμωτικά.

Νούβιοι μισθοφόροι μεγαλοπρεπείς,
συνοδεύοντας γαζέλες λυγερόκορμες
που χόρευαν τριγύρω με χάρη.

Βουσμάνοι τού λαού τών Σαν
καλάθια ζαλωμένοι καλαμένια,
γεμάτα τανταλίτη
τών παρόχθιων τού Ζαμβέζη ορυχείων.
Κουράκα ευγενείς από το Κούσκο,
φορώντας σκούφους με παρωτίδες
χρυσοκέντητες,
ολόχρυσα περικάρπια καταλάμποντα
- ήλιοι φορητοί και φυλαχτά - φέροντας,
με τους δείκτες περασμένους σε κρικέλια μπρούντζινα,
ζυγαριές ισοσκελείς κι ένα μολύβδινο
αλφάδι.

Ιερείς τού Πετέν, με καλύπτρες φτερωτές,
περίτεχνες, ο πρώτος ρυθμικά παίζοντας τύμπανο
σε όστρακο χελώνας σκαλιστό
και γυαλισμένο,
ο δεύτερος ριπίζοντας βεντάλια
από φτερά κουεψάλ κι ο τρίτος,
ο μικρότερος,
στον ώμο καμαρώνοντας σφιχτόπλεκτο ταγάρι
κρεμασμένο,γιομάτο αλάτι
από το Γιουκατάν.

Αβορίγινες στιγματισμένοι ωχροκόκκινης μοίρας,
ελεύθερες γραμμώσεις σαν χαρακιές
άνυδρης γής,
βαστάζοντας πήλινους κύλικες
μεστούς πολύχρωμες κονίες,
καλές για ζωγραφιές και γιατροσόφια.

Λύκιοι μισθοφόροι κραδαίνοντας
αμφίλογχα ακόντια και περίεργες
αστραφτερές σμίλες και σφύρες,
μαχητές μαζί και μάστορες
ορθίων λαξευμένων τάφων.

Ινδοί πεζοτοξότες ζωσμένοι
παλίντονα τόξα,
περασμένα διαγωνίως απ’ τούς ώμους
ώς τα ισχία,
ευθυγραμμίζοντας με βουκέντρες
φιλντισένιες
κοπάδια βόες καλοθρεμμένους.

Πολέμαρχοι τού Λούνγκ Σαν ντυμένοι
στο μετάξι,
άγριοι χρυσοκέντητοι δράκοι ν΄ ανεμίζουν
κι οι μούλοι φορτωμένοι μελανόμορφα αγγεία,
σειρές μικροτεχνήματα και μύριες
εφευρέσεις.

Πρέσβεις τών βασιλιάδων
τής Σριβιτζάγια,
θαλασσοπόροι τού ανατολικού
αρχιπελάγους,
ισορροπώντας στον ώμο τον δεξί
ξυλόγλυπτους
αμφορείς που ξεχείλιζαν καμφορά
και ρητίνες.

Σουμέριοι γέροντες, ιερείς - αστρονόμοι,
παραμάσχαλα φέροντας
αστερισμών σκαριφήματα,
μαθηματικά θεωρήματα,
σφηνοειδή σύμβολα εξηκονταδικού
συστήματος,
εγχάρακτα σε πλάκες κόκκινου πηλού,
που μοσχοβολούσαν ισορροπία
και ήθος αιώνων.

Βοιωτοί Λαγέτες και Τελεστές
από την Πρόσυμνα και την Εύτρηση,
αχθοφορώντας λιθόγλυπτες κύμβες
θαυμάσιες,
γεμάτες Θεσμίσεις και κλώνους Ελιάς.

Και τα δώρα τοποθετήθηκαν όλα
με τάξη στον Πρόδομο. Στην θέση του,
στην ρίζα τού βωμού την ανατολική,
το χάλκινο ευρύστομο σφαγείον,
τα σφάγια στη σειρά.
Και είδαν όλοι και συμφώνησαν
πόσον ο Κόλπος τού Κομήτη
-η ευλογία τής Μεσογαίας-
ήταν ήρεμος και κρυστάλλινος,
πως δεν τού έπρεπε θυσία,πως
αρκούσε η σπονδή, και παρά τις
ετερότητες
και τις γλώσσες με τα πολλά σύμφωνα,
τραγούδησαν μαζί και χόρεψαν
σε κύκλους ομόκεντρους
και το αμφιθέατρο τών ζώων
και τών φυτών
αντηχούσε ιαχές χαράς και θρόους
αρμονίας.

Και κράτησαν οι χαρούμενοι αιώνες
έως τα χρόνια τής Έπαρσης,
ώσπου,καθώς μού λεν οι μεσοκράτορες,
ξαναμαζεύτηκαν στην Μεσογαία για την
διαδικτυακώς συμφωνημένη αυτοψία.

Πρέσβεις ενεργειακών αγκυλώσεων,
μεταπράτες ορυκτής φλόγας,
τεχνοκράτες υποθαλάσσιων
υποσχέσεων,
με βαθυσκάφη και συστήματα
ακριβούς καταγραφής συντεταγμένων
ακριβών κοιτασμάτων.

Μόδιστροι πολύχρωμων προσχημάτων.

Υπερ-μονοπώλια παραγωγής λογισμικού
βουτηγμένα ώς το λαιμό
στη φιλανθρωπία.

Ιδιοκτήτες
συμπαντικής αλυσίδας ταχυφαγείων
φέροντας δίσκους επάργυρους
κατάφορτους εδέσματα
μαγειρεμένα σε χρόνους μελλοντικούς.

Συντάγματα τεχνητής νοημοσύνης.

Βιομήχανοι Εναλλακτικής Υγείας
φορτωμένοι ελιξίρια σκευάσματα και
νευρομορφικούς εγκεφάλους παντός
καιρού
φυλαγμένους σε ψηφιακές θερμοκοιτίδες.

Αόρατοι - stealth κατασκευαστικοί κολοσσοί,
εξειδικευμένοι στις δια βομβαρδισμών
κατεδαφίσεις,
στις άμεσες ανακατασκευές
και ανασυγκροτήσεις.
Και τα δώρα τοποθετήθηκαν
όλα με τάξη στον Πρόδομο.
Στην ρίζα τού βωμού την ανατολική,
αντί τού χάλκινου ευρύστομου σφαγείου,
ένας ευρύστομος χαλύβδινος αγωγός
ξερνάει αίμα.

Ο Κόλπος τού Κομήτη αναστενάζει.
Ανοιχτή καρωτίδα,
αιμορραγία, ωϊμέ, ακατάσχετη.
Αίμα πηκτό ασφαλτώνει τις αμμουδιές.

Ρόγχος επιθανάτιος τής Έπαρσης.

Και το αμφιθέατρο τών φυτών
και τών ζώων
εσίγησε. Θλίψη συννέφιασε παντού .
Μονάχα οι ακακίες αργόσυρτα μοιρολογούν:-

 τα λίγα τρέφουν τα όνειρα
 κι η σπάνη τις χαρές.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 13 Οκτωβρίου 2016, αρ. φύλλου 855