22.4.11

ΟΔΟΣ: Ζώνη αεροπορικού αποκλεισμού



Η ειρήνευση που τα τελευταία λίγα χρόνια, φαινόταν να έχει επικρατήσει στα εσωτερικά της τοπικής επισκοπής, και πιο συγκεκριμένα στις σχέσεις μεταξύ του μητροπολίτη Καστοριάς και της μονής Αγίων Αναργύρων, ήταν μάλλον ανούσια. Xωρίς έμπρακτη προσπάθεια ειλικρινούς προσέγγισης.

Έτσι τα αναθέματα και τα επιτίμια, μπορεί τυπικά να ανακλήθηκαν, ωστόσο η ουσιαστική ακοινωνησία διατηρήθηκε, όπως φαίνεται, σαν μια ανοικτή και μολυσματική πληγή κάτω από γάζες και ράσα.
Αποδείχθηκε ότι η γαλήνη ήταν εύθραυστη και πρόσκαιρη, αν όχι εικονική και υποκριτική. Διότι, μετά την πρόσφατη επιβολή αυστηρού επιτιμίου σε ιερομόναχο της μονής Αγίων Αναργύρων από την ίδια την Σύνοδο της Ελλάδος, η κρίση στα εσωτερικά της τοπικής Μητρόπολης, όχι μόνο επανέρχεται με οξύτατο τρόπο στο προσκήνιο, αλλά δριμύτερη και χειρότερη. Τείνοντας να χάσει κάθε έλεγχο.

Όλα αυτά, ως απόδειξη ότι η ησυχία που επικράτησε για λίγα χρόνια, απλώς σκέπαζε πρόχειρα το χάσμα και δεν το κάλυπτε. Μοιάζει σαν την ησυχία που προηγείται ενός μεγάλου και καταστροφικού σεισμού.

Τελευταία χρονικά πράξη στην ανεξέλεγκτη κλιμάκωση της κρίσης, αποτελεί επιστολή του ιερομονάχου κ. Γερασίμου της μονής Αγίων Αναργύρων, που έφθασε στην εφημερίδα και φέρεται να απευθύνεται προσωπικά στον μητροπολίτη Καστοριάς κ Σεραφείμ. Πρόκειται για μια επιστολή (εξέλιξη) που προκαλεί δυσάρεστη κατάπληξη για την ακρότητα και σκληρότητα των χαρακτηρισμών που επικαλείται ο συντάκτης της. Στο τέλος της μόνο άφωνος μπορεί να μείνει κανείς, αλλά και με ενισχυμένη την πεποίθηση ότι, αν οι ένθεν και ένθεν άνθρωποι των ράσων και των σχημάτων, αφιέρωναν την δεινότητα και την πνευματική τους δύναμη δημιουργικά, τροφοδοτώντας τον θεολογικό διάλογο, και κάνοντας παράδειγμα τα λόγια τους, χωρίς οι ίδιοι να αναλώνονται σε υπονομεύσεις, διασυρμούς και διαπομπεύσεις, τότε, τόσο οι ίδιοι όσο και η Καστοριά, μόνο οφέλη θα αποκόμιζαν.

Η ΟΔΟΣ -όπως θα συμφωνήσουν όσοι την διαβάζουν συστηματικά- δεν ειδικεύεται καθόλου στα θεολογικά ζητήματα, ούτε πολύ περισσότερο στις ηθικολογίες. Ούτε και στα εκκλησιαστικά, με εξαίρεση αυτά που έχουν σχέση με την ιστορία, το παρόν και το μέλλον του ελληνικού λαού, με όσα αφορούν τα μνημεία ή τα έργα τέχνης, και όσα απασχολούν την Καστοριά. Και επηρεάζουν με τον ένα ή άλλο τρόπο το στίγμα των κατοίκων της περιοχής. Όπως τότε, που οι υπεύθυνοι του διχασμού μεταξύ μητρόπολης και μονής Αγίων Αναργύρων, μετέφεραν την πρωτοφανή κρίση στην θρησκευόμενη μερίδα των κατοίκων της Καστοριάς, τους οποίους και φατρίασαν, διεγείροντας κινητοποιήσεις και άλλες γραφικότητες.

Η εφημερίδα δεν σκοπεύει και δεν μπορεί ούτε να επιβεβαιώσει ούτε να αμφισβητήσει αυτά, τα τρομερά, άνομα και προφανώς καθόλου χρηστά, που ακούγονται ότι συμβαίνουν στα ενδότερα των δύο στρατοπέδων. Για τα οποία, κάποιοι άλλοι, πιο ένθερμοι, και ίσως λιγότερο αποστασιοποιημένοι, βρήκαν και πάλι την ευκαιρία να κατηγορήσουν τον συνήθη ύποπτο, με τον ανιστόρητο ισχυρισμό ότι αυτά τα έκτροπα, συνέβαιναν τάχα μόνο στον μεσαίωνα στην καθολική εκκλησία, και δεν έχουν συμβεί ποτέ στο κόσμο της ορθοδοξίας.

Θα πρέπει κάποιος να μην έχει αίσθηση της πραγματικότητας, για να μην παραδεχθεί ότι το πρόβλημα στην τοπική επισκοπή δεν είναι (μόνο) ο συγκεκριμένος μοναχός, ούτε το εκτός κάθε ορίου ύφος και περιεχόμενο της επιστολής του, την οποία η ΟΔΟΣ, για λόγους αυτονόητους δεν θα δημοσιεύσει. Μάλλον όμως δεν πρόκειται να αποκατασταθούν τα πράγματα, έστω κι αν ο συντάκτης της επιστολής μοναχός απομακρυνθεί, ή φιμωθεί. Ακόμη κι’ αν σιωπήσει δια παντός.

Η ουσία βρίσκεται προφανώς στο γεγονός ότι συγκεκριμένες νοοτροπίες, ένθεν και ένθεν ίσως, που μπορεί να μην έχουν θεολογικό υπόβαθρο, αλλά πρωτίστως περιουσιακό-οικονομικό, είναι αυτές που οδήγησαν τα πράγματα στην σημερινή κατάσταση. Άλλωστε, δεν είναι η ουρά, ούτε τα πτερύγια του ψαριού που μυρίζουν πρώτα.

Βατοπέδι ή όχι, η τοπική κοινωνία δείχνει να μένει σταθερά άναυδη απέναντι σε μια επιχείρηση περιουσιακής και οικονομικής οργάνωσης, που δείχνει να απομακρύνεται από τα ανεκτά όρια, και έχει στόχους εισοδηματικής επέκτασης, χωρίς σαφές αντίκρισμα στην κοινωνία. Γηροκομείο με χρηματική χορηγία αγνώστου προσώπου σε δημοτικό οικόπεδο, μόνο στην Σικελία -και αν- μπορεί να φανεί λογική. Ή καλλίτερα, μόνο στην Ρωσία.

Κατάληψη και δήλωση εγκαταλειμμένων ιδιοκτησιών, όταν γίνεται από φορείς του κλήρου, μόνο σε μια ασύντακτη, χωρίς φραγμούς και όρια χώρα, μπορεί να μοιάζει φυσιολογική. Παγκάρια που αλλάζουν χέρια και τσέπες, μετόχια που μετατρέπονται σε αφορμές εμφυλίων σπαραγμών, την ίδια στιγμή που καταρρέουν οι βυζαντινές εκκλησίες (χωρίς την παραμικρή αντίδραση του τοπικού κλήρου), και χάνονται έργα τέχνης και κειμήλια, δεν μαρτυρούν υγεία.

 Η ΟΔΟΣ δεν δίστασε ποτέ να τοποθετηθεί κριτικά, όταν στο παρελθόν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, φορείς της Εκκλησίας, με ιδανικά αλλά και ανθρώπινες αδυναμίες, φιλοδοξίες και ελαττώματα, εκμεταλλευόμενοι την ιδιαίτερη σχέση του ελληνικού λαού με την θρησκεία, προσπάθησαν να αποκτήσουν δύναμη πολιτική, δύναμη κρούσης και παρέμβασης, δύναμη οικονομική ή φονταμενταλιστική, χωρίς πνευματικότητα.

Βεβαίως, σε γενικές γραμμές η Εκκλησία αποτελεί μια δημόσια υπόθεση, όχι μόνο διότι η λειτουργία της καθώς και φορείς της, συντηρείται ή μισθοδοτούνται από το Κράτος. Αλλά και στο μέτρο που δεν έχουν ακόμη διαχωριστεί η Εκκλησία από το Κράτος, στην Ελλάδα. Αυτά είναι γεγονότα που διευρύνουν το ζωτικό πεδίο της επικαιρότητας, και της κριτικής αποστολής του τύπου, και στον εκκλησιαστικό χώρο.

Με αποτέλεσμα και για τον λόγο αυτό, τα έκτροπα που εξελίσσονται μεταξύ των δύο στρατοπέδων στην Καστοριά, να αποτελούν ζήτημα με κοινωνικές διαστάσεις: Ένα είδος ανθρωπιστικής κρίσης που τα έχει όλα. Χρήμα, υπαινιγμούς για αποκλίσεις και ιδιαιτερότητες, Καντάφηδες, παραστρατιωτικούς, όπλα φανερά και κρυφά, αυλικούς και πληβείους, κόλακες και κόρακες, όχλους, μονόπλευρες ταυτίσεις στην ορθότητα και την δικαιοσύνη.

Είναι προφανές ότι, μια νέα ανθρωπιστική κρίση σοβεί στα εσωτερικά της τοπικής μητρόπολης. Άλλο τόσο είναι προφανές ότι, κάποιοι θα το εκμεταλλευτούν για να εγκλωβίσουν ένθεν και ένθεν τους ρομαντικούς ή φανατικούς οπαδούς τους. Για τον λόγο αυτό, θα πρέπει και αξίζει να επιβληθεί και στις δυο πλευρές της σύγκρουσης, μια άλλη ζώνη αεροπορικού αποκλεισμού, αν όχι απ’ όλους, τουλάχιστον απ’ αυτούς, στην Καστοριά, που αποτελώντας την σιωπηλή και νηφάλια πλειοψηφία του κόσμου, παρακολουθούν άναυδοι το κατρακύλισμα.



5 σχόλια:

  1. H κ. Έλλη Παπανδρέου (Elly Papandreou) από το Facebook σχολίασε:
    Den eine ke fovero.tha piasoun pato opos tous axizi ke meta tha erthi i epignosi tou rolou tous.as fagothoun.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δημήτρης Π.24/4/11

    Απαράδεκτη κατάσταση επικρατεί και στα δύο... στρατόπεδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος21/5/11

    ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Π.ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ.ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΚΟΥΜΕ ,ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η επιστολή υπερβαίνει κάθε μέτρο, και δεν έχει καμία σχέση με θεολογία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λ. Κ.28/1/13

    ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΟΛΗΨΙΑ ΤΗΣ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ