2.2.13

ΑΝΔΡΕΑ ΒΙΤΟΥΛΑ: corpus Christi ἢ ἄλλως corpus narcissi


ΟΔΟΣ 18.10.2012 | 662

Ὅταν κάποτε ὁ Χριστὸς θέλησε νὰ ἐπισκεφθεῖ ἕνα χωριὸ τῶν Σαμαρειτῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν θεωροῦνταν ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτες γνήσιοι πατριῶτες, οἱ Σαμαρεῖτες ἀρνήθηκαν νὰ Τὸν φιλοξενήσουν. Ἡ πληγωμένη ὑπερηφάνεια (καὶ ἐθνικοφροσύνη;) τῶν μαθητῶν ἐκφράστηκε μὲ τὸ ἐρώτημά τους ἂν συμφωνεῖ ὁ Κύριος νὰ ζητήσουν νὰ πέσει φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ νὰ κάψουν τοὺς ἀρνητές Του καὶ βλάσφημους Σαμαρεῖτες. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε ἰδιαιτέρως ἐπιτιμητικὴ ἀποκαλύπτοντας τὴν ἔνδεια τῶν μαθητῶν καὶ τὴν χαώδη ἀπόσταση ποὺ χώριζε τὴν ἐνστικτώδη ἀκόμη - ἰδεολογικοποιημένη πίστη τους ἀπὸ τὴν καινὴ κτίση ποὺ ἀποκάλυπτε ὁ Ἴδιος: «οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς• ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε ψυχὰς ἀνθρώπων ἀπολέσαι, ἀλλὰ σῶσαι».(Λκ. 9, 55-56)

Ὁ ἀγώνας καὶ ὁ πόθος τῶν χριστιανῶν νὰ μὴν λησμονήσουν τὴ δυσάρεστη διάγνωση τοῦ Χριστοῦ ἔθρεψε τὴν Ἐκκλησία γιὰ πάνω ἀπὸ τριακόσια χρόνια. Στὸ διάστημα αὐτὸ συνέβησαν πολλὰ ἁρκούντως διδακτικὰ γιὰ τὸ τὶ κομίζει ἡ Ἐκκλησία στὸν κόσμο ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν τρόπο ποὺ ἐπιλέγει νὰ δοθεῖ αὐτὴ ἡ μαρτυρία. Πρῶτος μεγάλος σταθμὸς εἶναι ὁ λιθοβολισμὸς τοῦ Στεφάνου. Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἑπτὰ διακόνους, ὁ Στέφανος, στηλίτευε θαρραλέα τὴ φοβικὴ καὶ ὑποτιθέμενη μοναδικότητα τῶν Ἰουδαίων. Ὁ «ἐκλεκτὸς» λαὸς φαντασιωνόταν γιὰ τὸν ἑαυτό του τὴν ἀποκλειστικὴ πρόσβαση στὴν ἀλήθεια ἔναντι τῶν ὑπόλοιπων ἐθνῶν. Τὸ κήρυγμα τοῦ Στεφάνου ὅμως γκρέμιζε συθέμελα τὴν ἐθνικοθρησκευτικὴ αὐτάρκεια τῶν συμπατριωτῶν του μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τιμηθεῖ ὡς ὁ πρῶτος μάρτυρας τῆς Ἐκκλησίας.

Τὸν θάνατό του ἀκολούθησε μεγάλος διωγμὸς τῶν χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι μὲ κέντρο τὴν Ἀντιόχεια πραγματοποιοῦν τὸ οἰκουμενικὸ ἄνοιγμα τοῦ Εὐαγγελίου στὸν κόσμο, διότι ὁ Θεὸς «ἐποίησέ τε ἐξ ἑνὸς αἵματος πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων» (Πρ. 17, 26). Ἕως καὶ τὸ διάταγμα τῶν Μεδιολάνων (313 μ.Χ) οἱ χριστιανοί, μὲ διάφορες διακυμάνσεις, ἀντιμετωπίζουν διωγμούς, ἐξορίες, δικαστήρια, βασανιστήρια, θάνατο, διότι ἀρνοῦνται πεισματικά, μεταξὺ τῶν ἄλλων, νὰ ἀναγνωρίσουν ὡς κύριο τὸν ἐπίγειο ἄρχοντα. Ἀρνοῦνται νὰ ὑποταχθοῦν στὴν ἐξουσία καὶ στὸ φρόνημα τοῦ κόσμου. Φυσικὰ ἐδῶ δὲν πρόκειται γιὰ μιὰ ἀρνησίκοσμη ἰδιοτροπία. Πρόκειται γιὰ τὴν ἀταλάντευτη γενναιότητα τῆς ἀ-λήθειας, τῆς μὴ λήθης τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ αὐτασφάλιση καὶ ἡ ἐπανάπαυση ποὺ ἀφειδώλευτα προσφέρει ἡ «λογικὴ» τοῦ κόσμου, καὶ κατεξοχὴν ὁποιασδήποτε μορφῆς ἐξουσία, συνιστᾶ προδοσία τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ τῆς ἄλλης βιοτῆς ποὺ ὁ Ἴδιος φανέρωσε. Ἡ μυριάκις διαστρεβλωθεῖσα Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου γράφεται ἐκείνη τὴν ταραγμένη περίοδο ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἐνισχύσει τοὺς χριστιανοὺς κάθε ἐποχῆς στὴν πάλη τους ἐναντίον τῶν πάσης φύσεως ἐξουσιαστῶν τοῦ κόσμου τοῦτου (θηρίο).

Ὅταν λοιπὸν ὁ Μέγας Κωνσταντίνος (ποὺ εἶναι Μέγας ὄχι γιὰ τὴν αἱματοβαμμένη ἐξουσία ποὺ ἄσκησε…) θέτει σὲ κυκλοφορία νόμισμα μὲ χαραγμένο τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου ἐγκαινιάζεται μία θλιβερὴ ἀντίφαση. Τὸ ἀντιεξουσιαστικὸ φρόνημα τοῦ σταυραναστάσιμου πολιτεύματος πνίγεται ὑπὸ τὴν αὐτοκρατορικὴ χλαμύδα. Ὁ Σταυρὸς ὡς ἐξουσιαστικὸ διακριτικὸ πιὰ ὑπῆρξε τὸ ἀποτελεσματικότερο δόλωμα γιὰ τοὺς προλετάριους ἀντάρτες τοῦ νεοσύστατου κράτους. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἀντίδραση στὴν ἀναπαυτικὴ θεσμοποίηση ὑπῆρξε ριζοσπαστική: ἄμεση ἀποχώρηση τῶν ἀσυμβίβαστων στὴν ἔρημο, γιὰ νὰ ἀποφευχθεῖ πάσῃ θυσίᾳ, στὴν κυριολεξία, ὁ πειρασμὸς τῆς ταρίχευσης τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς ἀνοίκειας μεταποίησής του σὲ θεραπαινίδα τῆς ἐξουσίας.

Αὐτὴ ἡ ἀναδίπλωση δεκαεπτὰ αἰῶνες ἀργότερα ἔχει ἐμπεδωθεῖ πιά. Οἱ διωγμένοι ἔγιναν διῶκτες. Ὁ Σταυρός, ἡ ὑπαρξιακὴ ὑπόμνηση τῆς ἀ-λήθειας ὅτι ὁ θάνατος νικιέται κατὰ τὸ μέτρο τῆς θυσιαστικῆς αὐτοπαράδοσης, ἀπὸ παγιωμένο ἐθνικὸ σύμβολο, ἀντικαθιστᾶ ἀποκρουστικὰ τόσο τὸ δασκαλίστικο δάχτυλο, ὅσο καὶ τὴν ὑψωμένη, καὶ καταπίπτουσα κάποτε, γροθιὰ τῆς δύναμης καὶ τῆς ἐπιβολῆς. Φανερωνόμαστε τραγικὰ ἀνακόλουθοι οἱ χριστιανοὶ ὅταν ψάλλουμε ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ὁ φυλάττων ἡμᾶς διὰ τὸ τοῦ Σταυροῦ Του πολίτευμα, ἐνῶ ἀποδεικνύεται ὅτι τελικὰ ἀξιώνουμε τὴν προστασία μας (ἀπὸ ποιὸν εἶναι ἄλλο ζήτημα) διὰ τοῦ κρατικοῦ ἐναγκαλισμοῦ καὶ τῆς ἔννοιας τῆς ἐπικρατοῦσας θρησκείας.

Ἰδοὺ πεδίον ὑποκρισίας λαμπρόν. Καταδικάζεται μὲ κορῶνες καὶ πρακτικὲς παντελῶς ἀντιεκκλησιαστικὲς ἡ βλασφημία τοῦ θεατρικοῦ corpus Christi, γιατὶ ἁπλούστατα ὁ ἐχθρὸς εἶναι ἀπέναντι, εἶναι ἄλλος καὶ ὄχι ὁ ἐφησυχασμένος ἑαυτός. Ριζωμένη ἡ ὕπαρξη στὴν ἀκινησία τῆς τυπολατρίας προσφέρει ἔξοχες εὐκαιρίες αὐτολατρίας. Τηρώντας πέντε-ἕξι «δέοντα» ἀντικειμενικῶς καὶ εὐκόλως μετρήσιμα, ὁ «πιστὸς» αὐτοπολιτογραφεῖται στὴν κλειστὴ κάστα τῶν καθαρῶν καὶ λιθοβολεῖ ἱεραποστολικῶς τὸν ὁποιονδήποτε κλονίσει τὴν ἰδεολογική του παράγκα. Ὁ διάλογος καὶ ἡ συν-χώρεση, ποὺ ὑγιαίνουν μόνο στὴ βάση τοῦ διαρκοῦς καὶ ἐξοντωτικοῦ αὐτοελέγχου, ἀποτελοῦν ξένη γλῶσσα γιὰ τὴν κρετινικὴ ἀγέλη τῶν ὀρθοδοξοφανῶν σταυροφόρων.

Μακάρι ὅμως ἡ σύγχυση νὰ σταματοῦσε ἐδῶ. Ἡ ἀντιεκκλησιαστικὴ θρησκευτικὴ παράκρουση πλουτίζεται ἀπὸ τὶς φαιὲς ἰαχὲς τῆς νεοναζιστικῆς καφρίλας. Ἡ παγανιστικὴ σατανολατρία τῆς εὐγονικῆς καὶ τοῦ κοινωνικοῦ δαρβιδισμοῦ προστρέχει στὴν ὑπεράσπιση τῶν ὀρθοδοξιστῶν! Ἄνθρωποι ἐγνωσμένης ὑπαρξιακῆς καχεξίας ἀπαρνοῦνται ὑστερόβουλα καὶ μὲ περισσῆ ἰδιοτέλεια τὴν διακηρυγμένα μισάνθρωπη-ἀντιχριστιανικὴ ἰδεολογία τους καὶ ἐμφανίζονται ὡς θιγμένοι χριστιανοὶ ἀπὸ τὸ βλάσφημο corpus Christi! Ἡ αὐτονόητη προϋπόθεση νὰ εἶναι ἐμβαπτισμένη ἡ διαμαρτυρία τους στὴν ἔστω ἀνεπαρκῆ μετοχή τους στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ ὄχι ἁπλῶς δὲν ἰσχύει ἀλλὰ οὔτε προσχηματικὰ κατασκευάζεται. Ἔτσι ἐκλείπει ἐκ τῶν προτέρων καὶ ἡ ὁποιαδήποτε ἐλπίδα ἀνάνηψης. Τρανότερη ἔνδειξη γιὰ τὸ μέγεθος τῆς σχιζοειδοῦς πνευματικής μας κρίσης δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει.

Καὶ ἡ τρικυμία τῆς υποκρισίας συνεχίζεται. Στὴν ἀντίπερα ὄχθη τῶν «προοδευτικῶν» ὑπερασπιστῶν τῆς ἐλευθερίας τοῦ λόγου αὐτὴ τὴ φορά, ἡ σταλινογενὴς ἀριστερὰ στηλιτεύει τὸ καθεστὼς λογοκρισίας, ποὺ ὁρισμένοι προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλλουν σὲ καλλιτεχνικὲς παραγωγές. Λησμονοῦν οἱ σύντροφοι ὅμως τὴν πιὸ πρόσφατη λογοκρισία ποὺ προσπάθησαν νὰ ἐπιβάλλουν μέλη τοῦ ΚΚΕ στοὺς κινηματογράφους τῆς χώρας, ὅπου προβαλλόταν ἡ ταινία καταπέλτης γιὰ τὸν αὐταρχισμὸ τοῦ «κομμουνιστικοῦ» παραδείσου στὴν Ἀνατολικὴ Γερμανία «οἱ ζωὲς τῶν ἄλλων» (Ὄσκαρ 2006). Μέχρι καὶ διαμαρτυρία σὲ σύλλογο διδασκόντων κατέθεσαν, ὅταν ἐξεδήλωσαν τὴν ἐπιθυμία νὰ παρακολουθήσουν οἱ μαθητές τους τὴν ἐν λόγῳ ταινία! Δύο (θρησκευτικὰ) μέτρα καὶ σταθμά…

Ὅσο γιὰ τοὺς ἐπαγγελματίες θιασῶτες τοῦ «προοδευτισμοῦ» τὰ πράγματα εἶναι γνωστά. Μέλη καὶ φίλοι τῆς πρασινορὸζ εὐρωλιπαρᾶς ἀνανεωτικῆς ἀριστερᾶς, καὶ ὄχι μόνο, ἀδημονοῦν μονίμως γιὰ τὴν ἀνέξοδη ἀνανέωση τῶν προοδευτικῶν διαπιστευτηρίων τους. Μισσιονάριοι τῆς ἐκσυγχρονιστικῆς καθαρότητας, δὲν διστάζουν νὰ κοινοποιήσουν τὴν ἀναφυλαξία τους γιὰ ὁ,τιδήποτε μπορεῖ νὰ ἀντλεῖ νόημα ἀπὸ τὴν ἔννοια τῆς πατρίδας, τῆς ἱστορικῆς μνήμης, τῆς παράδοσης καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς νοηματοδότησης τοῦ βίου. Ὁποιασδήποτε αἰσθητικῆς στάθμης δημιουργία λαμβάνει πιστοποιητικὸ προοδευτικῶν φρονημάτων ἀπὸ τὸ ἱερατεῖο τοῦ διακομματικοῦ, τάχα ἐκσυγχρονισμοῦ, ἀρκεῖ μόνο νὰ λοιδορεῖ τὶς συνιστῶσες τοῦ ἑλληνικοῦ τρόπου τοῦ συνανήκειν. Βεβαίως ἡ προάσπιση τῆς ἐλευθερίας στὴν καλλιτεχνικὴ παραγωγὴ ἀποτελεῖ προνομιακὸ πεδίο ἀνάδειξης τῆς ἐναπομείνασας ἀριστεροφροσύνης. Διότι ἡ ἀντίσταση στὴν «ἐλευθερία» νὰ διαρρυγνύεται ἡ κοινωνικὴ συνοχὴ καὶ νὰ φαλκιδεύεται ἡ ἀνεξαρτησία, τὰ ὁποῖα ἄλλοτε ὑπῆρξαν ἀδιαπραγμάτευτα προτάγματα τῆς ἀριστερᾶς, ἀπαιτοῦν προϋποθέσεις ποὺ ἀπώλεσε ἀνεπιστρεπτὶ ὁ συγκεκριμένος χῶρος.

Τὰ σχόλια αὐτὰ δὲν ἐκφράζουν καμία παραδοσιοπληξία καὶ φοβικὰ σύνδρομα, ἂν ἀναλογιστεῖ κάποιος, ποὺ παρακολουθεῖ τὶς καλλιτεχνικὲς ἐκφράσεις τῆς τελευταίας κυρίως εἰκοσαετίας, τὴ γενικότερη τάση ναρκισσισμοῦ ποὺ διακρίνει πολλὲς ἀπὸ αὐτὲς ὡς αἰσθητικὴ τάση. Τὰ πτώματα ζώων ποὺ κολυμποῦν στὴ φορμόλη, τὰ κόπρανα σὲ κονσέρβες ἀλλὰ καὶ ἡ καθ’ ἡμᾶς συνουσία μὲ καρπούζι καὶ ὁ Ἀθανάσιος Διάκος ὡς ἀπατημένος καὶ συζυγοκτόνος σουβλατζής, ἐπιβάλλουν νὰ ἐπιστρατεύσουμε τὴν κρίση μας γιὰ τοὺς ἀκραίους προσανατολισμοὺς καὶ τὴν ἴδια τὴν ταυτότητα τῆς τέχνης.

Δὲν γνωρίζω ἐὰν ἡ πρόκληση ὡς αὐτοσκοπὸς ἀποτέλεσε ποτὲ μήτρα ἔμπνευσης γιὰ τὴν ἱστορία τῆς τέχνης. Ὁ Adorno ἔλεγε ὅτι «ὅσο ἀπεχθὲς κι ὰν εἶναι ἕνα ἔργο, ἡ τέχνη δὲν πρέπει ἐπ’ οὐδενὶ νὰ ὑποτάσσεται στοὺς κώδικες τῆς ἠθικῆς, τῆς θρησκείας ἢ τῆς πολιτικῆς». Ἀπὸ τὴν κατάθεση αὐτὴ ὅμως μέχρι τὴν ἔκθεση, γιὰ παράδειγμα, στὴ Νέα Ὑόρκη τὸ 1998 μὲ τίτλο «Αἴσθηση», ὅπου ἐκτέθηκε μία μαύρη Παναγιὰ φτιαγμένη ἀπὸ περιττώματα ἐλέφαντα καὶ περιτριγυρισμένη ἀπὸ εἰκόνες αἰδοίων, μᾶλλον προκύπτει ἀρκετὸς χῶρος γιὰ ἐπαναπραγμάτευση τῶν οὐσιωδῶν.

Ὁ Καστοριάδης ἔγραφε στὴν «ἄνοδο τῆς ἀσημαντότητας»: «τὸ νεαρὸ ἄτομο προέρχεται ἀπὸ μιὰ παραπαίουσα οἰκογένεια, συχνάζει -ἢ καὶ ὄχι- σ’ ἕνα σχολεῖο ποὺ τὸ βλέπει σὰν ἀγγαρεία, βρίσκεται τέλος μπροστὰ σὲ μιὰ κοινωνία, στὴν ὁποία ὅλες οἱ “ἀξίες” καὶ οἱ “νόρμες” ἔχουν λίγο πολὺ ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὸ “βιοτικὸ ἐπίπεδο” τὴν “οἰκονομικὴ ἐπιφάνεια”, τὶς ἀνέσεις καὶ τὴν κατανάλωση. Οὔτε θρησκεία οὔτε “πολιτικὲς” ἰδέες οὔτε κοινωνικὴ ἀλληλεγγύη μὲ κάποια τοπικὴ ἢ ἐργασιακὴ κοινότητα, μὲ κάποιους “ταξικοὺς συντρόφους”. Ἂν δὲν περιθωριοποιηθεῖ […] τοῦ μένει ἡ βασιλικὴ ὁδὸς τῆς ἰδιώτευσης, ποὺ μπορεῖ ἂν θέλει νὰ τὴν ἐμπλουτίσει μὲ μιὰ ἢ περισσότερες μανίες». Ἐὰν ἡ ἰδιώτευση σημαίνει τὴν ἐγώκλειστη αὐτάρκεια, ἴσως θὰ πρέπει νὰ ἀναγνωριστεῖ ἡ ἀνάγκη νὰ ἐξωτερικευθεῖ κάποτε ἡ ἐγωικὴ ἀναδίπλωση ὡς κοινὴ συνισταμένη τῆς πολύπτυχης μανίας, ποὺ ἀναφέρει ὁ Καστοριάδης. Αὐτὴ δὲ ἡ ἐξωστρέφεια, ἀκριβῶς ἐπειδὴ τὸ περιεχόμενό της ἀνατράφηκε στὴν κλεισούρα τοῦ ἐγωισμοῦ, ἐκδηλώνεται ὡς ἐπιβολὴ καὶ πόθος γιὰ κυριαρχία, ὡς ἐπιθετικὸς ναρκισσισμός πιά.

Τόσο στὴ θρησκευτικὴ αἰχμαλωσία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ γεγονότος, ὅσο καὶ στὴν προκλητικὴ ἰδιοτέλεια τῆς κομματοκρατίας καὶ στὴν ἀμετροέπεια τῆς καλλιτεχνικῆς ἔμπνευσης ὑποβόσκει ἀθεράπευτη ἡ βακτηρία τοῦ ναρκισσισμοῦ πρὸς στήριξη τοῦ καταρρέοντος ἀτόμου. Ὅμως ἡ ἰδιώτευση καὶ τὰ σπαρακτικῶς ἐπιθετικά της παράγωγα ἀπαλύνονται στὴν ἀληθῆ κοινωνία, ποὺ φιλοτεχνεῖ μόνο ἡ ἀσκητικὴ ἀπέκδυση τῆς φιλαυτίας. Μία δοκιμασμένη ἀπόπειρα φυλάσσεται καὶ προτείνεται ἀπὸ τὸ ὄντως corpus Christi, τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἐδῶ καὶ αἰῶνες. Μόνο ποὺ ὁ ἐπίδοξος ἀκροβάτης στὸ τεντωμένο σχοινὶ τῆς ἐρωτικῆς αὐταπάρνησης θὰ πρέπει νὰ γνωρίζει ὅτι ἡ ἐξουσία καὶ ἡ λεπιδοφόρος ἀντικειμενικότητα τοῦ ναρκισσισμοῦ δὲν ἐκκλησιάζονται!


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 18 Οκτωβρίου 2012, αρ. φύλλου 662


Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:
Κείμενα του ιδίου:

33 σχόλια:

  1. Δημητρης2/2/13

    http://www.romfea.gr/arthra-apopseis/15492-2013-02-01-21-42-02

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος3/2/13

    Ο λόγος του κ. Βιτούλα, όπως πάντα, εξαίσιος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άλλος Ανώνυμος3/2/13

    ... αίσιος, εξαίσιος... όχι όμως και πάντα.

    Το παντού και πάντοτε είναι του Θεού.
    Των ανθρώπων είναι το εδώ και τώρα.
    Και μεγάλη η χάρη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος3/2/13

    Αφιερωμένο σε άνδρες και σε γυναίκες,
    με αφορμή την σημερινή εορτή :

    http://anthologimata.blogspot.gr/2013/02/blog-post_3.html#more

    Γιατί στην Ορθοδοξία έτσι μάθαμε.
    Με αγάπη, σαν χελιδόνια με δυο φτερούγες !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΑνθοΕυωδίες5/2/13

    @ 4
    Μου άρεσε πολύ το αφιέρωμα σου και σ'ευχαριστώ [προσωπικά].
    Μή σταματήσεις σε παρακαλώ, συνέχισε να μας προβάλεις τα Ιερά Πρότυπα της Εκκλησίας μας.
    Και πάλη,
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος5/2/13

    @5...
    ΑΓΩΝΑΣ και ΠΑΛΗ (και ΠΑΛΗ και ΠΑΛΗ) "για την ΑΛΛΑΓΗ";

    karditsa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος5/2/13

    karditsa μ,
    ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΠΑΛΗ ΛΑΪΚΗ !
    (τζάμπα τα λέει η Αλέκα;)
    Πάρτου απόφασ! Δε γλιτώνς απού μένα,
    που θα πεις του Δισπότ Παναγιώτ
    κι ικίνους θα του χαρεί κιόλα!
    Άκου, του λέει κι του τραγούδ, αλλά συ μη τρουμάξ,
    για καλό ίνι.
    http://www.youtube.com/watch?v=4XMYNAPD7HQ

    τρίκαλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος5/2/13

    Νομίζω είστε λίγο αυστηρός στην ερμηνεία της σύγχρονης τέχνης και την αδικείτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χρόνης5/2/13

    Με τέτοια σαλότητα στα σχόλια (αλλά και γύρω μας) αναρωτιέμαι ποιος αντέχει τη θεωρία στην πράξη...
    Εξ άλλου, εκτός από τους δια Χριστόν σαλούς, Άγιοι ήταν και οι Ησυχαστές του Γρηγορίου του Παλαμά.
    Ελπίζω να χαρούμε και για εκείνους ένα δοκίμιο του κ. Βιτούλα, τον οποίον και συγχαίρω για το άρθρο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος5/2/13

    @ karditsa και τρίκαλο

    ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΜΗ ΞΕΣΑΛΩΣΑΤΕ ;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος5/2/13

    ΘΕΣΣΑΛ...ΩΣΑΜΕ Θες να πεις αγαπητέ ("δέκα")...

    Karditsa

    YG. Kαι Υμεις αξιότιμε "κυρ-Εννέα" μου λιγος σεβασμός στους "τρελούς τους χωριού" (δια Χριστόν σαλούς) δεν βλάπτει! Καμιά νύξη δεν θα έκαμναμε να μολύνουμε τον νηφάλιο και πάνσεπτο -εν τω συνόλω - σχολιασμόν αν δεν μας ...τρυπούσε τον αμφιβληστροειδή αυτή η .."πάλη"...

    Μη ταρασσέσθω η καρδία Υμών αδελφοί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χριστίνα5/2/13

    O κύριος-α από τη Καρδίτσα, πρέπει να σταματήσει επιτέλους να τρολάρει. Κούρασε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος5/2/13

    Ισως "Τρ Ε λάρει" θες να πεις αξιολάτρευτη μαντάμ ...

    karditsa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος5/2/13

    Α! και δεν είμαι απο την Καρδίτσα...
    ("Και μη σε μέλει εσένανε απο που 'μαι'γω!" που λέει και το τραγούδι)

    karditsa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χρόνης5/2/13

    Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ, ο οποίος εθεώρησα ότι είσαι εκ Καρδίτσης ορμώμενος, με παρεξήγησες! Ίσα-ίσα, τον σεβασμό μου στους διά Χριστόν σαλούς ήθελα να εκφράσω με την απορία μου ποιος μπορεί σήμερα να προσεγγίσει έστω την αυθεντικότητα και την αγιότητά τους ζώντας με τον τρόπο τους, κάνοντας δηλαδή την θεωρία πράξη. Συγγνώμη εάν ήταν άστοχη η έκφρασή μου.
    Παραδείγματος χάριν, ένας αγαπημένος μου Άγιος είναι ο Ανδρέας ο εν Κρίσει. Αν τολμούσε όμως σήμερα κάποιος να τον μιμηθεί και να κάνει ό,τι έκαμε εκείνος, όχι αγιότητα δεν θα "υποψιάζονταν", αλλά θα τον έκλειναν στα σίδερα, "θρησκευόμενοι" (κυρίως) και μη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ο Λευτέρης ο ξεφτέρης5/2/13

    @ Χριστίνα

    Αν κουράστηκες, κυρία, πιες ένα φασκόμηλο και πέσε για ύπνο! Άσε εμάς να βρούμε μια άκρη και μη μας κάνεις την πριμαντόνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Επώνυμος5/2/13

    Ο κ. Ανδρέας Βιτούλας είναι γνωστός από τις δημοσιεύσεις του στην "Οδό" και δίνει μια ξεχωριστή νότα στον θεολογικό λόγο στην Καστοριά. Καθώς είναι ακόμη πολύ νέος, εύχομαι να συνεχίσει ολοένα και καλύτερα και να έχει άξιους συνοδοιπόρους στην πορεία του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ανώνυμος5/2/13

    Μπράβο Ανδρέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ανώνυμος5/2/13

    Χμ! Τί βλέπω; Άρχισατε να συνέρχεστε ;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ανώνυμος5/2/13

    Για το ενδέκατο σχόλιο

    Αυτό το ρήμα, αγαπητέ, είναι νεολογισμός και να προσέξετε να μην πάθετε καμιά ζημιά !

    Γραμματεύς του Μπαμπινιώτου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ανώνυμος5/2/13

    Κύριε Γραμματεύ,(του πολυχρονεμένου μας Ακαδημαϊκού και αίροντος την ανορθογραφίαν του Κόσμου κ.κ. Μπαμπινιώτου του ευσεβεστάτου και προσφιλωτάτου ημών διδασκάλου πολλά τα έτη, του Κυρίου δεηθώμεν...). Πρόσεξε τι βρήκα (με βοήθησε ο "ψάξε-ψάξε" -να μα την αλήθεια:

    "Η σχιζοφρένεια αποδιοργανωμένου τύπου χαρακτηρίζεται από αποδιοργανωμένο λόγο, χωρίς εμφανή συνοχή ή λογική, ν ε ο λ ο γ ι σ μ ο ύ ς και ακατάλληλο και ξαφνικά εναλλασσόμενο συναίσθημα".
    Λες να "λάλησα" Αδελφέ;

    karditsa



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ανώνυμος5/2/13

    Εσύ λάλησες, τόχω για σίγουρο!
    Ποια αυθεντία όμως έγραψε το παράθεμα δεν γράφεις. Μην αρχίσουμε να ψαχνόμαστε τώρα όλοι για σχιζοφρένεια... Αυτός που τα έγραψε αυτά τόσο εγνωσμένης σωφροσύνης είναι; Επιφυλάσσομαι.

    Γραμματεύς του Μπαμπινιώτου
    (με είπες και Αδελφό και μ' ήρθε ο ουρανός σφοντύλι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ανώνυμος6/2/13

    Από "Εγχειρίδιον ψυχικών νόσων" αγαπητέ...
    Άμα το καλοπροσέξεις κάθε πρωί στα τηλεοπτικά παράθυρα και στον -κατ'ευφημισμόν- δημόσιο διάλογο θα αντικρίσεις τα σημεία της εθνικής ημών φρενοβλαβιώσεως που 'λεγε κι ο ΜΕΓΑΣ μακαρίτης...
    http://www.youtube.com/watch?v=BHsYButzIeE

    karditsa

    ΥΓ. Εν Χριστώ "Αδελφέ" εννοούσα!
    Μην θορυβείσαι και μου τρέχεις στη Χατζβασιλείου για τον χαμένο σου αδέρφι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ανώνυμος6/2/13

    @ karditsa

    Γιαα να προσέξουμε λίγο... Με ρέγουλο τα λόγια του Άσιμου, γιατί το τέλος του δεν πιστοποιεί και την αλήθεια τους. Ας μην παρασυρόμαστε από ό,τι μας εντυπωσιάζει σαν εξωτικό. Η ταύτιση λόγων και έργων δίνει και τα σωστά πρότυπα. Όσο για τον αυτόχειρα καλλιτέχνη, ο Θεός να τον συγχωρέσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ανώνυμος6/2/13

    Βρε κυρ-24 ,
    Μπορείς να πας να δεις ...αν έρχομαι;

    Όσο για τη ..."συγχώρεση του αυτόχειρα" που λες γιααα άκου εδώ να μαθαίνεις!
    http://www.youtube.com/watch?v=nAh45vCMOBQ
    (...) και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
    με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφραίν
    για το χαμένο μου αγώνα
    που τα στιχάκια μείναν μόνα
    να τον κλαιν!

    karditsa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ανώνυμος6/2/13

    Εσύ ρε Μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω;
    Με του συμπάθιου κιόλα, αλλά σαν θυμό αδικαιολόγητου μι βγαζ η απάντησ στουν 24. Μύγα στου σπαθί σ δεν ανέχισι; Μη μι πάρ κι μένα η μπάλα! Κι συ του άλλου άκρου έπιασις, ακούς ικί "ΜΕΓΑΣ μακαρίτης"...
    Ξερς πόσα ψουμιά πρέπ να φάει κανείς για να τον ειπούν ετσ;;;; ΞΕΡΣ κι πουλύ καλά μάλστα, λέου ιγώ τώρα!
    Ποιος αμφισβήτισι την αξία των στίχων;
    Κι για να μην μπένω στουν κόπου να παένω να δω αν έρχισι, έλα μοναχός κι τήρα καλίτερα ότι τ' ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ μείναν μόνα κι όχι τα στιχάκια όπους έγραψες απ' τα νιυράκια σ!
    ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΤΗ ΧΑΡΗ ΣΟΥ ΜΩΡΕ !

    τρίκαλο
    (σ' αγαπάω κατ' εξακολούθησιν)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ανώνυμος6/2/13

    Άκου "Τρίκαλο"...
    αδιάφορο μ΄ αφήνουν τα τέλη της ζωής ημών (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο φεύγουμε!). Και δεν μπορώ ν΄ακούω εύκολους αφορισμούς γι' ανθρώπους πολύ πονεμένους και άρρωστους...

    Άκου λοιπόν όταν ανταμώνουν δυο ΜΕΓΑΛΟΙ (ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ-ΑΣΙΜΟΣ) τι συμβαίνει στης ψυχής το
    σ ύ σ σ η μ ο ν ...(και σείσιμον ακόμα!)
    http://www.youtube.com/watch?v=qNQFSNmuibg

    karditsa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ανώνυμος7/2/13

    "Τόσο πολύ μ' αγάπησες, Κυρά,
    που άκουγα διπλά τα βήματά μου.
    Πάταγα εγώ στραβός μες στα νερά
    κι εσύ κοντά μου ..."

    Τί να λέμε τώρα; Απλώς για την ώρα έχεις χάσει τ' αυγά και τα καλάθια, αφού για άλλο μιλάμε κι αλλού το γυρνάς. Ας είναι. Δε λύνονται αυτά έτσι.
    Άκου τώρα κι ισύ που μι τρέλλανις με τα "άκου κι άκου" :
    http://www.youtube.com/watch?v=YxjF1s2T7GI

    τρίκαλο και τρικάταρτο
    (σν αγάπη μ σμασία δεν δινς, άπουνη καρδιά ;;;;;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ανώνυμος7/2/13

    Karditsa
    Χωρίς πλάκα, είσαι ευφυής άνθρωπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ανώνυμος7/2/13

    Γκτούπα την, γκτούπα την, Καρδίτσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ανώνυμος7/2/13

    Ναι, ΚΑΙ ευφυής ΚΑΙ ΠΟΛΥ μετριόφρων!
    Να σκεφτείς πως στα γενέθλιά μου στέλνω απαρεγκλίτως ...συγχαρητήριο τηλεγράφημα στη μάνα μου!

    karditsa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ανώνυμος7/2/13

    karditsa
    Ως ευφυής άνθρωπος, ελπίζω στα γενέθλια σου να μην ανάβεις και κεράκια σε τούρτα... γιατί θα πρέπει να έρθει η Πυροσβεστική ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Ανώνυμος7/2/13

    μη κρινεις εξ ιδίων τις αλλοτριες τουρτες τριανταδύο σχολιαστά!

    karditsa

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ