14.6.15

ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ώρα να ανασυγκροτηθούμε

Όπως τόνιζα και προεκλογικά, σε κάθε πόλεμο έτσι και στον οικονομικό που βιώνουμε -ειδικότερα από το πρώτο μνημόνιο και έπειτα- θα υπάρξουν νίκες, ήττες αλλά και τακτικές αναδιπλώσεις. Έπειτα από την πρώτη νίκη που πέτυχε ο λαός μας στις 25 Γενάρη, ξεκίνησε μια πρωτόγνωρη και σκληρή διαπραγμάτευση μέσα σε ένα πλαίσιο αρνητικών συσχετισμών με μόνες δυνάμεις τη λογική των επιχειρημάτων μας και τη θέληση του λαού μας για αξιοπρέπεια και μέλλον.
Μέσα στις πρώτες μέρες καταφέραμε να ενσαρκώσουμε τις ελπίδες του μεγαλύτερου μέρους των Ευρωπαϊκών λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από την καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης. Ελπίδες που στηρίζονται στην αναχαίτιση της λιτότητας, στην επαναφορά των εργασιακών δικαιωμάτων και στην εμβάθυνση της δημοκρατίας στην Ευρώπη.
Στην πρώτη φάση του εγχειρήματος, αυτό που επιτεύχθηκε ήταν μια συμβιβαστική λύση που μπορεί να περιγραφεί ως ανακωχή. Καταφέραμε, αρχικά, να μην επιβληθούν τα επιπλέον καταστροφικά μέτρα λιτότητας που συνόδευαν την αξιολόγηση του προηγούμενου προγράμματος. Καταφέραμε να αναγνωριστεί ο διαχωρισμός μεταξύ μνημονίου και δανειακής σύμβασης. Έπειτα, να μην υπάρξει πρόβλημα ρευστότητας στην οικονομία μας. Τέταρτον, οι οποιεσδήποτε συζητήσεις να διεξάγονται ισότιμα μεταξύ των αναγνωρισμένων θεσμών. Επίσης, το Ελληνικό πρόβλημα να πάρει την πραγματική Ευρωπαϊκή -ίσως και παγκόσμια- διάσταση του. Τέλος, να πετύχουμε μια συμφωνία που να περιλαμβάνει βασικές προγραμματικές θέσεις του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης».
Βέβαια μπορεί το μνημόνιο να έλαβε τέλος, αλλά το νεοφιλελεύθερο σχέδιο που επιβλήθηκε μέσα από εκατοντάδες νόμους, προεδρικά διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις παραμένει. Μπορεί να παραδέχθηκαν οι εταίροι το παράλογο των πρωτοφανών σε ύψος πρωτογενών πλεονασμάτων αλλά η λογική για επίτευξη, έστω και μικρών, παραμένει. Όπως και να έχει, δεν περίμενε κανείς ότι μία χώρα που είχε εξελιχθεί σε πειραματόζωο του νεοφιλελευθερισμού, με την πρώτη της αντίδραση θα επέβαλε μονομιάς το τέλος της λιτότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από εκεί και πέρα, μέσα στο διάστημα των τεσσάρων μηνών και εντός του ασφυκτικού πλαισίου της ανακωχής (λόγω συσχετισμών και συγκυρίας) στην οποία καταλήξαμε, πρέπει να ανασυνταχθούμε. Πρέπει να γίνει ένας αγώνας δρόμου για να επιτύχουμε πολλά σε λίγο χρόνο, με ένα διπλό μήνυμα, τόσο προς τους εταίρους όσο, κυρίως, προς τον λαό μας. Σε αυτό το διάστημα των τεσσάρων μηνών πρέπει να αποτυπωθεί το πρόγραμμα των δέκα μηνών και των δέκα ετών που θα έρθει σε συνέχεια του προγράμματος των δέκα ημερών που ήδη υλοποιείται, καθιστώντας σαφές πως αποτελεί τον μοναδικό οδηγό για την ανασυγκρότηση της χώρας προς όφελος των πολλών και τον μοναδικό τρόπο θωράκισης της θέσης μας.
Με αυτό ως οδηγό και εργαλείο να ανανεώσουμε την εμπιστοσύνη του λαού μας και να προετοιμαστούμε όσο γίνεται καλύτερα για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων στις επόμενες ακόμη πιο δύσκολες καταστάσεις που θα αντιμετωπίσουμε, έτσι ώστε πιο έτοιμοι, πιο ώριμοι και πιο αποφασισμένοι να λάβουμε τις αποφάσεις που πρέπει.
Αυτή τη στιγμή η ευθύνη είναι τεράστια. Από τη μια πρέπει να μείνουμε όρθιοι και μαχητικοί και από την άλλη πρέπει να διατηρήσουμε την ριζοσπαστικότητα μας ώστε να αποτελέσουμε θρυαλλίδα ριζοσπαστικών εξελίξεων και στην Ευρώπη.
Είναι δύσκολο, αλλά γνωρίζουμε πως η αριστερά πάντα καλείται να πράξει στα δύσκολα...

Αναδημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ από το The Press Project, 
στις 26 Φεβρουαρίου 2015, αρ. φύλλου 777


Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

2 σχόλια:

  1. Telas Dimitrios [facebook]14/6/15

    Tα γνωστά αριστερά φιλολογήματα... (ή αρλούμπες... ή "δημιουργική ασάφεια" κατά τον Βαρουφάκη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος14/6/15

    Ιστορικά να το πάρουμε το πράγμα,
    η Αριστερά στα "δύσκολα" τάχει κάνει συστηματικά
    μ ο ύ σ κ ε μ α...
    Τωρα δυστυχώς θα ...μυρίζουν κι όλας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ