Μέσα στις πρώτες μέρες καταφέραμε να ενσαρκώσουμε τις ελπίδες του μεγαλύτερου μέρους των Ευρωπαϊκών λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από την καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης. Ελπίδες που στηρίζονται στην αναχαίτιση της λιτότητας, στην επαναφορά των εργασιακών δικαιωμάτων και στην εμβάθυνση της δημοκρατίας στην Ευρώπη.
Στην πρώτη φάση του εγχειρήματος, αυτό που επιτεύχθηκε ήταν μια συμβιβαστική λύση που μπορεί να περιγραφεί ως ανακωχή. Καταφέραμε, αρχικά, να μην επιβληθούν τα επιπλέον καταστροφικά μέτρα λιτότητας που συνόδευαν την αξιολόγηση του προηγούμενου προγράμματος. Καταφέραμε να αναγνωριστεί ο διαχωρισμός μεταξύ μνημονίου και δανειακής σύμβασης. Έπειτα, να μην υπάρξει πρόβλημα ρευστότητας στην οικονομία μας. Τέταρτον, οι οποιεσδήποτε συζητήσεις να διεξάγονται ισότιμα μεταξύ των αναγνωρισμένων θεσμών. Επίσης, το Ελληνικό πρόβλημα να πάρει την πραγματική Ευρωπαϊκή -ίσως και παγκόσμια- διάσταση του. Τέλος, να πετύχουμε μια συμφωνία που να περιλαμβάνει βασικές προγραμματικές θέσεις του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης».
Βέβαια μπορεί το μνημόνιο να έλαβε τέλος, αλλά το νεοφιλελεύθερο σχέδιο που επιβλήθηκε μέσα από εκατοντάδες νόμους, προεδρικά διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις παραμένει. Μπορεί να παραδέχθηκαν οι εταίροι το παράλογο των πρωτοφανών σε ύψος πρωτογενών πλεονασμάτων αλλά η λογική για επίτευξη, έστω και μικρών, παραμένει. Όπως και να έχει, δεν περίμενε κανείς ότι μία χώρα που είχε εξελιχθεί σε πειραματόζωο του νεοφιλελευθερισμού, με την πρώτη της αντίδραση θα επέβαλε μονομιάς το τέλος της λιτότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από εκεί και πέρα, μέσα στο διάστημα των τεσσάρων μηνών και εντός του ασφυκτικού πλαισίου της ανακωχής (λόγω συσχετισμών και συγκυρίας) στην οποία καταλήξαμε, πρέπει να ανασυνταχθούμε. Πρέπει να γίνει ένας αγώνας δρόμου για να επιτύχουμε πολλά σε λίγο χρόνο, με ένα διπλό μήνυμα, τόσο προς τους εταίρους όσο, κυρίως, προς τον λαό μας. Σε αυτό το διάστημα των τεσσάρων μηνών πρέπει να αποτυπωθεί το πρόγραμμα των δέκα μηνών και των δέκα ετών που θα έρθει σε συνέχεια του προγράμματος των δέκα ημερών που ήδη υλοποιείται, καθιστώντας σαφές πως αποτελεί τον μοναδικό οδηγό για την ανασυγκρότηση της χώρας προς όφελος των πολλών και τον μοναδικό τρόπο θωράκισης της θέσης μας.
Με αυτό ως οδηγό και εργαλείο να ανανεώσουμε την εμπιστοσύνη του λαού μας και να προετοιμαστούμε όσο γίνεται καλύτερα για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων στις επόμενες ακόμη πιο δύσκολες καταστάσεις που θα αντιμετωπίσουμε, έτσι ώστε πιο έτοιμοι, πιο ώριμοι και πιο αποφασισμένοι να λάβουμε τις αποφάσεις που πρέπει.
Αυτή τη στιγμή η ευθύνη είναι τεράστια. Από τη μια πρέπει να μείνουμε όρθιοι και μαχητικοί και από την άλλη πρέπει να διατηρήσουμε την ριζοσπαστικότητα μας ώστε να αποτελέσουμε θρυαλλίδα ριζοσπαστικών εξελίξεων και στην Ευρώπη.
Είναι δύσκολο, αλλά γνωρίζουμε πως η αριστερά πάντα καλείται να πράξει στα δύσκολα...
Αναδημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ από το The Press Project,
στις 26 Φεβρουαρίου 2015, αρ. φύλλου 777
στις 26 Φεβρουαρίου 2015, αρ. φύλλου 777
Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:
- ΟΔΟΣ: Referendum
- Λόγος & Αντίλογος (Α.Λ. Περί δημοψηφίσματος)
- Τα δημοψηφίσματα στην ελληνική έννομη τάξη
- Λόγος & Αντίλογος (Ένθερμος Αναγνώστης: Δημοψήφισμα)
- ΟΔΟΣ: Σκιά του εαυτού της
- ΟΔΟΣ: There is no alternative
- "There Is No Alternative" (Δ. Διαμαντόπουλους)
- ΟΔΟΣ: Σε μια προσανατολισμένη [διασωθείσα] Ελλάδα
- ΜΠΕΣΣΗ ΜΙΧΑΗΛ: H θεωρία των παιγνίων | Game of “Thrones” | Yanis vs Wolfgang
- ΜΠΕΣΣΗ ΜΙΧΑΗΛ: Singularity: Μοναδικότητα/Ανωμαλία;
- ΟΔΟΣ: Η επόμενη ημέρα
- ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΜΠΑΓΓΟΥ: Η προφανής γοητεία της αριστεράς και της δεξιάς
- ΟΔΟΣ: Το πολιτικό μεθαύριο της χώρας
Tα γνωστά αριστερά φιλολογήματα... (ή αρλούμπες... ή "δημιουργική ασάφεια" κατά τον Βαρουφάκη)
ΑπάντησηΔιαγραφήΙστορικά να το πάρουμε το πράγμα,
ΑπάντησηΔιαγραφήη Αριστερά στα "δύσκολα" τάχει κάνει συστηματικά
μ ο ύ σ κ ε μ α...
Τωρα δυστυχώς θα ...μυρίζουν κι όλας...