1.6.15

ΛΑΖΑΡΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ: Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

ήτοι περί του ορθώς λέγειν τε και γράφειν


27/12/2014 τοπικός τύπος. Τη βραδυά εκείνη... Το ορθόν: με ι, η βραδιά, διότι η λέξη βραδιά δεν προήλθε από το βράδυ αλλά από το θηλυκό του αρχαίου επιθέτου (και της καθαρευούσης) ο βραδύς, η βραδεία, το βραδύ, με την παρατήρηση όμως: σε κάποια περίοδο έλεγαν η βραδέα. Από αυτό το σύμπλεγμα, εα, στην ομιλούμενη προήλθε η κατάληξη -ια, πρβλ. η μηλέα, η μηλιά, η ελέα, η ελιά, έτσι και η βραδιά.
Στην ίδια εφημερίδα: τα σχολεία είχαν κλείσει... Θυμίζω ότι σε μια προηγούμενη στήλη μίλησα για ρήματα ενεργητικά με σημασία παθητική: Ανοίγω την πόρτα αλλά και ο καιρός ανοίγει, η πόρτα ανοίγει. Κανονικά θα έπρεπε να λέμε η πόρτα ανοίγεται... Έτσι κανονικά θα λέγαμε τα σχολεία είχαν κλεισθεί ή ήταν κλεισμένα, κλειστά, αλλά επεκράτησε ό,τι ξέρουμε και λέμε: κλείνει το σχολείο, Πώς; Αφ' εαυτού κλείνει; (κλείεται). Όχι, εμείς το κλείνουμε το σχολείο. Γίνεται κατανοητό από στερεότυπη φράση συμβουλίων στα πρακτικά: Κατόπιν αυτών λύεται η συνεδρίαση (και όχι λύνει... η συνεδρίαση!).

28/12/2014 Χρόνια τώρα, καθώς διαβάζω άρθρα εφημερίδων, συνηθίζω να κρίνω και να λέγω: Αυτός είναι σοβαρός και αντικειμενικός δημοσιογράφος. Αυτή μου την άποψη μου την κατακρημνίζει (τουλάχιστον ως αμφίβολη) ο διάσημος Αμερικανός δημοσιογράφος John Swinton σε δήλωσή του σε αποχαιρετιστήρια εκδήλωση. Σε αυτήν την δεξίωση κάποιος μίλησε για ανεξάρτητο τύπο. Αμέσως ο Swinton διαμαρτυρήθηκε: "Δεν υπάρχει στην Αμερική ανεξάρτητος τύπος(!) Ούτε ένας ανάμεσά σας δε θα τολμούσε να εκστομίσει μιαν έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε, νψρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δε θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί... Πληρώνομαι κάθε εβδομάδα, ώστε να κρατώ την τίμια άποψή μου έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφω... Είναι δουλειά και καθήκον του κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να διαστρεβλώνει..., να κολακεύει γονυπετής τον Μαμωνά... Είμαστε όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα κι εμείς χορεύουμε στον ρυθμό τους...". Ας είναι αναγνωρισμένος ως μεγάλος δημοσιογράφος της New York Times. Δεν δέχομαι να μου δημιουργεί 100% τέτοια και τόση καχυποψία για όλους τους δημοσιογράφους! Αλίμονό μας, αν ισχύουν αυτές οι υπερβολικές απόψεις! Τότε τι κάνουμε; Ζούμε με πλαστή ενημέρωση;

29/12/2014 Ανασύρω παλιές σημειώσεις ενίοτε. Σήμερα ανέσυρα, με σχετική αναφορά σε ομιλία του σεπτού ιεράρχου Κυρού Αυγουστίνου, για αναξίους ιερωμένους που κηρύττουν: "Αν σου δώσει λίρα χρυσή γέρος ασχημομούρης ή λεπρός, ασφαλώς θα την πάρεις! Έτσι μα δέχεσαι και τον λόγο του αναξίου ιεροκύρηκος, γιατί είναι λόγος του Θεού". Και συνέχεια: "Έχεις αγωνία για τον μακρά εβρισκόμενο συγγενή σου. Έρχεται ο κομίζων την προς σε επιστολήν. Με αγωνίαν παίρνεις το γράμμα, χωρίς να εξετάζεις τι φοράει ο ταχυδρόμος. Όταν διψάς πολύ, δεν εξετάζεις αν το ποτήρι είναι χρυσό, γυάλινο, τενεκεδένιο ή λερωμένο." Από αυτά και από τον τρόπο διατυπώσεως προκύπτει ότι ο σεπτός μητροπολίτης Φλωρίνης με πίστη ακλινή και πολλήν ορθοδοξία είχε συνείδηση, συναίσθηση ότι ασφαλώς "διέλαθον χειροτονηθέντες υπ'αυτού" και τινές ανάξιοι, αλλά κατ'οικονομίαν και λόγω των αναγκών της περιοχής τους χειροτόνησε... Αντιλαμβάνομαι την αγωνία και το επιεικές του σεπτού Ιεράρχου, αλλά για εμέ και τον κάθε πιστό έχει τεράστια σημασία και αξία ο λόγος του ορθοτομούντος ιεροκύρηκος να ανταποκρίνεται και στο ήθος, στον χαρακτήρα και στην ιεροπραξία του κηρύττοντος "τον λόγον της Αληθείας".

Ο Γλωσσαμύντωρ
Λάζαρος Νικηφορίδης


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29 Ιανουαρίου 2015, αρ. φύλλου 773.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ