28.5.16

ΟΔΟΣ: Ήταν ενωμένοι και αποφασισμένοι


ΟΔΟΣ 21.1.2016 | 820

Η απόφαση του Δήμου Καστοριάς να μεταφέρει τελικά την δημοτική βιβλιοθήκη στο κτήριο της πλατείας Κουμπελίδικης που προορίζεται να στεγάσει το τμήμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής, έστω κι’ αν για την ώρα -με διαχρονική ευθύνη των διοικήσεων του Δήμου- η υπόθεση παραμένει φάντασμα, είναι ενέργεια λανθασμένη και επιβλαβής για τα συμφέροντα της πόλης της Καστοριάς. Ειδικά της Καστοριάς των γενιών που έρχονται, μιας και οι σημερινές γενιές ήδη δεν περιμένουν και πολλά πράγματα από τους εκλεγμένους και δείχνουν σημάδια εξάντλησης.

Ο ισχυρισμός ότι η μεταφορά είναι προσωρινή, χειροτερεύει την ουσία. Όχι μόνο επειδή ως γνωστό στην Ελλάδα τίποτε δεν είναι πιο μόνιμο από το προσωρινό. Αλλά και επειδή προϋπέθεσε δαπάνες και μελέτες που αλλοιώνουν την χρηστικότητα του χώρου, πάντοτε σε σχέση με την λειτουργία της Σχολής. Και επειδή εν τέλει ως δικαιολογία ακούγεται περιπαικτικά.

Απορίας άξιο είναι να απαντηθεί το γιατί ο Δήμος Καστοριάς τα τελευταία αρκετά χρόνια, με όχι μια αλλά περισσότερες διοικήσεις (δημάρχους), συστηματικά διαχειρίζεται με αδιανόητα αδιέξοδο και επιπόλαιο τρόπο την προοπτική της Σχολής. Η εξήγηση ότι η πόλη βρίσκεται μπροστά σε απροθυμία, έλλειψη πολιτικής βούλησης ή και σύνθετη ανικανότητα, δίνει μερικές απαντήσεις, αλλά δεν λύνει το ζήτημα.

Είναι σαν ένα αόρατο χέρι να κατευθύνει όλες τις αποφάσεις και να εμποδίζει την λειτουργία της Σχολής, που δεν είναι απλά έργο υποδομής, πολιτισμού, στίγματος της Καστοριάς, αλλά και ζήτημα επιβίωσης ή όχι της προοπτικής μιας πόλης, που δεν έχει απολύτως τίποτε άλλο στο οποίο να ελπίζει. Μετά τα καρναβάλια, που ασφαλώς και δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα απλό έθιμο, επικρατεί χάος τόσο στην γούνα, όσα και σε κάθε τομέα δραστηριότητας.

Με την οικονομική κρίση να παραλύει κάθε τι δημιουργικό και ελπιδοφόρο, και την ερήμωση να απειλεί ολόκληρη την Καστοριά με τις επεκτάσεις της, η κατάσταση στο παλιό κέντρο της πόλης δεν μπορεί να περιγραφεί εύκολα. Αν και κατά βάση πυκνοκατοικημένο ακόμη, το παλιό κέντρο άρχισε να υποδέχεται χρήσεις χώρων ασυνήθιστες, εξαιρετικές, ακόμη και του περιθωρίου. Για γέλια και για κλάματα.

Το γεγονός ότι η απόφαση για την μεταφορά της δημοτικής βιβλιοθήκης λήφθηκε με τυπικά νόμιμο τρόπο, δηλαδή με απόφαση-εισήγηση της δημοτικής κοινότητας Καστοριάς και στην συνέχεια επικυρώθηκε από το δημοτικό συμβούλιο Καστοριάς, δεν αρκεί και δεν την εξαγνίζει στην ουσία. Η Ελλάδα βιώνει ήδη τις συνέπειες δεκαετιών νομίμων κατά τα άλλα αποφάσεων που την οδήγησαν στο χείλος της καταστροφής.

Στην Καστοριά πάλι, τα τελευταία πολλά χρόνια είναι πολλά τα σκανδαλώδη θέματα, διαχρονικά πάντα, που σχετίζονται με την πολιτικά –και όχι απλά- εγκληματική ή ανίκανη διαχείριση μείζονων ή μικρότερων προκλήσεων. Όπως το ζήτημα του Πνευματικού Κέντρου, η σκάλα (γέφυρα) του Σταυρού, η εγκατάλειψη και φθορά ακινήτων και υποδομών του Δήμου ή το τμήμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής.

Για όλα αυτά θα έπρεπε να διερευνηθούν οι πολιτικές -και τυχόν άλλες ευθύνες- όσων ακόμη και με τυπικά νόμιμες αποφάσεις, έβλαψαν κατά δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τις σχετικές υποθέσεις, οικονομικά αλλά και πολιτικά. Ώστε θα πρέπει κάποια στιγμή να καταρτισθεί κατάλογος των προς διερεύνηση σκανδάλων. Ακόμη και για μελέτη του μέλλοντος μιας πολιτικής και δημοτικής ψυχοπαθολογίας, που δεν έχει ανταγωνιστή. Η οποία σε κάθε περίπτωση υποβάθμισε δραματικά την προοπτική της Καστοριάς.

Στην κορυφή του θέματος παραμένει το θέμα του τμήματος της Αρχιτεκτονικής Σχολής, το οποίο δεν είναι στην ατζέντα των προτεραιοτήτων της σημερινής δημοτικής αρχής. Κι’ όμως ήταν προεκλογικά, που ο τέως νομάρχης Καστοριάς κ. Κώστας Λιάντσης ως υποψήφιος βουλευτής σαφώς υποστήριζε (δήλωνε και διέδιδε) ότι από κοινού με τον νυν δήμαρχο Καστοριάς κ. Ανέστη Αγγελή, ήταν ενωμένοι, αλλά και αποφασισμένοι -πέρα από την πολιτική πίεση που θα ασκούσαν στην κυβέρνηση- να στραφούν και δικαστικά εναντίον κάθε υπεύθυνου για το ναυάγιο, ή ακριβέστερα την προσάραξη της Σχολής. Μάλιστα είχαν κατευθύνει τις ευθύνες σε συγκεκριμένα πρόσωπα, από Κοζάνη «μεριά», που είναι και η μεγάλη ωφελημένη όλης αυτής της ανικανότητας και αδιαφορίας.

Και να που τώρα, παρά το γεγονός ότι σε επίπεδο καλών προθέσεων και ρητορικής έστω, ακόμη και ο ίδιος ο περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας κ. Θεόδωρος Καρυπίδης, δείχνει έτοιμος να υποστηρίξει την επαναφορά της υπόθεσης ώστε να λειτουργήσει η Σχολή κάποια στιγμή στο κτήριο της πλατείας Κουμπελίδικης, είναι ο ίδιος ο Δήμος Καστοριάς με επικεφαλής τον κ. Ανέστη Αγγελή που καθώς φαίνεται εγκαταλείπει διαδραστικά την υπόθεση και αναλαμβάνει τον ρόλο του δήμιου. Ενός έργου, που αν μη τι άλλο στοίχισε εκατομμύρια ευρώ.

Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης δεν είναι απλά ότι καταλαμβάνεται το κτήριο και πρόκειται να υποβληθεί σε μετατροπές και φθορές που δύσκολα επανορθώνονται. Αλλά ότι ο Δήμος Καστοριάς αποχωρεί από την πολιτική διεκδίκησης, με μια μεταφορά (της δημοτικής βιβλιοθήκης) που μπορούσε να γίνει σε άλλο δημοτικό κτήριο, όπως για παράδειγμα  στα Τερζάκεια Λουτρά, ή στο κτήριο του τέως Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Έρευνας δίπλα από το β’ δημοτικό σχολείο. Σε ένα κτήριο που παραμένει απολύτως κενό, απολύτως διαθέσιμο και κατάλληλο για να στεγάσει την δημοτική βιβλιοθήκη. Αν δεν είναι ακόμη καλύτερο και πιο κατάλληλο (έναντι συμβολικού ή και καθόλου ανταλλάγματος), η αίθουσα που στέγαζε κάποτε το εμβληματικό καφενείο και αίθουσα χορών «Αίγλη» στην πλατεία Ομόνοιας.

Και αποφασίζεται η μεταφορά, ως δήθεν προσωρινή, την ίδια στιγμή που ανακοινώθηκε η δημιουργία νέας κρατικής βιβλιοθήκης της Καστοριάς, στην περιοχή της λεωφόρου των Κύκνων. Για την οποία ο ίδιος Δήμος Καστοριάς διέθεσε δημοτικό ακίνητο. Κρατική βιβλιοθήκη στην οποία ήδη αποφασίσθηκε να απορροφηθεί η δημοτική βιβλιοθήκη Καστοριάς που μεταφέρεται... προσωρινά στο κτήριο της Αρχιτεκτονικής Σχολής, το οποίο θα καταστήσει έτσι απρόσφορο για την λειτουργία της, όσα χρόνια θα εκκρεμεί η διεκδίκηση, ή έστω όσα χρόνια η σημερινή διοίκηση της Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας θα δηλώνει το πολιτικό ενδιαφέρον και την θέλησή της «να αποκατασταθεί η αδικία».

Για την οποία αδικία, ο Δήμος Καστοριάς δεν κάνει τίποτε, -αν δεν συμπράττει κιόλας. Πρόκειται για διαρκή ολίσθηση, για σκάνδαλο ολκής και προκλητικό. Απομένει να φανεί αν η Νέμεσις έχει ρόλο.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Ιανουαρίου 2016, αρ. φύλλου 820.





2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος29/5/16

    Ένα σκέτο αλαλούμ δηλαδή... Κι όλα αυτά πρέπει να τα καταπίνουμε αμάσητα για να ζούμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος30/5/16

    Για αλλη μια φορα μονο λογια! Η ενοτητα και η αποφασιστικοτητα αποδεικνυονται στην πραξη. Γι' αυτο δεν εχουν καταλαβει ακομα οι πολιτικοι μας ποσο εχουν πεσει στα ματια μας. Ο λαος κρινει απο τα αποτελεσματα και οχι απο τις υποσχεσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ