Έπρεπε να περάσουν 3.000 χρόνια για να γίνει και η χώρα μας αποικία… Το 800 και το 600 π.Χ. οι πρόγονοι μας ίδρυσαν τις πρώτες αποικίες, μαζί με τους Φοίνικες, Καρχηδονίους, Μιλησίους, Δωριείς κ.λπ. Ομάδες ανθρώπων με οικογενειακούς ή φυλετικούς δεσμούς, αναχωρούσαν από τις περιοχές που προαναφέραμε και πήγαιναν στις ανατολικές χώρες την Αφρική, την Νότια Ευρώπη. Εκεί αφομοιώνονταν με τους λαούς αλλά διατηρούσαν τις σχέσεις τους με την λεγόμενη μητρόπολη της καταγωγής των. Ίσοι με τους ιθαγενείς στα δικαιώματα και υποχρεώσεις, έδιναν ό,τι καλό έφερναν μαζί τους και πειθαρχούσαν στα ήθη και έθιμα των χωρών αυτών.
Ενώ οι αποικίες του 15ου αιώνα μ.Χ. των Ευρωπαίων της νοτίου και κεντρικής Ευρώπης προς την Ασία, την Αφρική και την Αμερική είχαν την κατάκτηση ολόκληρων λαών και κρατών, κυρίως δια του πολέμου, με σκοπό την εκμετάλλευση του πλούτου κάθε περιοχής. Είναι τόσες πολλές αυτές οι χώρες που το χαρτί αυτό αποφεύγει να μνημονεύσει, γιατί έγιναν σκληροί και με πολλά θύματα ανθρώπων οι επιβολές και υποδουλώσεις. Ο μόνος σκοπός η κατάκτηση και η απομύζηση του πλούτου. Βέβαια και πολλές αποικίες παραδίδοντο από πρόσωπα με επιρροή στις χώρες αυτές και με συναλλαγές κυβερνητικών οργάνων, για συνδιαχείριση του πλούτου.
Κάτι τέτοιο έγινε και στη χώρα μας στις 28 Μαΐου, ημέρα Κυριακή. Με την ψήφο του μισού Κοινοβουλίου η χώρα μας έγινε αποικία, για 99 χρόνια και ποιος ξέρει για πόσες εκατοντάδες άλλες.
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι ξεκίνησε ο νέος αγωγός. Ο λεγόμενος ΤΑΠ. Αυτός μαζεύει όλο τον πλούτο του Αιγαίου και καθιστά την χώρα υπόδουλη, με χαμένη την κυριαρχία μας επί γης, ουρανού και υπογείου πλούτου. Οι σημερινές αποικίες σαν την δική μας, που δημιουργούνται δια του πολέμου μέχρι τελικής καταστροφής ή δια της συμμετοχής κυβερνητικών προσώπων λόγω της χρεωκοπίας, διαθέτουν μια τυπική πολιτική ελευθερία, στην ουσία όμως είναι υποδουλωμένες. Έχουν δύο πρωθυπουργούς, ο πρώτος είναι απ’ έξω του αγωγού, και ο δεύτερος μαριονέτα της χώρας.
Θυμόσαστε καλά, τον τρόπο με τον οποίο ο Γιώργος Παπανδρέου με τους δικούς του κομματικούς φίλους ακύρωσε τον Μπουργκάς, για να μας φέρει με το φέσι που φόρεσε στο Ισραήλ, τον ΤΑΠ - αποικία. Τα μνημόνια που συντάχθηκαν στην Αγγλία, στη μάνα των αποικιών, μας φέσωσαν την αποικία, με δύο κινήσεις της σημερινής Κυβερνήσεως: πρώτον η πρόσκληση να έρθει το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο ως διαιτητής, και εν συνεχεία με το Κοινοβούλιο η καθιέρωση της αποικίας για 99 χρόνια.
Ράγιζε η καρδιά μας από λύπη, γιατί γνωρίζαμε καλά τις συνθήκες ζωής των άτυχων ιθαγενών κατοίκων των αποικιών… Τι υπέφεραν από τους κατακτητές, οι οποίοι απομυζούν τον όποιο πλούτο της χώρας των, κι αυτοί να είναι στο περιθώριο και με στερήσεις, απαγορεύσεις σκληρές. Τώρα μας κλαίνε άλλοι από συμπόνια. Εμείς που 3.000 χρόνια χύσαμε τόσο αίμα όσο νερό έχει το Αιγαίο. Τώρα έγινε πετρέλαιο και φυσικό αέριο για τους αποικιοκράτες, χωρίς κανένα αντάλλαγμα.
Πρώτη στέρηση. Βρέθηκε ο Τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αμφίπολη και τον φυλάγουν ξένοι, γιατί νομίζουν πως είναι τάφος Απάτσι. Τώρα οι Κρήτες ξεσηκώθηκαν γιατί οι τάφοι των Βενιζέλων, γίνονται με ονόματα ξένα.
Αλλά θα πρέπει να αναφέρουμε κάποια γεγονότα, πώς φθάσαμε ως εδώ και ποιοι ήταν οι πρωτοστάτες: Το 1957 ο εθνάρχης Καραμανλής για να απαλλάξει την χώρα μας από κάθε γνωστό, επιβολέα, γείτονα ή ξένο, μας έβαλε στην μεγαλύτερη ανεπτυγμένη και ανθρώπινη κοινωνία της γης, στην Ευρώπη. Θυμηθείτε τι τράβηξε ο ίδιος και ο λαός μας από την ημέρα αυτή.
Δολοφονία Λαμπράκη, ο Γ. Παπανδρέου με τον βρώμικο και μυστήριο ανένδοτο ψωμί-παιδεία-ελευθερία. Τα είχαμε και τα τρία τότε. Εγκαθίδρυση της Χούντας: ο εγκάθετος Παπαδόπουλος φώναζε «διακόπτομε την συμφωνία της χώρας με την ΕΟΚ». Τί τον πείραζε να την συνεχίσει; Μετά ήρθε η ώρα του πολέμου το 1974. Με εσωτερικό πάλι παλούκι βγάλαμε τα μάτια μας. Το Πολυτεχνείο έγινε νέο κράτος, μοίρασε αξιώματα και παράσημα στους εγκλωβισμένους παλικαράδες, χωρίς καμία προσφορά ή σχίσιμο ούτε ένα πουκάμισο.
Και στην συνέχεια έγιναν οπαδοί, όχι της πατρίδος αλλά των συνθημάτων, των ξενόφερτων ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, η δεξιά... οι βάσεις του θανάτου που ξαπλώθηκαν σ’ όλη τη χώρα κλπ. Η πατρίδα άντεξε σ’ όλα αυτά τα παραπλανητικά και προχωρούσε σταθερά. Δεν έπεφτε, είχε την ΕΟΚ που μας τάιζε ως και σήμερα χάρις στον εθνάρχη. Ο ανιψιός του προχώρησε στον Μπουργκάς. Τον χωρίς απαιτήσεις, αλλά μόνο ωφέλειες. Πώς καταργήθηκε; Δεκατέσσερα χρόνια ο Παπούλιας και τα μνημόνια του Γιωργάκη μας φύτεψαν τον ΤΑΠ και την αποικιοκρατία.
Ολόκληρες περιοχές της χώρας, όπως η Κρήτη, άλλα και τα νησιά, η Αχαΐα, περιοχές των Αθηνών και Θεσ/νίκης οι πρώτοι με αγκυλωμένες ιδέες ότι είναι οι μόνοι δημοκράτες, οι άλλοι ανερμάτιστοι και με συμφεροντολογικά προσωρινά του στομάχου, παρασυρμένοι από τους επί 50 χρόνια ψευδολόγους και λαϊκιστές έφεραν την χώρα στη σημερινή αποικιοχώρα.
Μια άλλη κατηγορία ανθρώπων, η μαθητιώσα νεολαία, λειτουργοί του χώρου της παιδείας πρωτοστάτησαν στις συνεχείς πολιτικές διεκδικήσεις για την διαμόρφωση κλίματος αναξιοπιστίας της πολιτικής ζωής. Έχουν την πρώτη ευθύνη για την σημερινή και για τα 99 χρόνια αποικία της χώρας μας. Και σε λίγο, σ’ ένα-δύο χρόνια, στην οικονομική εξαθλίωση με την βέβαιη επιστροφή στο χάλκινο νόμισμα, την δραχμή.
Πόσο μπορεί η χώρα να αντέξει ακόμη τον κρυφό, το ψέμα, το μεγάλο προπαγανδιστικό παιχνίδι;
Τώρα είναι αργά, μπήκαν οι υπογραφές του θανάτου από τους καθηγητές, ξένους και εγχώριους. Ενενήντα εννέα χρόνια αποικία η Ελλάδα, λοιπόν.
Όσο για τους κομμουνιστές δεν είναι να τους συμμερίζεται πολιτικά κανείς, και δεν τους υπολογίζω, γιατί οι πράξεις τους κατά τον πόλεμο το 1946-1949 και με την ήττα τους που εγκατέλειψαν εγκατέλειψαν την χώρα χωρίς ντροπή, δείχνουν ότι παίζουν μόνιμο παιχνίδι, αν και οι βουλευτές τους είναι στην Ευρώπη και οι ίδιοι ζουν από τα δανεικά.
Κύριε διευθυντά, θα κλείσω την επιστολή μου με ένα στίχο από τραγούδι του Καζαντζίδη: «Μα κανένας δεν μου φταίει για το χάλι μου. Σπάσιμο θέλει το κεφάλι μου».
Ας δούμε κι εμείς αν πρέπει να κάνουμε το ίδιο.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία,
Ένας νέος-άποικος Βορειοελλαδίτης
Ν. Πρώϊος
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 9 Ιουνίου 2016, αρ. φύλλου 839
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.