[β’ μέρος]
Η μεταπολίτευση είχε, όμως, και άλλα προβλήματα. Η διακοπή επί 7 χρόνια ομαλής πολιτικής ζωής επέφερε σοβαρές συνέπειες. Στην Πολιτική όπως και στη Φυσική «η δράση φέρνει αντίδραση», οπότε το εκκρεμές της πολιτικής ζωής κινήθηκε στην άλλη άκρη. Η νεολαία αντέδρασε λόγω της προηγούμενης επτάχρονης πολιτικής καταπίεσης με συχνές απεργίες και καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημιακών σχολών από μαθητές και φοιτητές.
Αυτές οι εκδηλώσεις αποδιοργάνωναν την εκπαιδευτική διαδικασία. Πολυήμερες απεργίες εκπαιδευτικών της μέσης και της κατώτατης εκπαίδευσης διαδέχονταν η μία την άλλη. Οι οικογένειες με εργαζόμενους δυο γονείς δεν είχαν πού να αφήσουν τα παιδιά τους τις ώρες που δεν πήγαιναν στα σχολεία τους. Τα κομματικά κίνητρα σε όλα αυτά ήταν εμφανή.
Η Δημοκρατία είναι πολίτευμα του μέτρου
Εικόνα: Το πολιτικό εκκρεμές δεν σταμάτησε στη μέση αλλά πήγε στο άλλο άκρο
Μετά από κάθε πορεία και διαδήλωση διαμαρτυρόμενης ομάδας πολιτών ακολουθούσαν σοβαρά επεισόδια με ρίψη βομβών βενζίνης (μολότοφ) αλλά και ρίψη χημικών από την αστυνομία. Τα επεισόδια αυτά προκαλούσαν οι αποκαλούμενοι «αναρχικοί» ή «αριστεριστές» οι οποίοι είχαν έδρα της κατασκευής βομβών μολότοφ πανεπιστημιακούς χώρους ή κατειλημμένα κτήρια.
Το 2008 στη διάρκεια επεισοδίων σε διαδήλωση κατά του Α΄μνημονίου, κάηκε από βόμβες βενζίνης το υποκατάστημα της τράπεζας Marfin, με αποτέλεσμα να βρουν τον θάνατο τρεις άνθρωποι και μεταξύ αυτών μια έγκυος γυναίκα. Μεταξύ των διαφόρων ακραίων εκδηλώσεων των φοιτητών ήταν το κτίσιμο της πόρτας του γραφείου κάποιων καθηγητών ή αίθουσας συνεδριάσεων της πρυτανείας, οι επιθέσεις σε καθηγητές και πρυτάνεις και γενικά τελείως ανάρμοστες και αντιδημοκρατικές και ποινικά κολάσιμες συμπεριφορές.
Ο καθηγητής Α. Συρίγος στοχοποιήθηκε με ειδική αφίσα, γιατί αντέδρασε και επέπληξε φοιτητές που έγραφαν συνθήματα σε έναν τοίχο μέσα στο πανεπιστήμιο. Ας σημειωθεί ότι οι φοιτητές (;) τον προπηλάκισαν και τον χτύπησαν. Για το θέμα αυτό ο ίδιος δήλωσε: «Το αυτονόητο της ελεύθερης έκφρασης παραμένει ακόμα ζητούμενο στο ελληνικό πανεπιστήμιο, αφού ομάδες περιθωριακών συνεχίζουν να σπέρνουν τον τρόμο και να απειλούν, όποιον δεν έχει τις ίδιες απόψεις μαζί τους».
Προσωπικά είχα την εμπειρία της εισβολής 20 φοιτητών (ίσως δεν ήταν όλοι φοιτητές) σε αίθουσα όπου δίδασκα μέσα στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, ενώ εκείνες τις μέρες οι φοιτητές είχαν κάνει κατάληψη μέσα σε κτήριο της διοίκησης της Ιατρικής Σχολής. Οι εισβολείς προσπάθησαν να με τρομοκρατήσουν για να σταματήσω να κάνω μαθήματα, με συμπίεζαν αφόρητα ανάμεσά τους, και όταν τους προσκάλεσα να καθίσουν και να συζητήσουμε σχετικά με το θέμα τους, μου απάντησαν ότι «Δεν ήρθαμε να συζητήσουμε». Τους απάντησα ότι «αυτό δεν είναι δημοκρατική συμπεριφορά να αρνούνται τον διάλογο». Αυτό το επεισόδιο έληξε ευτυχώς χωρίς άλλη επίπτωση και το θυμάμαι ως τη μεγαλύτερη σύγχυση που ένιωσα στη ζωή μου.
Πρόβλημα αισθητικής. Σε πολλούς τοίχους σπιτιών αλλά και δημόσιων κτηρίων γράφονται συνθήματα ή σχεδιάζονται διάφορα σχέδια με πλήρη ασυδοσία αλλά και εμφανή έλλειψη αισθητικής.
Η κατάληψη σχολείων ΤΕΙ και ΑΕΙ υπήρξε μια μόδα διαρκείας που μας την κληρονόμησαν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου του 1973. Όμως, οι καταλήψεις στη διάρκεια μιας δημοκρατικής περιόδου είναι απαράδεκτη ενέργεια, συνήθως έχουν κομματική υποκίνηση και προκαλούν βλάβη στη Δημοκρατία και στην παρεχόμενη Παιδεία. Ωστόσο, ακόμη και οι πανεπιστημιακές αρχές έφτασαν στο σημείο να ακροβατούν λεκτικά αναφερόμενες στις καταλήψεις. Έτσι στο τεύχος 22 (Μάρτιος 2007) του ενημερωτικού δελτίου (είδος εφημερίδας) της Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ αναγράφηκε: «Οι καταλήψεις της Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ: «Η επιλογή των καταλήψεων ως μορφή αγώνα έγινε δεκτή από την Πανεπιστημιακή κοινότητα με την προϋπόθεση πάντοτε της δημοκρατικότητας των αποφάσεων»!!!
Μετά τη δημοσίευση αυτού του απαράδεκτου αρθριδίου, χωρίς καθυστέρηση συνέταξα μια επιστολή προς τον υπεύθυνο του ενημερωτικού δελτίου, την οποία συνυπέγραψαν και άλλοι καθηγητές. Παρακάτω παρέχεται το κυριότερο μέρος της επιστολής:
«Η κατάληψη αποτελεί μια έκνομη ενέργεια που γίνεται κάτω από την ομπρέλα της ατιμωρησίας του “ασύλου” και ταυτόχρονα θίγει το άσυλο όσων επιθυμούν να εργαστούν (μέλη ΔΕΠ) και να εκπαιδευτούν (φοιτητές). Άρα είναι ενέργεια κατά του ασύλου. Επιπλέον η επιλογή της “κατάληψης” αποτελεί προτίμηση έναντι της απλής απεργίας ―αποχής δηλαδή από τα μαθήματα― γιατί εκβιαστικά παρεμποδίζει αυτούς που θέλουν να παρακολουθήσουν κανονικά τα μαθήματά τους και δίνει προς τα έξω την ψευδή εικόνα της μαζικής συμμετοχής».
Η επιστολή με τις υπογραφές των καθηγητών δημοσιεύθηκε στο ενημερωτικό φυλλάδιο του επόμενου μήνα.
Η ποιότητα διδακτικών βιβλίων είναι μέτρια και μερικές φορές απαράδεκτη. Πολλά βιβλία είναι γραμμένα στο πόδι, γιατί οι προκηρύξεις για νέα βιβλία γίνονται με μικρές προθεσμίες. Επιπλέον στα νέα βιβλία:
-Έπαψε να υπάρχει εθνική και θρησκευτική ορθόδοξη χριστιανική προσέγγιση.
-Εμποδίζεται η διατήρηση εθνικής μνήμης και αυτογνωσίας.
-Πολλές περιγραφές είναι ελλειπτικές και ηθελημένα ή αθέλητα παραπλανούν.
-Χρησιμοποιείται ακατάλληλη γλώσσα σε βιβλία που απευθύνονται σε μικρά παιδιά.
-Στα βιβλία ιστορίας δια της παραλείψεως δημιουργείται απατηλή διδασκαλία.
-Στη γλώσσα που διδάσκονται τα παιδιά δεν διδάσκεται ή δεν μαθαίνεται η Γ΄ κλίση.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι:
-Εκφραστική ανεπάρκεια
-Λεξιπενία
-Βαρβαρισμοί (φωνολογία)
-Σολοικισμοί (σύνταξη)
-Άγνοια ιστορίας
Αποκορύφωμα: αποτελεί το Βιβλίο ιστορίας ΣΤ΄ τάξης Δημοτικού Σχολείου.
Θα αναφερθώ σε τρία σημεία:
1. «[...] απομάκρυνση των Ιταλών από τα ελληνοαλβανικά σύνορα»
2. «Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα»
3. «Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, το Νοέμβριο του 1973, γίνεται γνωστή σε όλο τον κόσμο και επηρεάζει τη διεθνή κοινή γνώμη εναντίον του δικτατορικού καθεστώτος στην Ελλάδα. Η στρατιωτική δικτατορία καταρρέει, σχηματίζεται κυβέρνηση εθνικής ενότητας και πρωθυπουργός ορίζεται ο Κωνσταντίνος Καραμανλής».
Σχολιάζω τις παραπάνω ελλειπτικές και ανιστόρητες περιγραφές ως εξής:
1. Οι Ιταλοί δεν απομακρύνθηκαν απλώς από τα ελληνικά σύνορα. Είχαν εισβάλει στην Ελλάδα και ο ελληνικός στρατός αμύνθηκε και κατάφερε να προχωρήσει αρκετά χιλιόμετρα μέσα στο αλβανικό έδαφος νικώντας σε διαδοχικές μάχες τον τότε εχθρό.
2. Οι Έλληνες ναι μεν συνωστίστηκαν στην παραλία της Σμύρνης, αλλά ταυτόχρονα σφαγιάστηκαν από τους στρατιώτες και τους «ατάκτους» του Κεμάλ. Η Σμύρνη πυρπολήθηκε.
3. Το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη Δικτατορία. Απεναντίας έδωσε ευκαιρία για τη νέα σκληρή δικτατορία του ταξίαρχου Ιωαννίδη και να επιχειρηθεί (8 μήνες αργότερα) επέμβαση στην Κύπρο για να δολοφονηθεί ο πρόεδρος Μακάριος, ενέργεια ανήθικη και ηλίθια!
Αποτέλεσμα: το 1974 πραγματοποιήθηκε η εισβολή και η κατοχή στη Β. Κύπρο από την Τουρκία. Τότε αυτοδιαλύθηκε η δικτατορία και άρχισε η μεταπολίτευση του 1974.
Σχετικά:
Αυτές οι εκδηλώσεις αποδιοργάνωναν την εκπαιδευτική διαδικασία. Πολυήμερες απεργίες εκπαιδευτικών της μέσης και της κατώτατης εκπαίδευσης διαδέχονταν η μία την άλλη. Οι οικογένειες με εργαζόμενους δυο γονείς δεν είχαν πού να αφήσουν τα παιδιά τους τις ώρες που δεν πήγαιναν στα σχολεία τους. Τα κομματικά κίνητρα σε όλα αυτά ήταν εμφανή.
Η Δημοκρατία είναι πολίτευμα του μέτρου
Εικόνα: Το πολιτικό εκκρεμές δεν σταμάτησε στη μέση αλλά πήγε στο άλλο άκρο
Μετά από κάθε πορεία και διαδήλωση διαμαρτυρόμενης ομάδας πολιτών ακολουθούσαν σοβαρά επεισόδια με ρίψη βομβών βενζίνης (μολότοφ) αλλά και ρίψη χημικών από την αστυνομία. Τα επεισόδια αυτά προκαλούσαν οι αποκαλούμενοι «αναρχικοί» ή «αριστεριστές» οι οποίοι είχαν έδρα της κατασκευής βομβών μολότοφ πανεπιστημιακούς χώρους ή κατειλημμένα κτήρια.
Το 2008 στη διάρκεια επεισοδίων σε διαδήλωση κατά του Α΄μνημονίου, κάηκε από βόμβες βενζίνης το υποκατάστημα της τράπεζας Marfin, με αποτέλεσμα να βρουν τον θάνατο τρεις άνθρωποι και μεταξύ αυτών μια έγκυος γυναίκα. Μεταξύ των διαφόρων ακραίων εκδηλώσεων των φοιτητών ήταν το κτίσιμο της πόρτας του γραφείου κάποιων καθηγητών ή αίθουσας συνεδριάσεων της πρυτανείας, οι επιθέσεις σε καθηγητές και πρυτάνεις και γενικά τελείως ανάρμοστες και αντιδημοκρατικές και ποινικά κολάσιμες συμπεριφορές.
Ο καθηγητής Α. Συρίγος στοχοποιήθηκε με ειδική αφίσα, γιατί αντέδρασε και επέπληξε φοιτητές που έγραφαν συνθήματα σε έναν τοίχο μέσα στο πανεπιστήμιο. Ας σημειωθεί ότι οι φοιτητές (;) τον προπηλάκισαν και τον χτύπησαν. Για το θέμα αυτό ο ίδιος δήλωσε: «Το αυτονόητο της ελεύθερης έκφρασης παραμένει ακόμα ζητούμενο στο ελληνικό πανεπιστήμιο, αφού ομάδες περιθωριακών συνεχίζουν να σπέρνουν τον τρόμο και να απειλούν, όποιον δεν έχει τις ίδιες απόψεις μαζί τους».
Προσωπικά είχα την εμπειρία της εισβολής 20 φοιτητών (ίσως δεν ήταν όλοι φοιτητές) σε αίθουσα όπου δίδασκα μέσα στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, ενώ εκείνες τις μέρες οι φοιτητές είχαν κάνει κατάληψη μέσα σε κτήριο της διοίκησης της Ιατρικής Σχολής. Οι εισβολείς προσπάθησαν να με τρομοκρατήσουν για να σταματήσω να κάνω μαθήματα, με συμπίεζαν αφόρητα ανάμεσά τους, και όταν τους προσκάλεσα να καθίσουν και να συζητήσουμε σχετικά με το θέμα τους, μου απάντησαν ότι «Δεν ήρθαμε να συζητήσουμε». Τους απάντησα ότι «αυτό δεν είναι δημοκρατική συμπεριφορά να αρνούνται τον διάλογο». Αυτό το επεισόδιο έληξε ευτυχώς χωρίς άλλη επίπτωση και το θυμάμαι ως τη μεγαλύτερη σύγχυση που ένιωσα στη ζωή μου.
Πρόβλημα αισθητικής. Σε πολλούς τοίχους σπιτιών αλλά και δημόσιων κτηρίων γράφονται συνθήματα ή σχεδιάζονται διάφορα σχέδια με πλήρη ασυδοσία αλλά και εμφανή έλλειψη αισθητικής.
Η κατάληψη σχολείων ΤΕΙ και ΑΕΙ υπήρξε μια μόδα διαρκείας που μας την κληρονόμησαν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου του 1973. Όμως, οι καταλήψεις στη διάρκεια μιας δημοκρατικής περιόδου είναι απαράδεκτη ενέργεια, συνήθως έχουν κομματική υποκίνηση και προκαλούν βλάβη στη Δημοκρατία και στην παρεχόμενη Παιδεία. Ωστόσο, ακόμη και οι πανεπιστημιακές αρχές έφτασαν στο σημείο να ακροβατούν λεκτικά αναφερόμενες στις καταλήψεις. Έτσι στο τεύχος 22 (Μάρτιος 2007) του ενημερωτικού δελτίου (είδος εφημερίδας) της Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ αναγράφηκε: «Οι καταλήψεις της Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ: «Η επιλογή των καταλήψεων ως μορφή αγώνα έγινε δεκτή από την Πανεπιστημιακή κοινότητα με την προϋπόθεση πάντοτε της δημοκρατικότητας των αποφάσεων»!!!
Μετά τη δημοσίευση αυτού του απαράδεκτου αρθριδίου, χωρίς καθυστέρηση συνέταξα μια επιστολή προς τον υπεύθυνο του ενημερωτικού δελτίου, την οποία συνυπέγραψαν και άλλοι καθηγητές. Παρακάτω παρέχεται το κυριότερο μέρος της επιστολής:
«Η κατάληψη αποτελεί μια έκνομη ενέργεια που γίνεται κάτω από την ομπρέλα της ατιμωρησίας του “ασύλου” και ταυτόχρονα θίγει το άσυλο όσων επιθυμούν να εργαστούν (μέλη ΔΕΠ) και να εκπαιδευτούν (φοιτητές). Άρα είναι ενέργεια κατά του ασύλου. Επιπλέον η επιλογή της “κατάληψης” αποτελεί προτίμηση έναντι της απλής απεργίας ―αποχής δηλαδή από τα μαθήματα― γιατί εκβιαστικά παρεμποδίζει αυτούς που θέλουν να παρακολουθήσουν κανονικά τα μαθήματά τους και δίνει προς τα έξω την ψευδή εικόνα της μαζικής συμμετοχής».
Η επιστολή με τις υπογραφές των καθηγητών δημοσιεύθηκε στο ενημερωτικό φυλλάδιο του επόμενου μήνα.
Η ποιότητα διδακτικών βιβλίων είναι μέτρια και μερικές φορές απαράδεκτη. Πολλά βιβλία είναι γραμμένα στο πόδι, γιατί οι προκηρύξεις για νέα βιβλία γίνονται με μικρές προθεσμίες. Επιπλέον στα νέα βιβλία:
-Έπαψε να υπάρχει εθνική και θρησκευτική ορθόδοξη χριστιανική προσέγγιση.
-Εμποδίζεται η διατήρηση εθνικής μνήμης και αυτογνωσίας.
-Πολλές περιγραφές είναι ελλειπτικές και ηθελημένα ή αθέλητα παραπλανούν.
-Χρησιμοποιείται ακατάλληλη γλώσσα σε βιβλία που απευθύνονται σε μικρά παιδιά.
-Στα βιβλία ιστορίας δια της παραλείψεως δημιουργείται απατηλή διδασκαλία.
-Στη γλώσσα που διδάσκονται τα παιδιά δεν διδάσκεται ή δεν μαθαίνεται η Γ΄ κλίση.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι:
-Εκφραστική ανεπάρκεια
-Λεξιπενία
-Βαρβαρισμοί (φωνολογία)
-Σολοικισμοί (σύνταξη)
-Άγνοια ιστορίας
Αποκορύφωμα: αποτελεί το Βιβλίο ιστορίας ΣΤ΄ τάξης Δημοτικού Σχολείου.
Θα αναφερθώ σε τρία σημεία:
1. «[...] απομάκρυνση των Ιταλών από τα ελληνοαλβανικά σύνορα»
2. «Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα»
3. «Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, το Νοέμβριο του 1973, γίνεται γνωστή σε όλο τον κόσμο και επηρεάζει τη διεθνή κοινή γνώμη εναντίον του δικτατορικού καθεστώτος στην Ελλάδα. Η στρατιωτική δικτατορία καταρρέει, σχηματίζεται κυβέρνηση εθνικής ενότητας και πρωθυπουργός ορίζεται ο Κωνσταντίνος Καραμανλής».
Σχολιάζω τις παραπάνω ελλειπτικές και ανιστόρητες περιγραφές ως εξής:
1. Οι Ιταλοί δεν απομακρύνθηκαν απλώς από τα ελληνικά σύνορα. Είχαν εισβάλει στην Ελλάδα και ο ελληνικός στρατός αμύνθηκε και κατάφερε να προχωρήσει αρκετά χιλιόμετρα μέσα στο αλβανικό έδαφος νικώντας σε διαδοχικές μάχες τον τότε εχθρό.
2. Οι Έλληνες ναι μεν συνωστίστηκαν στην παραλία της Σμύρνης, αλλά ταυτόχρονα σφαγιάστηκαν από τους στρατιώτες και τους «ατάκτους» του Κεμάλ. Η Σμύρνη πυρπολήθηκε.
3. Το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη Δικτατορία. Απεναντίας έδωσε ευκαιρία για τη νέα σκληρή δικτατορία του ταξίαρχου Ιωαννίδη και να επιχειρηθεί (8 μήνες αργότερα) επέμβαση στην Κύπρο για να δολοφονηθεί ο πρόεδρος Μακάριος, ενέργεια ανήθικη και ηλίθια!
Αποτέλεσμα: το 1974 πραγματοποιήθηκε η εισβολή και η κατοχή στη Β. Κύπρο από την Τουρκία. Τότε αυτοδιαλύθηκε η δικτατορία και άρχισε η μεταπολίτευση του 1974.
-συνεχίζεται-
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 14 Νοεμβρίου 2019, αρ. φύλλου 1009.
Σχετικά:
- Δ.ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΥ: Η Παιδεία στη Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία [α' μέρος]
- Δ.ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΥ: Η Παιδεία στη Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία [γ' μέρος]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.